Żeliwo– jest to stop żelaza, otrzymany w drodze przetopienia surówki, zawierający ponad 2,5 ÷ 4,5% C oraz inne składniki, z których krzem, mangan, fosfor i siarka są zawsze obecne. Podstawowe to ferryt, cementyt, perlit
 żeliwa szare - węgiel w postaci grafitu, 
- żeliwa białe - węgiel związany w cementycie, 
- żeliwa połowiczne (pstre) z węglem występującym zarówno w postaci wolnej jak i związanej. 

Wpływ: grafitu: obniża właściwości mechaniczne, duża zdolność tłumienia drgań, obrabialność mechaniczna,
siarki: zabielanie odlewów, zwiększa gęstopłynność,
fosforu: duża twardość, zwiększa odporność na ścieranie, kruchość

Główną zaletą żeliwa szarego są dobre własności odlewnicze: wysoka rzadkopłynność, mały skurcz odlewniczy (0,6 do 1,25%), dobre wypełnianie wnęki form. Inne zalety żeliwa szarego związane z obecnością grafitu w strukturze to dobre własności przeciwcierne, zdolność tłumienia drgań, dobra obrabialność. Dodatkową zaletą tych żeliw jest niska cena. Żeliwa szare są powszechnie stosowanym materiałem konstrukcyjnym w przemyśle maszynowym, kolejowym, samochodowym (np. korpusy maszyn, płyty fundamentowe, pierścienie tłokowe, bębny hamulcowe, tuleje cylindrowe, armatura itd.). Własności wytrzymałościowe żeliw szarych zależą przede wszystkim od postaci i wielkości wydzieleń grafitu. 

Żeliwa sferoidalne:
Żeliwami sferoidalnymi nazywa się żeliwa, w których grafit powstaje podczas krzepnięcia w postaci kulkowej. Uzyskuje się je w wyniku procesu modyfikacji, polegającym na prowadzeniu do metalu (bezpośrednio przed odlaniem) dodatku sferoidyzującego w postaci magnezu, ceru, lantanu, wapnia itp. Zastosowanie: wały rozrządu, wały korobwe

Żeliwa białe, jako materiał konstrukcyjny prawie nie mają szerszego zastosowania technicznego, natomiast powierzchniowa warstwa żeliwa białego na żeliwie szarym, powstająca przez tzw. zabielenie (tj. szybkie lokalne ochłodzenie odlewu) jest stosowana w celu zwiększenia odporności materiału na ścieranie. Zabielenie żeliwa szarego stosuje się czasem w przypadku mniej odpowiedzialnych prowadnic korpusów maszyn, bieżni kół wagoników roboczych. 

Żeliwami ciągliwymi nazywa się żeliwa białe, które ulegają określonemu uplastycznieniu dzięki obróbce cieplnej (grafityzowanie) albo cieplno − chemicznej (odwęglanie) i zawierają grafit w postaci tzw. węgla żarzenia. Np. części maszyn rolniczych, maszyny do szycia= niskie koszty produkcji, mała wytrzymałość

Żeliwami stopowymi nazywa się żeliwa zawierające dodatkowo pierwiastki takie jak chrom, nikiel, aluminium, tytan, miedź, bor lub zwiększone ilości krzemu i manganu.

Podział ze względu na zastosowanie: żaroodporne(wyższych temperaturach odporne jest na utlenianie), żarowytrzymałe(które w wysokich temperaturach zachowuje dużą wartość właściwości mechanicznych, a przede wszystkim stosunkowo dużą wartość wytrzymałości na pełzanie), odporne na korozję(martenzytyczne- w przemyśle mleczarskim i chemicznym, wały turbin wodnych i parowych, śruby okrętowe; austenityczne- rurociągi, odlewy do pracy pod ciśnieniem, elementy kotłów parowych ), odporne na ścieranie(magmowe i chromowe; stosuje się do otrzymywania odlewów elementów koparek, szczęk i młotków do kruszarek, rozjazdów kolejowych itp.), konstrukcyjne ( wytrzymałość i plastyczność oraz odporność na zmienne i dynamiczne obciążenia- koła zębate, zwrotnice i piasty kół samochodowych), narzędziowe. Pierwiastki zwiększające żaroodporność: chrom, nikiel, krzem.

Staliwo - jest to odlewniczy stop żelaza z węglem i innymi pierwiastkami o zawartości do 2% węgla. Otrzymuje się go w wyniku zalewania formy ciekła stalą. Staliwa niskowęglowe (0,10-0,25% C) stosuje się na części przenoszące niewielkie obciążenia, jak korpusy silników elektrycznych, części kolejowe. Staliwa średniowęglowe (0,2-0,4% C) na części bardziej obciążone np podstawy maszyn, korpusy pras i młotów. Staliwa wysokowęglowe (0,4-0,6% C) na części maszyn bardzo silnie obciążonych i narażonych na ścieranie np. koła zębate napędów walcowniczych.

Węgiel –zwiększa twardość i wytrzymałość na rozciąganie, a także granicę plastyczności, obniża natomiast wydłużenie, przewężenie i udarność. Mangan – podwyższa granicę plastyczności, zwiększa twardość. Krzem – zwiększa twardość staliwa.

.