Adam Babiarz Weronika Brzeźnak	Ćw. 1 Węglowodany	OGRODNICTWO I rok Grupa I / zespół E

1.2. Wykrywanie skrobi i określenie zawartości cukrów redukujących w materiale roślinnym.

Odważamy po 1 gramie materiału roślinnego , następnie dodajemy wodę destylowaną, po czym robimy przesącz. Następnie sprawdzamy zawartość cukrów redukcyjnych. Za pomocą odczynnika Benedicta możemy sprawdzić zawartość cukrów redukujących. Wstawiamy do gorącej łaźni następnie sprawdzamy kolor osadu. Następnie w celu wykrycia skrobi dodajemy kroplę I₂ w KI. Dzielimy ćwiczenie na wariant A i B, w, próbie B materiał roślinny wstawiamy do gorącej łaźni, robimy przesącz i dalej postępujemy tak samo jak w przypadku A.

Wykrywanie skrobi

Materiał roślinny	Próba A	Próba B
Cebula	Brąz	Osad ciemnożółty
Jabłko	Brąz	Osad ciemnooliwkowy
Ziemniak	granatowy	Osad granatowy

Powstanie ciemnoniebieskiego osadu świadczy o zawartości skrobi. Z tabeli wynika, że ziemniak zawiera skrobię. W próbie A ziemniak jest surowy i posiada więcej skrobi, niż ziemniak ugotowany w próbie B. Tak jak większość cukrów, również skrobia spełnia wiele praktycznych funkcji. Przede wszystkim jest najważniejszym polisacharydem zapasowym magazynowanym przez rośliny. Bulwa ziemniaka jest właśnie organem magazynującym rośliny.

Określanie stężenia cukrów redukujących w roztworze

Materiał roślinny	Próba A	Próba B
Cebula	Żółtozielony	ciemnoliwkowy
Jabłko	Brązowo-czerwony	ceglany
ziemniak	zielony	zielony

Na podstawie tabeli 33 można określić przybliżoną zawartość cukrów redukujących w roztworze [%].

	Przybliżona zawartość cukrów reedukujących w roztworze [%]
Materiał roślinny	Próba A
Cebule	1
Jabłko	1,5
Ziemniak	0,1-0,3

Najwięcej cukrów redukujących znajduje się w jabłku, mniej w cebuli (1%), a najmniej w ziemniaku. W reakcji z jonami miedzi(II) grupa karbonylowa ulega utlenieniu do grupy karboksylowej, a jony miedzi(II) redukują się do jonów miedzi(I), co objawia się wytraceniem czerwonego osadu Cu2O (reakcja Benedicta).

2.1. Ekstrakcja cukrów z materiału roślinnego

Do kolbki stożkowej dodajemy zmielony materiał roślinny i dodajemy wody destylowanej, następnie wsadzamy ją do łaźni. Studzimy i dodajemy parę kropli Pb(CH₃COO)_2, mieszamy i na końcu dodajemy roztwór Na₂HPO_4, znowu wymieszać.

Po przesączu roztworu z suszonego materiału roślinnego kukurydzy posiadał barwę lekko brązową, natomiast roztwór z suszonego materiału roślinnego pszenicy miał barwę intensywnego brązu.

Węglowodany pod wpływem temperatury (łaźnia wodna) rozkładają się na węgiel oraz wodę.

Wpływ sposobu ekstrakcji na zawartość węglowodanów w ekstrakcji. Wraz ze wzrostem temperatury ekstrakcji (w łaźni wodnej) zachodzi ona szybciej i gwałtowniej niż w temperaturze pokojowej.

2.2. Przygotowanie krzywej standardowej

Przygotowujemy odczynnik Somogyi, sporządzamy wzorcowe roztwory glukozy i próbę kontrolną. Dodajemy do każdej probówki odczynnik Samogy i mieszamy. Umieszczamy w łaźni wodnej, wyziębiamy, po czym dodajemy odczynnika Nelsona i znowu mieszamy. Na końcu dodajemy wodę destylowaną i mierzymy absorbancję stosując spektrofotokolorymetr.

Nr probówki	1	2	3	4	5	6
Stężenie glukozy [µg*cm^-3]	20	50	100	150	200	0
Absorbancja (A540)	0,17	0,26	0,36	0,47	0,61	0

Probówka 1

X=0,1*200=20 µg/cm³

Probówka 2

X=0,25*200=50 µg/cm³

Probówka 3

X=0,5*200= 100µg/cm³

Probówka 4

X=0,75*200=150 µg/cm³

Probówka 5

X=1*200=200 µg/cm³

Probówka 6

Próba wzorcowa 0µg glukozy/ cm³

2.3. Oznaczanie zawartości cukrów

Przygotowujemy 4 probówki, w pierwszej robimy próbę kontrolną, do pozostałych dodajemy wcześniej przygotowanego ekstraktu ( z słomy kukurydzianej i pszenicy) i odczynnika Somogyi, wszystko mieszamy. Ogrzewamy probówki w łaźni wodnej, następnie studzimy i dodajemy odczynnika Nelsona i starannie mieszamy. Mierzymy absorbancję w spektrofotokolorymetrze.

Próba A – ekstrakt ze słomy kukurydzianej

Nr. Próbówki	1	2	3
Absorbancja (A540)	0,81	0,8	0,7
Stężenie cukrów	253	250	219

$$\frac{253 + 250 + 219}{3} = 241$$

Zawartość cukrów =$\frac{v*c}{m*1000}$*100%

Zawartość cukrów =$\frac{30*241}{200*1000}$*100%

Zawartość cukrów=3,6%

Próba B – ekstrakt z pszenicy

Nr. Próbówki	1	2	3
Absorbancja (A540)	0,61	0,48	0,55
Stężenie cukrów	191	150	172

$$\frac{191 + 150 + 172}{3} = 171$$

Zawartość cukrów =$\frac{30*171}{200*1000}$*100%

Zawartość cukrów=2,6%

Cukry powstają w przyrodzie w zielonych częściach roślin z dwutlenku węgla i wody w procesie fotosyntezy. Wytwarzane w ten sposób związki stanowią główny materiał budulcowy i zapasowy organizmów roślinnych, stanowią ok 80% suchej masy roślin.