OBRÓBKA PLASTYCZNA
Nazwisko i imię: Łukasz Cackowski
Temat ćwiczenia: Badanie właściwości blach.
Data wykonania ćwiczenia: 7.11.2007.

1. CEL BADANIA

Badanie właściwości blach umożliwia nam:

• Poznanie właściwości mechanicznych blach co umożliwia nam dobór technologii obróbki i określa nam ich przeznaczenie (możliwe wykorzystanie)

• Kontrole jakości dostarczanego przez producenta materiału

• Porównywalność materiałów dzięki normalizacji sposobów pomiaru na całym świecie

1. METODY BADANIE TŁOCZNOŚCI:

• Fukui

• Sibla-Pompa

• Engerharta

• Erichsena - Próba tłoczności metodą Erichsena (PN-79/H-04400) jest przeprowadzana dla cienkich blach, taśm i bednarki o grubości g ≥ 0,1 mm i szerokości b ≥ 13 mm ze stali, metali nieżelaznych i ich stopów (rys.3). Polega na powolnym wtłaczaniu kulki lub stempla zakończonego kulisto, o średnicy 3, 8, 15 lub 20 mm − dobieranej w zależności od grubości blachy (tab.5), w próbkę dociśniętą do matrycy o odpowiedniej średnicy 5, 11, 21 i 27 mm za pomocą dociskacza. Wtłaczanie przerywa się w chwili powstania pęknięcia w próbce. Wynik próby tłoczności metodą Erichsena stanowi średnia arytmetyczna wyników pomiarów głębokości trzech wtłoczeń

Przebieg próby:

1. Umieszczamy blachę w maszynie pomiarowej

2. Kręcimy śrubą ale poczujemy opór, to znak ze docisk unieruchomił blachę w maszynie

3. Włączamy sprzęgiełko, teraz obrót śruby będzie powodował ruch stępla

4. Zerujemy wskaźniki głębokości

5. Kręcimy śruba, obserwując w lusterku zachowanie próbki

6. Kiedy pojawi się wyraźny pierścień z przerwaniem przestajemy kręcić

7. Odczytujemy wartości i zapisujemy je (głębokość wbicia stępla)

8. Wycofujemy stępel, po chwile zostaje wysprzęglony mechanizm i zwalniamy w tym momencie docisk.

9. Wyjmujemy próbkę i oceniamy jakość pomiaru, czyli czy przerwanie nie jest zbyt duże lub zbyt małe, jeżeli jest odpowiednie uznajemy wynik za prawidłowy

10. Powtarzamy próbę minimum 3 razy

Wyniki próby wykonanej na zajęciach laboratoryjnych ERICHSENA

Dla blachy St3, o grubości 1mm

Norma urządzenia: PN-79/H-01100

Numer pomiaru:	1	2	3	4	Średni:
Wartość pomiaru	11,51	11,50	11,45	11,15	11,36

Blachę zakwalifikowaliśmy bardzo głęboko tłocznych klasy B.

1. PRÓBA JEDNOOSIOWEGO ROZCIĄGANIA

wygląd próbki

Jak sama nazwa mówi badana jest wytrzymałość na rozciąganie. Z Blachy wycinana jest odpowiednia próbka (rys. wyżej) która umieszczana jest w maszynie rozciągającej i rozciągana do momentu zerwania.

Standardowy przebieg próby:

1. Wycięcie próbki i wyskalowanie jej drobnymi rysami

2. Umieszczenie końców próbki w szczękach maszyny

3. Uruchomienie maszyny

4. Po zerwaniu próbki odczyt danych (wykres lub tylko wartość siły gdy nastąpiło zerwanie)

1-stal narzędziowa hartowana; 2-stal sprężynowa; 3-stal o podwyższ. wytrzymałości;

4-stal konstrukcyjna; 5-żeliwo szare.

Analiza wykresu, zachowania próbki.

Na początku przebieg naprężeń jest liniowy, co oznacza ze jesteśmy jeszcze w zakresie sprężystym materiału. Gdy przekroczymy granice sprężystości jest (krzywa 4) następuje powstanie przewężenia próbki co na wykresie jest oscylowaniem wartości naprężenia w małym zakresie przy pewnej wartości. Dalej postępuje wzrost przewężenia (zmniejszanie się szerokości próbki) aż do całkowitego jej zerwania (najwyższy punkt wykresu).