prezentacje ubezpieczenia 1

Klasyfikacja ubezpieczeń gospodarczych

Informacje ogólne

Podział ubezpieczeń:

Podstawowy podział ubezpieczeń to:

W ramach ubezpieczeń gospodarczych wg norm kodeksu cywilnego biorąc pod uwagę kryterium przedmiot ubezpieczenia wyróżniamy:

Różnica między ubezpieczeniami osobowymi, a majątkowymi:

Charakterystyka Ubezpieczenia osobowe Ubezpieczenia majątkowe
Przedmiot ubezpieczenia Ryzyko osobowe: życie, zdrowie, zdolność do zarobkowania Ryzyko majątkowe: prawa i obowiązki osoby ubezpieczonej
Podmiot ubezpieczenia Osoba fizyczna Osoba fizyczna i prawna
Charakter szkody Niewymierny w pieniądzu, nie zawsze charakter negatywny Wymierna w pieniądzu, zawsze charakter negatywny
Suma ubezpieczenia Ustalana arbitralnie Zależy od wartości przedmiotu ubezpieczenia
Charakter świadczenia Świadczenie Odszkodowanie
Czas trwania umowy Długoterminowe Krótkoterminowe (zwykle do 1 roku)

Ubezpieczenia osobowe:

W ubezpieczeniach osobowych biorąc za kryterium rodzaj ryzyka objętego ochroną wyróżnia się ubezpieczenia życiowe oraz ubezpieczenia wypadkowe.

Przykłady ubezpieczeń osobowych:

Ubezpieczenia majątkowe:

Natomiast do ubezpieczeń majątkowych zalicza się w szczególności ubezpieczenia mienia, a także odpowiedzialności cywilnej.

Najpopularniejszymi rodzajami ubezpieczenia mienia są:

Ubezpieczenia te pozwalają nam zabezpieczyć składniki majątku na wypadek jego uszkodzenia, zniszczenia bądź utraty na skutek różnorodnych zdarzeń losowych (np. pożar, gradobicie, powódź). Zakres poszczególnych ubezpieczeń mienia regulowany jest bądź w umowie bądź w ustawie, które to precyzują treść warunków ubezpieczenia powszechnie w skrócie nazywanych o.w.u.

Natomiast ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej chronią nas w przypadku, gdy wyrządzimy komuś szkodę i jesteśmy zobowiązani do jej naprawienia.

W ramach ubezpieczeń majątkowych biorąc pod uwagę kryterium przedmiot ubezpieczenia ubezpieczyć możemy przykładowo :

Podział ubezpieczeń majątkowych:

Według kryterium -ryzyko:

- ogniowe, kradzieżowe, odpowiedzialności cywilnej, komunikacyjne, transportowe, rolne, finansowe itp.

Podział ubezpieczeń gospodarczych wg. kryterium:

  1. Stopień swobody:

Obowiązkowe

Dobrowolne – wszystkie pozostałe

  1. Wg. załącznika do ustawy o odpowiedzialności ubezpieczeniowej:

Wyróżnia się następujący podział ryzyka na działy, grupy i rodzaje ubezpieczeń.

 Dział I Ubezpieczenia na życie

Dział II Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe

Powyższe typologie mają źródła w przepisach ubezpieczeniowych, opracowaniach akademickich. W praktyce produkty ubezpieczeniowe z tego obszaru podlegają następującej klasyfikacji:

 Klasyfikacja praktyczna ubezpieczeń pracowniczych:

Inny podział ubezpieczeń gospodarczych:

Przykładowe ubezpieczenia:

Zakres ubezpieczenia Inter ubezpieczenia Concordia PZU InterRisk Generali Direct Warta Direct
Mury od ognia i innych zdarzeń losowych 100 zł 110 zł 171 zł 178 zł 181 zł BRAK
Mury+ el. Stałe+ wyposażenie od ognia i zdarzeń losowych 117 zł 240 zł 489 zł 255 zł 247 zł 163 zł
Dodatkowo wyposażenie od kradzieży (SU: 20 000 zł) 226 zł 430 zł 493 zł 303 zł 279 zł 268 zł

Czynniki wpływające na wysokość składki przy ubezpieczeniu mieszkania:

Czynniki wpływające na wysokość składki przy ubezpieczeniu OC:

Zagraniczne zakłady ubezpieczeń

Ustawa o działalności ubezpieczeniowej:

Art. 105.

Statut głównego oddziału określa w szczególności:

Zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez główny oddział na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej:

  1. nazwę i siedzibę zagranicznego zakładu ubezpieczeń oraz nazwę państwa, w którym znajduje się jego siedziba;

  2. siedzibę oraz rzeczowy zakres działalności głównego oddziału;

  3. imiona i nazwiska osób przewidzianych na dyrektora głównego oddziału, jego zastępców, aktuariusza, osoby odpowiedzialnej za prowadzenie ksiąg rachunkowych oraz doradcy inwestycyjnego, w przypadku gdy obowiązek zatrudnienia tej osoby wynika z ustawy.

Zagraniczny zakład ubezpieczeń może podejmować i wykonywać działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadzie wzajemności. Zasady wzajemności nie stosuje się do państw należących do Światowej Organizacji Handlu.

Uprawnienia głównego oddziału:

- posiadać pełną zdolność do czynności prawnych;

- posiadać wyższe wykształcenie uzyskane w Polsce lub uzyskane w innym państwie wykształcenie będące wykształceniem wyższym w rozumieniu właściwych przepisów tego państwa;

- nie być skazanym za umyślne przestępstwo stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu;

- dawać rękojmię prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób należyty

Zagraniczny zakład ubezpieczeń z państwa członkowskiego UE:

-Może wykonywać działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyskał odpowiednie zezwolenie na wykonywanie tej działalności w państwie, w którym ma swoją siedzibę. Wykonywanie działalności przez ten zakład ubezpieczeń, podlega nadzorowi właściwego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym ma on swoją siedzibę.

- Może wykonywać działalność na terenie RP poprzez oddział:

- Może wykonywać działalność na terenie RP w ramach swobody świadczenia usług po otrzymaniu przez organ nadzoru:

Uprawnienia zagranicznego zakładu ubezpieczeń (po uprzednim złożeniu wniosku):

  1. obliczanie marginesu wypłacalności w odniesieniu do wyników całej działalności, którą zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje przez główne oddziały mające siedziby na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej;

  2. złożenia kaucji jedynie na terytorium jednego spośród państw członkowskich Unii Europejskiej, na terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały;

  3. umiejscowienia aktywów stanowiących pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na terytorium jednego spośród państw członkowskich Unii Europejskiej, na terytorium których zagraniczny zakład ubezpieczeń zamierza wykonywać lub wykonuje działalność ubezpieczeniową przez główne oddziały.

Musi on rozpocząć swoją działalność do 12 miesięcy od dnia wydania zezwolenia

Działalność w Polsce:

W okresie trzech kwartałów 2013 r. łączna liczba zagranicznych zakładów ubezpieczeń z państw członkowskich Unii Europejskiej i innych państw należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które notyfikowały zamiar prowadzenia działalności na terytorium Polski w ramach swobody świadczenia usług (w inny sposób niż przez oddział) wynosiła 605, łączna liczba zakładów ubezpieczeń, które notyfikowały zamiar utworzenia oddziału, wynosiła 23. Dodatkowo, w drugim kwartale 2013 r. jeden zakład reasekuracji z siedzibą w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej pozostawał uprawniony do wykonywania działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział.

Lloyd’s Coverholder jest najstarszą instytucją ubezpieczeniową świata. Pierwsze potwierdzone informacje o ubezpieczeniach statków pochodzą z London Gazette wydanej w lutym 1688 roku.

Towarzystwo Lloyd’s różni się zasadniczo od wszystkich znanych firm ubezpieczeniowych. Jest to zrzeszenie 80 syndykatów ubezpieczeniowych, zarządzanych przez 51 agencji zarządzających, skomplikowana struktura podmiotów specjalistycznych oraz administracyjnych.

Wiodący na świecie rynek ubezpieczeń specjalistycznych. Lloyd’s działa w ponad 200 krajach, a słynie z ubezpieczania nietypowych lub złożonych rodzajów ryzyka.

Podmiotem specyficznym dla Lloyd’s zajmującym się dystrybucją ubezpieczeń jest coverholder. Są to wyspecjalizowane podmioty zajmujące się tworzeniem własnych produktów ubezpieczeniowych i posiadające pełnomocnictwa do przyjmowania ubezpieczeń w imieniu syndykatów.

Data otwarcia Lloyd’s otworzył swoje biuro w Polsce w listopadzie 2008 roku

Dyrektor

Witold Janusz

Adres

ul. Emilii Plater 53
00-113 Warszawa

Krajowy Zakład Ubezpieczeń:

Krajowy zakład ubezpieczeń, w ramach swobody świadczenia usług, może wykonywać działalność ubezpieczeniową na terytorium państwa członkowskiego UE.

Działalność krajowego zakładu ubezpieczeń podlega nadzorowi KNF.

Krajowy zakład ubezpieczeń, który zamierza rozpocząć działalność ubezpieczeniową na terytorium innego państwa członkowskiego UE, ma obowiązek zawiadomienia KNF.

W zawiadomieniu ma się zawierać:

Funkcje i zasady ubezpieczeń gospodarczych:

Ubezpieczenie (asekuracja) to metoda zabezpieczania się przed skutkami wypadków losowych, polegająca na transferze ryzyka na instytucję zapewniającą ochronę ubezpieczeniową, czyli zobowiązująca się do skompensowania ewentualnych przyszłych strat poprzez wyrównanie uszczerbku majątkowego spowodowanego przez te wypadki, jak i zaspokojenia potrzeb nimi wywołanych przy czym – co dla ubezpieczenia charakterystyczne – następuje podział ryzyka, gdyż ciężar finansowy tej kompensaty ponoszony jest przez wszystkich korzystających z asekuracji.

Ubezpieczający – podmiot gospodarczy, osoba (prawna lub fizyczna), która zawiera z zakładem ubezpieczeniowym umowę ubezpieczeniową i na jej podstawie zobowiązuje się do płacenia składek ubezpieczeniowych.

Ubezpieczony – to osoba fizyczna lub prawna, której mienie lub życie i zdrowie jest przedmiotem ubezpieczenia. Będzie uprawniony do pobrania sumy odszkodowania w przypadku wystąpienia danego zdarzenia losowego.

Zdarzenie losowe – występuje ze statystyczną prawidłowością, jest nadzwyczajne i niezależne od woli osoby nim dotkniętej. Cechy:

- niepewność

- niemożność przewidywania

- niezależność od woli osoby nim dotkniętej

Wypadek ubezpieczeniowy – zdarzenie losowe, które jest objęte działalnością ubezpieczeniową i z którego nastąpieniem zakład ubezpieczeń staje się zobowiązany do spełnienia świadczenia. Jest zdarzeniem prawnym, bo wywołuje skutek prawny w postaci obowiązku świadczenia zakładu ubezpieczeń

Funkcje ubezpieczeń:

Ubezpieczenie jest urządzeniem celowym, które w swoim przeznaczeniu ma zaspokajać określone potrzeby podmiotów gospodarczych oraz osób fizycznych powstałe w związku z istnieniem ryzyka. Konsekwencją natury i istoty ubezpieczenia jest zatem spełnianie licznych gospodarczych i społecznych funkcji.

W gospodarce rynkowej możliwe są dwie metody zabezpieczania się przed ryzykiem:

We współczesnej literaturze stosowany jest podział na funkcje podstawowe i uzupełniające, a dokładnie na jedną funkcję podstawową oraz dwie uzupełniające, są to kolejno:

Funkcja ochrony ubezpieczeniowej posiada charakter nadrzędny wobec dwóch pozostałych, najpełniej bowiem wyraża zarówno istotę, jak i zasadnicze treści społeczne i ekonomiczne ubezpieczeń, natomiast funkcje prewencyjna oraz akumulacji kapitałowej są skutkiem funkcji ochrony ubezpieczeniowej i w tym sensie mogą być uznawane za funkcje uzupełniające. Z drugiej strony posiadają one własne, niezależne oraz bardzo ważne treści społeczno-gospodarcze, z powodu których powinny one zostać wyodrębnione.

Funkcja ochrony ubezpieczeniowej:

Funkcja prewencyjna:

Należy przez nią rozumieć wszelką działalność zmierzającą do zmniejszenia szkód losowych, zarówno przez ograniczenie ich rozmiarów, jak i zmniejszenie prawdopodobieństwa realizacji ryzyka. Działalność taka uznana jest powszechnie za najbardziej racjonalną metodę zwalczania szkody losowej. Może przybierać zarówno postać materialną jak i niematerialną. Ubezpieczenia społeczne w szerokim zakresie realizują tak pojmowaną prewencję, albowiem działalność ta przynosi zakładom ubezpieczeń jak i ubezpieczonym wymierne korzyści. Często zakłady ubezpieczeń są bardziej niż ubezpieczający zainteresowani w tym, aby do wypadku ubezpieczeniowego nie doszło, i w tym celu gotowe są ponieść dodatkowe koszty.

Prewencję należy rozumieć jako dążenie do zmniejszenia szkód losowych przez ograniczenie rozmiarów i zmniejszanie prawdopodobieństwa realizacji ryzyk. Prewencje dzieli się na dwa rodzaje:

Funkcja akumulacji kapitałowej:

Funkcja akumulacji kapitałowej podobnie jak dwie poprzednie ma charakter obiektywny, tzn. spełnienie jej jest cechą prawidłowo prowadzonej działalności ubezpieczeniowej. Właściwe spełnianie przez ubezpieczyciela swojego podstawowego zadania wymaga zebrania ogromnych środków na pokrycie ewentualnych strat finansowych powstałych wskutek zdarzeń objętych umową ubezpieczenia poprzez rozłożenie ciężaru tego pokrycia na wszystkich członków korzystających z jego usług.

Pozostałe funkcje:

FUNKCJA SPOŁECZNA ubezpieczeń polega na tworzeniu bezpieczeństwa, stabilizowania warunków działania podmiotów gospodarczych i gospodarstw domowych.

FUNKCJA WYCHOWAWCZA ubezpieczeń polega na kształtowaniu takich postaw niekiedy zachowań ubezpieczonych, które poprawiałyby ich bezpieczeństwo oraz bezpieczeństwo ich posiadanego mienia.

FUNKCJA EKONOMICZNA ubezpieczeń polega na umożliwieniu zachowania ciągłości działalności gospodarczej i zapewnieniu bytu ubezpieczonym i ich rodzinom przez minimalizację konsekwencji szkód losowych.   

FUNKCJA STABILIZACYJNA ubezpieczeń (wyrównawcza) polega na wykorzystaniu składek oraz odszkodowań i świadczeń do oddziaływania na sytuację społeczno- gospodarczą ubezpieczonych i dąży do przywrócenia naruszonej równowagi, przeciwdziałania załamaniom finansowym osób poszkodowanych.

FUNKCJA LOKACYJNA przejawia się w inwestowaniu (lokowaniu) chwilowo wolnych środków finansowych (np. z kapitałów własnych lub rezerw techniczno-ubezpieczeniowych) zgromadzonych przez zakłady ubezpieczeń w różne instrumenty finansowe (np. akcje, obliga­cje, lokaty bankowe) w celu osiągnięcia dodatkowych dochodów. Dodatkowe dochody wpływają przede wszystkim na kalkulację skła­dek oraz wyniki finansowe zakładów ubezpieczeń. Przeznaczane są także na tworzenie funduszy z których wypłacane są odszkodowania i inne świadczenia ubezpieczeniowe. Korzyści z tej funkcji odnosi także gospodarka, gdyż otrzymuje ona dodatkowe fundusze na rozwój poszczególnych dziedzin.

FUNKCJA KOMPENSACYJNA wywodzi się z istoty ubezpieczeń i polega na podziale ryzyka między wiele podmiotów narażonych na dane ryzyko. Oznacza to, że straty poniesione w wyniku zdarzeń losowych są pokrywane ze składek ubezpieczeniowych podmiotów narażonych na ryzyko występowania podobnych strat. Realizując tę funkcję ubezpieczenia dostarczają środki finansowe na odtworzenie zniszczonego majątku, wyrównanie poniesionych strat, a także udzielają pomocy materialnej osobom, które odczuły negatywne skutki zdarzeń losowych objętych ubezpieczeniem. Pamiętać jednak należy, że funkcja kompensacyjna realizowana przez ubezpieczenie jest elementem szerszego pojęcia – ochrony ubezpieczeniowej. Niezależnie od tego czy dane ryzyko się zrealizowało czy też nie, ochrona ubezpieczeniowa istnieje przez cały okres trwania umowy ubezpieczeniowej.

Funkcje finansowe ubezpieczeń:

Zasady ubezpieczeń:

Formułowane w teorii i odczuwane w praktyce zasady ubezpieczeń są ściśle związane z ich funkcjami w ten sposób, że w im większym stopniu będą one przestrzegane, tym lepiej spełniane będą zadania stawiane przed ubezpieczeniami, a więc lepiej realizowane będą funkcje ubezpieczeń. Zasady są więc wtórne względem funkcji ubezpieczeń. Przez pojęcie zasad ubezpieczeń rozumieć należy określone wymagania, jakie stawiane są świadczonym usługom ubezpieczeniowym.

Niektóre z tych wymagań muszą być w sposób bezwzględny przestrzegane co oznacza, że jeśli nie będą przestrzegane ubezpieczenia nie będą spełniać swych podstawowych zadań, a mogą przynosić nawet straty dla ubezpieczonego. Inne zaś mają charakter względny (postulatowy), co oznacza, że jeśli nie będą spełnione to o jakości danej usługi ubezpieczeniowej będzie decydował poziom ich realizacji.

Na zasadę realności składają się gwarancje prawne i ekonomiczne otrzymania odszkodowania lub świadczenia ubezpieczeniowego.

Zasada pełności ochrony ubezpieczeniowej postuluje zapewnienie ubezpieczonemu takiego poziomu finansowego wyrównania strat losowych, jaki w danych warunkach jest możliwy do osiągnięcia.

Zasada powszechności ochrony ubezpieczeniowej określa, że ubezpieczenie jest dostępne bez żadnych ograniczeń (powszechne) dla wszystkich zainteresowanych objęciem daną ochroną ubezpieczeniową. W myśl tej zasady nie może być elitarne, tzn., dostępne tylko pewnej nielicznej grupie osób.

Zasada sprawiedliwości spełnia ważną rolę w porządkowaniu życia społeczności ludzkiej. Reguluje ona rozmaite relacje międzyludzkie: między pojedynczymi ludźmi, między jednostką a społeczeństwem, między poszczególnymi społeczeństwami. W ubezpieczeniach zasada sprawiedliwości wyraża się w równym traktowaniu ubezpieczonych, które ujęte jest nie tylko w Konstytucji polskiej czy w ustawach dotyczących systemów ubezpieczeń, ale również w europejskim prawie zabezpieczenia społecznego. Zasada sprawiedliwości oznacza równe traktowanie w warunkach objęcia systemem ubezpieczeń społecznych, w obowiązku wypłacania i obliczania składek i w zakresie wypłat świadczeń i zachowania prawa do świadczeń .

Działalność ubezpieczeniowa w formie spółki akcyjnej

Specyfika zakładów ubezpieczeń:

- prowadzą działalność ubezpieczeniową (oferowanie i działanie ochrony na wypadek wystąpienia skutków zdarzeń losowych)

- nie mogą wykonywać żadnej działalności poza ubezpieczeniową i bezpośrednio z nią związaną

- w ustawie o działalności ubezpieczeniowej wymieniono że zakład może wykonywać działalność tylko w formie:

Ustrój ubezpieczeniowej spółki akcyjnej jest opisany zarówno w ustawie o działalności ubezpieczeniowej jak i w kodeksie spółek handlowych, z zastrzeżeniem pierwszeństwa regulacji ubezpieczeniowej przed przepisami kodeksu. Zrównuje to przedsiębiorstwa ubezpieczeniowe z przedsiębiorstwami innych sektorów gospodarki, umożliwiając przejrzystość zarządzania.

Nazwa

Zakład ubezpieczeń, w formie spółki akcyjnej, ma obowiązek i wyłączne prawo używania w nazwie lub firmie wyrazów: towarzystwo ubezpieczeń (TU), zakład ubezpieczeń (ZU), towarzystwo ubezpieczeń i reasekuracji (TUiR), zakład ubezpieczeń i reasekuracji (ZUiR) towarzystwo reasekuracji (TR), zakład reasekuracji (ZR).

Nadzór

Wykonywanie działalności ubezpieczeniowej wymaga uzyskania zezwolenia organu.

Przed zarejestrowaniem spółki wymagane jest zatwierdzenie statutu przez organ nadzoru – Komisję Nadzoru Finansowego. Dotyczy to również wprowadzanych zmian.

Organ nadzoru może zażądać od założycieli informacji o strukturze własnościowej, sytuacji finansowej, wynikach dotychczasowej działalności.

Kapitał zakładowy

-kapitał zakładowy krajowego zakładu ubezpieczeń nie może być niższy niż najwyższa wysokość minimalnego kapitału gwarancyjnego wymaganego dla grup ubezpieczeń, w których zakład ubezpieczeń prowadzi działalność

-kapitał zakładowy jest pokrywany wkładem pieniężnym i podlega wpłaceniu w całości przed zarejestrowaniem krajowego zakładu ubezpieczeń w Krajowym Rejestrze Sądowym

-środki na opłacenie kapitału zakładowego nie mogą pochodzić z kredytu lub pożyczki albo być w inny sposób obciążone. Sprawdza się również czy wpłaty na akcje nie pochodzą z nielegalnych bądź nieujawnionych źródeł.

Akcje

Gospodarka akcjami jest bardziej rygorystycznie regulowana niż w zwykłej spółce akcyjnej.

- Akcje zakładu ubezpieczeń mogą być tylko akcjami imiennymi. Wyłączone z tej zasady są akcje zdematerializowane, dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, zgodnie z przepisami ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

- Podmioty zamierzające nabyć lub objąć akcje krajowego zakładu ubezpieczeń, w liczbie zapewniającej dysponowanie albo przekroczenie 10%, 20%, 33%, 50% głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym, muszą każdorazowo zawiadamiać o tym fakcie Komisję Nadzoru Finansowego. Dotyczy to zarówno samego zakładu ubezpieczeń, podmiotu dominującego jak i osoby fizycznej lub prawnej posiadającej znaczący udział kapitałowy.

-Organ nadzoru może wyrazić zgodę na objęcie znaczących udziałów, lub zgłosić sprzeciw, gdy w jego mniemaniu podmiot przejmujący nie daje pewności prowadzenia spraw w sposób należycie zabezpieczający interesy ubezpieczonych, ubezpieczających i uprawnionych. Identyczna procedura obowiązuje w przypadku zamiaru zbycia akcji i praw z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń przez podmioty.

- Dodatkowym obowiązkiem zakładu ubezpieczeń jest dołączanie do rocznego sprawozdania finansowego przedstawianego organowi nadzoru, informacji o posiadaniu przez każdego akcjonariusza akcji dających mu minimum 5% głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy lub 5%. kapitału zakładowego.

ORGANY WŁADZY

WALNE ZGROMADZENIE AKCJONARIUSZY - zwoływane przez zarząd - podejmuje decyzje w najważniejszych sprawach dotyczących zakładu poprzez podejmowanie uchwał (zapadają one bezwzględną większością głosów). - uchwala dla rady nadzorczej regulamin określający jej organizację i sposób wykonywania czynności - rozpatruje i zatwierdza sprawozdania zarządu z działalności towarzystwa, bilansu oraz rachunku zysków i strat za rok ubiegły; - decyduje o podziale nadwyżki bilansowej albo o pokryciu straty bilansowej;

-udziela członkom organów towarzystwa absolutorium z wykonania przez nich obowiązków.

RADA NADZORCZA

- składa się co najmniej z pięciu członków powoływanych i odwoływanych przez walne zgromadzenie.

- uchwały rady nadzorczej mogą być powzięte, jeżeli wszyscy członkowie zostali zaproszeni do udziału w posiedzeniu rady nadzorczej. Uchwały zapadają bezwzględną większością głosów, przy obecności co najmniej połowy członków rady nadzorczej,

- członkiem może być osoba posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych, która nie była skazana za umyślne przestępstwo stwierdzone prawomocnym wyrokiem i daje rękojmię prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób należyty.

- sprawuje stały nadzór nad działalnością zakładu we wszystkich dziedzinach jego działalności.

- do kompetencji rady nadzorczej należy: ocena sprawozdania finansowego, badanie sprawozdania zarządu z działalności towarzystwa, badanie wniosków zarządu co do podziału nadwyżki bilansowej albo pokrycia straty bilansowej oraz składanie walnemu zgromadzeniu corocznego sprawozdania pisemnego z wyników powyższej oceny.

ZARZĄD - prowadzi sprawy i reprezentuje zakład ubezpieczeń - musi być co najmniej dwuosobowy, zaś w jego skład wchodzi prezes. Wymogi członka zarządu: pełna zdolność do czynności prawnych, wyższe wykształcenie, niekaralność, rękojmia należytego prowadzenia spraw zakładu, doświadczenie zawodowe oraz udowodniona znajomość języka polskiego (przynajmniej dwóch członków zarządu). Ustawa dopuszcza równoczesne członkostwo tej samej osoby w zarządach zakładów majątkowych (Dział II) i życiowych (Dział I). - powołanie dwóch członków zarządu, w tym prezesa zakładu ubezpieczeń, następuje za zgodą organu nadzoru - składa się z członków wybieranych przez walne zgromadzenie - mogą być powołane osoby spośród akcjonariuszy lub spoza ich grona

- opracowuje, wprowadza i nadzoruje funkcjonowanie regulacji wewnętrznych, określających sposób wykonywania działalności ubezpieczeniowej.

Występuje natomiast zakaz pełnienia funkcji członka organu zarządzającego przez osoby będące równocześnie członkiem organu zarządzającego:

• towarzystwa funduszy inwestycyjnych

• podmiotu prowadzącego działalność maklerską instrumentami finansowymi

• powszechnego towarzystwa emerytalnego

• banku

• zakładu reasekuracji

PODSUMOWANIE Są spółkami kapitałowymi posiadającymi osobowość prawną, uzyskiwaną z chwilą wpisu do KRS. Podstawowym celem działania spółki akcyjnej jest maksymalizacja wartości przedsiębiorstwa dla akcjonariuszy, którzy odpowiadają za zobowiązania spółki tylko do wysokości zainwestowanego przez siebie kapitału. Forma spółki akcyjnej jest prawdopodobnie najlepiej przystosowana do prowadzenia komercyjnej działalności ubezpieczeniowej (znaczna przewaga- niemal ¾ to zakłady w tejże formie). Zalety, które sprawiły, że spółki akcyjne odgrywają tak kluczową rolę, to przede wszystkim łatwość kumulacji kapitału. Spółka może w łatwy sposób zarówno zebrać kapitał zakładowy, jak i go szybko podwyższyć w drodze nowych emisji akcji. Spółki akcyjne mają również łatwość ze względów technicznych w uczestniczeniu w przejęciach i fuzjach zarówno, jako podmioty przejmujące jak i przejmowane.

Pośrednictwo ubezpieczeniowe

QUIZ:

1. Pośrednicy ubezpieczeniowi jako kanał dystrybucji i sprzedaży ubezpieczeń realizują: -Około 90% wartości ubezpieczeń na polskim rynku

2. Akwizycja i sprzedaż ubezpieczeń prowadzone przez pracowników zakładu ubezpieczeń są uznawane za pośrednictwo ubezpieczeniowe. –Fałsz (Są one uznawane za obowiązki wynikając ze stosunku pracy.)

3. Czynności agencyjne, wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, polegają na: - Pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia, uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia. (Zawieraniu i doprowadzeniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczeniowych, uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia- JEST TO BŁĘDNA ODPOWIEDŹ GDYŻ- Czynności w tej odpowiedzi są to czynności brokerskie, wykonywane w imieniu i na rzecz podmiotu szukającego ochrony ubezpieczeniowej.)

4. Agent i broker nie muszą posiadać miejsca zamieszkania w Polsce: - Prawda (Jest to unijna zasada domicylu).

5. Jednym z formalnych wymogów, które musi spełnić agent ubezpieczeniowy jest: - Średnie wykształcenie (Poza tym wymogami formalnymi są odbycie szkolenia specjalistycznego, niekaralność oraz posiadanie statusu osoby fizycznej o pełnej zdolności do czynności prawnych.)

Osobowościowymi wymogami są:

6. Czynności agencyjne może wykonywać przedsiębiorca, na podstawie umowy zawartej z zakładem ubezpieczeń, jeżeli: - Działalność agencyjna jest uzupełniająca w stosunku do podstawowej i nie wymaga szczegółowej wiedzy w zakresie ubezpieczeń (Może wykonywać czynności osobiście lub przy pomocy osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę oraz gdy czas trwania umowy nie przekracza 12 miesięcy.)

7. Agent działa na podstawie powierzonego mu pełnomocnictwa do dokonywania czynności agencyjnych w imieniu zakładu ubezpieczeń: - Zawartego w formie pisemnej

Takie pełnomocnictwo powinno zawierać:

8. Agent może zlecić wykonanie czynności agencyjnych: - Osobie fizycznej (Osoba fizyczna której agent zleca wykonanie czynności agencyjnych musi spełniać wymogi art. 9 ust. 1 u.p.u. oraz agent musi zawrzeć z tą osobą umowę o pracę.)

9. W Polsce agent może wykonywać czynności brokerskie i odwrotnie (broker może wykonywać czynności agencyjne): - Fałsz ( W Polsce jest to zabronione, Art. 15 u.p.u. Agent ubezpieczeniowy nie może wykonywać działalności brokerskiej oraz czynności brokerskich. W Unii Europejskiej ten przepis nie obowiązuje. )

10. Agent ubezpieczeniowy z innego państwa może wykonywać działalność agencyjną w Polsce: - Prawda (Może zgodnie z zasadą swobody świadczenia usług wykonywać działalność agencyjną w Polsce po powiadomieniu o tym organu nadzoru i po uzyskaniu przez organ nadzoru kraju docelowego informacji od organu nadzoru państwa macierzystego o wpisie agenta do właściwego rejestru.)

11. Jednym z dodatkowych wymogów wobec brokera jest: - Obowiązek zdania państwowego egzaminu brokerskiego (Broker musi posiadać co najmniej 3-letnie doświadczenie w zakresie ubezpieczeń, zdobyte w okresie 5 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku o uzyskanie zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej. Dodatkowo ma obowiązek ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania działalności brokerskiej.)

12. Broker ubezpieczeniowy nie może: - Być członkiem organów władzy zakładu ubezpieczeń

Broker jako niezależny pośrednik nie może:

13. Rejestr pośredników ubezpieczeniowych jest: - Dostępny dla osób trzecich (Każda zainteresowana osoba ma prawo wystąpić z wnioskiem o udostępnienie jej z rejestru informacji o agentach i brokerach. Udostępnienie informacji następuje odpłatnie. W art. 37 ust. 5 oraz 6 znajdują się informacje jakie są udostępniane na temat agentów i brokerów na wniosek osób trzecich.)

14. Wniosek o wpisanie do rejestru agenta ubezpieczeniowego składa: - Zakład ubezpieczeń zatrudniający agenta ( Art. 38 u.p.u. )

15. Zakład ubezpieczeń ma obowiązek zgłaszać wszelkie zmiany danych, objętych wpisem do rejestru niezwłocznie, ale nie później niż w terminie: - 7 dni (Odpowiednio broker ma obowiązek zgłaszać wszelkie zmiany niezwłocznie, nie później niż 7 dni od dnia zaistnienia tych zmian.)

Dodatkowe informacje:

Instytucje nadzoru ubezpieczeniowego

Przesłanki nadzoru ubezpieczeniowego:

Klasyfikacja nadzoru ubezpieczeniowego:

Z punktu widzenia zakresu nadzoru wyróżniamy:

Obecnie systemy prawa europejskiego uznają nadzór finansowy oraz materialny.

Z punktu widzenia funkcji nadzoru można wyróżnić:

Z punktu widzenia celów nadzoru wobec jednostek nadzorowanych można wyróżnić:

W Polsce:

Nadzór nad działalnością ubezpieczeniową w Polsce jest nadzorem państwowym, jednak system instytucjonalny nadzoru ubezpieczeniowego ewoluował od 1990 r. przesuwając kompetencje nadzorcze z Ministra Finansów na wyspecjalizowany organ nadzoru
i centralizując funkcje nadzorcze.

Od 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów określa jedynie zasady regulujące rynek ubezpieczeniowy.

Od 19 września 2006 r. organem nadzoru właściwym dla rynku ubezpieczeń jest Komisja Nadzoru Finansowego, która przejęła zadania dotychczasowych instytucji: Komisji Nadzoru Ubezpieczeń
i Funduszy Emerytalnych oraz Komisji Papierów Wartościowych
i Giełd.

Nadzorem ubezpieczeniowym (i emerytalnym) jest objęta działalność:

Podmioty podlegające nadzorowi:

Cel nadzoru:

W celu realizacji ustawowych zadań KNF współpracuje
w szczególności z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów, Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych oraz organami nadzoru innych państw.

Nadzór ubezpieczeniowy sprawowany jest zgodnie z przepisami:

Komisja Nadzoru Finansowego:

Aktualny skład Komisji:

Pozostali członkowie:

Zadania KNF:

Do zadań organu nadzoru należy w szczególności:

Uprawnienia KNF :

KNF ma prawo:

Pozostałe ustawowe instytucje rynku ubezpieczeń:

Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny:

Działalność UFG:

Działalność kompensacyjna w zakresie:

W związku z ww. ubezpieczeniami UFG zaspokaja ewentualne roszczenia w sytuacjach:

Działalność kontrolno-represyjna realizowana poprzez:

 

Działalność informacyjna realizowana przez Ośrodek Informacji UFG, który gromadzi dane o:

UFG pełni funkcję pomocową, której istotą jest możliwość udzielenia pożyczki zakładowi ubezpieczeń przejmującemu portfel ubezpieczeń OC posiadaczy pojazdów mechanicznych lub OC rolników od zagrożonego upadłością ubezpieczyciela.

Składki na UFG:

Towarzystwa Ubezpieczeń wzajemnych

Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych jest zakładem ubezpieczeń, który ubezpiecza swoich członków na zasadzie wzajemności polegającej na:

Istotą działalności towarzystw ubezpieczeń wzajemnych jest uwzajemnianie ryzyka, natomiast celem wiodącym – ochrona ubezpieczeniowa członków.

Z założenia TUW nie są nakierowane na zysk.

Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego i z chwilą wpisu uzyskuje osobowość prawną.

Statut Towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych musi być sporządzony w formie aktu notarialnego. Towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych mogą być zakładane zarówno przez osoby fizyczne, jak i osoby prawne, w celu wzajemnego ich ubezpieczania się w zakresie szkód majątkowych lub w zakresie ubezpieczeń na życie.

Zakłady ubezpieczeń w formie towarzystw ubezpieczeń wzajemnych mają w Polsce obowiązek i wyłączne prawo używania w nazwie wyrazów „towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych”.

Zasady funkcjonowania TUW:

Funkcjonowanie firmy ubezpieczeniowej oparte jest na prostej zasadzie, aby zebrać więcej składek niż wypłacić odszkodowań. Jednak, aby te dwie wielkości zbilansowały się, w towarzystwach ubezpieczeń wzajemnych stosuje się proces obliczeń prowadzący do oszacowania poziomu ryzyka zaistnienia danego zdarzenia, które będzie skutkowało wypłatą odszkodowania. Wszystkie te obliczenia (wysokość składki, świadczeń, odszkodowań, rezerw itp.) wykonuje aktuariusz, który w oparciu o dane historyczne (ex post), regulacje prawne i prognozy dokonuje kalkulacji prawdopodobieństw zdarzeń losowych.

Organami Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych są:

Kapitał towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych nosi nazwę „zakładowego” a nie „akcyjnego”. Może on być podzielony na udziały, zaś udziałowcom wydaje się imienne kwity udziałowe.

Kapitał zakładowy jest pokrywany w całości wkładem pieniężnym w wysokości nie niższej niż minimalny kapitał gwarancyjny dla grup ubezpieczeń, w zakresie których towarzystwo posiada zezwolenie na prowadzenie działalności.

Podmioty, które wniosły kapitał zakładowy mogą być członkami zarządu towarzystwa lub rady nadzorczej towarzystwa, w zakresie określonym w statucie.

Rodzaje TUW:

Formy organizacyjne podmiotów zajmujących się działalnością ubezpieczeniową

Cechą odróżniającą towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych od zakładów ubezpieczeń w postaci spółki akcyjnej jest to, że osoby ubezpieczające się mogą być – poprzez zostanie członkiem i jednocześnie udziałowcem –współwłaścicielami towarzystw ubezpieczeń wzajemnych.

Celem funkcjonowania ubezpieczeniowej spółki akcyjnej jest zysk udziałowców osiągany poprzez świadczenie usług ubezpieczeniowych, natomiast w towarzystwie ubezpieczeń wzajemnych celem jest oferowanie tychże usług w sposób jak najbardziej dopasowany do potrzeb członków towarzystwa.

Polskie prawo dopuszcza przekształcenie ubezpieczeniowych spółek akcyjnych w towarzystwa wzajemnościowe - mówi się wówczas o procesie mutualizacji.

Istnieje także możliwość przeprowadzenia odwrotnego procesu, tj. przekształcenia towarzystwa wzajemnościowego w spółkę akcyjną– demutualizacja.

Małe towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych

Ustawa o działalności ubezpieczeniowej wprowadziła odrębną kategorię tzw. „małego TUW” jako Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych, który może za taki zostać uznany przez organ nadzoru, jeżeli spełni łącznie trzy warunki:

Małe TUW nie może wykonywać działalności w zakresie reasekuracji czynnej.

Przekształcanie się małego TUW w duże TUW

W momencie, gdy małe TUW przekroczy kwotę rocznego przypisu składki towarzystwo z mocy ustawy przekształca się w towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych. Jest ono zobowiązane, aby dostosować działalność do wymogów ustawy w terminie 12 miesięcy od dnia przekroczenia rocznego przypisu składek .

Związki wzajemności członkowskiej

W dużych towarzystwach ubezpieczeń wzajemnych funkcjonują tzw. związki wzajemności członkowskiej (ZWC). Są one firmami ubezpieczeniowymi we wnętrzu macierzystego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych.

Istotną cechą takiej grupy jest wspólnota interesów jej członków stających się w pewnym stopniu własnym ubezpieczycielem.

Członkowie TUW – zorganizowani w ZWC – z zebranej składki pokrywają koszt wypłaty odszkodowań. Towarzystwo zapewnia prawidłowość funkcjonowania ZWC oraz gwarantuje jego wypłacalność w przypadku masowego wystąpienia szkód. Członek TUW może przystąpić do kilku związków wzajemności członkowskiej zawierając różne umowy ubezpieczenia.

Modele TUW

Model osobowy- Każdy członek ma prawo głosu na walnym zgromadzeniu bez względu na rozmiar zaangażowania kapitałowego oraz formę uczestnictwa w jego strukturze. Liczba głosów w towarzystwie jest równa liczbie jego członków. Warunkiem uzyskania członkowstwa w takim towarzystwie ubezpieczeń wzajemnych jest jednoczesne wniesienie udziału i zawarcie umowy ubezpieczenia.

Model kapitałowy- Liczba głosów należnych członkowi na walnym zgromadzeniu zależy od zaangażowania w kapitał zakładowy towarzystwa. Nie wszyscy ubezpieczeni są jednocześnie członkami towarzystwa.

Model osobowo- kapitałowy- Jest on połączeniem modelu osobowego i kapitałowego. Pozwala on godzić wymagania kapitałowe stawiane przed zakładami ubezpieczeń, a także idee wynikające z istoty ubezpieczeń wzajemnych. Wpływ członka na zmiany spraw związanych z funkcjonowaniem towarzystwa zależny jest od rozmiarów jego kapitałowego zaangażowania. Członkowstwo w towarzystwie powiązane jest z zawarciem umowy ubezpieczenia. Liczba głosów przysługujących członkowi na walnym zgromadzeniu jest zależna od wielkości zaangażowania kapitałowego

Zalety TUW:

Przykłady TUW w Polsce:

nazwa towarzystwa rodzaj prowadzonej działalności
CONCORDIA POLSKA TUW ubezpieczenia majątkowe, ubezpieczenia na życie
TUW-CUPRUM ubezpieczenia osobowo-majątkowe
T.U.W. POCZTOWE ubezpieczenia majątkowe, ubezpieczenia osobowe
TUW SKOK ubezpieczenia majątkowe, pozostałe ubezpieczenia osobowe
TUW TUW ubezpieczenia majątkowe
TUW TUZ pozostałe ubezpieczenia osobowe, ubezpieczenia majątkowe
MACIF ŻYCIE ubezpieczenia na życie

Dobrowolne ubezpieczenia zdrowotne

Osoby, które nie podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu i nie spełniają kryteriów do zgłoszenia ich jako członków rodziny (osoby ubezpieczonej) – mogą uzyskać status ubezpieczonego w drodze dobrowolnego ubezpieczenia.

Dzięki temu osoba taka uzyskuje prawo do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych finansowanych przez NFZ.

Od 1 maja 2004 r. osoby objęte ubezpieczeniem zdrowotnym w Polsce, w tym osoby ubezpieczone dobrowolnie, mogą korzystać ze świadczeń zdrowotnych udzielanych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, na zasadach określonych w unijnych przepisach o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

Dobrowolne ubezpieczenie obejmuje:

Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne jest możliwe wtedy, gdy miejsce zamieszkania osoby chcącej się ubezpieczyć jest na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Zawieranie umowy

Osoba ubezpieczająca się dobrowolnie ma obowiązek zgłosić do ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny nie podlegających obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Składka

Wysokość składki

Inna podstawa wymiaru składki dotyczy:

Opłata dodatkowa

Objęcie ubezpieczeniem dobrowolnym uzależnione jest od wniesienia opłaty dodatkowej na rachunek NFZ. Wysokość tej opłaty uzależniona jest od okresu, w którym osoba ubezpieczająca się dobrowolnie nie była objęta ubezpieczeniem zdrowotnym i wynosi:

Opłatę dodatkową należy wnieść przed zawarciem umowy.

Dyrektor oddziału NFZ, do którego wystąpiono z wnioskiem o zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego, może odstąpić od poboru opłaty dodatkowej bądź rozłożyć ją na raty miesięczne(nie więcej niż 12 rat).

Opłata dodatkowa w I kwartale 2014 r. wynosi:

Opłacanie składki

Rozwiązanie umowy

Ubezpieczenia w turystyce

Aby zapewnić sobie udany wakacyjny wypoczynek, trzeba odpowiednio wcześnie dobrze się do niego przygotować. W trakcie przygotowań powinniśmy także znaleźć czas na namysł nad możliwością zabezpieczenia się przed skutkami nieprzyjemnych i niespodziewanych zdarzeń, które mogą nas zaskoczyć podczas wakacyjnych wyjazdów. Wykupując ubezpieczenie turystyczne możemy zapewnić sobie ochronę przed skutkami tych zdarzeń i koniecznością poniesienia nieraz znaczących wydatków w związku z różnego rodzaju nieszczęśliwymi wypadkami, wyrządzeniem przez nas szkody innej osobie, zniszczeniem lub zaginięciem bagażu podczas wyjazdu, itd.

Zagrożenia związane z wyjazdami zagranicznymi lub krajowymi możemy ograniczyć poprzez wybór odpowiedniego ubezpieczenia. Odpowiednie ubezpieczenie to takie, które będzie dopasowane do naszych indywidualnych potrzeb i zapewni nam realną ochronę. Pod pojęciem ubezpieczeń turystycznych mieści się szeroki zakres ubezpieczeń od różnego rodzaju zdarzeń losowych (ryzyk). Oferta na rynku jest bardzo różnorodna, zakłady ubezpieczeń proponują ubezpieczenia o różnym zakresie udzielanej ochrony, różnej wysokości składki i wreszcie różnej wysokości sumy ubezpieczenia. Często oferta obejmuje szereg dodatkowych możliwości ubezpieczenia w ramach różnych wariantów, które różnią się ceną i zakresem udzielanej ochrony

Ubezpieczenia w turystyce to bardzo istotny aspekt prowadzenia działalności organizatora turystyki jak i samego podróżowania.

Obowiązkowa ochrona ubezpieczeniowa biura podróży:

Zgodnie z ustawą o usługach turystycznych z 1997 roku, biuro podróży zobowiązane jest do posiadania jednego z następujących zabezpieczeń:

Zabezpieczenie to gwarantuje uczestnikom imprezy wypłatę odszkodowania, gdy biuro podróży nie wywiąże się względem nich z zawartej umowy. Obejmuje to przede wszystkim odwołanie wyjazdu, niezagwarantowanie turystom powrotu do kraju z wyjazdu zagranicznego lub inne szkody wyrządzone klientom wskutek nie wywiązania się z zawartych umów. Odszkodowanie wypłacane jest w granicach sumy gwarancyjnej.

Wśród podmiotów posiadających ubezpieczenia turystyczne dla biur podróży można wymienić:

W granicach sumy gwarancyjnej towarzystwo ubezpieczeniowe odpowiada także m.in. za koszty:

Wysokość kwot gwarancji bankowej oraz ubezpieczenia regulują odpowiednie rozporządzenia:

Rodzaje ryzyka:

Ubezpieczyciele oferują wiele pakietów ubezpieczeniowych, różniących się między sobą rodzajami ryzyka, które obejmują. Różnią się także ceną – składka jest wyższa. Należą do nich pakiety obejmujące:

Ubezpieczenia indywidualne dla turystów:

- NNW (następstw nieszczęśliwych wypadków)
- KLZ (kosztów leczenia za granicą)
- assistance (różnorodnych pomocowych czynności na rzecz poszkodowanego i jego bliskich)
- OC (odpowiedzialności cywilnej)
- ubezpieczenie bagażu
- ubezpieczenie kosztów rezygnacji z imprezy turystycznej

Ubezpieczenie kosztów leczenia:

Rodzaje franszyzy:

Najczęściej zakres ochrony nie obejmuje pokrycia kosztów leczenia związanego z:

Ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków:

Przedmiotem ubezpieczenia są następstwa nieszczęśliwych wypadków doznanych przez ubezpieczonego polegające na trwałym uszczerbku na zdrowiu lub śmierci ubezpieczonego. Z reguły ochroną ubezpieczeniową nie są objęte sytuacje, a więc ubezpieczyciel nie wypłaci odszkodowania, jeżeli wypadek był spowodowany:

Ważna jest także ochrona assistance, która łączy się z ubezpieczeniem NNW. Najczęściej obejmuje ona:

Warto pamiętać, że jeżeli chcemy zabezpieczyć się przed nieszczęśliwymi wypadkami związanymi z uprawianiem sportów wysokiego ryzyka lub sportów ekstremalnych, a także udziałem w zawodach, wyścigach i treningach sportowych, musimy zapłacić dodatkową składkę. Definicję oraz wyszczególnienie sportów ekstremalnych i sportów wysokiego ryzyka znajdziemy w OWU. Uwaga - czasami są to katalogi otwarte, a więc sport niewymieniony w OWU, który w naszej opinii jest całkiem zwyczajny, może być przez ubezpieczyciela uznany za ekstremalny.

Za sporty ekstremalne - uważa się dyscypliny sportowe, których uprawianie wymaga ponadprzeciętnych umiejętności, odwagi i działania w warunkach dużego ryzyka, często zagrożenia życia, w szczególności: skoki bungee, B.A.S.E, jumping, speleologia, sporty lotnicze (z wyjątkiem sportu balonowego, spadochronowego i paralotniarstwa), kolarstwo górskie, motocross, jazda na skuterach wodnych, wyścigi łódek motorowych itp.,

Za sporty wysokiego ryzyka - uważa się rafting i inne sporty wodne uprawiane na rzekach górskich, nurkowanie z wykorzystaniem aparatów oddechowych, wspinaczkę, sport spadochronowy i balonowy, paralotniarstwo, sztuki walki i wszelkiego rodzaju sporty obronne, myślistwo, jazdę konną, narciarstwo, snowboard, bobsleje, skoki narciarskie, surfing, windsurfing, jazdę na nartach wodnych oraz sporty, w których wykorzystywane są pojazdy przeznaczone do poruszania się po śniegu lub lodzie,

Ubezpieczenie kosztów odwołania lub przerwania udziału w wyjeździe:

To dobrowolne ubezpieczenie które turysta może wykupić razem z wycieczką. Przedmiotem odpowiedzialności towarzystwa ubezpieczeniowego są koszty poniesione w związku z planowanym lub przerwanym wyjazdem. Przyczyny odwołania uczestnictwa lub wcześniejszego powrotu do domu muszą być niezależne od ubezpieczonego. Zalicza się do nich:

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej osób fizycznych w życiu prywatnym

W przypadku ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ochrona ubezpieczeniowa dotyczy roszczenia osób trzecich za szkody osobowe i rzeczowe spowodowane przez ubezpieczonego. Jeżeli z naszej winy doszło do uszkodzenia mienia lub obrażenia ciała innej osoby będziemy zobowiązani do zapłaty odszkodowania. Jeżeli jesteśmy rodzicami lub opiekunami nieletnich dzieci, odpowiadamy także za wyrządzone przez nie szkody. Najczęściej stosowane przez ubezpieczycieli wyłączenia odpowiedzialności obejmują szkody:

Ubezpieczenie bagażu:

Z reguły ochrona ubezpieczeniowa nie obejmuje, m.in.:

Ubezpieczyciel odmówi pokrycia kosztów także, jeżeli:

Ubezpieczenie pomocy w podróży:

Dobrowolne ubezpieczenie obsługi turystycznej od odpowiedzialności cywilnej (OC dobrowolne ryzyka zawodu)

Wykupienie ubezpieczenia OC ryzyka zawodu zalecane jest:

Odpowiedzialność cywilna to odpowiedzialność majątkowa polegająca na obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej swoim działaniem lub zaniechaniem. Może wynikać z czynu niedozwolonego (delikt) lub wiązać się z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania (kontrakt). Przykładem jest wychowawca kolonijny, którego rodzice niepełnoletniej uczestniczki kolonii mogą pozwać do sądu za to, że ich córka podczas wyjazdu zaszła w ciążę. Instruktor może zostać przez sąd zobowiązany do płacenia alimentów.

Oczywiście ubezpieczonego obowiązują akty staranności, określone w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia. Są to czynności, które musi on wykonywać, aby nie doszło do zdarzenia albo już po zdarzeniu, np. udzielenie pomocy, wezwanie policji i lekarza.

Ubezpieczenia grupowe:

Dodatkowe ubezpieczenia związane z wyjazdem wakacyjnym to, m.in.:

Ubezpieczenie samochodu:

Ubezpieczenie zdrowia:

W przypadku ubezpieczeń pakietowych ogólne warunki ubezpieczeń zawierają generalne wyłączenia odpowiedzialności wskazujące sytuacje, kiedy zakład ubezpieczeń nie ponosi odpowiedzialności. Obok wyłączeń odpowiedzialności w odniesieniu do poszczególnych rodzajów ubezpieczenia, najczęściej ubezpieczyciel nie wypłaci odszkodowania za szkody powstałe wskutek:

Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń z reguły nie obejmuje także zadośćuczynienia za doznany ból, cierpienia fizyczne i moralne.

Obowiązki ubezpieczonego:

Ubezpieczenia Finansowe

Definicja:

W ujęciu wąskim ubezpieczenia finansowe obejmują:

W ujęciu szerokim ubezpieczenia finansowe obejmują:

Ubezpieczenia finansowe od innych typów ubezpieczeń odróżnia przede wszystkim źródło ryzyka tkwiące w procesach ekonomicznych i siłach rynku, którym podlega każdy podmiot gospodarczy. Ochroną ubezpieczeniową obejmowane są procesy związane z zarządzaniem finansami przedsiębiorstw.

Podział ubezpieczeń finansowych wg. ustawy:

Ubezpieczenia kredytu:

Są połączeniem dwóch usług finansowych – usługi bankowej oraz usługi ubezpieczeniowej.

Coraz częściej zawarcie umowy kredytu wiąże się z przystąpieniem do umowy ubezpieczenia, ponieważ banki traktują taką umowę jako formę zabezpieczenia spłaty kredytu; w niektórych sytuacjach jest to zabezpieczenie dodatkowe, w innych – jedyne.

Ubezpieczenie kredytu może być skonstruowane jako:

Zgodnie z ustawą o ubezpieczeniach obowiązkowych ubezpieczeniem obowiązkowym jest wyłącznie ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej lub ubezpieczenie mienia, jeżeli ustawa lub ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa nakłada obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia.

Żadna ustawa nie mówi o obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia kredytu. Zazwyczaj zawarcie umowy jest wyłącznie wymogiem banku, nie jest to jednak obowiązek ustawowy konsumenta.

Brak zawarcia umowy ubezpieczenia zwykle będzie skutkował tym, że bank zażąda innego zabezpieczenia spłaty kredytu.

Rodzaje ubezpieczeń kredytu:

W praktyce najczęściej spotykane ubezpieczenia kredytu to:

Wybierając ubezpieczenie w banku:

Gwarancje ubezpieczeniowe:

W ramach udzielonej gwarancji towarzystwo ubezpieczeniowe gwarantuje wypłatę określonej kwoty pieniężnej beneficjentowi gwarancji w sytuacji, kiedy ubezpieczający-dłużnik nie wywiąże się z zaciągniętych zobowiązań.

Gwarancje to produkty dedykowane dla:

Wybrane rodzaje gwarancji ubezpieczeniowych:

Ubezpieczenie od utraty zysku

Rzecznik ubezpieczonych:

CO TO JEST
Rzecznik Ubezpieczonych (RU) – polski urząd państwowy, którego zadaniem jest reprezentowanie interesów ubezpieczających, ubezpieczonych, uposażonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia, członków otwartych funduszy emerytalnych i uczestników pracowniczych programów emerytalnych. Rzecznik współpracuje z krajowymi i zagranicznymi organizacjami konsumenckimi oraz Rzecznikiem Praw Obywatelskich.

Urząd ten został powołany w 1995 r. w związku z upadkiem kilku zakładów ubezpieczeń. Podstawę funkcjonowania Rzecznika reguluje obecnie ustawa z dnia 22 maja 2003 o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych.

Co ciekawe do Rzecznika mogą zgłaszać się zarówno poszkodowani, jak i ubezpieczyciele.

OSOBA RZECZNIKA


Zadania
Do zadań Rzecznika Ubezpieczonych należy podejmowanie działań w zakresie ochrony osób, których interesy reprezentuje, a w szczególności:

STATUT BIURA RZECZNIKA UBEZPIECZONYCH
Biuro Rzecznika Ubezpieczonych, działa na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych.
Biuro to działa pod bezpośrednim kierownictwem Rzecznika Ubezpieczonych. Kieruje on Biurem przy pomocy Dyrektora Biura i jego Zastępcy oraz naczelników komórek organizacyjnych.


STRUKTURA ORGANIZACYJNA :
W skład Biura wchodzą następujące komórki organizacyjne:
    1)    Wydział Skarg i Interwencji;
Wydział Skarg i Interwencji wykonuje zadania w sprawach związanych z ochroną i reprezentowaniem praw i interesów ubezpieczonych lub uprawnionych z umowy ubezpieczenia, członków otwartych funduszy emerytalnych lub uczestników pracowniczych programów emerytalnych oraz emerytur kapitałowych.
    2)    Wydział Prawny;
Wydział Prawny wykonuje zadania w zakresie wewnętrznej obsługi prawnej, w szczególności pomocy prawnej działalności Rzecznika Ubezpieczonych i Biura Rzecznika Ubezpieczonych, opiniowaniu oraz udziału w opracowaniu i uzgadnianiu projektów aktów prawnych wydawanych przez Rzecznika Ubezpieczonych
    3)    Wydział Edukacji i Informacji;
Wydział Edukacji i Informacji wykonuje zadania w sprawach związanych z edukacją i poszerzaniem wiedzy ubezpieczających, ubezpieczonych lub osób uprawnionych z tytułu umowy ubezpieczenia, członków funduszy emerytalnych, pracowniczych programów emerytalnych oraz emerytur kapitałowych.

    4)    Wydział Administracyjno-Finansowy.
Zapewnia obsługę w sprawach kadrowych, administracyjną oraz techniczno – organizacyjną Rzecznika Ubezpieczonych oraz jego Biura.

Jak działa „RZECZNIK”

SHCEMAT : SKARGI  ZGŁOSZONE A ROZPATRZONE

Z CZYM LUDZIE MAJĄ NAJWIĘKSZE PROBLEMY: SCHEMAT 2

Najczęstsze problemy z jakimi możemy się zgłaszać to:
• całkowite lub częściowe odmówienie uznania roszczeń o odszkodowanie (świadczenie),
opieszałe prowadzenia postępowania odszkodowawczego, co spowodowało nieterminowe
• zaspokojenie roszczeń,
• odmowa udostępnienie akt szkodowych,
• odmowa przesłania kopii umowy przystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego,
• zawarcie umowy członkostwa w funduszu emerytalnego pod wpływem błędu (utrata uprawnień do wcześniejszego przejścia na emeryturę),
• nieterminowe przekazywanie składek do funduszu ubezpieczeniowego.

Jak poskarżyć się do rzecznika ubezpieczonych? - INFORMACJE PRAKTYCZNE

W sytuacji, gdy naszym zdaniem zakład ubezpieczeń, powszechne towarzystwo emerytalne lub podmiot zarządzający pracowniczym programem emerytalnym naruszył prawo lub interesy ubezpieczonych, można wystąpić o pomoc do Rzecznika Ubezpieczonych.

Aby w takich, bądź w podobnych sporach z towarzystwem ubezpieczeń Rzecznik Ubezpieczonych mógł podjąć interwencję, należy złożyć w Biurze Rzecznika Ubezpieczonych skargę w formie pisemnej.

Korespondencję należy adresować:
Biuro Rzecznika Ubezpieczonych
al. Jerozolimskie 44
00-024 Warszawa

W skardze należy podać swoje dane:
- imię, nazwisko,
- adres zamieszkania bądź adres do korespondencji,
- nr telefonu,
- w przypadku członka funduszu emerytalnego również nr: PESEL, NIP oraz rachunku w OFE.

Jeżeli występujemy w czyimś imieniu należy dołączyć pełnomocnictwo, które upoważnia do reprezentowania danej osoby.

W skardze należy w zwięzłej i krótkiej formie przedstawić stan faktyczny dotyczący szkody i działań z nią związanych, jak również:
- dlaczego nie zgadzamy się ze stanowiskiem zakładu ubezpieczeń/powszechnego towarzystwa emerytalnego,
- podać argumenty potwierdzające swoje roszczenia w stosunku do firmy ubezpieczeniowej/towarzystwa ubezpieczeniowego,
- przedstawić swoje oczekiwania wobec Rzecznika Ubezpieczonych odnoszące się do sposobu załatwienia sprawy, tzn. czy ma być to podjęcie interwencji w zakładzie ubezpieczeń/powszechnym towarzystwie emerytalnym, czy też opinia prawna dotycząca przedmiotowej sprawy.

Na stronie internetowej Rzecznika ubezpieczony może znaleźć m. in. przydatne wzory pism i skarg oraz liczne orzeczenia prawne

Skargi i prośby o interwencję należy przekazywać tradycyjną pocztą z wyjątkiem mail'i z podpisem elektronicznym. Poczta elektroniczna służy do zadawania pytań w zakresie wątpliwości interpretacyjnych powstających na tle stosowania prawa ubezpieczeniowego

PRZYKŁAD NA PODSTAWIE OC -SCHEMAT

Najniższy odsetek zasadnych skarg ma TU Europa, PZU oraz Compensa.

Najgorzej wypadają Generali, Ergo Hestia i TUiR Warta.

Nie bez wpływu na wynik danego towarzystwa ma udział w rynku, co przekłada się również na liczbę skarg. Przykładowo, na Towarzystwo Ubezpieczeniowe Europa, które ma 1,3-procentowy udział, wpłynęły tylko cztery skargi. Zakończono rozpatrywać trzy i wszystkie uznano za niezasadne. Natomiast na PZU, który jest największym graczem, poskarżono się aż dwa tysiące razy. Około jedną trzecią skarg uznano za uzasadnioną

Kierowcy najczęściej skarżą się przede wszystkim na problemy związane z OC. Wskazują na brak uznania roszczeń, opieszałe prowadzenie postępowania, odmowę lub brak udostępniania akt, brak uzasadnień dla przyjmowanych przez ubezpieczyciela opinii.
Częstą przyczyną problemów ubezpieczonych jest występowanie tzw. podwójnego OC (w związku z kupnem auta od innej osoby i brak lub nieterminowe wypowiedzenie umowy), czy trudności z uzyskaniem zwrotu niewykorzystanej składki OC na skutek sprzedaży auta lub zmiany ubezpieczyciela.

Ubezpieczenia Komunikacyjne:

Pojęciem ubezpieczeń komunikacyjnych określa się ubezpieczenia, które dotyczą bezpośrednio i pośrednio pojazdów mechanicznych. Pojęcie to obejmuje ubezpieczenia obowiązkowe i dobrowolne.

Obowiązkowym ubezpieczeniem komunikacyjnym jest ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (OC) posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem tych pojazdów.

Rodzaje ubezpieczeń komunikacyjnych:

Ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych - Posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę ubezpieczenia OC za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. Obejmuje zdarzenia powstałe na terytorium RP. Umowę zawiera się na okres 12 miesięcy, chyba że pojazd jest zarejestrowany na czas krótszy, wtedy występują tzw. Umowy krótkoterminowe. Ubezpieczeniem jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Zakład Ubezpieczeń, prowadzący działalność obejmująca ubezpieczenie OC nie może odmówić zawarcia umowy.

Umowa ubezpieczenia OC ulega rozwiązaniu:

Kontrola spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczeniowej:

Opłaty karne za brak ubezpieczenia komunikacyjnego OC:

  1. 20 % - Gdy okres nie przekracza 3 dni

  2. 50% - Gdy okres nie przekracza 14 dni

  3. 100% - Gdy okres przekracza 14 dni

  1. Samochody osobowe – równowartość 2-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę,

  2. Samochody ciężarowe, ciągniki samochodowe i autobusy – równowartość 3-krotności

  3. Pozostałe pojazdy – równowartość 1/3 minimalnego wynagrodzenia za pracę

Czynnik Dlaczego różne?
Wysokość składki Zakłady Ubezpieczeń oferują identyczny produkt, zatem różnice w cenach wynikają z konkurencyjności na rynku, gdyż umowa jest we wszystkich taka sama
Sposób likwidacji szkód z ubezpieczenia OC Ponieważ poszkodowany może zwrócić się ze swoimi roszczeniami nie tylko do zakładu ubezpieczeń, ale również bezpośrednio do samego sprawcy
Renoma rynkowa firmy ubezpieczeniowej Buduje się ona przez lata, poprzez profesjonalne podejście do realizowania swoich zobowiązań

Czym się kierować by wybrać „dobre” ubezpieczenie OC:

Czynniki kształtujące wysokość składki:

Czynnik Przykład
dotychczasowy przebieg ubezpieczenia Im wyższa jest szkodowość, tym wyższy jest poziom składki
wiek osoby, która ubezpiecza pojazd, a także wiek osób, które będą korzystały z pojazdu Im młodszy jest ubezpieczony (lub osoba, która będzie korzystała z pojazdu), tym składka będzie wyższa - najczęstszą granicą wiekową zdecydowanie wpływającą na zwyżkę w składce jest wiek do 25 czy 26 lat
pojemność silnika pojazdu Im wyższa pojemność, a co za tym zwykle idzie moc silnika, tym wyższa składka - czynnik pojemności jako wpływający na wysokość składki wynika z historycznego kształtowania taryf i jego wpływu na statystyki ubezpieczeniowe, gdzie był on podstawowym kryterium dla ustalania składki podstawowej
województwo, powiat (region), w którym zamieszkuje bądź przebywa ubezpieczony Zakłady ubezpieczeń analizują szkodowość na terytorium Polski, zwykle opierając się na podziale administracyjnym (gminnym/powiatowym/wojewódzkim) i badają w jaki sposób kształtuje się częstotliwość wypadków w poszczególnych regionach, co następnie znajduje odzwierciedlenie w taryfach składek. Dane statystyczne dotyczące szkodowości powodują, że najwyższy pułap składek stosowany jest w aglomeracjach wielkomiejskich, gdzie wskaźnik szkodowości jest znacznie podwyższony, najniższy zaś jest w rejonach o najniższej gęstości zaludnienia, gdzie do wypadków dochodzi stosunkowo rzadko
Czynnik Przykład
przeznaczenie ubezpieczanego pojazdu standardowo zakłady ubezpieczeń wyższe składki stosują wobec osób, które pojazd wykorzystują w działalności gospodarczej, w szczególności dotyczy to przewozu osób (usługi taksówkarskie, zorganizowanego przewozu osób i mienia) oraz nauki jazdy
marka pojazdu zakłady ubezpieczeń analizują szkodowość pojazdów także w odniesieniu do ich marek. Wyższe składki kalkulowane są zazwyczaj np. w stosunku do pojazdów pochodzących od producentów posiadających w swojej ofercie głównie modele o sportowej charakterystyce, a tym samym większej mocy
kolor pojazdu Zdarza się, iż zakłady ubezpieczeń przewidują niższe składki dla pojazdów w jaskrawych kolorach (np. odcienie czerwonego, żółtego, jaskrawozielonego), co wpływa na ich widoczność, a tym samym niższą szkodowość
czy ubezpieczamy wyłącznie ryzyko odpowiedzialności cywilnej czy też ubezpieczamy pojazd kompleksowo tj. wraz z ubezpieczeniem AC, NNW, Assistance i innymi ubezpieczeniami dobrowolnymi Im więcej ryzyk ubezpieczamy, tym wyższe rabaty (zniżki w składce)
czasami inne różnorodne czynniki wiek pojazdu,  częstotliwość jazdy pojazdem, zawód lub profesja ubezpieczonego, a nawet jego stan cywilny

Ubezpieczenia dobrowolne- To takie, które zapewniają nam swobodę w ich wyborze. Wiąże się to z tym, że przepisy prawa nie nakładają obowiązku jego posiadania. Warto jednak zaopatrzyć się w takie ubezpieczenie, ponieważ w przypadku jego braku, sami będziemy musieli ponieść wydatki w związku z usunięciem powstałej szkody.

Autocasco jest ubezpieczeniem dobrowolnym. Ubezpieczenie autocasco (AC) ma przede wszystkim zrekompensować koszty naprawy pojazdu w przypadku jego uszkodzenia częściowego lub całkowitego – najczęściej wskutek zawinionego przez kierującego zderzenia, kolizji z innym pojazdem lub przedmiotem znajdującym się na zewnątrz / poza pojazdem np. drzewem, ogrodzeniem, budynkiem, zwierzęciem. Ubezpieczenie AC może również obejmować ochronę z tytułu kradzieży pojazdu, jednak w tym celu często należy je rozszerzyć na ryzyko kradzieżowe, we wzorcach określane w skrócie KR. 

Dogodne warunki umowy ubezpieczenia AC:

Mając na uwadze charakter umowy ubezpieczenia autocasco, przed jej zawarciem należy zapoznać się szczegółowo z postanowieniami o.w.u. określającymi zakres udzielonej ochrony ubezpieczeniowej. W celu uzyskania odszkodowania w satysfakcjonującej wysokości należy zwrócić uwagę przede wszystkim na:
–    zakres udzielonej ochrony,
–    wyłączenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń,
–    obowiązki ubezpieczającego,
–    sposób oraz system oszacowania wartości szkody,
–    pomniejszenie odszkodowania o udział własny itp.,
–    kwestię VAT,
–    uznanie szkody za tzw. szkodę całkowitą oraz sposób wyliczenia pozostałości.

Assistance- W tym ubezpieczeniu, nie jest nam wypłacane odszkodowanie, jedynie udzielana niezbędna pomoc, której udziela operator i to jemu refundowane są koszty przez niego poniesione.

Przykładowe rodzaje świadczeń:

Pomoc serwisowa Pomoc informacyjna Pomoc w podróży Pojazd zastępczy

  • Próba naprawy serwisowej unieruchomionego pojazdu na miejscu zdarzenia, bez konieczności holowania,

  • Holowanie pojazdu osoby poszkodowanej,

  • Informacja serwisowa, np. udzielenie informacji o warsztatach samochodowych,

  • Przekazanie wiadomości – przekazanie osobie w Polsce telefonicznie pilnych informacji w związku ze zdarzeniem objętym ochroną ubezpieczeniową,

-Zakwaterowanie, np. Pokrycie kosztów rezerwacji, dojazdu, pobytu w hotelu,

-Zorganizowanie parkingu,

-Odbiór pojazdu po naprawie/kradzieży – opłacenie podróży do warsztatu lub w przypadku odzyskania,

-Kontynuacja podróży albo powrót ubezpieczeniowego do miejsca zamieszkania – w razie wypadku, kradzieży,

-Gdy był wypadek, a okres unieruchomienia pojazdu był dłuższy niż 12 godzin, ale krótszy niż 3 czy 5 dni,

-Gdy zgłoszono formalnie policji kradzież pojazdu.

NNW w związku z ruchem pojazdu

NNW to np. Trwały uszczerbek na zdrowiu, rozstrój zdrowia, całkowita niezdolność do pracy, śmierć

Koszty leczenia związane są z:

Geneza i rozwój ubezpieczeń w Polsce i na świecie

Na wstępie warto powiedzieć, że chcąc przedstawić historię ubezpieczeń ciężko odnieść się do konkretnego momentu, mającego stanowić ich początek, bowiem ryzyko od zawsze towarzyszyło działalności człowieka, więc jednocześnie ludzie dążyli do zminimalizowania jego skutków. Początkowo przybierało to formę solidarnego ponoszenia ciężaru naprawienia szkód. Z biegiem czasu pojawiły się zaś rozwiązania komercyjne polegające na oferowaniu ochrony ubezpieczeniowej jako obietnicy pomocy w przypadku powstania szkody w wyniku zaistnienia określonych zdarzeń w zamian za opłatę, czyli składkę. Warto również powiedzieć, że znaczenie ubezpieczeń wzrastało wraz z rozwojem cywilizacyjnym i co istotne, ubezpieczenia są prawie całkowicie odporne na jakiekolwiek kryzysy, nie da się bowiem zlikwidować zapotrzebowania na nie.

A jak się to zaczęło?

W czasach starożytnych, skutki zdarzeń losowych pokrywała cała wspólnota, głównie dlatego, że to właśnie cała wspólnota je odczuwała. Nie istniał więc żaden sztuczny mechanizm zrzeszania się jednostek w celu pokrywania strat.

Swego rodzaju przełomem było pojawienie się gospodarki pieniężnej. Jej istnienie spowodowało możliwość uzyskania świadczenia pieniężnego, czyli odszkodowania, uwarunkowanego wcześniejszym uiszczeniem opłaty pieniężnej (składki).

Do najważniejszych elementów starożytnej historii ubezpieczeń należą m.in.:

Źródła ubezpieczeń są ściśle powiązane z żeglugą morską. Tutaj warto więc wytłumaczyć, czym była pożyczka morska (zapoczątkowana w Grecji, kontynuowana w Rzymie), bowiem stanowiła ona niemal idealne odzwierciedlenie dzisiejszych ubezpieczeń. Polegała ona na udzieleniu wysoko oprocentowanego kredytu na sfinansowanie podróży morskiej. Kredyt ten podlegał zwrotowi tylko w razie pomyślnego zakończenia wyprawy. Jednak gdy utracono statek lub ładunek, kredytobiorca był wolny od obowiązku spłaty długu. W tej konstrukcji wierzyciel był odpowiednikiem ubezpieczyciela, dłużnik ubezpieczonego, kredyt stanowił „odszkodowanie wypłacone z góry”, a odsetki od kredytu – dzisiejszą składkę.

Średniowiecze
Najwcześniej proces wyodrębniania się ubezpieczeń jako samodzielnej instytucji gospodarczej i prawnej nastąpił w morskiej żegludze handlowej i w handlu morskim. Stąd panuje powszechnie pogląd, że kolebkę wszystkich ubezpieczeń stanowią ubezpieczenia morskie, które powstały w Italii i rozprzestrzeniły się następnie na inne kraje wraz z rozpowszechnieniem się handlu i tworzeniem się kapitału handlowo-finansowego.

Najstarsze zachowane umowy ubezpieczenia morskiego pochodzą z 1347 r. z Genui, z 1384 z Pizy i z 1397 z Florencji. W tych czasach najsilniejszą pozycję w handlu morskim posiadała Wenecja. Ponieważ przy zawieraniu omawianych umów dużą rolę odgrywali samodzielni pośrednicy - maklerzy (brokerzy), można im przypisać znaczący wkład w rozwój ubezpieczeń morskich. Działając przede wszystkim w interesie osób zajmujących się transportem morskim, maklerzy dbali nie tylko o to, aby umowa ubezpieczeniowa była dla nich możliwie korzystna, ale i o dopływ nowych umów ubezpieczenia do ubezpieczycieli i dzięki temu lepsze wyrównanie ryzyka oraz większe zyski wynikające z transakcji ubezpieczeniowych. Działalnością maklerską zajmowały się nie tylko indywidualne osoby, ale również domy bankowe. W XV i XVI w. centrum żeglugi morskiej przesunęło się z basenu Morza Śródziemnego, przez Hiszpanię, Holandię, Francję i niemieckie miasta hanzeatyckie do Anglii. W praktyce ubezpieczeń morskich umowa ubezpieczenia zyskała samodzielność jako instytucja obrotu majątkowego i przedmiot oddzielnych ustawowych uregulowań prawnych (Pierwszym dokumentem ustawodawczym dotyczącym ubezpieczeń morskich była tzw. Ordynacja barcelońska z 1435 r. Jest ona traktowana jako prototyp koordynacji prawa asekuracyjnego w dziedzinie przewozów morskich. Przewidywała ona nawet kary za oszustwa ubezpieczeniowe.). W ubezpieczeniach morskich ukształtowała się treść podstawowych pojęć i terminów techniczno-ubezpieczeniowych, treść stosunku ubezpieczenia, prawna sylwetka ubezpieczyciela.

Ubezpieczeniowe cechy wzajemnej pomocy występowały również w działalności prowadzonej przez gildie kupieckie i rzemieślnicze, związki chłopskie, kasy ogniowe, bractwa, itp. w zakresie ochrony wspólnych interesów członków, udzielania pomocy w razie pożaru, śmierci, kradzieży, wypadku w podróży morskiej lub lądowej. Z czasem gildie przeszły do odszkodowań pieniężnych.

Wiek XVII i XVIII

Do XVII wieku ubezpieczycielami były pojedyncze osoby lub grupy osób działających na zasadzie wzajemności. Jednak od początku XVII wieku pojawiła się coraz większa liczba podmiotów wyspecjalizowanych, czyli instytucji ubezpieczeniowych o szerszym terytorialnie i rzeczowo zakresie działania, a mianowicie instytucje ubezpieczeń wzajemnych, zakłady ubezpieczeniowe w formie SA oraz publiczne zakłady ubezpieczeń. W dalszym ciągu ubezpieczenia związane były głównie z żeglugą morską, a pierwszy zakład ubezpieczeń morskich powstał w Paryżu w 1668 roku. W okresie tym upowszechniły się także kasy ogniowe czy powodziowe, wyodrębnione z cechów i gildii, organizowane przez społeczności miejskie i wiejskie. Ubezpieczenia ogniowe rozwinęły się szczególnie w Niemczech (ze szczególną pomocą państwa), gdzie od końca XVII wieku zajmowały się nimi specjalnie utworzone zakłady zwane socjetami. Ubezpieczenia ogniowe niejednokrotnie opierały się na przymusie ubezpieczeniowym.

Tendencja polegająca na zmniejszeniu znaczenia indywidualnych ubezpieczycieli spowodowała powstanie oraz rozbudowę nowych działów, grup i rodzajów ubezpieczeń, zarówno majątkowych jak i osobowych. Wprowadzono, oprócz dotychczasowych ubezpieczeń życiowych, morskich i ogniowych, ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenia maszyn, od szkód wodociągowych, rolne, kradzieżowe, odpowiedzialności cywilnej, kredytów itd.

Wiek XIX i XX to oczywiście dalszy rozwój ubezpieczeń. Jako że stały się one zjawiskiem masowym, pozwoliło to oprzeć je na podstawach statystycznych pozwalających m.in. odpowiednio ocenić ryzyko. Ubezpieczenia stały się jedną ze znaczących dziedzin sektora finansowego, a poziom ich rozwoju jest uzależniony od stanu koniunktury, dlatego współcześnie najwyższy poziom rozwoju występuje w krajach rozwiniętych gospodarczo jak: Stany Zjednoczone, Japonia, kraje „starej” Unii Europejskiej.

Do cech charakterystycznych współczesnych ubezpieczeń należą:

Ubezpieczenia w Polsce:

Już w XV w. istniały kasy brackie, które oprócz innych funkcji zapewniały świadczenie w sytuacji wypadku przy pracy. W XVII i XVIII w. rozwinęły się tzw. porządki ogniowe, które oprócz funkcji prewencyjnych spełniały również funkcję kompensacyjną. W zaborze pruskim od roku 1803 funkcjonowały publicznoprawne zakłady ubezpieczeń, które ubezpieczały (przymusowo) w zakresie ryzyka pożaru oraz ryzyk związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Z czasem ubezpieczenia pojawiły się również w pozostałych dwóch zaborach. W drugiej połowie XVIII w. częściowo zrezygnowano z przymusu i stworzono możliwość działania prywatnych podmiotów. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku wprowadzono przymus i monopolizację ubezpieczenia budynków od ognia (Polska Dyrekcja Ubezpieczeń Wzajemnych przemianowana później na Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych), ale pozostawiono swobodę w zakresie pozostałych ubezpieczeń, z czego korzystały liczne prywatne zakłady ubezpieczeń. Mimo przejściowych problemów związanych z hiperinflacją na początku lat dwudziestych oraz kryzysu w latach trzydziestych XX w., rynek ubezpieczeń rozwijał się prężnie. Powszechnie dostępne już były bardziej wyrafinowane produkty ubezpieczeniowe, w tym ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, czy ubezpieczenie na życie. Bardzo dobrze rozwijały się wówczas lokalne inicjatywy ubezpieczeniowe w postaci towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, które zakładali sami zainteresowani, czyli ubezpieczający. Świadczy to również o regionalnym charakterze ówczesnych ubezpieczeń oraz ich zakotwiczeniu w społecznościach lokalnych.

Ubezpieczenia w ograniczonym zakresie działały również w czasie drugiej wojny światowej. Pracownicy Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych (PZUW) brali udział w organizacji oddziałów straży pożarnej oraz angażowali się w działalność konspiracyjną, czym przyczynili się m.in. do uratowania wielu istnień ludzkich. Natomiast już w dwa tygodnie po ustaniu działań wojennych, PZUW wznowił pracę i wziął czynny udział w odbudowie zniszczonych budynków. W okresie powojennym, mimo monopolizacji i nacjonalizacji, ubezpieczenia nadal były obecne. Szczególnie rozwinęły się ubezpieczenia obowiązkowe w rolnictwie i transporcie. W znacznie mniejszym zakresie funkcjonowały ubezpieczenia osobowe. Pewne próby przerwania tego monopolu podjęto w roku 1984 i 1989, jednak dopiero

ustawa z dnia 28 lipca 1990 roku o działalności ubezpieczeniowej wprowadziła rozwiązania, które wpłynęły na natychmiastowy wzrost liczby podmiotów i otworzyła nowy rozdział w rozwoju rynku ubezpieczeniowego.

Umowa ubezpieczeniowa. Ogólne warunki ubezpieczenia

Umowa ubezpieczenia- Zgodnie z art. 805 k.c. przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Zawarcie umowy ubezpieczenia- Zgodnie z art. 809 k.c. momentem zawarcia umowy ubezpieczenia jest moment dostarczenia ubezpieczającemu dokumentu potwierdzającego jej zawarcie. Pisemnym dokumentem ubezpieczeniowym, potwierdzającym zawarcie umowy i zawierającym w swej treści jej istotne postanowienia jest najczęściej polisa. Oprócz polisy dokumentem takim jest legitymacja ubezpieczeniowa lub tymczasowe zaświadczenie albo inny dokument ubezpieczeniowy.

Istnieją jednak odstępstwa od wyrażonej w art. 809 k.c. zasady odnoszącej się do zawierania umowy ubezpieczenia. Art. 810 k.c. stanowi, że umowa ubezpieczenia może zostać zawarta poprzez milczące przyjęcie oferty, czyli w sytuacji, kiedy ubezpieczający złożył ofertę na piśmie, natomiast ubezpieczyciel nie wystawił dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy. W powyższym przypadku umowę uważa się za zawartą z dniem piętnastym od przycięcia przez ubezpieczyciela oferty, na podstawie stosowanych przez zakład ubezpieczeń ogólnych warunków ubezpieczenia. Zasada ta ma zastosowanie jedynie w ubezpieczeniach majątkowych.

Zawarcie umowy ubezpieczenia następuje najczęściej w trybie ofertowym prostym lub złożonym, jednak umowa ubezpieczenia może zostać również zawarta w trybie przetargowym lub w drodze rokowań.

Zawarcie umowy ubezpieczenia to jej formalny początek, natomiast rozpoczęcie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń oznacza materialny początek umowy ubezpieczenia. Jeśli strony nie umówiły się inaczej odpowiedzialności gwarancyjna, czyli zobowiązanie ubezpieczyciela do realizacji świadczenia pieniężnego, rozpoczyna się od dnia następnego po zawarciu umowy ubezpieczenia, nie wcześniej jednak niż od dnia następnego po zapłaceniu składki. Odpowiedzialnością gwarancyjną może zostać również objęty okres poprzedzający zawarcie umowy ubezpieczenia, jednak pod warunkiem, że przy dołożeniu należytej staranności obydwie strony nie mogły wiedzieć, że wypadek ubezpieczeniowy wystąpił lub odpadła w tym okresie możliwość jego wystąpienia. W sytuacji zawarcia umowy ubezpieczenia w drodze milczącego przyjęcia oferty, odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń rozpoczyna się po upływie czternastu dni od przyjęcia oferty na piśmie, czyli z dniem piętnastym.

Elementy umowy ubezpieczenia:

Polisa lub inny dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia musi zawierać informacje dotyczące:

Strony umowy ubezpieczenia:

Umowa ubezpieczenia zawierana jest przez strony składające oświadczenia woli. Umowę zawierają ubezpieczyciel i ubezpieczający. W stosunku ubezpieczenia może wystąpić jednakże więcej podmiotów – ubezpieczony, uposażony czy poszkodowany w ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej.

Wyłączność w zakresie świadczenia ochrony ubezpieczeniowej posiada zakład ubezpieczeń, czyli ubezpieczyciel. Zakład ubezpieczeń jest koniecznym uczestnikiem prawnego stosunku ubezpieczenia. Ubezpieczyciel jest tą stroną umowy, która w zamian za składkę zobowiązuje się udzielać ochronę ubezpieczeniową, a w razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego wypłacić umówione świadczenie pieniężne.

Drugą stroną jest ubezpieczający – podmiot prawa cywilnego, osoba fizyczna, osoba prawna lub inna jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, która, zawierając umowę, zobowiązana jest jednocześnie do uiszczenia składki. Najczęściej ubezpieczający zawiera umowę na własną rzecz, może jednak zawrzeć umowę na rzecz osoby trzeciej. Umowa na rzecz osoby trzeciej może przyjąć dwie postaci:

Prawa i obowiązki stron umowy ubezpieczenia:

Obowiązki ubezpieczyciela:

Obowiązki ubezpieczającego:

Terminy obowiązywania umowy ubezpieczenia:

Umowy ubezpieczenia mogą być zawierane na czas określony lub nieokreślony. Umowy ubezpieczenia na czas nieokreślony występują generalnie w ubezpieczeniach życiowych.

Umowy ubezpieczenia zawierane na okres kilku miesięcy określane są jako umowy krótkoterminowe, zawierane na okres dwunastu miesięcy to umowy roczne, natomiast umowy zawierane na okres powyżej dwunastu miesięcy to umowy długoterminowe.

Składka ubezpieczeniowa jest to kwota pieniędzy, jaką ubezpieczający płaci firmie ubezpieczeniowej w zamian za udzieloną przez nią ochronę. Wysokość tej kwoty uzależniona jest od rodzaju ubezpieczenia, wartości sumy ubezpieczenia, długości jego trwania, a także od płci, wieku i aktualnego stanu zdrowia. Składkę można wpłacić w całości jednorazowo w chwili zawarcia umowy ubezpieczenia lub rozłożyć ją na raty w cyklu rocznym, kwartalnym lub miesięcznym.

Składka ubezpieczeniowa jest ustalana w wysokości zapewniającej środki finansowe na wypłatę odszkodowań i świadczeń, na tworzenie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych i funduszy rezerwowych oraz na pokrycie kosztów działalności ubezpieczeniowej.

W przypadku ubezpieczeń gospodarczych składka ubezpieczeniowa rozpatrywana jest jako:

Zasady kalkulacji składki ubezpieczeniowej:

Kalkulacja składki przebiega dwuetapowo. Najpierw następuje kalkulacja kosztów ryzyka, które decydują o wysokości składki. Wartość tego komponentu zależy bezpośrednio od rodzaju grupy ubezpieczenia, czyli od indywidualnych czynników ryzyka. Składkę brutto kalkuluje się jako składkę netto powiększoną o narzut kosztów zakładowych.

Składka ubezpieczeniowa powinna pokrywać przewidywane roszczenia w okresie ubezpieczenia. Zakład ubezpieczeń musi w miarę dokładnie oszacować prawdopodobne wielkości szkód. Należy również uwzględnić w przybliżeniu zaległe roszczenia i nieuregulowane szkody, gdyż nie wszystkie roszczenia są rozliczane w roku, za który zastała zapłacona składka. Rozliczanie roszczeń związanych ze szkodami jest bardzo często wieloletnim procesem. W związku z tym obligatoryjnie tworzy się rezerwę na zdarzenia likwidowane i te, które mogą wystąpić w przyszłości.

Przy kalkulacji składki ubezpieczeniowej niezbędne jest branie pod uwagę:

Suma gwarancyjna jest to określona w umowie ubezpieczenia kwota stanowiąca górną granicę odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Jej wysokość stanowi jedną z podstaw do naliczenia wysokości składki. W umowach ubezpieczenia mienia górną granicę odpowiedzialności stanowi tzw. suma ubezpieczenia. Innymi instrumentami ograniczającymi odpowiedzialność ubezpieczycieli są wyłączenia odpowiedzialności oraz franszyza.

Inaczej mówiąc suma gwarancyjna jest maksymalną wysokością odszkodowania, które może być wypłacone z konkretnego ubezpieczenia. Suma ubezpieczenia w zależności od konkretnych warunków zwana bywa inaczej limitem odpowiedzialności.

Standardowo wysokość sumy ubezpieczenia określa ubezpieczający biorąc przede wszystkim pod uwagę wartość ubezpieczanego majątku.

Termin likwidacji szkody w ubezpieczeniach obowiązkowych:

Termin likwidacji szkody w ubezpieczeniach dobrowolnych:

Różnice w likwidacji szkód w ubezpieczeniach obowiązkowych i dobrowolnych:

Wyłączenia umowy

Art. 38 ust. 1 Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych przewiduje takie sytuacje, w których pomimo zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego ubezpieczyciel nie wypłaca odszkodowania. 

Zakład ubezpieczeń nie odpowiada za szkody:

Zgodnie z art. 43 Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych zakładowi ubezpieczeń przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący:

Przewidziane w art. 827 § 1 k.c. przesłanki wyłączenia odpowiedzialności ubezpieczyciela oraz zwolnienia go z obowiązku wypłaty odszkodowania odnoszą się tylko do takich sytuacji, w których sprawcą szkody był wyłącznie ubezpieczający albo osoba, z którą ubezpieczający pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym lub za którą ponosi odpowiedzialność.

Przykłady wyłączeń umownych w umowie ubezpieczenia mieszkań i domów

Standardowo wyłączenia odpowiedzialności w zakresie ubezpieczeń mieszkań i domów nie obejmują szkód powstałych z tytułu wymienionych w umowie zdarzeń będących następstwem:

Zakończenie prawnego stosunku ubezpieczenia może nastąpić z przyczyn ogólnych, występujących we wszystkich stosunkach zobowiązaniowych, lub z przyczyn szczególnych, które mają swoje zastosowanie tylko w stosunku ubezpieczeń.

Do przyczyn ogólnych powodujących wygaśnięcie zobowiązań należy zaliczyć:

Najczęściej wygaśnięcie stosunku prawnego następuje w chwili zrealizowania świadczenia. W ubezpieczeniach warunek ten jest spełniony, jeżeli wynika to z przepisów prawnych, umowy lub ogólnych warunków ubezpieczenia, zatem nie zawsze zrealizowania świadczenia powoduje wygaśnięcie stosunku ubezpieczenia. Wygaśnięcie stosunku ubezpieczenia następuje w chwili wyczerpania sumy ubezpieczenia, w sytuacji realizacji pełnego świadczenia przy szkodzie całkowitej lub poprzez odpisanie od wysokości sumy ubezpieczenia wielkości świadczeń przy szkodach częściowych.

Przyczynami szczególnymi wygaśnięcia stosunku ubezpieczenia są:

Ogólne warunki ubezpieczenia

Ogólne warunki ubezpieczenia są wzorcami umowy ubezpieczenia. Są one regulowane zarówno przepisami Kodeksu cywilnego odnoszącymi się do umowy ubezpieczenia, jak i ogólnymi przepisami o zobowiązaniach umownych oraz przepisami ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Rolą ogólnych warunków ubezpieczenia jest uproszczenie i ułatwienie zawierania umów ubezpieczenia przez ich ujednolicenie.

Ogólne warunki ubezpieczenia określają w szczególności:

W ubezpieczeniach obowiązkowych powszechnych warunki umowy regulowane są przepisami ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Regulacje ustawy mają charakter normatywny. Przepisy ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, w zakresie warunków umów ubezpieczeń obowiązkowych powszechnych, pełnią rolę ogólnych warunków ubezpieczenia, nie będąc wzorcem umowy. W pozostałych ubezpieczeniach obowiązkowych OWU wydają zakłady ubezpieczeń, natomiast w rozporządzeniach Ministra Finansów podane są jedynie minimalne wymagania, jakie musza zostać spełnione przy ustalaniu ich treści przez ubezpieczyciela.

Ogólne zasady prowadzenia zakładu ubezpieczeń

Wykonywanie działalności ubezpieczeniowej wymaga zezwolenia organu nadzoru którym od 2006 roku jest Komisja Nadzoru Finansowego.

Przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

-zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym, a także wykonywanie tych umów;

-zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom reasekuracyjnym, a także wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna);

-składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów,

-ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu zawieranych umów;

-ustanawianie w drodze czynności cywilnoprawnych zabezpieczeń rzeczowych lub osobistych, jeżeli są one bezpośrednio związane z zawieraniem umów.

-ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych;

-wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów;

-przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej;

-prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogólnych warunkach ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do przedmiotów objętych ochroną ubezpieczeniową

-prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych związanych z wykonywaniem:

a) umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych,

b) umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych;

-lokowanie środków zakładu ubezpieczeń;

-wykonywanie innych czynności określonych w przepisach innych ustaw.

Czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

Zakład ubezpieczeń może bezpośrednio lub poprzez pośredników Ubezpieczeniowych ustanowionych na podstawie odrębnych Przepisów:

Zasady działania notyfikowanych w Polsce zakładów, bądź oddziałów zakładów ubezpieczeń państw członkowskich UE:

Zasady działania krajowych zakładów ubezpieczeń na terytorium państw członkowskich UE:

W zawiadomieniu ma się zawierać:

Wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne zakłady ubezpieczeń mające siedzibę poza terenem UE:

Jak uzyskać zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej dla krajowego zakładu ubezpieczeń?

Należy złożyć wniosek wraz z wymaganymi załącznikami do Komisji Nadzoru Finansowego.

Do wniosku dołącza się między innymi:

Organ nadzoru może żądać od założycieli krajowego zakładu ubezpieczeń informacji dotyczących ich:

2. Formalne sprawdzenie wniosku

3.Weryfikacja merytoryczna wniosku

  1. Wydanie zezwolenia

Organ wydaje zezwolenie, w którym określa się:

Zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej nie może być wydane, jeżeli zachodzi co najmniej jedna z następujących okoliczności:

Likwidacja szkód

Zgłoszenie szkody:

Szkodę również można zgłosić przez internet, pisemne lub osobiście.

Dane potrzebne przy zgłoszeniu szkody:

Dokumenty kompletowane przy likwidacji szkody:

  1. Ubezpieczenia majątkowe (domu, mieszkania)

    • Druk zgłoszenia szkody

    • Dokument potwierdzający prawo do lokalu

    • Dane osobowe sprawcy zdarzenia (jeśli istnieje)

    • Wykaz zniszczonych ruchomości (z datami nabycia i w miarę możliwości rachunkami)

    • Protokół straży pożarnej lub policji w przypadku interwencji

  2. Ubezpieczenia samochodowe

    • Kopia dowodu rejestracyjnego lub karty pojazdu

    • Kopia prawa jazdy osoby prowadzącej pojazd

    • Oryginał oświadczenia spisanego na miejscu zdarzenia

    • Oryginał przeniesienia cesji praw do pojazdu (w przypadku kradzieży)

    • Nr konta lub upoważnienie do naprawy bezgotówkowej

    • Druk zgłoszenia szkody

  3. Ubezpieczenie NNW

    • Druk zgłoszenia szkody

    • Kopia dowodu osobistego

    • Pełna dokumentacja medyczna leczenia urazów wypadku

    • Wskazanie nr konta bankowego

    • Potwierdzenie daty pierwszej wizyty w placówce medycznej po wypadku

W niektórych sytuacjach ubezpieczyciel może poprosić o dostarczenie dodatkowych dokumentów niezbędnych do likwidacji szkody.

Wycena szkody:

  1. Po otrzymaniu zgłoszenia ubezpieczyciel wyznacza rzeczoznawcę, który umówi się z ubezpieczonym na wycenę szkody w najdogodniejszym terminie.

  2. W trakcie oględzin sporządzane są następujące dokumenty:

    • Kalkulacja kosztów naprawy

    • Opis miejsca zdarzenia

    • Opis szkody

    • Dokumentacja fotograficzna

    • Raport rzeczoznawcy

  3. Dokumenty te zostają przesłane do likwidatora szkody.

  4. W oparciu o zgromadzoną dokumentację i wyliczenie wartości szkody likwidator merytoryczny podejmuje decyzję o odpowiedzialności za szkodę i wysokości odszkodowania

  5. Dostaje się możliwość wyboru:

    • Odszkodowanie gotówkowe

    • Naprawę na koszt ubezpieczyciela

    • Zwrot kosztów naprawy

Uproszczona likwidacja szkód:

Ośrodek informacji UFG:

Charakterystyka Ubezpieczeń majątkowych

Cechy ubezpieczeń majątkowych:

Przedmiot: Ryzyko majątkowe, obejmujące prawa i obowiązki majątkowe osoby ubezpieczonej

Podmiot: Osoby fizyczne i prawne

Szkoda: Ma charakter wymierny w pieniądzu i zawsze charakter zdarzenia negatywnego

Suma ubezpieczeniowa: Ustalona na podstawie wartości przedmiotu ubezpieczenia

Charakter świadczenia: Odszkodowanie

Czas: Wyłącznie krótkoterminowe (do 1 roku)

Ubezpieczenia majątkowe obowiązkowe: dział II od grupy 3

  1. ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów ("ubezpieczenie OC kierowców", "ubezpieczenie Zielona Karta")

  2. ubezpieczenie budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych ("ubezpieczenie budynków")

  3. ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu posiadania gospodarstwa rolnego ("ubezpieczenie OC rolników")

  4. inne ubezpieczenia przewidziane na mocy obowiązujących ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych

Art. 4 Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych

Ubezpieczenia majątkowe umożliwiają odtworzenie utraconego lub uszkodzonego majątku. Do ochrony różnych składników aktywów służą odpowiednie, ściśle określone rodzaje ubezpieczeń. Zależnie do tego, jakie składniki majątkowe w przedsiębiorstwie są szczególnie zagrożone, firma wybiera do swojego programu ubezpieczeniowego odpowiednią liczbę ubezpieczeń.

Ubezpieczenia ogniowe:

Przedsiębiorstwo może skorzystać w ramach ubezpieczenia ogniowego dla zapewnienia sobie ochrony ubezpieczeniowej dla wszelkich składników majątku obrotowego i trwałego, w szczególności:

  1. System sum stałych

    • Majątek trwały i rzeczowe składniki majątku obrotowego najczęściej ubezpieczane są według systemu na sumy stałe. Dzięki temu możliwe jest ubezpieczenie całkowitej wartości mienia stanowiącego własność ubezpieczającego. W systemie tym możliwe jest nadubezpieczenie (suma ubezpieczenia przekracza wartość mienia), jak i niedoubezpieczenie (suma ubezpieczenia niższa od wartości ubezpieczeniowej).

    • System ubezpieczenia na sumy stałe można stosować w odniesieniu do każdej z kategorii ubezpieczanego mienia.

    • W przypadku zadeklarowania przez ubezpieczającego zaniżonej sumy ubezpieczenia, naliczone odszkodowanie zostanie zmniejszone w takiej proporcji, w jakiej pozostaje zadeklarowana suma ubezpieczenia do faktycznej, całkowitej wartości ubezpieczanego mienia. 

  2. System sum zmiennych

    • Możliwe jest także zastosowanie systemu sum zmiennych w odniesieniu do rzeczowych składników majątku obrotowego.

    • Ma to uzasadnienie wówczas, gdy w okresie obowiązywania ubezpieczenia ubezpieczający przewiduje znaczne zmiany wartości tych składników majątku.

    • System ubezpieczenia na sumy zmienne można stosować w odniesieniu do towarów, surowców, produkcji w toku oraz wyrobów gotowych

  3. System odpowiedzialności za pierwsze ryzyko

W ramach ubezpieczeń ogniowych coraz popularniejsze stają się ubezpieczenia all risks. Mają one bardzo szeroki zakres ochrony ubezpieczeniowej. W ogólnych warunkach ubezpieczeń typu all risks, inaczej niż klasycznych ubezpieczeniach ogniowych, nie wymienia się wszystkich zdarzeń losowych stanowiących przedmiot ubezpieczenia. W ubezpieczeniu all risks zakład ubezpieczeniowy ponosi odpowiedzialność za wszelkie szkody rzeczowe (utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia wskutek wypadku/zdarzenia losowego). Jednak także w tym przypadku odpowiedzialność ubezpieczyciela nie jest nieograniczona. W umowie ubezpieczeniowej zawarte są wyłączenia od odpowiedzialności ubezpieczeniowej w określonych warunkach.

OBOWIĄZKOWE UBEZPIECZENIA ZDROWOTNE

HISTORIA:

System opieki zdrowotnej w okresie powojennym wzorowany był na radzieckim modelu ochrony zdrowia (tzw. model Siemaszki). Jego głównymi cechami była silna centralizacja i hierarchiczny układ organizacyjny oraz budżetowe finansowanie. W okresie PRL model ten był modyfikowany, ale zasadnicza jego zmiana nastąpiła w końcu lat dziewięćdziesiątych. Wprowadzono wówczas system obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego, a finansowanie z budżetu centralnego spadło do drugorzędnej roli. W wyniku decentralizacji władzy administracyjnej głos funkcji zarządczych oraz własność większości publicznych placówek ochrony zdrowia przekazano z rąk rządu, samorządom terytorialnym: gminom, powiatom i województwom.

OBECNIE

Obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne jest regulowane przez art. 66 Ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Kwestie związane z zasadami powstawania i wygasania obowiązku ubezpieczenia, zgłoszenia przez płatnika, naliczania i odprowadzania składek regulowane są w  art.67, 69-95 cytowanej ustawy

Zgodnie z treścią art. 1a Ustawy ubezpieczenie zdrowotne oparte jest w szczególności na zasadach:

  1. solidarności społecznej,

  2. samorządności,

  3. samofinansowania,

  4. prawa wolnego wyboru świadczeniodawcy i kasy chorych,

  5. zapewnienia równego dostępu do świadczeń,

  6. działalności kas chorych nie dla zysku,

  7. gospodarności i celowości działania,

  8. gwarancji państwa.

ORGANIZACJA SYSTEMU UBEZPIECZEN

Prawo do ochrony zdrowia oraz do równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych to podstawowe prawa zagwarantowane w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r.

System ubezpieczenia zdrowotnego ma na celu możliwie jak najlepsze zabezpieczenie opieki zdrowotnej osobom ubezpieczonym i osobom innym niż ubezpieczeni, uprawnionym do świadczeń opieki zdrowotnej, finansowanych ze środków publicznych. Osoby te mają prawo do opieki zdrowotnej, świadczonej w celu zapobiegania chorobom i urazom, wczesnego wykrywania chorób, leczenia, pielęgnacji oraz zapobiegania niepełnosprawności i jej ograniczania.

KTO PODLEGA UBEZPIECZENIU

Zgodnie z przepisami prawa obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają m.in. pracownicy, osoby prowadzące działalność gospodarczą, dzieci, studenci, uczniowie, emeryci, renciści oraz bezrobotni, osoby duchowne, żołnierze, posłowie, sędziowie i prokuratorzy. Pełna lista osób znajduje się w Ustawie.

Osoba podlegająca obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego nabywa prawo do świadczeń opieki zdrowotnej w momencie zgłoszenia jej do ubezpieczenia zdrowotnego.

Zgłoszenia dokonuje płatnik składki na ubezpieczenie zdrowotne, np. pracodawca, szkoła, uczelnia wyższa, ośrodek pomocy społecznej, urzędy pracy, ZUS, KRUS. Osoba, która prowadzi działalność gospodarczą, zgłasza się do ubezpieczenia zdrowotnego samodzielnie.

Każdy ubezpieczony ma obowiązek zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny. Uzyskują oni prawo do świadczeń opieki zdrowotnej na takich samych zasadach i w takim samym zakresie, jak osoba ubezpieczona. Status członka rodziny posiada:

JAK ZGŁOSIĆ CZŁONKA RODZINY DO UBEZPIECZENIA ZDROWOTNEGO?

WAŻNE!

KIEDY WYGASA ŚWIADCZENIE:

Osoba ubezpieczona, w stosunku, do której wygasł tytuł do objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym, zostaje wyrejestrowana wraz z członkami rodziny. Osoba podlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu ma obowiązek poinformować płatnika składki o konieczności wyrejestrowania zgłoszonych członków rodziny, jeśli zaistnieją okoliczności powodujące ustanie statusu członka rodziny (w szczególności nabycie własnego tytułu do ubezpieczania zdrowotnego, np. umowa o pracę). Na przekazanie tych informacji ubezpieczony ma 7 dni od zaistnienia okoliczności.

Za niepoinformowanie pracodawcy o konieczności zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego lub wyrejestrowania z niego członka rodziny grozi kara grzywny.

Terminy wygaśnięcia ubezpieczenia

DODATKOWO UBEZPIECZENIU PODLEGAJA CUDZOZIEMCY

Z publicznej opieki zdrowotnej mogą korzystać cudzoziemcy, którzy należą do jednej z poniższych grup: 

  1. Zatrudnieni w Polsce 

W Polsce wszystkie osoby legalnie zatrudnione – w tym także cudzoziemcy – są objęte obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym. Oznacza to, że pracownik może bezpłatnie korzystać ze świadczeń zdrowotnej publicznej i niepublicznej służby zdrowia. 

 2. Członkowie rodzin ubezpieczonych, w tym członkowie rodzin osób zatrudnionych 

3. Uchodźcy (status uchodźcy musi być uznany w Polsce) oraz cudzoziemcy objęci ochroną uzupełniającą i programem integracyjnym w porozumieniu z powiatowym centrum pomocy rodzinie – program taki trwa 12 miesięcy

4. Bezrobotni zarejestrowani w urzędzie pracy (ubezpieczeniem mogą być objęci także członkowie rodziny zarejestrowanego bezrobotnego, jeśli nie są ubezpieczeni z innego tytułu)

5. Duchowni 

6. Dzieci uczęszczające do szkoły (w ramach opieki zapewnianej przez szkołę), nawet jeżeli pobyt ich rodziców w Polsce jest niezalegalizowany

7. Osoby pozbawione wolności (przebywające w więzieniu lub areszcie)

8. Osoby przebywające na terytorium Polski ubezpieczone w państwach Unii Europejskiej lub Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu

STRUKTURA SYSTEMU OPIEKI ZDROWOTNEJ

NFZ

Jest to państwowa jednostka organizacyjna działająca na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Po likwidacji kas chorych w 2004 roku, Narodowy Fundusz Zdrowia przejął rolę finansowania świadczeń zdrowotnych. Struktura organizacyjna NFZ składa się z Centrali, 16 Oddziałów Wojewódzkich oraz ich delegatur. Oddziały NFZ mają obowiązek zakontraktować tylko te placówki, które oferują najlepsze i najtańsze usługi medyczne. Za wykonanie tych usług płacą poszczególnym placówkom na podstawie przedstawionych przez nie wcześniej cenników. Środki na finansowanie świadczeń pochodzą w głównej mierze ze składek ubezpieczonych.

CO FINANSUJE NFZ

CZEGO NIE FINANSUJE NFZ

ZASADY FINANSOWANIA

Na zasadach określonych w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych są zobowiązani właściwi ministrowie lub Narodowy Fundusz Zdrowia. Świadczenia opieki zdrowotnej udzielane osobom ubezpieczonym są finansowane przede wszystkim ze składek na ubezpieczenie zdrowotne. Leczenie osób innych niż ubezpieczonych, które posiadają prawo do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, jest finansowane z budżetu państwa.

SKŁADKI

EWUŚ

Elektroniczna Weryfikacja Uprawnień Świadczeniobiorców to system wprowadzony 1 stycznia 2013 r., który pozwala na weryfikowanie prawa pacjenta do opieki medycznej finansowanej przez NFZ na podstawie numeru PESEL. Informacje zgromadzone w systemie EWUŚ są aktualizowane codziennie wg danych otrzymywanych m.in. z ZUS i KRUS i przedstawiają stan uprawnień pacjenta w dniu, w którym dokonano sprawdzenia.

To właśnie dzięki temu systemowi, wiele osób dowiedziało się, że np.  mają niejasną sytuację ubezpieczeniową lub nie zgłosili swoich członków rodziny do ubezpieczenia. Często wynika to z niezrozumienia obowiązujących przepisów, a przez to zaniedbania swoich obowiązków.

Do lekarza bez ubezpieczenia

Warto wiedzieć, że jeśli z jakiegoś powodu straciliśmy ubezpieczenie,  to przez pewien określony czas mamy jeszcze prawo do świadczeń opieki zdrowotnej. I tak:

Prawo do świadczeń opieki zdrowotnej w ramach NFZ bez konieczności posiadania ubezpieczenia zdrowotnego posiadają m.in. :

Odpowiedzialność Cywilna- każdy ma


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Prezentacja ubezpieczenia cz IV
Prezentacja ubezpieczenia cz IV
Prezentacja ubezpieczenia RYZYKO
prezentacja ubezpieczenia
Prezentacja do konwensatorium IV, Rachunkowość, Rachunkowość bankowa i ubezpieczycieli
Prezentacja do konwensatorium XIV, Rachunkowość, Rachunkowość bankowa i ubezpieczycieli
6[1] Ubezpieczenia w turystyce prezentacja ppt
Prezentacja do konwensatorium IX, Rachunkowość, Rachunkowość bankowa i ubezpieczycieli
Prezentacja do konwensatorium V, Rachunkowość, Rachunkowość bankowa i ubezpieczycieli
Ogólne warunki ubezpieczeń prezentacja
Prezentacja do konwensatorium X, Rachunkowość, Rachunkowość bankowa i ubezpieczycieli
ubezpieczenia prezentacja
Prezentacja do konwensatorium IV, Rachunkowość, Rachunkowość bankowa i ubezpieczycieli
Prezentacja do konwensatorium XIV, Rachunkowość, Rachunkowość bankowa i ubezpieczycieli
Jerzy Załucki, systemy ubezpieczeń Rynek ubezpieczen mieszkan i domow prezentacja
6[1] Ubezpieczenia w turystyce prezentacja ppt

więcej podobnych podstron