8. Charakterystyka wykonania obudowy chodnika odstawczego Aw pok. 510 poziomu 665 kopalni KWK „Mysłowice-Wesoła”
8.1. Charakterystyka obudowy ŁP
W zaprojektowanym w tej pracy chodniku odstawczym Aw pokł. 510, jak i na skrzyżowaniu chodnika odstawczego Aw z pochylnią I wsch. zastosowana będzie obudowa łukowa podatna o profilu V-29, (liczba znajdującą się przy symbolu kształtownika oznacza przybliżoną masę przypadającą na jeden metr bieżący kg/1 mb), trzyelementowa o oznaczeniu ŁP10/V29/3/A. Odrzwia obudowy w projektowanym wyrobisku składają się z dwóch łuków ociosowych i łuków stropnicowych połączonych ze sobą na zakładkę, skręconych a pomocą strzemion. Połączenia takie nazywane są zamkami, w tym projekcie przyjęte zostały zamki SD29. Obudowę łukową wyrobiska korytarzowego, oprócz wcześniej wymienionych łuków ociosowych, łuków stropnicowych i zamków, stanowią też:
- stopy podporowe
- rozpory między odrzwiowe
- elementy okładzinowe – takie jak opinka i wykładka.
Jeżeli te wszystkie elementy zostaną prawidłowo dobrane, to powinny tworzyć odpowiedni przestrzenny układ wytrzymałościowy co z kolei zapewni stateczność takiego wyrobiska. Obecnie najczęściej stosowane są złącza typu SD i SDO. Złącze takie składa się z elementów, które są tak ukształtowane, że pasują do kształtu łuku odrzwi. Elementy te są skręcane razem za pomocą dwóch śrub. Jeżeli ,tak jak w przypadku projektowanego chodnika, w spągu wyrobiska znajdują się skały o niskich parametrach wytrzymałościowych, to odrzwia powinny być stawiane na stopach podporowych stalowych. Rozpory to prętowe elementy konstrukcyjne, mające na celu ustabilizowanie odrzwi w kierunku osi wyrobiska. Najczęściej stosuje się rozpory metalowe ale używane są też rozpory drewniane. Rozpory metalowe łączone są z odrzwiami i służą do przenoszenia obciążeń ściskających, rozciągających i zginających. Rozpory rozmieszcza się równomiernie po obwodzie odrzwi obudowy w odstępach maksymalnie 1,20 m. Okładzinę obudowy stanowi zwykle siatka stalowa zgrzewana o oczkach 0,1x0,1 m, wykonana z drutu 8 mm, spiralnie rowkowanych. Szerokość wykładziny wynosi 0,5 m, a długość jest większa niż odstęp między odrzwiami obudowy. Puste przestrzenie, powstałe podczas wycinania w caliźnie węglowej, obrys pomiędzy opinką a obrysem wyrobiska, wypełnia się skałą płonną, co zapewnia lepszą współpracę górotworu z obudową. Wypełnienie takie nazywa się wykładką.[1]
Do zabudowy jednych odrzwi obudowy wyliczonych w tym projekcie potrzebne będą:
- komplet obudowy typu ŁP10V29.
- strzemiona SD29.
- stopy podporowe.
- rozpory wieloelementowe 0,5 m.
- siatka okładzinowa zgrzewana 0,5 m.
Parametry dobranej obudowy przedstawione są w poniższej tabeli.[2]
Tab. 8.1 Parametry obudowy dobranej dla chodnika odstawczego Aw i skrzyżowania.
|
|
|
|
|
|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
Wykonywanie obudowy w przodkach chodnikowych.
Do wykonywania czynności związanych z zabudową odrzwi obudowy w drążonym wyrobisku lub przebudowywanym zatrudniona będzie ekipa przodkowa składająca się z:
- górnik przodowy lub górnik strzałowy ( jeżeli prowadzone będą roboty strzałowe przodowym brygady będzie górnik strzałowy)
- górnik kombajnista lub operator ładowarki – jeżeli takowe urządzenia wykorzystywane są do urabiania, ładowania urobku.
- górnik
- młodszy górnik
- do prac pomocniczych można zatrudnić pracownika nie wykfalifikowanego.
Czynności przed rozpoczęciem wykonywania obudowy:
Dotransportować w rejon przodkowy wszystkie niezbędne materiały do wykonania obudowy wyrobiska takie jak: obudowę, strzemiona, siatkę okładzinową, rozpory, stopy stalowe.
Przed wykonaniem obudowy urobić caliznę przodka.
Wybrać urobek w miejscu zabudowy odrzwi obudowy.
Przodowy brygady bądź wyznaczony przez niego górnik pod jego nadzorem ma obowiązek z kontrolować stan stropu i ociosów, dokonać obrywki luźnych skał, okapy lub nawiasy zestrzelić lub zabezpieczyć poprzez rozparcie.
Czynności wykonywane podczas zabudowy odrzwi obudowy:
Wykonywanie obudowy bez kombajnu chodnikowego.
Wykonać obudowę tymczasową. Na podciągi stosować szyny lub prostki typu V o długości minimum 3,5 m. Każdy podciąg należy podwiesić na dwóch stalowych zawiesiach do odrzwi obudowy ostatecznej wyrobiska. Na podciągach zabudować kaszt drewniany do uzyskania podporności stropu, a następnie podwiesić stropnice obudowy chodnikowej.
Dobrać urobek w miejscu zabudowy pierwszego łuku ociosowego, zachowując ostrożność, luźny ocios i strop oberwać do twardej calizny.
Mając zabudowaną stropnicę należy przystąpić do zabudowy pierwszego łuku ociosowego. W tym celu na łuk stropnicowy i łuk ociosowy trzeb nasunąć strzemiona kabłąkowe. Następnie łuk stropnicowy na długości zakładki równolegle złożyć z łukiem ociosowym i na końcach łuków przyłożyć strzemiona. Dokręcanie śrub należy zacząć od górnego strzemiona, następnie dolne, dokręcając naprzemiennie aż do osiągnięcia odpowiedniego momentu.
Następnie wybrać urobek z miejsca zabudowy drugiego łuku ociosowego .
Przystąpić do zabudowy drugiego łuku ociosowego tak jak powyżej.
Na odrzwiach obudowy chodnikowej należy zabudować rozpory wieloelementowe na obwodzie obudowy w maksymalnej odległości od siebie 1,2 . Wykonać opinkę z siatki okładzinowej zgrzewanej. Pustki między obudową wypełnić skałą płonna lub węglem, wyrwy wykasztować drewnem.
Wybrać resztę urobku.
Wykonywanie obudowy z kombajnem chodnikowym.
Wykonać obudowę tymczasową. Na urządzenie do podtrzymujące łuk stropnicowy nałożyć stropnice obudowy , następnie a pomocą organu podnieść ją na żądaną wysokość. Przodowy po wejściu na pomost kombajnu zakłada rozpory wieloelementowe w odległości maksymalnie 1,2 m od siebie oraz zabezpiecza strop wyrobiska opinką z siatki okładzinowej zgrzewanej.
Mając zabudowaną stropnicę należy przystąpić do zabudowy pierwszego łuki ociosowe. W tym celu na łuk stropnicowy i łuki ociosowe trzeb nasunąć strzemiona kabłąkowe. Następnie łuk stropnicowy na długości zakładki równolegle złożyć z łuki ociosowe i na końcach łuków przyłożyć strzemiona. Dokręcanie śrub należy zacząć od górnego strzemiona, następnie dolne, dokręcając naprzemiennie aż do osiągnięcia odpowiedniego momentu.
Na odrzwiach obudowy chodnikowej należy zabudować rozpory wieloelementowe na obwodzie obudowy w maksymalnej odległości od siebie 1,2 . Wykonać opinkę z siatki okładzinowej zgrzewanej. Pustki między obudową wypełnić skałą płonna lub węglem, wyrwy wykasztować drewnem na sztywno.
Czynności po wykonaniu obudowy:
Po zakończeniu zabudowy odrzwi obudowy z przodka usuwa się wszystkie niewykorzystane materiały aby nie utrudniały dalszej pracy w przodku.
Każdorazowo po zabudowaniu odrzwi obudowy przodowy brygady przodkowej ma obowiązek skontrolować kierunek i niwelacje, jeżeli taka została zadana przez dział TMG. W razie nieprawidłowości skorygować ustawienie odrzwi obudowy.
Dalszy postęp prowadzić z rozstawem odrzwi. [11]