Jercewo, które należało do systemu obozów kargopolskich, mieszczących nad Morzem Białym, wzdłuż linii kolejowej ciągnącej się od Wołogdy aż do Archangielska.
Praca: Większość więźniów pracowało przy wyrębie lasu, inni pełnili funkcje tragarzy w bazie żywnościowej. Praca w lesie odbywała sie w ciężkich warunkach. Byli budzeni 5.30 do pracy, śniadanie było skromne, gdzie o 7 wyruszali do lasu. Pracowali oni przy wyrębie i cięcia drewna. Maksymalny okres zdolności więźnia do pracy trwał 2 lata, gdzie buli narażeni na mróz, ogromny wysiłek, głód i wycieńczenie. Czas pracy teoretycznie 10/11godz a w rzeczywistości to było 20.
Zamieszkanie: Warunki tam były bardzo ciężkie. Więźniowie mieszkali stłoczeni w barakach, gdzie spali na zawszonych pryczach.
Wyżywienie: Wyżywienie było skromne.
Na terenie obozu mieścił się: szpital, „trupiarnia”, biblioteka, tranzytowy barak „pieriesylny” oraz dom więźniów. Szpital i „dom Swodanij” to były miejsca w którym mogli odpocząć od pracy. W szpitalu raz na miesiąc a w „dom Swodanij” raz na roku lub rzadziej. Dom więźniów tam mieszali, a przeważnie spali.