Rok I Grupa 3B
Mechatronika
ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z TERMODYNAMIKI
SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA NR 4.
Temat: Doświadczenie Reynoldsa.
Cel i zakres ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest wyznaczenie dolnej krytycznej liczby Reynoldsa na podstawie obserwacji zjawisk towarzyszących przejściu przepływu laminarnego w turbulentny.
Warunki pomiaru: temperatura wody 11oC
wilgotność względna pokojowa
ciśnienie barometryczne atmosferyczne
Krótki opis tematu:
Podstawy teoretyczne wykonania ćwiczenia:
Przepływy dzielimy na laminarne i turbulentne. Ich występowanie zależy od wartości liczby Reynoldsa, a co za tym idzie od prędkości przepływu, lepkości kinematycznej i średnicy rury. Dolna granica krytyczna liczby Reynoldsa, czyli taka, poniżej której występuje tylko i wyłącznie ruch laminarny, wynosi około 2340. Powyżej tej granicy może występować albo ruch laminarny, albo ruch turbulentny. Powyżej górnej granicy krytycznej może występować tylko ruch turbulentny. Najwyższa osiągnięta wartość to 50000 Re.
Opis stanowiska pomiarowego:
Stanowisko pomiarowe składa się z rury, w której przepływa woda, zaworu regulującego natężenie przepływu, napełnianego zbiornika pomiarowego, zaworu spustowego oraz zbiornika z cieczą zabarwioną i zaworu dozującego tę ciecz. Na wyposażeniu jest też stoper i termometr.
Tabele wyników:
|
---|
Obliczenia:
$$Q = \frac{V}{t}$$
$$Re = \frac{4Q}{\text{πdν}}$$
$$\delta = \left( \frac{1}{t}*\delta_{V} \right) + \left( \frac{V}{t^{2}}*\delta_{t} \right)$$
δ − blad pomiaru wzgledny ∖ nδV − blad pomiaru objetosci − 1mm3 = 10−9m3 ∖ nδt − blad pomiaru czasu − 1s
lp | czas [s] | błąd pomiaru objętości [m3] | 0,000000001 | |
---|---|---|---|---|
1 | 432 | błąd pomiaru czasu [s] | 1 | |
2 | 125 | |||
3 | 222 | pomiar | błąd | |
1 | 0,0000001200 | |||
2 | 0,0000014336 | |||
objętość [m3] | 0,0224 | 3 | 0,0000004545 |
Wnioski i uwagi:
Dolna granica krytyczna liczby Reynoldsa według naszych pomiarów wyszła w zaokrągleniu 2525Re (pomiar nr 3 został wykonany, kiedy wiązka zabarwionej cieczy zaczęła się rozmywać). Błąd pomiaru strumienia objętości był tak niski, że nie miał on większego wpływu na otrzymaną przez nas liczbę Reynoldsa. Łatwo zauważyć, że prędkość przepływu wody miała kluczowe znaczenie na zmianę liczby Reynoldsa.