Koagulacja

Polega na usunięciu z wody bardzo drobnych zawiesin, rozpuszczonych zanieczyszczeń organicznych oraz koloidalnych substancji w tym humusowych, które ze względu na małe rozmiary nie zostają zatrzymane na filtrach i osadnikach.

Koagulanty

To sole glinu i żelaza (które łatwo ulegają hydrolizie tworzą dodatnio naładowane wodorotlenki powodujące zobojętnienie ujemnie naładowanych zanieczyszczeń koloidalnych zawartych w wodzie)

Związki : siarczan glinu(), siarczan glinowo-potasowy(), glinian sodowy(), siarczan żelazawy(), siarczan żelazowy(),chlorek żelazowy

Koagulacja Szybka i Powolna, Ruchy Browna

Szybkość koagulacji uwarunkowana jest ruchami Browna, których intensywność jest warunkowana przez stężenie cząstek fazy rozproszonej i ich szybkością dyfuzji w cieczy, która z kolei jest silnie zależna od temperatury. Koloidy swą trwałość zawdzięczają odpychaniu cząstek, którego miarą jest tzw. potencjał dzeta. Gdy potencjał ten maleje, to szybkość koagulacji rośnie. Przy pewnym małym potencjale dzeta, zwanym potencjałem krytycznym, zaczyna się szybka koagulacja. Podczas koagulacji powolnej tylko część zderzeń, wynikających z ruchów Browna cząstek fazy rozproszonej prowadzi do ich łączenia się. W koagulacji szybkiej – wszystkie. Aby utworzyć agregaty, cząstki muszą mieć energię kinetyczną przewyższającą energię wynikającą z negatywnych oddziaływań międzycząsteczkowych.

Powierzchnia Graniczna

Jest to powierzchnia styku warstwy adsorpcyjnej i dyfuzyjnej.

Potencjał Dzeta

Jest to spadek napięcia pomiędzy powierzchnia graniczną a wnętrzem roztworu (nazywany również potencjałem elektrokinetycznym)

Najmniejsza Rozpuszczalność Wodorotlenku Glinowego

Jest przy odczynie 6,5 – 7,5 pH

Dla Odczynów Mniejszych od 8,5 pH

Do wody należy dawkować siarczan żelazowy chlorowany

pH Optymalne Dla Koagulantów

siarczan glinowy 5,5 – 7,5, siarczan żelazawy 8 – 11, siarczan żelazowy 5-7 i 9 -9,6

dla chlorku żelazowego 5-7 i 8,5 pH

Do Sztucznych Organicznych Flokulentów Zalicza Się:

- Polielektrolity anionowe używa się ich jako obciążników.

- Polielektrolity kationowe mogą być stosowane jako koagulanty samodzielne. (stosuje się je gdy w wodzie substancje utrudniają koagulacje i gdy temperatura i zasadowość wody jest niska)

Kłaczki, Co Wpływa Na Ich Powstawanie?

- duże kłaczki ich powstawaniu sprzyja duże stężenie chlorków i kwaśnych węglanów.

- kłaczki drobne ich powstawaniu sprzyja znaczne stężenie siarczanów (kłaczki te gorzej sedymentują)

Jak Zasadowość Wpływa Na Proces Koagulacji?

Wraz ze wzrostem zasadowości działanie koagulatów staje się bardziej skuteczne. Tak więc możemy stwierdzić iż, im Naturalna zasadowość jest większa tym proces koagulacji zachodzi znacznie łatwiej.

Budowa Cząstek Koloidalnych

Układy koloidalne lub krótko - koloidy, są to układy dyspersyjne, najczęściej dwuskładnikowe, o wyglądzie układów fizycznie jednorodnych, chociaż w rzeczywistości oba składniki nie są ze sobą zmieszane cząsteczkowo. Składnik tworzący fazę ciągłą układu nazywamy ośrodkiem dyspersyjnym lub rozpraszającym, drugi zaś fazą rozproszoną lub składnikiem rozproszonym. Faza rozproszona składa się z cząstek koloidalnych o wymiarach od 1 do 100 nm, a nawet do 500 nm. Należy tu jednak zaznaczyć, że do układów koloidalnych zaliczamy nie tylko te, które mają wszystkie trzy wymiary "koloidalne", lecz także i te, w których dwa a tylko nawet jeden wymiar jest koloidalny, czyli ma wartość od 1 do 500nm. W związku z tym układy koloidalne można podzielić na układy z cząstkami trójwymiarowymi, układy z cząstkami blaszkowatymi i układy z cząstkami nitkowatymi. Jeżeli cząstki fazy rozproszonej mają jednakową wielkość, układ nazywamy mono lub izo-dyspersyjnym, jeżeli różną - polidyspersyjnym. Układy koloidalne, które spotykamy w przyrodzie czy laboratorium mają jednak najczęściej charakter polidyspersyjny.