WF II ° I ROK, AWF WARSZAWA 2012

SPRAWOZDANIE RÓWNIA POCHYŁA

WSTĘP

Podstawowymi parametrami w ocenie stanu i rozwoju cech fizycznych zawodników jest wartość mocy maksymalnej oraz wytrzymałość całego organizmu bądź poszczególnych grup mięśniowych.

Przy ocenie rozwijanej mocy należy uwzględnić kilka czynników. W krótkotrwałych wysiłkach może być rozwijana moc maksymalna, jednak utrzymanie jej podczas dłuższego wysiłku może zależeć od wytrzymałości badanego. Wytrzymałość z fizjologicznego punktu widzenia zależy od ogólnej wydolności organizmu , której miarą jest zdolność zużycia tlenu na minutę . Podstawą wytrzymałości są więc procesy tlenowe , które nie zawsze odzwierciedlają reakcje organizmu . Dlatego też w biomechanice wytrzymałość jako cechę fizyczną charakteryzuje zmiana mocy w funkcji czasu .

Zmiana mocy w funkcji czasu

Rysunek 1.

Moc źródeł energetycznych

Tabela 1.

Źródła energii	Zasób [J/kg]	Moc [W/kg]	Czas max [s]	Czas pracy [s]
Fosfokreatyna CP	420	54,4	4-6	20-25
Glikogen G	960	29,3	35-45	90-120
Tlen O2	∞	15 -› 0	120-180	∞

O WYTRZYMAŁOŚCI

Wytrzymałość charakteryzuje zdolność do kontynuowania długotrwałego wysiłku o wymaganej intensywności, przy utrzymaniu możliwie najwyższej efektywności pracy i zachowaniu podwyższonej odporności na zmęczenie, przy wysiłkach odbywających się przy różnych, także niekorzystnych warunkach środowiska zewnętrznego.
Można ją traktować jako wyraz adaptacji do okresowego oddziaływania złożonego systemu stanów stresowych, wywołanych przez zespół bodźców biologicznych i psychicznych, a także środowiska zewnętrznego.
Pojęcie wytrzymałości obejmuje więc szereg zjawisk. Jednym z podstawowym jest proces zmęczenia, nieodłączne następstwo każdego wysiłku. Niezależnie od uwarunkowań ogólnych, każda konkurencja posiada swoiste mechanizmy zmęczenia związane z rodzajem oraz charakterem aktywności wysiłkowej.

Wyróżniamy trzy rodzaje wytrzymałości (z medycznego punktu widzenia):

- ogólna - to zdolność wykonywania przez dłuższy czas dowolnej, często niespecyficznej pracy fizycznej, angażującej liczne grupy mięśniowe. Podstawą są procesy tlenowe.

- ukierunkowana - to sprawność charakteryzująca stopniową adaptację ustroju do przyszłych wysiłków specjalistycznych. Można tu już wyróżniać wytrzymałość skocznościową, biegową, rzutową. Kształtuje zdolność przeciwstawiania się zmęczeniu podczas długotrwałych lub wielokrotnie powtarzanych wysiłków o różnej intensywności.

- specjalna – to zdolność do wykonywania w pełni specyficznego wysiłku w obrębie danej dyscypliny czy konkurencji. Ważny jest aspekt jakościowego wykonania zadania ruchowego, będący warunkiem osiągnięcia wysokiego wyniku.

Do mierzenia wytrzymałości stosuje się trenażery ( urządzenie elektromechaniczne) ,które daje natychmiastowe informacje o podstawowych parametrach ruchu .

Spadek mocy w czasie obrazuje nam współczynnik kierunkowy b równania prostej regresji:

P=a-bt

Miernikiem wytrzymałości jest współczynnik kierunkowy b. Wyższe wartości współczynnika b świadczą o wyższej wytrzymałości.

CEL BADANIA

Celem badania jest ocena wartości mocy maksymalnej Pmax i spadku mocy w czasie P(t) kończyn dolnych podczas odbicia na równi pochyłej .

OPIS STANOWISKA BADAWCZEGO

Do pomiaru mocy maksymalnej oraz zmian mocy kończyn w funkcji czasu wykorzystuje się stanowisko składające sie z równi pochyłej i wózka.

Urządzenie to składa się z :

- wózka o masie 33 kg

- platformy kontaktowej

- przetwornika obrotowo –impulsowego , który jest przymocowany do zjazdu

- komputer z kartą PIO 8255

W celu określenia mocy maksymalnej oraz wytrzymałości badany wykonuje 40 maksymalnych odbić.

BADANIA

W badaniu wzięły udział trzy dziewczyny trenujące różne dyscypliny sportowe.

Lp.	Imię i nazwisko	Wzrost	Waga	Dyscyplina
1	Marta	160	55	Gimnastyka sportowa
2	Aleksandra	165	57	Siatkówka
3	Magdalena	155	48	Piłka nożna

Wykres 2.

Wykres 3.

Wykres 4.

Porównanie wszystkich dziewczyn:

Wykres 5.

Tabela 5.

Imię	Moc maksymalna	Moc minimalna	Współczynnik kierunkowy b
Marta	511,427	160,382	-2,641
Ola	761,905	429,377	-2,412
Magda	703,838	457,789	-2,572

Moc przypadająca na 1 kg masy ciała:

Tabela 6.

Imię	Moc względna
Marta	511,427 [W] / 55 [kg] = 9,30 [W/kg]
Ola	761,905 [W] / 57 [kg] = 13,37 [W/kg]
Magda	703,838 [W] / 48 [kg] = 14,67 [W/kg]

Wykres 6.

WNIOSKI

Na wykresie 5. i w tabeli 5. mamy przedstawione porównane wyniki dziewcząt. Jak widzimy największą moc uzyskała Ola, nieco mniej Magda a najmniej Marta. Marta również okazała się najmniej wytrzymała, na pewno związane jest to z jej uprawianą dyscypliną- gimnastyką artystyczną. Najbardziej wytrzymała okazała się Ola. W siatkówce jak i w piłce nożnej (dyscyplina uprawiana przez Magdę) wytrzymałość jest bardzo ważnym czynnikiem. W siatkówce mecze trwają około 2 godzin (przy 4 setach), jest to bardzo męczące mimo, że zawodnicy dużo nie ruszają się po boisku. Tabela 6. oraz wykres 6. przestawiają Nam wyniki mocy względnej, jakie uzyskały dziewczyny. Najwyższą moc względną uzyskała Magda, najmniejszą Marta.

UWAGA! WNIOSKI SĄ NAJWAŻNIEJSZE! TYLKO JE CZYTAJĄ PROWADZĄCY!