Logika ćwiczenia1. Obowiązkowe ćwiczenia. 28.09.2013

Semiotyka: Język system znaków.
Znak- każdy przedmiot postrzegany zmysłowo, ma wskazywać na coś innego od siebie, charakter konwencjonalny(umowny). Wszystkie znaki mają charakter umowny. Przykłady: punkt, koło.
Przedmiot- wszystko co podlega ontologicznej zasadzie niesprzeczności.
Wyrażenie- znaki słowne.
System znaków:
Język jest zbiorem znaków razem z regułami składniowymi znaków prostych w złożone i regułami ustalającymi znaczenia tych znaków.
Zbiór wyrażeń prostych z których składamy wyrażenie złożone nazywamy słownikiem danego języka.
Reguły składniowe wyrażenia złożonego są tzw. Regułami składniowymi. Reguły składniowe nie mają charakteru semantycznego.
Reguły semantyczne wyposażają znaki w koleraty i nadają tym znakom znaczenie.
Zdanie sensowne: zdanie zgodne z zasadami języka polskiego np. Sokrates był krokodylem- zdanie sensowne.
Wyrażenie sensowne języka j jest to wyrażenie skonstruowane zgodnie z regułami składniowymi języka j.
Język spełnia różne funkcje pragmatyczne języka:
1. Opisowa
2. Ekspresywna
3. Performatywna
Wśród wszystkich znaków wyrażenia wyróżniamy 2 rodzaje:
1. Wyrażenie zmienne
2. Wyrażenie stałe.
Stała: wyrażenie o ustalonym znaczeniu.
Zmienna: wyrażenie o zakresie ustalonych znaczeń. Ten zakres nazywamy zmiennością tej zmiennej. X,y – przykłady zmiennej.
Kategoria składniowa:
W każdym języku wyróżniamy kategorie semantyczne(składniowe) języka j jest to zbiór wyrażeń języka j pełniących w języku j tę samą funkcję składniową(i dlatego gdy dwa wyrażenia należą do tej samej kategorii to są one wzajemnie wymienialne w każdym kontekście z zachowaniem sensowności tego kontekstu).
W językach wyróżniamy następujące kategorie składniowe:
1. Kategoria nazw
2. kategoria zdań
3. Wiele różnych kategorii funktorów
4. Wiele różnych kategorii operatorów
Dane wyrażenie W jest nazwą języka j wtedy gdy można je wstawić w zmiennej A lub zmiennej B w schemacie a jest b i w wyniku tego wstawienia otrzymać wyrażenie sensowne języka j.
desygnat nazwy n jest to przedmiot o którym nazwę n można zgodnie z prawdą orzec.
Zakres nazwy n- zbiór wszystkich znaków.

Wykład 1 Logika. 28.09.2013

4 kolokwia każde 10 pkt. Minimum 25 pkt max 40 pkt.
Data kolokwium: kolokwium odbywa się na wykładzie o 8:30 w niedzielę i jest OBOWIĄZKOWE. 45 min.
17.11 zjazd 4.
26.01 zjazd 8.
9.03 zjazd 12
11.05 zjazd 14 (piszemy kolokwium rano, nie ma ćwiczeń, podana zostaje ocena końcowa).
Dyżur : piątki 15:00-16:30 1 semestr pokój 203 1 piętro.
Pomoc: koło logiki student uksw.

Zdanie: wyrażenie które opisuje jakąś sytuację i jest prawdziwe albo fałszywe.
Zdania w sensie logicznym: są to wyrażenia któremu odpowiada sąd w znaczeniu logicznym. Opisują sytuacje.
P i F wartości logiczne, właściwości zdań {1(P), 0(F)}
Wartości logiczne mają charakter obiektywny. Nie zależnie od użytkownika. Przekonanie użytkownika należy je odróżnić. To przekonanie nazywamy kwalifikacją pragmatyczną.
Rzeczywistość pozajęzykowa: opisana przez dany język.
Semiotyka jest to dyscyplina logiki której bada się relacje zachodzące między użytkownikiem języka, język a rzeczywistością językową.
Pragmatyka: poddyscyplina semiotyki której opowiada się relacje między użytkownikiem a użytkownikiem języka.
Składnia: poddyscyplina semiotyki mówi się o relacji między wyrażeniami danego języka.
semantyka dowolna zajmuje się relacjami między znakami a rzeczywistością poza językową. W semantyce ustala się znaczenie takich wyrażeń, wyznacza się te obiekty z rzeczy pozajęzykowych do których odnoszą się wyrażenia danego języka(obiekty te nazywamy koleratami semantycznymi wyrażeń).
Kolerat: dowolny obiekt który opisuje, oznacza.
Logika formalna: dyscyplina logiki która zajmuje się niezawodnymi sposobami rozumowania.
Relacja wynikania: jest relacja między zdaniami taka, że ze względu na nią dziedziczy jest prawdziwa zdaniowa gdy wystaje ona między przesłankami a wnioskami to prawdziwość przesłanek gwarantuje to, że wniosek jest prawdziwy. Takie rozumowanie w którym między przesłankami a wychodzi nazywamy rozumowaniem dedyktycznym.

Logika formalna: dyscyplina logiki która zajmuje się niezawodnymi sposobami rozumowania, zajmuje się wynajdowaniem sposobów przeprowadzania rozumowań dedukcyjnych których to sposób jest nieskończony.(szczegóły informacji porównaj wykład 8.)
Metoda nauk zajmuje się opisem wszelkich naukotwórczych sposobów uzasadniania zdań.