Termin do złożenia apelacji wypadał w sobotę, w poniedziałek był dzień ustawowo wolny od pracy czy można apelację złożyć we wtorek? Odpowiedź uzasadnij.
ODP.: Od wyroku sądu pierwszej instancji stronom, podmiotowi określonemu w art. 416, a pokrzywdzonemu od wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu, w terminie zawitym 14 dni od doręczenia odpisu wyroku z uzasadnieniem przysługuje apelacja.
Terminy zawite to takie, których przekroczenie powoduje bezskuteczność czynności dokonanej z ich uchybieniem (art. 122 par. 1 kpk). Terminy te muszą być zastrzeżone w ustawie, nie można ich dorozumiewać. Są terminami nieprzekraczalnymi, lecz w razie zachowania pewnych warunków- przywracalnymi. Powodem przywrócenia może być tylko przyczyna niezależna od strony (np. choroba, klęska żywiołowa). Strona lub inna osoba w terminie zawitym 7 dni od daty ustania przeszkody, może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana. W kwestii przywrócenia terminu orzeka postanowieniem organ, przed którym należało dokonać czynności.
Jeżeli koniec terminu przypada na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia (art.. 123 par. 3 kpk).
W powyższej sytuacji koniec terminu na złożenie apelacji przypadał w sobotę, a zgodnie z orzecznictwem pod pojęciem „dnia uznawanego przez ustawę za wolny od pracy”, nie kryje się sobota. W tej sytuacji apelacji nie można złożyć we wtorek, ponieważ zostałaby wniesiona po terminie, w związku z czym prezes sądu pierwszej instancji odmówiłby przyjęcia tego środka odwoławczego (bądź sąd odwoławczy pozostawiłby bez rozpoznania, jeżeli przyjęcie tego środka odwoławczego nastąpiło na skutek niezasadnego przywrócenia terminu, art. 430 kpk).
Oskarżony Jan B. został tymczasowo aresztowany na 1 miesiąc, jednocześnie odbywał karę 3 miesięcy pozbawienia wolności w innej sprawie. Prokurator widzi podstawy do przedłużenia tymczasowego aresztowania. Czy i w jakim trybie jest możliwe przedłużenie tymczasowego aresztowania
ODP.: Nowelizacja wprowadza m.in. regulację – art. 263 § 3a – na mocy której w przypadku zbiegu okresu tymczasowego aresztowania z wykonywaną karą pozbawienia wolności orzeczoną w innej sprawie, do okresów, o których mowa w art. 263 § 2 i 3 KPK, zaliczany będzie okres odbywania przez tymczasowo aresztowanego kary pozbawienia wolności.
Kara pozbawienia wolności nie wyłącza zatem stosowania tymczasowego aresztowania, nie stosuje się go, jeżeli wystarczający jest inny środek zapobiegawczy. (Odstąpienie od tymczasowego aresztowania- art. 259).
Czyli tam trzeba było napisać, że jeżeli 3miesięczny okres pozbawienia wolności oskarżonego zalicza się na poczet tymczasowego aresztowania, co znaczy, że sprawca po odbyciu kary będzie miał też odbyte tymczasowe aresztowanie. Jeżeli w tym okresie nie uda się zakończyć śledztwa, a wciąż istnieją przesłanki do zastosowania TA - wtedy prokurator może wnioskować do sądu właściwego do rozpoznania sprawy o przedłużenie tymczasowego aresztowania. Sąd może je przedłużyć na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy (wliczając ten wcześniejszy miesiąc).
Ustawa stanowi m.in. realizację wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 10.6.2008 r. (SK 17/07, Dz.U. Nr 107, poz. 686), w którym TK orzekł, że art. 263 § 3 KPK, w zakresie, w jakim do dwuletniego okresu maksymalnego stosowania tymczasowego aresztowania do chwili wydania pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji nie wlicza okresów, w których tymczasowo aresztowany odbywa równocześnie karę pozbawienia wolności orzeczoną w innej sprawie, dopuszczając do przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na okres ponad dwóch lat przez sąd pierwszej instancji na zasadach ogólnych, jest niezgodny z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 2 oraz z art. 45 ust. 1 Konstytucji.
Policja dokonała przeszukania u psychiatry, tam funkcjonariusze zapoznali się z dokumentacją medyczną dotyczącą oskarżonego, gdzie oskarżony przyznawał się do winy i wskazał gdzie ukrył nóż, którym zadał ofierze ciosy. Policja znalazła ten nóż i włączyła do materiału dowodowego. Czy policjanci na gruncie przepisów k.p.k. postąpili słusznie? Czy nóż może być w tym postępowaniu dowodem i jakim będzie jeśli tak?
art219kpk. Cel przeszukania itp.
Może zostać dokonane na podstawie art. 220 kpk przez prokuratora lub na polecenie sądu lub prokuratora przez Policję. Może zostać dokonane zgodnie z art.220 § 2 i 3 na podstawie postanowienia wydanego przez sąd lub prokuratora lub w wypadkach niecierpiących zwłoki na podstawie nakazu kierownika jednostki bądź na podstawie legitymacji służbowej jednego(bądź więcej) funkcjonariuszy dokonujących przeszukania. Zgodnie z art. 143 z przebiegu przeszukania spisuje się protokół, który powinien spełniać wszystkie wymogi wskazane w art. 148, 229 oraz (?)119(wymogi pisma procesowego). Przeszukanie rozpoczyna się zawsze od wezwania osoby do dobrowolnego wydania poszukiwanej rzeczy, dopiero gdy nie zostanie to wykonane można przystąpić do przeszukiwanie pomieszczeń z zachowaniem zasad wskazanych w kpk(np. przeszukania należy co do zasady przeprowadzać w dzień, a porze nocnej tylko we wskazanych w kodeksie przypadkach- m.in. gdy zaczęte w dzień przeszukanie dla dobra postępowania powinno być zakończone jednego dnia można kontynuować je w porze nocnej). W czasie przeszukania powinni zostać przybrani świadkowie tejże czynności procesowej jeżeli nie ma gospodarza domu(art. 224kpk.), przy przeszukaniu powinna być obecna osoba u której dokonuje się przeszukania oraz osoba która została przez nią wskazana jeżeli nie utrudni bądź uniemożliwi dokonanie przeszukania. co do sytuacji przeprowadzania przeszukania w gabinecie psychiatry zastosowanie będzie miał art. 225 kpk. Lekarz powinien wcześniej poinformować organ dokonujący czynności jaką jest przeszukanie iż w tym miejscu znajdują się informacje objęte tajemnicą zawodową, w tedy też zgodnie z §1 tego art. wszelka dokumentacja powinna zostać niezwłocznie przekazana w opieczętowanym opakowaniu przekazana bez odczytania sądowi lub prokuratorowi. Wyjątkiem było by gdyby sam lekarz był osoba podejrzaną lub oskarżoną(§2) gdyby tego nie uczynił nie miał by tenże art. zastosowania. Zgodnie z art. 199kpk złożone wobec lekarza udzielającego pomocy medycznej wyjaśnienia oskarżonego dotyczące zarzucanego mu czynu nie mogą stanowić dowodu.
W związku z tym wyjaśnienia oskarżonego skierowane do psychiatry, który niezaprzeczalnie jest lekarzem udzielającym pomocy medycznej są objęte tajemnicą zawodową i objęte są bezwzględnym zakazem dowodowym, co oznacza że nie mogą one stanowic dowodu w tejże sprawie.
b:no to nie mogła, kara dyscyplinarna itp a nóż można bo w polsce nie ma zakazu używania tzw owoców zatrutego drzewa
Prokurator złożył wniosek o wznowienie postępowania sądowego na niekorzyść oskarżonego. We wniosku podniósł zarzut bezwzględnej przyczyny odwoławczej opisanej w art. 439 par. 1 pkt 9 k.p.k. brak wniosku osoby uprawnionej do ścigania. Czy wniosek i zarzut będzie skuteczny? Oceń prawidłowość zarzutu czy coś takiego
Wymieniona we wniosku prokuratora okoliczność z art. 439 §1 pkt 9 jest przesłanką uchylenia orzeczenia, znajduje się w rozdziale dotyczącym postępowania odwoławczego i zaliczana jest do bezwzględnych przyczyn odwoławczych. Po pierwsze wskazana przez prokuratora przesłanka jest jak już wyżej zostało nadmienione przesłanką uchylenia orzeczenia, a nie tak jak zostało napisane w piśmie prokuratora przesłanką wznowienia postępowania. Dodatkowo przesłanki z §1 pkt 9- 11(czyli m.in. gdy oskarżony nie miał obrońcy gdy zachodziła konieczność obrony obligatoryjnej z art. 79 i 80, lub gdy obrońca nie brał udziału w czynności w których jego udział był obowiązkowy, gdy sprawę rozpoznano podczas nieobecności skarżonego , którego obecnośc była obowiązkowa, lub gdy zachodzi jedna z okoliczności z art. 17 kpk wskazana w pkt 9 art. 439 kpk.) mogą być wniesione tylko na korzyść oskarżonego a nie jak to miało miejsce we wniosku prokuratora, który wnioskował o wznowienie na niekorzyść tego oskarżonego. O wznowienie postępowania zgodnie z art. 540(rozdział 56- wznowienie postępowania) dotyczy postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem i tylko w wypadkach wskazanych dokładnie w tym rozdziale m.in. gdy po wydaniu orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nieznane wcześniej sądowi a wskazuja na to że np. skazany czynu nie popełnił, jego czyn nie stanowił przestępstwa lub nie podlegał karze
kiedy można wnieść apelację od wyroku zaocznego
W razie niewniesienia sprzeciwu, a także nieuwzględnienia sprzeciwu i zażalenia na to postanowienie, można wnieść apelację - w terminie 14 dni od doręczenia uzasadnienia wyroku. W apelacji oskarżony może zarzeć zarzuty merytoryczne wobec wyroku zaocznego. Ma taką możliwość tylko wówczas, gdy wnoszony wcześniej sprzeciw połączył z wnioskiem o wniosek o uzasadnienie wyroku na wypadek nie przyjęcia lub nieuwzględnienia sprzeciwu. Analiza bowiem treści art. 482 § 1 kpk, regulującego uprawnienia oskarżonego po zapadnięciu wobec niego wyroku zaocznego, nie pozwala na przyjęcie, iż oskarżony jest osobą uprawnioną do złożenia samego tylko wniosku o sporządzenie dla niego uzasadnienia wyroku zaocznego albo samej tylko apelacji przed upływem terminu złożenia sprzeciwu i ewentualnego wniosku o uzasadnienie wyroku - bez jednoczesnego wniesienia sprzeciwu i to zawierającego usprawiedliwienie jego nieobecności na rozprawie. Zajęcie stanowiska odmiennego oznaczałoby, że oskarżonemu służy dowolność w wyborze środka zaskarżenia wyroku zaocznego bez spełnienia wymogów wynikających z omawianego przepisu. Sama chęć oskarżonego zaskarżenia wyroku zaocznego bezpośrednio apelacją, a więc z pominięciem drogi sprzeciwu, nie oznacza jeszcze, że oskarżony jest uprawniony do podjęcia działań zmierzających do zaskarżenia wyroku właśnie w ten sposób.
Barbara Z. została zgwałcona, jednak nie mogła rozpoznać sprawców ponieważ mieli założone kominiarki. Później okazało sie ze jednym z nich jest brat ofiary. Pytania dotyczyły tego jak ścigane Bedzie przestępstwo i czy wniosek o ściganie dotyczy wszystkich osób.
Odp. Jest to przestępstwo z art.. 197, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego i z tą chwilą zgłoszenia ścigane jest z urzędu. Organ ścigania poucza osobę uprawnioną do złożenia wniosku o przysługującym jej uprawnieniu.
W razie złożenia wniosku o ściganie tylko niektórych sprawców obowiązek ścigania obejmuje również inne osoby, których czyny pozostają w ścisłym związku z czynem osoby wskazanej we wniosku, o czym należy uprzedzić składającego wniosek. Jednak przepisu tego nie stosuje się do najbliższych osoby składającej wniosek. Wg ustawy, osobą najbliższą jest: małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.
Jeden ze sprawców okazał się bratem pokrzywdzonej Barbary, należy on do kręgu osób najbliższych, dlatego wyżej wymieniony wniosek go nie obejmuje. Aby taką osobę można było pociągnąć do odpowiedzialności, Barbara musi złożyć osobny wniosek o ściganie swojego brata.
Wioletta C. została zgwałcona, ale powiedziała prokuratorowi, że nie wnosi aktu oskarżenia i nie chce ścigania w przyszłości. Prokurator to zanotował. Po 6 miesiącach jednak chce ścigania. Oceń postepowanie Wioletty na gruncie kpk.
Przede wszystkim Wioletta C. nie może wnieść aktu oskarżenia, ponieważ gwałt to nie jest to czyn ścigany z oskarżenia prywatnego. Akt oskarżenia w takiej sprawie sporządza i wnosi prokurator a Wioletta C. może złozyć wniosek o ściganie, bez którego pociągnięcie sprawcy gwałtu do odpowiedzialności nie jest możliwe.
W przypadku złożenia wniosku o ściganie, można go wycofać w postepowaniu przygotowawczym za zgoda prokuratora a w postepowaniu sądowym za zgoda sądu do rozpoczęcia przewodu sądowego na I rozprawie głównej. Nie ma to jednak zastosowaniado przestepstwa zgwałacenia - w tym przypadku nie jest możliwe cofnięcie wniosku.
Wioletta może złożyc wniosek o ściganie aż do czasu przedawnienia karalności czynu, co oznacza, że w podanym przypadku Wioletta mogła złozyć wniosek o ściganie po 6 miesiącach. Po złożeniu przez nią wniosku postępowanie w tej sprawie będzie toczyło się z urzędu, a Wioletta nie będzie juz mogła cofnąć wniosku
Oskarżony 23-letni Henryk W. został okazany poszkodowanej między 4 kobietami w wieku emerytalnym. W pomieszczeniu nie było lustra weneckiego - oskarżony widział poszkodowaną, okazanie przeprowadzano wielokrotnie w ciągu kilku godzin.
Czy okazanie było przeprowadzone prawidłowo?
Okazanie nie zostało przeprowadzone prawidłowo. KPK wskazuje, że minister właściwy w rozporządzeniu określa techniczny przebieg okazania, mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawnego toku postępowania, a także właściwej realizacji gwarancji procesowych jej uczestników.
Osobie przesłuchiwanej można okazać inną osobę, jej wizerunek lub rzecz w celu jej rozpoznania. Okazanie powinno być przeprowadzone tak, aby wyłączyć sugestię, co zostało naruszone w wyżej wymienionym przykładzie. W razie potrzeby okazanie można przeprowadzić tak, aby wyłączyć możliwość rozpoznania osoby przesłuchiwanej przez osobę rozpoznawaną (w tym celu może być użyte m.in. lustro obserwacyjne).
Podczas okazania osoba okazywana powinna znajdować się w grupie obejmującej łącznie co najmniej cztery osoby, które powinny być w zbliżonym wieku oraz mieć podobny do niej wzrost, tuszę, ubiór i inne cechy charakterystyczne.
Na rozprawie głównej nie stawił się powód cywilny bez usprawiedliwienia. Sąd oddalił powództwo cywilne. Czy sąd postąpił właściwie oddalając powództwo? Wymień wszystkie sposoby rozstrzygania powództwa cywilnego w czasie postępowania karnego.
Sąd nie postąpił właściwie.
Art. 383 W razie niestawiennictwa powoda cywilnego do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego, sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania, chyba że powód złożył wniosek o rozpoznanie pomimo jego nieobecności.
- orzekanie o powództwie adhezyjnym (rozdział wyrokowanie)
Art. 415
§ 1. W razie skazania oskarżonego sąd uwzględnia albo oddala powództwo cywilne w całości albo w części.
§ 2. W razie innego rozstrzygnięcia sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania.
§ 3. Sąd orzeka o pozostawieniu powództwa cywilnego bez rozpoznania, również jeżeli materiał dowodowy ujawniony w toku rozprawy nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, a uzupełnienie tego materiału spowodowałoby znaczną przewlekłość postępowania.
§4 W razie skazania oskarżonego sąd może także z urzędu zasądzić odszkodowanie na rzecz pokrzywdzonego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Zasądzenie odszkodowania z urzędu nie jest dopuszczalne, jeżeli zachodzą okoliczności wymienione w art. 65 § 1 pkt 2, 4 lub 5.
(Art. 65 § 1. Sąd przed rozpoczęciem przewodu sądowego odmawia przyjęcia powództwa cywilnego, jeżeli:
1) powództwo cywilne jest z mocy przepisu szczególnego niedopuszczalne,
2) roszczenie nie ma bezpośredniego związku z zarzutem oskarżenia,
3) powództwo zostało wniesione przez osobę nieuprawnioną,
4) to samo roszczenie jest przedmiotem innego postępowania lub o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono,
5) po stronie pozwanych zachodzi współuczestnictwo konieczne z instytucją państwową, samorządową lub społeczną albo z osobą, która nie występuje w charakterze oskarżonego,
6) (48)złożono wniosek, o którym mowa w art. 46 § 1 Kodeksu karnego (obowiązek naprawienia szkody).
§ 2. Jeżeli pozew odpowiada warunkom formalnym, a nie zachodzą okoliczności wymienione w § 1, sąd orzeka o przyjęciu powództwa cywilnego.
§ 3. Mimo przyjęcia powództwa cywilnego sąd pozostawia je bez rozpoznania, jeżeli po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się okoliczność wymieniona w § 1.
§ 4. Na odmowę przyjęcia powództwa cywilnego lub na pozostawienie go bez rozpoznania na podstawie § 3 zażalenie nie przysługuje.)
§ 5. W razie skazania oskarżonego lub warunkowego umorzenia postępowania w wypadkach wskazanych w ustawie sąd orzeka nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę nie orzeka się, jeżeli roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania albo o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono.
§ 6. Jeżeli zasądzone odszkodowanie, obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę albo nawiązka orzeczona na rzecz pokrzywdzonego nie pokrywają całej szkody lub nie stanowią pełnego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, pokrzywdzony może dochodzić dodatkowych roszczeń w postępowaniu cywilnym.
§ 7. W razie orzeczenia przez sąd obowiązku naprawienia szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, nie stosuje się § 1 i 4.
Art. 503 (postępowanie nakazowe)
§ 1. Wydając wyrok nakazowy sąd zasądza w całości roszczenie zgłoszone w powództwie cywilnym lub odszkodowanie pieniężne na podstawie art. 415 § 5.
§ 2. Jeżeli materiał dowodowy zebrany w postępowaniu przygotowawczym nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa cywilnego, sąd pozostawia p.c. bez rozpoznania.
<Ida> sąd może oddalić powództwo jeżeli brak było podstaw do zasądzenia; mógł prowadzić postępowanie pomimo nieobecności powoda cywilnego i oddalić powództwo, ale nie z tej przyczyny, że powód się nie stawił przy powództwie cywilnym robi się tak:
1. wywołuje rozprawę i przed rozpoczęciem przewodu sądowego czyli przed odczytaniem aktu oskarżenia sąd odmawia przyjęcia powództwa lub przyjmuje o przyjęciu powództwa cywilnego - art.65 kpk na rozstrzygnięcie to zażalenie nie przysługuje, bo nie jest wyłączona możliwość wystąpienia z powództwem cywilnym na drodze procesu cywilnego
jeśli sąd odmówił przyjęcia to art.67 kpk
jeśli przyjął to przeprowadza postępowanie dowodowe
jeśli roszczenie powoda jest zasadne to zasądza powództwo, jeśli nie jest zasadne to powództwo oddala
może tez pozostawić bez rozpoznania w sytuacjach z art.415 kpk
Skazany prawomocnym wyrokiem wniósł pismo do sądu zatytułowane "zażalenie". W terminie 14 dni otrzymał od sądu odpowiedź, że pismo jest nieprawidłowe, ponieważ właściwym środkiem odwoławczym nie może być zażalenie lecz apelacja.
Czy sąd postąpił właściwie? Opisz formy i tryb dalszego postępowania
Art.. 429 Odmowa przyjęcia środka odwoławczego może nastąpić tylko wtedy gdy jest wniesiony po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalny z mocy ustawy.
Art. 120 Jeżeli pismo nie odpowiada wymaganiom formalnym pisma procesowego (art. 119 pismo procesowe powinno zawierać: oznaczenie organu, do którego jest skierowane oraz sprawy ktorej dotyczy, oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo, treść wniosku lub oświadczenia w miarę potrzeby z uzasadnieniem, datę i podpis składającego pismo), a brak jest tego rodzaju, że pismo nie może otrzymać biegu albo brak polega na niezłożeniu należytych opłat lub upoważnienia do podjęcia czynności procesowej, wzywa się osobę, od której pismo pochodzi do usunięcia braku w terminie 7 dni. W razie uzupełnienia braku w terminie, pismo wywołuje skutki od dnia jego wniesienia. w razie nieuzupełnienia braku w terminie, pismo uznaje się za bezskuteczne, o czym należy pouczyć przy doręczaniu pisma.
W powyższym przykładzie nie zaistniała żadna przesłanka, przez która organ miałby prawo odmówić przyjęcia tego środka odwoławczego, ponieważ zgodnie z art. 118 kpk znaczenie czynności procesowej ocenia się według treści złożonego oświadczenia. Niewłaściwe oznaczenie czynności procesowej, a zwłaszcza środka zaskarżenia (w tym kazusie „zażalenie” zamiast „apelacja”) nie pozbawia czynności znaczenia prawnego, tak więc sąd powinien przyjąć złożone pismo przez skazanego.
Dot. immunitetów: poseł przed objęciem mandatu poselskiego a po ogłoszeniu wyników popełnił jakieś przestępstwo. Pytanie czy można pociągnąć go do odpowiedzialności, co to jest immunitet i co to jest przesłanka procesowa?
Zgodnie z ustawą o mandacie posła i senatora- od dnia ogłoszenia wyników wyborów do dnia wygaśnięcia mandatu poseł lub senator nie może być, co do zasady, pociągnięty do odpowiedzialności karnej bez zgody Sejmu i Senatu.
Poseł korzysta z dwojakiego rodzaju immunitetów. Pierwszy to immunitet materialnoprawny, zakazujący ścigania za czyny będące zachowaniami wchodzącymi w zakres sprawowania mandatu. Drugi immunitet formalny, wyklucza ściganie posła (senatora) za wszelkie inne czyny zabronione bez zgody Sejmu i Senatu.
Wśród warunków dopuszczalności postępowania karnego uregulowanych w art. 17 § 1 kpk (przesłanki procesowe, przesłanka- to stan prawny warunkujący dopuszczalność wszczęcia i toku procesu lub poszczególnej czynności procesowej lub przesłanka procesowa powoduje ważność i prawidłowość postępowania w świetle obowiązującego prawa procesowego) znajduje się pkt 10 stanowiący, że ściganie oskarżonego możliwe jest w pewnych sytuacjach tylko po uzyskaniu zezwolenia na to ściganie. Dotyczy to właśnie osób objętych immunitetem formalnym, dla których ścigania niezbędne jest uchylenie immunitetu i zezwolenie tym samym na ściganie (uzyskanie takiego zezwolenia należy zgodnie z art. 13 kpk do oskarżyciela).
Również konstytucja stanowi, iż poseł po ogłoszeniu wyników nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej bez zgody sejmu, chyba że poseł wyraził zgodę na pociągniecie go do odpowiedzialności karnej. Poseł może również wystąpić do Sejmu za pośrednictwem Marszałka Sejmu z wnioskiem o żądanie przez ten organ zawieszenia postępowania karnego do czasu wygaśnięcia mandatu, do czego konieczna jest uchwała podjęta 3/5 głosów ustawowej liczby posłów. W takim wypadku na ten czas ulega również zawieszeniu bieg przedawnienia w postępowaniu karnym.
międzynarodowy zespół prokuratorów polskich i francuskich, francuski prokurator przesłuchiwał samodzielnie Polaka, na terytorium RP spisał protokół po francusku (chyba tak to szło)
ODP.: art 589c §6? w tym kazusie chodziło o to chyba, ze francuski prokurator nie może podjąć tej czynności bez obecności prokuratora polskiego.
Oskarżony został skazany na 6 m-cy p.w. on sie odwołał, dostał rok p.w., jego adwokat złożył apelację. to wszystko wyrokiem nakazowym, czy adwokat mogl wniesc apelacje
wyrok nakazowy, oskarżony został skazany na 6 miesięcy, wniósł apelację i dostał 12 miesięcy
czy obrońca, może wnosić o wydanie listu żelaznego dla oskarżonego który się ukrywa w kraju
jakie są możliwości dokumentowania czynności procesowych i czy oskarżony może odmówić nagrywania jego wyjaśnień podczas procesu
czy jeśli termin tymczasowego aresztowania kończy się w niedzielę, to czy może oskarżony być wtedy zwolniony
ODP.: mogą gościa wypuścić w niedzielę, bo zakłady karne i tego typu placówki pracuja także w niedzielę. Jest chyba jakieś rozporządzenie odnośnie tego, ale zapomniałam jakie.
art. 123par.3- "Słusznie podnosi się, że przepis ten nie ma zastosowania do terminów o charakterze gwarancyjnym, np. terminu sześciomiesięcznego przewidzianego w art. 524 § 3, lub terminów stosowania tymczasowego aresztowania (zob. P. Hofmański i inni, Kodeks, t. I, s. 529)." Komentarz Wincenty Grzeszczyk.
testowe o kontroli korespondencji: a) pocztówka b) e-mail c) czat
ODP.: wszystkie poprawne
przyszedl listonosz 10 kwietnia nie bylo typa więc zotsawiono awizo i odebrał 14. która data to data doręczenia
ODP.: 14, art. 133 data doreczenia jest data faktycznego odbioru pisma
zatrzymany złożył zażalenie do sądu za zatrzymanie ale go zwolnili więc sąd nie rozpatrzył tego zażalenia bo został wolny, czy dobrze zrobił? co mógł zrobić jakby rozpatrywał, co bierze pod uwagę (w sensie ta legalność prawidłowość zasadność)
zatrzymanego zwolniono a ten złożył zażalenie na zatrzymanie. czy może?
Zatrzymanie to krótkotrwałe pozbawienie wolności celem zastosowania środka zapobiegawczego sensu stricte lub przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej albo oskarżonego do organu procesowego (zatrzymanie procesowe).
inne zatrzymania: z doktryny: porządkowe- stosowane przez policję, zatrzymanie osób które w sposób oczywisty zagrażają dla życia, zdrowa ludzkiego lub mienia; penitencjarne- zatrzymanie osób pozbawionych wolności, które bez zezwolenia opuściły areszt śledczy albo zakład karny i w wyznaczonym terminie do niego nie powróciły; administracyjne- na 24h zatrzymanie osób, które swoim zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub zakładzie pracy, albo zagrażaja innym- głownie chodzi o pijaków chyba;) ).
Kpk wyróżnia 5 rodzajów zatrzymania jako środka przymusu:
- tzw. ujecie obywatelskie, ujęcie na gorącym uczynku
- zatrzymanie właściwe osoby podejrzanej, podejrzanego, oskarżonego
- zatrzymanie osoby podejrzanej na zarządzenie prokuratora
- zatrzymanie podejrzanego lub oskarżonego „w razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa” oraz oskarżonego, który opuścił salę rozpraw bez zezwolenia przewodniczącego lub nie stawił się na rozprawę odroczoną lub przerwaną bez usprawiedliwienia
- zatrzymanie świadka, biegłego, tłumacza lub specjalisty (jako kara porządkowa)
Zażalenie
art. 245 § 1. Zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią rozmowę z nim, zatrzymujący może zastrzec, że będzie przy niej obecny.
art. 246 § 1. Zatrzymanemu przysługuje zażalenie do sądu. W zażaleniu zatrzymany może się domagać zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości jego zatrzymania.
§ 2. Zażalenie przekazuje się niezwłocznie sądowi rejonowemu miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania, który również niezwłocznie je rozpoznaje.
§3. W razie uznania bezzasadności lub nielegalności zatrzymania sąd zarządza natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.
§ 4. W wypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub nieprawidłowości zatrzymania sąd powiadamia o tym prokuratora i organ przełożony nad organem, który dokonał zatrzymania.
§ 5. W razie zbiegu zażaleń na zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie można rozpoznać je łącznie.
Zwolnienie i ponowne zatrzymanie
art. 248. Zatrzymanego należy natychmiast zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, a także jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie zostanie on przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o tymczasowe aresztowanie, bądź jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania go do dyspozycji sądu nie doręczono mu postanowienia o tymczasowym aresztowaniu. Należy go także zwolnić na polecenie sądu lub prokuratora. Ponowne zatrzymanie na podstawie tych samych faktow i dowodów jest niedopuszczalne.
Przedawnienie roszczeń
art. 555. Roszczenie do żądania odszkodowania za niesłuszne zatrzymanie przedawnia się z upływem roku od daty zwolnienia.
oskarżony przyznał się do winy na rozprawie. opisać cała procedure przyznania się do popełnienia przestępstwa:]
Oskarżony Poddaje sie karze w postepowaniu sądowym (przesłanki, tryb) stwierdza że kara jednak zbyt surowa, czy może sie odwołac?
Sąd może uwzględnić wniosek oskarzonego o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości i cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości, uwzględnienie takiego wniosku jest możliwe tylko wtedy, gdy nie sprzeciwiają się temu prokurator i pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku.
Sąd może uzależnić uwzględnienie takiego wniosku oskarżonego od dokonania w nim wskazanej przez siebie zmiany.Oskarżony po wydaniu wyroku może wnieść od niego apelację, jednak sąd odwoławczy nie jest w tym przypadku związany zasadą reformationis in peius, co oznacza, że może orzec nawet surowszą karę niż tą, która orzekł sąd I instancji. Wyłączenie tej zasady w tym przypadku ma za zadanie powstrzymać oskarżonego, który sam zgodził się na wymierzoną karę od odwoływania się do sądu wyższej instancji.
awizo zostawiono 10.04 a pismo odebrano na poczcie 13.04 od której daty liczymy
czy obrońca, może wnosić o wydanie listu żelaznego dla oskarżonego który się ukrywa w kraju
jakie są możliwości dokumentowania czynności procesowych i czy oskarżony może odmówić nagrywania jego wyjaśnień podczas procesu
na podstawie opinii biegłego, która stwierdzała że oskarżony był w chwili czyn całkowicie
niepoczytalny, umorzyli śledztwo w fazie przygotowawczej i wysłali go do szpitala psychiatrycznego. czy można "powrócić" do postępowania?
ojciec pokrzywdzonego (studenta III rok) zgłosił na rozprawie że chce być stroną. Czy moze
chłopak okradł rodziców. ojciec złożył wniosek o ściganie, ale matka się kategorycznie nie
zgodziła. Prokurator odmowil wszczesia sledztwa. Czy slusznie?
oskarżony złożył apelacje od wyroku sądu I instatncji. następnie apelacje złożył jego obrońca,
podnosząc błąd co do ustaleń faktycznych mogąc mieć wpływ na treść wyroku. czy mozna wniesc 2
apelacje jednoczesnie?
pod każdym: oceń sytuację w świetle przepisów prawa karnego procesowego,
ewentualnie coś jeszcze
postępowanie rejestrowe (Gość zgłosił że ukradziono mu rower. Policjant przyjął zgłoszenie i już tego samego dnia umorzył postępowanie i wpisał sprawę do rejestru. Czy mógł tak zrobić i na czym polega umorzenie rejestrowe.),
Dochodzenie prowadzi policja lub organy o których mowa w art. 312 (SG, SC, ABW, CBA), chyba że prowadzi je prokurator.
Dochodzenie prowadzi się w sprawach o przestępstwo należące do właściwości sądu rejonowego, m.in. zagrożone karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, z tym że w wypadku przestępstw przeciwko mieniu tylko wówczas, gdy wartość przedmiotu nie przekracza 100 000 zł. Niewątpliwie kradzież roweru mieści się w zakresie przedmiotowym dochodzenia. Dochodzenie powinno być ukończone w ciągu 2 miesięcy. Prokurator może przedłużyć ten okres do 3 miesięcy, a w wypadkach szczególnie uzasadnionych na dalszy czas oznaczony.
Minimalny czas, przez jaki powinno być prowadzone dochodzenie to co najmniej 5 dni, dlatego policjant nie mógł umorzyć postępowania i wpisać sprawy do rejestru już tego samego dnia.
Tryb rejestrowy
Art. 325f. § 1. Jeżeli dane uzyskane w toku czynności procesowych w niezbędnym zakresie lub prowadzonego przez okres co najmniej 5 dni dochodzenia nie stwarzają dostatecznych podstaw do wykrycia sprawcy w drodze dalszych czynności procesowych, można wydać postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw.
§ 2. Po wydaniu postanowienia, o którym mowa w § 1, Policja, na podstawie odrębnych przepisów, prowadzi czynności w celu wykrycia sprawcy i uzyskania dowodów.
§ 3. Jeżeli zostaną ujawnione dane pozwalające na wykrycie sprawcy, Policja wydaje postanowienie o podjęciu na nowo dochodzenia. Przepis art. 305 § 4 stosuje się odpowiednio; przepisów art. 305 § 3 zdanie pierwsze (postanowienie o wszczęciu śledztwa wydaje prokurator) oraz art. 327 § 1 nie stosuje się.
§ 4. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, przysługuje zażalenie na zasadach ogólnych.
składy sądy były podane i trzeba było zaznaczyć nieprawidłowe,
Obrońca doradził oskarżonemu aby odmówił składania zeznań w celu obrony a następnie skombinował fałszywe dokumenty aby stworzyć alibi dla oskarżonego. Czy obrońca mógł się tak zachować, jakie popełnił uchybienia?
Na czym polega obrona w post. karnym?
Zasada prawa do obrony jest zasadą konstytucyjną i prawnie zdefiniowaną. W myśl art. 4 kpk oskarżonemu przysługuje prawo do obrony, w tym prawo do korzystania z pomocy obrońcy, o czym należy go pouczyć.
W doktrynie i orzecznictwie wyróżnia się obronę materialną jako działalność skierowaną na odrzucenie oskarżenia lub złagodzenie odpowiedzialności karnej oraz obronę formalną, czyli korzystanie z pomocy obrońcy.
W zakresie obrony materialnej oskarżonemu w szczególności przysługują następujące uprawnienia:
- oskarżonego należy pouczyć o przysługujących mu uprawnieniach i ciążących obowiązkach (niedopełnienie tego obowiązku nie może skutkować dla oskarżonego ujemnymi konsekwencjami). Pouczenie ma miejsce już przed pierwszym przesłuchaniem, a także na rozprawie po odczytaniu aktu oskarżenia
- oskarżony ma prawo wglądu do akt sprawy (oraz możliwość sporządzania z nich odpisów)
- prawo do milczenia. Oskarżony ma prawo składać wyjaśnienia, ale może też odmówić ich złożenia bądź odpowiedzi na poszczególne pytania. Z p rwa tego jednak nie wynika uprawnienie do kłamstwa, choć jednocześnie fałszywe wyjaśnienia, jeżeli mieszczą się w granicach obrony nie są karalne (można jednak pociągnąć do odpowiedzialności karnej za fałszywe oskarżenie innej osoby o popełnienie innego czynu niż ten, który zarzucono oskarżonemu)
- prawo złożenia wyjaśnień na piśmie
- oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swojej niewinności ani dostarczania dowodów na swoją niekorzyść (nemo se ipsum accusare tenetur)
- prawo do inicjatywy dowodowej
- prawo do udziału w czynnościach procesowych
- prawo zaskarżania decyzji sądu i innych organów procesowych
Art. 84. § 1. Ustanowienie obrońcy lub wyznaczenie obrońcy z urzędu uprawnia go do działania w całym postępowaniu, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli nie zawiera ograniczeń.
§ 2. (69)Wyznaczenie obrońcy z urzędu nakłada na obrońcę obowiązek podejmowania czynności procesowych do prawomocnego zakończenia postępowania. Jeżeli jednak czynności należy dokonać poza siedzibą lub miejscem zamieszkania obrońcy z urzędu, prezes sądu, przed którym ma być dokonana czynność, a w postępowaniu przygotowawczym prezes sądu rejonowego miejsca czynności, na uzasadniony wniosek dotychczasowego obrońcy może wyznaczyć dla dokonania tej czynności innego obrońcę spośród miejscowych adwokatów.
§ 3. (71)Obrońca wyznaczony z urzędu w postępowaniu kasacyjnym lub w postępowaniu o wznowienie postępowania powinien sporządzić i podpisać kasację lub wniosek o wznowienie postępowania albo poinformować na piśmie sąd, że nie stwierdził podstaw do wniesienia kasacji lub wniosku o wznowienie postępowania. Jeżeli kasacja lub wniosek zostaną wniesione, obrońca ten jest uprawniony do udziału w toczącym się postępowaniu.
Art. 86. § 1. Obrońca może przedsiębrać czynności procesowe jedynie na korzyść oskarżonego.
§ 2. Udział obrońcy w postępowaniu nie wyłącza osobistego działania w nim oskarżonego.
Obrońca mógł doradzić oskarżonemu odmowę złożenia wyjaśnień, jednak spreparowanie fałszywych dowodów, które miałyby korzyść dla oskarżonego stanowi już przestępstwo, tym samym rażąco naruszył obowiązki obrońcy. W takiej sytuacji sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, zawiadamia o tym właściwą okręgową radę adwokacką lub radę okręgowej izby radców prawnych, żądając od dziekana właściwej rady nadesłania w wyznaczonym, nie krótszym niż 30 dni, terminie informacji o podjętych działaniach wynikających z zawiadomienia. Odpis zawiadomienia przesyła się Ministrowi Sprawiedliwości. W razie nienadesłania w wyznaczonym terminie informacji, można nałożyć na dziekana właściwej rady karę pieniężną w wysokości do 10 000 zl. Na postanowienie o ukaraniu przysługuje zażalenie (wydane przez prokuratora w pos. przyg. zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w okręgu którego toczy się postępowanie).
Oskarżony o zabójstwo nie miał obrońcy w sadzie okręgowym
Kodeks szczegółowo wymienia sytuacje, kiedy oskarżony musi być reprezentowany przez obrońcę. Obrona obligatoryjna ma miejsce w poszczególnych przypadkach, gdy oskarżony jest:
- nieletni
- głuchy, niemy, niewidomy
- zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności
- sąd uzna to za niezbędne ze względu na okoliczności utrudniające obronę.
Oskarżony musi mieć również obrońcę w postępowaniu przed sądem okręgowym jako sądem pierwszej instancji, jeżeli zarzucono mu zbrodnię- przesłanka w powyższym kazusie jest spełniona, lub jest pozbawiony wolności. W takim przypadku udział obrońcy w rozprawie głównej jest obowiązkowy, a w rozprawie apelacyjnej i kasacyjnej, jeżeli prezes sądu lub sąd uzna to za konieczne. Oskarżony, który nie ma obrońcy z wyobru, może żądać, aby wyznaczono mu obrońcę z urzędu, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. Na uzasadniony wniosek oskarżonego lub jego obrońcy prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy moe wyznaczyć nowego obrońcę w miejsce dotychczasowego.
W powyższym kazusie nie został dopełniony obowiązek posiadania obrońcy w sądzie okręgowym w sprawie o zbrodnię, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą wymienioną w art. 439 par. 1 pkt. 10. W przypadku gdyby doszło do odwołania od tego wyroku, uchylenie orzeczenia jedynie z powodu nieposiadania obrońcy przez oskarżonego w postępowaniu sądowym w wypadku art. 80, może nastąpić jedynie na korzyść oskarżonego (art. 439 par. 2).
Oskarżony poddaje sie karze w postępowaniu sądowym (przesłanki, tryb) stwierdza że kara jednak zbyt surowa, czy może sie odwołac?
Do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej oskarżony, któremu zarzucono występek, może złożyć wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego (jeżeli sąd nie ma obrońcy z wyboru, sąd może wyznaczyć mu obrońcę z urzędu).
Sąd może uwzględnić wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości i cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości, uwzględnienie takiego wniosku jest możliwe tylko wtedy, gdy nie sprzeciwiają się temu prokurator i pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku.
Sąd może uzależnić uwzględnienie takiego wniosku oskarżonego od dokonania w nim wskazanej przez siebie zmiany.Oskarżony po wydaniu wyroku może wnieść od niego apelację, jednak sąd odwoławczy nie jest w tym przypadku związany zasadą reformationis in peius, co oznacza, że może orzec nawet surowszą karę niż tą, która orzekł sąd I instancji. Wyłączenie tej zasady w tym przypadku ma za zadanie powstrzymać oskarżonego, który sam zgodził się na wymierzoną karę od odwoływania się do sądu wyższej instancji.
Anna B jechała busem z Rzeszowa do Lublina, tam ludzie po drodze wysiadali w różnych miejscowościach, gdy wysiadała z busa w lublinie zorientowała sie ze nie ma jej torebki. Rodzina w lublinie pomogła jej wrócić do Rzeszowa. Tam po kilku dniach zgłosiła to na policję, która postanowiła wszcząć dochodzenie. po miesiącu złapano sprawce w szczecinie - jakąś burdę zrobił, przeszukali mieszkanie i znaleźli torebkę Anny B.
Pytanie jest o właściwość miejscową sądu
Właściwość miejscowa to upoważnienie sądu do przeprowadzenia czynności procesowych ze względu na miejsce zdarzenia, które dało podstawę do dokonania tych czynności.
Zgodnie z zasadą właściwym do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego okręgu popełniono przestępstwo. Kodeks również definiuje miejsce popełnienia czynu zabronionego, za które uważa miejsce, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie nastąpił skutek stanowiący znamię czynu zabronionego lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić.
Jest to tzw. „wielomiejscowa” koncepcja popełnienia przestępstwa, która znacznie poszerza jurysdykcję polskich sądów w oparciu o zasadę terytorialności.
Jednak w powyższym kazusie, nie wynika jasno w którym miejscu został popełniony czyn zabroniony, dlatego zastosowanie będzie mieć tutaj zasada, iż jeżeli przestępstwo popełniono w okręgu kilku sądów, właściwy jest ten sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze, w podanym przykładzie będzie to sąd w Rzeszowie.
W razie, gdyby powyższe reguła nie pozwalya nam jednak na precyzyjne ustalenie miejsca popełnienia czynu zabronionego, konieczne jest odwołanie się do reguł posiłkowych, pozwalających na identyfikację sądu właściwego za pomocą innych, niż miejsce popełnienia przestępstwa przesłanek, to jest miejsca:
- ujawnienia przestępstwa
- ujęcia oskarżonego
- stałego zamieszkania lub czasowego pobytu oskarżonego w okresie poprzedzającym popełnienie przestępstwa.
(32)Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej sądu według przepisów poprzedzających, sprawę rozpoznaje sąd właściwy dla dzielnicy Śródmieście miasta stołecznego Warszawy.
Art. 33. § 1. Jeżeli tę samą osobę oskarżono o kilka przestępstw, a sprawy należą do właściwości różnych sądów tego samego rzędu, właściwy jest sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze.
§ 2. Jeżeli sprawy należą do właściwości sądów różnego rzędu, sprawę rozpoznaje sąd wyższego rzędu.
awizo zostawiono 10.04 a pismo odebrano na poczcie 13.04 od której daty liczymy
czy obrońca, może wnosić o wydanie listu żelaznego dla oskarżonego który się ukrywa w kraju
jakie są możliwości dokumentowania czynności procesowych i czy oskarżony może odmówić nagrywania jego wyjaśnień podczas procesu
Piotr zeznawał jako świadek incognito, obrońca nie widziała ze to on, i później wezwał go do złożenia zeznań i jako świadek zwykły, ten zmienił zeznania. Czy zeznawał fałszywie, kiedy świadek może być anonimowy??
Jednym z najważniejszych obowiązków świadka jest obowiązek mówienia prawdy (inne obowiązki: stawiennictwa na wezwanie organu procesowego, pozostawania do dyspozycji organu procesowego i obowiązek zeznawania, obowiązek złożenia przyrzeczenia), którego niezrealizowanie może pociągnąć odpowiedzialność karną za przestępstwo fałszywych zeznań (art. 233 kk).
W przypadku, gdy świadek bezpodstawnie odmawia zeznań, zeznaje odmiennie niż poprzednio albo oświadczy, że pewnych okoliczności nie pamięta, wtedy wolno odczytywać w odpowiednim zakresie protokoły złożonych poprzednio przez niego zeznań w postępowaniu przygotowawczym lub przed sądem w tej lub innej sprawie.
Świadek może posiadać status anonimowego, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, wolności albo mienia w znacznych rozmiarach świadka lub osoby dla niego najbliższej, sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może wydać postanowienie o zachowaniu w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka, w tym danych osobowych , jeżeli nie mają one znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie.
Postępowanie w tym zakresie toczy się bez udziału stron i objęte jest tajemnicą. Protokół przesłuchania świadka wolno udostępniać oskarżonemu lub obrońcy tylko w sposób uniemożliwiający ujawnienie danych świadka. Na postanowienie o utajnieniu danych świadka, świadkowi i oskarżonemu przysługuje zażalenie w terminie 3 dni, a w postępowaniu przed sądem także prokuratorowi. W razie uwzględnienia zażalenia protokół przesłuchania świadka podlega zniszczeniu. Przy przesłuchaniu przed sądem lub sędzią wezwanym mają prawo być obecni prokurator, a także oskarżony i jego obrońca, ale [przesłuchiwanie zorganizowane jest w takim miejscu i sposób, aby uniemożliwić ujawnienie tożsamości świadka.
Postanowienie o utajnieniu danych świadka może zostać uchylone, gdy z wnioskiem takim wystąpi sam świadek, gdy okaże się że nie istniała uzasadniona obawa zagrażająca życiu, zdrowiu, wolności lub mienia świadkowi lub jego najbliższym, gdy świadek złożył fałszywe zeznania lub nastąpiło jego ujawnienie. W powyższym kazusie doszło do ujawnienia świadka anonimowego, wtedy protokół przesłuchania podlega ujawnieniu w całości.
Obrońca oskarżonego wniósł do Sądu Najwyższego wniosek o kasację na podstawie, że w sadzie 2 instancji wystąpił błąd co do ustaleń faktycznych.
Podaj przesłanki kasacji, czy to była dobra postawa do tego by wnieść o kasację?
Kasacja jest jednym z nadzwyczajnych środków zaskarżenia. Wnosi się ją od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie. Do jej wniesienia uprawnione są strony. Termin do wniesienia kasacji dla stron wynosi 30 dni od daty doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem (wniosek o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem należy zgłosić w sądzie, który wydał orzeczenie w terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia orzeczenia). Terminu tego nie stosuje się do kasacji wnoszonej przez Prokuratora generalnego, RPO i Rzecznika Praw Dziecka (mogą oni wnieść kasację od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie, Rzecznik Praw Dziecka- jeżeli wydanie orzeczenia naruszyło prawa dziecka).
Kasacja może być wniesiona z powodu uchybień wymienionych w art. 439 kpk ( bezwzględne przyczyny odwoławcze) lub względnych podstaw kasacyjnych, czyli inne rażące naruszenia prawa jeżeli mogły mieć istotny wpływ na treść orzeczenia (strona powinna w skardze kasacyjnej taki wpływ uprawdopodobnić).
W podanym przypadku nie jest możliwe wniesienie kasacji na tej podstawie, ponieważ błąd co do ustaleń faktycznych nie może być podstawą kasacji. Przedmiotem kasacji mogą być bowiem jedynie uchybienia prawne, nie zaś błędne ustalenia faktyczne.
Sad Najwyższy orzekał w składzie 5 sędziów o zabójstwo, nie byli zgodni co do wyroku:1 chciał 10 lat, 15, 12, 25 a ostatni dożywocie. Był z nimi był aplikant i ten zaproponował średnia arytmetyczna i dać wyrok. czy sędziowie mogą to wziąć pod uwagę, czy mogą się sugerować taka sugestia?
Zgodnie z kodeksem postępowania karnego naradą i głosowaniem kieruje przewodniczący składu orzekającego, a jeżeli co do sposobu i porządku narady i głosowania podniesione zostaną wątpliwości – rozstrzyga je skład orzekający. Sąd do narady przystępuje niezwłocznie po wysłuchaniu przemówień. Jest to swobodna wymiana poglądów na temat wszystkich kwestii podlegających rozstrzygnięciu. Jedynym warunkiem jest, by odbywała się osobno co do winy i kwalifikacji prawnej czynu, osobno co do kary i co do środków karnych oraz co do pozostałych kwestii.
Jedną z gwarancji procesowych prawidłowego orzekania (inne: kolegialność sądzenia, jawność postępowania sądowego a zwłaszcza rozprawy, zasada obiektywizmu i autonomia orzekania) jest tajny przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem, a zwolnienie od zachowania w tym względzie tajemnicy nie jest dopuszczalne, dlatego udział aplikanta był również niedopuszczalny jako osoby nieuprawnionej i może to stanowić bezwzględna przyczynę odwoławczą (art. 439 par. 1 pkt 1) sąd odwoławczy uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona..)
Orzeczenia zawsze zapada większością głosów, więc nie możliwe jest zastosowanie propozycji aplikanta, to jest średniej arytmetycznej. Niemniej jednak może się zdarzyć, że zdania się tak podzielą, że żadne z nich nie uzyska większości. Wówczas wchodzi w grę ustawowa metoda konstruowania większości. Jeżeli żadne ze zdań składu orzekającego nie uzyska większości – zdanie najmniej korzystne dla oskarżonego przyłącza się do zdania najbardziej doń zbliżonego i tak aż do uzyskania większości.
W tym przypadku zatem zdaniem najmniej korzystnym dla oskarżonego jest zdanie ostatniego sędziego – dożywotnie pozbawienie wolności. Zdaniem najbardziej do niego zbliżonym jest kara 25 lat pozbawienia wolności. Zatem skład orzekający powinien orzec karę 25 lat pozbawienia wolności.
Może się tez zdarzyć sytuacja, że jeden z członków składu orzekającego nie uzna winy oskarżonego. W tej sytuacji może on wstrzymać się od głosowania nad dalszymi kwestiami. Wówczas głos tego sędziego przyłącza się do zdania najbardziej przychylnego dla oskarżonego.
Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego – nie wyłączając przegłosowanego – chyba że orzeczenie zamieszczono w protokole. Przegłosowany członek składu orzekającego może zgłosić zdanie odrębne (votum separatum, co pociąga za sobą obowiązek uzasadnienia z urzędu), ma prawo to uczynić przy składaniu podpisu, zaznaczając na orzeczeniu swoje zdanie odrębne w ten sposób, że poda w jakiej części i w jakim kierunku kwestionuje orzeczenie (art. 114 par.1). Zdanie odrębne może dotyczyć samego uzasadnienia orzeczenia, wówczas zdanie to zaznacza się przy podpisywaniu orzeczenia.
Jana Z prokurator- czy on może w postępowaniu przygotowawczym zmienić kwalifikację prawna czynu z łagodniejszej na surowsza? podąć w jakiej sytuacji można to zrobić i kto? czy w postępowaniu przygotowawczym mogłaby mieć odwrotna sytuacja?
W trakcie postępowania może wystąpić konieczność zmodyfikowania postawionych mu uprzednio zarzutów, gdyż okaże się, iż po zebraniu dowodów zmieniła się sytuacja faktyczna lub prawna.
Jeżeli w toku śledztwa lub dochodzenia okaże się, że podejrzanemu należy zarzucić czyn nie objęty wydanym uprzednio postanowieniem o przedstawieniu zarzutów albo czyn zarzucany należy zakwalifikować z surowszego przepisu, wtedy wydaje się niezwłocznie nowe postanowienie, ogłasza się je podejrzanemu oraz ponownie się go przesłuchuje. Może tego dokonać prokurator.
Podejrzany podobnie jak po ogłoszeniu I postanowienia ma prawo do czasu zawiadomienia go o terminie zaznajomienia się z materiałami postępowania przygotowawczego żądać ustnie podania mu podstaw zarzutów, a także może żądać sporządzenia uzasadnienia na piśmie, o czym należy go pouczyć. Uzasadnienie to doręcza się podejrzanemu oraz jego obrońcy w terminie 14 dni. W uzasadnieniu tym należy w szczególności wskazać jakie fakty i dowody zostały przyjęte za podstawę zarzutów.
Jednak nie każda, a istotna zmiana czynu powoduje konieczność wydania nowego postanowienia. W przypadku złagodzenia kwalifikacji prawnej lub zmiana wywołująca takie samo zagrożenie jak poprzednia kwalifikacja, nie pociąga za sobą konieczności powtarzania trybu przedstawiania zarzutów.
Mija 14 dzien apelacji jest sobota, mamy niedziele, poniedzialek ustawowo wolny i czy apelacja może być zlozona we wtork??///może być bo jest ustawowo wolny...
Policja przeszukala pokoj lekarza psychiatry, znalazla dokumenty ze przyznaje się Do zabojstwa i gdzie noz zostawil, którym zbil, policja i znalazla noz, zabezpieczyla go i czy może być dowodem
podczas procesu////może musi być odnotowany w protokole
Wydano o tymczasowe aresztowanie na miesiąc, jednoczesnie odbywa kare o przedłużenie tymczasowego aresztowania///może przedłużyć, bo jak skonczy mu się jedno i drugie to prok może przedluzyc
Oskarżony wnosi apelację uzasadniając, że kara za wysoka. sąd odwoławczy odrzuca tą apelację natomiast pozostałym współoskarżonym uwzględnia i orzeka dla nich niższe kary, czy sąd postąpił słusznie?
Wg kodeksu postępowania karnego Sąd odwoławczy uchyla lub zmienia orzeczenie na korzyść współoskarżonych, choćby nie wnieśli oni środka odwoławczego, jeżeli je uchylił lub zmienił dla współoskarżonego, którego wniesiony środek odwoławczy dotyczył, gdy te same względy przemawiają za zmianą lub uchylenie, orzeczenia na rzecz tamtych. W tym przypadku zatem sąd postąpił niesłusznie. Sąd może uchylić lub zmienić orzeczenie na rzecz współoskarżonych, którzy nie wnieśli apelacji tylko wtedy gdy orzeczenie to zmieni lub uchyli dla oskarżonego, który apelację wniósł oraz gdy te same względy przemawiają za zmianą lub uchyleniem na rzecz pozostałych. Ten przywilej nazywany jest dobrodziejstwem cudzego środka odwoławczego.
miedzynarodowy list gończy...
coś takiego zamieszanego z sledztwem i dochodzeniem
coś jeszcze było z przyrzeczeniem, chodziło o małoletnich
Obowiązek przyrzeczenia (art. 187 kpk), którego treść zawiera art. 188. Osoby głuche i nieme składają przyrzeczenie przez podpisanie tekstu przyrzeczenia. Świadkowi, który w danej sprawie składał już przyrzeczenie, sąd przypomina je przy kolejnym przesłuchaniu, chyba że uzna za potrzebne ponowne odebranie przyrzeczenia.
Przyrzeczenia nie odbiera się od osób, które nie ukończyły 17lat, albo zachodzi uzasadnione podejrzenie, że świadek z powodu zaburzeń psychicznych nie zdaje sobie należycie sprawy ze znaczenia przyrzeczenia, albo gdy świadek jest osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa będącego przedmiotem postępowania lub pozostającego w ścisłym związku z czynem stanowiącym przedmiot postępowania, bądź gdy za to przestępstwo został skazany za składanie fałszywych zeznań.
Złożenie przyrzeczenia nie oznacza, że składane zeznania automatycznie należy uznać za wiarygodne i prawdziwe.
cos bylo odnosnie opinii psychiatrycznej, apelacji, i reprezentacji stron procesowych
`
coś z oskarżycielem posiłkowym, opinia psychiatryczna