PODSTAWY PRAWNE OPIEKI

KOLOKWIUM I ROK II SEMESTR

1. Procedura „Niebieskich Kart”- Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie 29 lipca 2005 r.

• Wypełnienie formularza „Niebieska Karta A” przez pomoc społeczną, policję, oświatę, ochronę zdrowia, gminie komisje rozwiązywania problemów alkoholowych. Instytucje te mogą wypełnić formularz bez zgody osoby dotkniętej przemocą w rodzinie(chyba, że taką zgodę ona wyraża), ale także nie w obecności sprawcy przemocy( Art. 9d.).

• W przypadku dziecka formularz ten wypełnia opiekun chyba, że opiekun jest sprawcą przemocy. W takiej sytuacji formularzy wypełnia inna pełnoletnia osoba najbliższa dziecku przy uczestnictwie psychologa.

• Po wypełnieniu formularza typu A wręcza się ofierze do wypełnienia formularz B. W formularzu tym znajdują się informacje na temat przemocy, a także informacje o instytucjach pomocowych do, których ofiara może się zgłosić.

• Następnie w ciągu 7 dni przekazuje się wypełniony formularz typu A do przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego.

• W ciągu 3 dni przewodniczący przesyła formularz do pozostałych członków zespołu.

• Kolejnym krokiem jest posiedzenie zespołu interdyscyplinarnego oraz zaproszenie ofiary przemoc na to spotkanie.

• Na spotkaniu wypełnia się z ofiarą formularz typu C. Ustala się wspólny plan pomocy. Następnie się go stopniowo realizuje i monitoruje.

• Na kolejne spotkanie zespołu interdyscyplinarnego zaprasza się sprawcę przemocy. Ze sprawcą wypełnia się formularz typu D.

• Sprawca przemocy musi przejść przez oddziaływania korekcyjno- edukacyjne.

• Zakończenie procedury:

- poprawia się sytuacja ofiary, zakończono plan i program współpracy

- zespół stwierdza brak zasadności w podejmowaniu działań

1. Oddziaływanie korekcyjno- edukacyjne.

Trzy sytuacje zastosowania:

• Sprawca skazany za przestępstwa w rodzinie- pozbawienie wolności i jednoczesne uczestniczenie w oddziaływaniach korekcyjno- edukacyjnych,

• Warunkowe zawieszenie kary za przestępstwo w rodzinie,

• Przemoc stosowana + uzależnienie. Sąd zobowiązuje się do podjęcia terapii i nakłada obowiązek uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno- edukacyjnych.

Są to takie oddziaływania, które mają na celu:

• Nie stosowanie przemocy przez sprawców przez rozwijanie umiejętności komunikacyjnych,

• Kształtowanie umiejętności wychowawczych,

• Wiedza na temat komunikacji i mechanizmów powstawania przemocy,

• Rozwijanie samokontroli,

• Uznanie przez sprawcę, że jest odpowiedzialny za swoje działanie (uświadomienie sobie swoich działań).

1. Zadania zespołów interdyscyplinarnych i grup roboczych ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie(Art.9a- 9c.)

• Zespół interdyscyplinarny powołuje wójt, burmistrz albo prezydent miasta.

• W skład takiego zespołu wchodzą przedstawiciele: jednostek organizacji pomocy społecznej, gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych, policji, oświaty, ochrony zdrowia, organizacji pozarządowych, kuratorzy sądowi, prokuratorzy oraz przedstawiciele innych podmiotów działających na rzecz przeciwdziałania przemocy.

• Posiedzenia zespołu odbywają się w zależności od potrzeb, ale nie rzadziej niż raz na 3 miesiące.

• Zespół interdyscyplinarny może tworzyć grupy robocze w celu rozwiązywania problemów związanych z wystąpieniem przemocy w rodzinie w indywidualnych przypadkach. W skład takich grup roboczych wchodzą przedstawiciele: ops- u, gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych, policji, oświaty, ochrony zdrowia, kuratorzy sądowi, specjaliści w dziedzinie przeciwdziałania przemocy w rodzinie.

• Członkowie zespołów interdyscyplinarnych i grup roboczych wykonują zadania w ramach obowiązków służbowych lub zawodowych.

• Prace grupy roboczej są prowadzone w zależności od potrzeb występujących w danym indywidualnym przypadku.

• Zespół interdyscyplinarny realizuje działania określone w gminnym programie przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz ochrony ofiar przemocy w rodzinie.

• Do zdań zespołu interdyscyplinarnego należą: integrowani i ordynowanie działań podmiotów, które wchodzą w skład zespołu, diagnozowanie problemu przemocy w rodzinie, podejmowanie działań w celu przeciwdziałaniu przemocy, inicjowanie interwencji w środowisku dotkniętym przemocą w rodzinie, rozpowszechnianie informacji o instytucjach, osobach i możliwościach udzielenia pomocy w środowisku lokalnym, inicjowanie działań dla osób dotkniętych przemocą w rodzinie.

• Do zadań grup roboczych należy: opracowywanie i realizacja planu pomocy w indywidualnych przypadkach wystąpienia przemocy, monitorowanie sytuacji rodziny, dokumentowanie działań podejmowanych wobec rodzin, w których dochodzi do przemocy oraz efektów tych działań.

• Zespół interdyscyplinarny i grupa robocza mogą przetwarzać dane osób dotkniętych przemocą w rodzinie oraz osób stosujących przemoc. Są to dane dotyczą: stanu zdrowia, nałogów, skazń, orzeczeń o ukaraniu itp.

1. Formy pomocy dla ofiar przemocy w rodzinie.

• Założenie „Niebieskiej Karty”

• Art.3 ust.1 Osobie dotkniętej przemocą udziela się pomocy w formie:

-poradnictwa medycznego, psychologicznego, prawnego, socjalnego, zawodowego i rodzinnego

-interwencji kryzysowej i wsparcia

-ochrony przed dalszym krzywdzeniem

- zapewnienie ofierze przemocy bezpiecznego schronienia specyficznym ośrodku wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie

-badania lekarskiego w celu ustalenia przyczyn i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy oraz wydania zaświadczenia lekarskiego o stanie zdrowia

• Art.11 ust.1 Jeśli ofiara i sprawca przemocy wspólnie zamieszkują w jednym lokalu mieszkalnym to ofiara ma prawo żądać, aby sąd zobowiązał sprawcę do opuszczenia lokalu.

• Art.12 ust.2 Osoby będące świadkami przemocy w rodzinie powinny niezwłocznie zawiadomić policję lub inną instytucję.

• Art.12a. ust.1 Jeśli przemoc w rodzinie bezpośrednio zagraża życiu dziecka pracownik socjalny jest zobowiązany do niezwłocznego odebrania dziecka rodzinie.

1. Środki stosowane wobec sprawców przemocy wynikające z Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

• Zakładanie Niebieskiej Karty ofiarą przemocy

• Praca sprawcy przemocy z zespołem interdyscyplinarnym lub grupą roboczą

• Oddziaływania korekcyjno- edukacyjne

• Sądowne zmuszenie sprawcy do opuszczenia lokalu mieszkalnego wspólnie zajmowanego z ofiara przemocy

1. Powody, dla których może być udzielana pomoc społeczna, formy pomocy dla osób dotkniętych przemocą w rodzinie.

• Art.12a. ust.1 Jeśli przemoc w rodzinie bezpośrednio zagraża życiu dziecka pracownik socjalny jest zobowiązany do niezwłocznego odebrania dziecka rodzinie.

• Art.47 ust. 3 Ustawy o pomocy społecznej: W ramach interwencji kryzysowej udziela się natychmiastowej specjalistycznej pomocy psychologicznej, a w zależności od potrzeb – poradnictwa socjalnego lub prawnego, w sytuacjach uzasadnionych – schronienia do 3 miesięcy.

• Art.47 ust. 4: Matki z małoletnimi dziećmi oraz kobiety w ciąży dotknięte przemocą lub znajdujące się w innej sytuacji kryzysowej mogą w ramach interwencji kryzysowej znaleźć schronienie i wsparcie w domach dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży.

1. Pomoc udzielana cudzoziemcom na podstawie Ustawy z dnia 12 marca o pomocy społecznej.

• Art.92 ust.1 Pomocy dla cudzoziemca udziela się w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy i obejmuje ona:

-świadczenia pieniężne w wysokości od 446 zł do 1 175 zł miesięcznie na osobę przeznaczone na: utrzymanie, w szczególności na pokrycie wydatków na żywność, odzież, obuwie, środki higieny osobistej oraz opłaty mieszkaniowe, pokrycie wydatków związanych z nauką języka polskiego;

- opłacanie składki na ubezpieczenie zdrowotne określonej w ustawie z dnia

27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

- pracę socjalną;

- poradnictwo specjalistyczne, w tym poradnictwo prawne, psychologiczne i rodzinne;

- udzielanie informacji oraz wsparcia w kontaktach z innymi instytucjami, w szczególności z instytucjami rynku pracy, ze środowiskiem lokalnym oraz organizacjami pozarządowymi;

• Art.93 Pomoc dla cudzoziemca jest realizowana w ramach indywidualnego programu integracji, uzgodnionego między powiatowym centrum pomocy rodzinie a cudzoziemcem, określającego wysokość, zakres i formy pomocy, w zależności od indywidualnej sytuacji życiowej cudzoziemca i jego rodziny, oraz zobowiązania:

- powiatowego centrum pomocy rodzinie: udzielania cudzoziemcowi informacji dotyczącej pomocy określonej w programie oraz warunkach jej wstrzymania lub odmowy udzielenia, współdziałania z cudzoziemcem oraz wspierania go w kontaktach ze środowiskiem lokalnym, w tym w nawiązaniu kontaktu z właściwym dla miejsca zamieszkania cudzoziemca ośrodkiem pomocy społecznej, pomocy w uzyskaniu możliwości zamieszkania, w tym w miarę możliwości w mieszkaniu chronionym, prowadzenia z cudzoziemcem pracy socjalnej, innych uzgodnionych z cudzoziemcem działań wynikających z indywidualnej sytuacji życiowej cudzoziemca, wskazania pracownika, zwanego dalej „realizatorem programu", uzgadniającego z cudzoziemcem program oraz wspierającego cudzoziemca w okresie realizacji tego programu;

• Art.94 ust.2 Cudzoziemiec zamieszkuje w miejscu wskazanym przez wojewodę działającego w tej sprawie w porozumieniu z powiatowym centrum pomocy rodzinie ora z gminą.

1. Wspieranie rodziny- definicje, formy. Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.

• Art.2 ust.1 Definicja wspierania rodziny- Wspieranie rodziny przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo- wychowawczych to zespół planowych działań mających na celu przywrócenie rodzinie zdolności do wypełniania tych funkcji.

• System pieczy zastępczej to zespół osób, instytucji i działań mających na celu zapewnienie czasowej opieki i wychowania dzieciom w przypadkach niemożności sprawowania opieki i wychowania przez rodziców.

• Jednostkami organizacyjnymi w zakresie wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej są: placówki wsparcia dziennego, organizatorzy rodzinnej pieczy zastępczej, placówki opiekuńczo-wychowawcze, regionalne placówki opiekuńczo-terapeutyczne, interwencyjne ośrodki preadopcyjne, ośrodki adopcyjne oraz podmioty, którym zlecono realizację zadań z zakresu wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej.

• Art. 8 ust.1 Rodzinie przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych wójt zapewnia wsparcie, które polega w szczególności na: analizie sytuacji rodziny i środowiska rodzinnego oraz przyczyn kryzysu w rodzinie; wzmocnieniu roli i funkcji rodziny; rozwijaniu umiejętności opiekuńczo-wychowawczych rodziny; podniesieniu świadomości w zakresie planowania oraz funkcjonowania rodziny; pomocy w integracji rodziny; przeciwdziałaniu marginalizacji i degradacji społecznej rodziny; dążeniu do reintegracji rodziny.

• Wspieranie rodziny jest prowadzone w formie: pracy z rodziną oraz pomocy w opiece i wychowaniu dziecka.

• Wspieranie rodziny jest prowadzone za jej zgodą i aktywnym udziałem, z uwzględnieniem zasobów własnych i źródeł wsparcia zewnętrznego.

1. Asystent rodziny.

• Art.14 Asystent rodziny prowadzi pracę z rodziną w miejscu jej zamieszkania lub w miejscu wskazanym przez rodzinę.

• Do zadań asystenta rodziny należy w szczególności: opracowanie i realizacja planu pracy z rodziną we współpracy z członkami rodziny i w konsultacji z pracownikiem socjalnym, opracowanie, we współpracy z członkami rodziny i koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej, planu pracy z rodziną, który jest skoordynowany z planem pomocy dziecku umieszczonemu w pieczy zastępczej, udzielanie pomocy rodzinom w poprawie ich sytuacji życiowej, udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów socjalnych, psychologicznych i problemów wychowawczych z dziećmi, wspieranie aktywności społecznej rodzin, motywowanie członków rodzin do podnoszenia kwalifikacji zawodowych, udzielanie pomocy w poszukiwaniu, podejmowaniu i utrzymywaniu pracy zarobkowej; udzielanie wsparcia dzieciom, podejmowanie działań interwencyjnych i zaradczych w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa dzieci i rodzin; prowadzenie indywidualnych konsultacji wychowawczych dla rodziców i dzieci; prowadzenie dokumentacji dotyczącej pracy z rodziną; dokonywanie okresowej oceny sytuacji rodziny, nie rzadziej niż co pół roku, monitorowanie funkcjonowania rodziny po zakończeniu pracy z rodziną; sporządzanie, na wniosek sądu, opinii o rodzinie i jej członkach; współpraca z jednostkami administracji rządowej i samorządowej, właściwymi organizacjami pozarządowymi oraz innymi podmiotami i osobami specjalizującymi się w działaniach na rzecz dziecka i rodziny, współpraca z zespołem interdyscyplinarnym lub grupą roboczą.

• Jeden asystent rodziny w tym samym czasie może prowadzić pracę nie więcej niż z 20 rodzinami.

• Asystenta rodziny zatrudnia kierownik jednostki organizacyjnej gminy, która organizuję pracę z rodziną, lub podmiot, któremu gmina zleciła organizację pracy z rodziną.

1. Formy pracy z rodziną.

• Art.10 ust.3 dział II Praca z rodziną jest prowadzona w formie: konsultacji i poradnictwa specjalistycznego; terapii i mediacji; usług dla rodzin z dziećmi, w tym usług opiekuńczych i specjalistycznych; pomocy prawnej, szczególnie w zakresie prawa rodzinnego; organizowania dla rodzin spotkań, mających na celu wymianę ich doświadczeń oraz zapobieganie izolacji, zwanych dalej "grupami wsparcia" lub "grupami samopomocowymi".

1. Placówki wsparcia dziennego- rodzaje i charakterystyka.

• Art.18 ust.1 dział III W celu wsparcia rodziny dziecko może zostać objęte opieką i wychowaniem w placówce wsparcia dziennego.

• Art. 18 ust.2 Placówkę wsparcia dziennego prowadzi gmina, podmiot, któremu gmina zleciła realizację tego zadania lub podmiot, który uzyskał zezwolenie wójta.

• Zezwolenie na prowadzenie takiej placówki jest wydawane na czas nieokreślony.

• Art. 23 ust.1 Placówka wsparcia dziennego współpracuje z rodzicami lub opiekunami dziecka, a także z placówkami oświatowymi i podmiotami leczniczymi.

• Pobyt dziecka w placówce jest nieodpłatny, dobrowolny (chyba, że do placówki skieruje sąd).

• Art. 24 ust.1 Placówka wsparcia dziennego może być prowadzona w formie:

-opiekuńczej, w tym kół zainteresowań, świetlic, klubów i ognisk wychowawczych zapewnia ona opiekę, wychowanie, pomoc w nauce, organizowanie czasu wolnego, zabawę, zajęcia sportowe oraz rozwój zainteresowań,

-specjalistycznej organizuje zajęcia socjoterapeutyczne, terapeutyczne, korekcyjne, kompensacyjne oraz logopedyczne, terapię pedagogiczną, psychologiczną, socjoterapię, indywidualny program psychoprofilaktyczny,

-pracy podwórkowej realizowanej przez wychowawcę realizuje działania animacyjne i socjoterapeutyczne.

• Placówki wsparcia dziennego mogą być prowadzone w połączonych formach.

• Taką placówką kieruje kierownik.

• W placówce wsparcia dziennego w tym samym czasie, może przebywać nie więcej niż 30 dzieci.

• Pod opieką jednego wychowawcy, w tym samym czasie, może przebywać nie więcej niż 15 dzieci.

• Placówki mogą korzystać z pomocy wolontariuszy.

1. Rodzina wspierająca.

• Art. 29 ust.1 dział III W celu wspierania rodziny przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo- wychowawczych rodzina może zostać objęta pomocą rodziny wspierającej.

• Art.29 ust.2 Rodzina wspierająca, przy współpracy asystenta rodziny, pomaga rodzinie przeżywać trudności w:

- opiece i wychowaniu dziecka,

- prowadzenia gospodarstwa domowego,

- kształtowaniu i wypełnianiu podstawowych ról społecznych.

• Funkcję rodziny wspierającej można powierzyć osobom z bezpośredniego otoczenia dziecka.

• Rodzinę wspierającą ustanawia wójt, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania rodziny wspieranej po uzyskaniu pozytywnej opinii kierownika OPS.

1. Piecza zastępcza.

• Art. 32 ust.1 Piecza zastępcza jest sprawowana w przypadku niemożności zapewnienia opieki i wychowania przez rodziców.

• Pieczę zastępczą organizuje powiat.

• Art. 33 Piecza zstępcza zapewnia:

- realizacje planu pracy z rodziną lub gdy jest to niemożliwe- dążenie do przysposobienia dziecka,

- przygotowanie dziecka do: godnego, samodzielnego i odpowiedzialnego życia, pokonywania trudności życiowych zgodnie z zasadami etyki, nawiązania i podtrzymywania bliskich, osobistych i społecznie akceptowanych kontaktów z rodziną i rówieśnikami, w celu łagodzenia skutków doświadczenia straty i separacji oraz zdobywania umiejętności społecznych,

- zaspokojenie potrzeb emocjonalnych dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb bytowych, zdrowotnych, edukacyjnych i kulturalno- rekreacyjnych.

• Art. 34 Piecza zastępcza jest sprawowana w formie: rodzinnej lub instytucjonalnej.

• Objęcie dziecka jedną z form pieczy zastępczej następuje na okres nie dłuższy niż do osiągnięcia pełnoletnośći. Osoba, która osiągnęła pełnoletniość przebywając w pieczy zastępczej , może przebywać w dotychczasowej rodzinie zstępczej, rodzinnym domu dziecka albo placówce opiekuńczo- wychowawczej, za zgodą odpowiednio rodziny zastępczej, prowadzącego rodzinny dom dziecka albo dyrektora placówki opiekuńczo- wychowawczej, nie dłużej niż do ukończenia 25 roku życia jeśli: uczy się, legitymuje się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności i jednocześnie uczy się.

• Art. 39 ust.1 Formami rodzinnej pieczy zastępczej są:

-spokrewniona tworzą małżonkowie lub osoba będąca wstępnymi lub rodzeństwem dziecka,

-niezawodowa, zawodowa w tym zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego i zawodowa specjalistyczna tworzą małżonkowie lub osoba niebędąca wstępnymi lub rodzeństwem dziecka.

W rodzinie zastępczej zawodowej specjalistycznej umieszcza się w szczególności: dzieci legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności; dzieci na podstawie ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich; małoletnie matki z dziećmi.

- rodzinny dom dziecka i rodzinę zastępczą tworzą małżonkowie lub osoba niepozostająca w związku małżeńskim. W rodzinnym domu dziecka, w tym samym czasie, może przebywać łącznie nie więcej niż 8

dzieci oraz osób, które osiągnęły pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej. Rodzinny dom dziecka organizuje powiat lub podmiot, któremu powiat zlecił realizację tego zadania.

• Art. 40 Rodzina zastępcza oraz rodziny dom dziecka zapewniają dziecku całodobową opiekę i wychowanie, w szczególności: poczucie godności i wartości osobistej, dostęp do świadczeń zdrowotnych, wyrównywanie braków rozwojowych, rozwój uzdolnień i zainteresowań, zaspokajają potrzeby emocjonalne, bytowe, rozwojowe, społeczne, umożliwiają kontakt z rodzicami.

• Art. 47. 1. Organizator rodzinnej pieczy zastępczej przygotowuje rodziny zastępcze oraz prowadzących rodzinne domy dziecka na przyjęcie dziecka przez: udzielenie szczegółowych informacji o dziecku i jego sytuacji rodzinnej, przekazanie, nie później niż w dniu poprzedzającym dzień przyjęcia dziecka, następującej dokumentacji: odpisu aktu urodzenia dziecka, a w przypadku sierot lub półsierot - również odpisu aktu zgonu zmarłego rodzica, dokumentacji o stanie zdrowia dziecka, dokumentów szkolnych,, diagnozy psychofizycznej dziecka, planu pracy z rodziną.

1. Instytucjonalna piecza zastępcza- rodzaje placówek i ich charakterystyka.

• Art. 93 Instytucjonalna piecza zastępcza jest sprawowana w formie:

- PLACÓWKI OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZEJ TYPU: socjalizującego, interwencyjnego, specjalistyczno- terapeutycznego, rodzinnego.

Prowadzi powiat lub podmiot, któremu powiat zlecił realizację tego zadania. Zapewnia dziecku całodobową opiekę i wychowanie oraz zaspokaja jego niezbędne potrzeby, w szczególności emocjonalne, rozwojowe, zdrowotne, bytowe, społeczne i religijne; realizuje przygotowany we współpracy z asystentem rodziny plan pomocy dziecku; umożliwia kontakt dziecka z rodzicami i innymi osobami bliskimi, chyba że sąd postanowi inaczej; podejmuje działania w celu powrotu dziecka do rodziny; zapewnia dziecku dostęp do kształcenia dostosowanego do jego wieku i możliwości

rozwojowych; obejmuje dziecko działaniami terapeutycznymi; zapewnia korzystanie z przysługujących świadczeń zdrowotnych. W placówce opiekuńczo-wychowawczej typu socjalizacyjnego, interwencyjnego lub specjalistyczno-terapeutycznego są umieszczane dzieci powyżej 10. roku życia, wymagające szczególnej opieki lub mające trudności w przystosowaniu się do życia w rodzinie. Umieszczenie dziecka w wieku poniżej 10 roku życia w takiej placówce robi się droga wyjątku, w przypadku np. gdy starsze rodzeństwo zostało tam umieszczone. W tego typu placówkach można umieścić, w tym samym czasie, łącznie nie więcej niż 14 dzieci oraz osób, które osiągnęły pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej. W placówce opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego można umieścić, w tym samym czasie, łącznie nie więcej niż 8 dzieci oraz osób, które osiągnęły pełnoletność przebywając w pieczy zastępcze. Placówka opiekuńczo-wychowawcza zapewnia możliwość przyjmowania dzieci przez całą dobę. Placówka opiekuńczo-wychowawcza współpracuje, w zakresie wykonywanych zadań, z sądem, powiatowym centrum pomocy rodzinie, rodziną, asystentem rodziny, organizatorem rodzinnej pieczy zastępczej oraz z innymi osobami i instytucjami, które podejmują się wspierania działań wychowawczych placówki opiekuńczo-wychowawczej, w szczególności w zakresie przygotowania dziecka do samodzielnego życia, jeżeli osoby te uzyskają akceptację dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej oraz pozytywną opinię organizatora rodzinnej pieczy zastępczej. Placówką opiekuńczo-wychowawczą kieruje dyrektor. Placówka opiekuńczo-wychowawcza powstaje z dniem uzyskania zezwolenia wojewody

właściwego ze względu na miejsce prowadzenia tej placówki. Placówka opiekuńczo-wychowawcza typu rodzinnego otrzymuje środki finansowe na utrzymanie dziecka oraz środki finansowe na bieżące funkcjonowanie placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego.

Art. 102. Placówka opiekuńczo-wychowawcza typu rodzinnego: wychowuje dzieci w różnym wieku, w tym dorastające i usamodzielniające się; umożliwia wspólne wychowanie i opiekę licznemu rodzeństwu; współpracuje z koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej i asystentem rodziny.

Art. 103. ust.1 Zadaniem placówki opiekuńczo-wychowawczej typu interwencyjnego jest doraźna opieka nad dzieckiem w czasie trwania sytuacji kryzysowej, w szczególności placówka jest obowiązana przyjąć dziecko w przypadkach wymagających natychmiastowego zapewnienia dziecku opieki.

Art. 105. ust.1 Placówka opiekuńczo-wychowawcza typu specjalistyczno-terapeutycznego sprawuje opiekę nad dzieckiem o indywidualnych potrzebach, w szczególności: legitymującym się orzeczeniem o niepełnosprawności albo orzeczeniem o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności; wymagającym stosowania specjalnych metod wychowawczych i specjalistycznej terapii; wymagającym wyrównywania opóźnień rozwojowych i edukacyjnych. Zapewnia zajęcia wychowawcze, socjoterapeutyczne, korekcyjne, kompensacyjne, logopedyczne, terapeutyczne, rekompensujące braki w wychowaniu w rodzinie i przygotowujące do życia społecznego, a dzieciom niepełnosprawnym także odpowiednią rehabilitację i zajęcia rewalidacyjne.

- REGIONALNEJ PLACÓWKI OPIEKUŃCZO-TERAPEUTYCZNEJ

Art. 109. 1. W regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej są umieszczane dzieci wymagające

szczególnej opieki, które ze względu na stan zdrowia wymagający stosowania specjalistycznej opieki i

rehabilitacji nie mogą zostać umieszczone w rodzinnej pieczy zastępczej lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej. W regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej można umieścić, w tym samym czasie, łącznie nie więcej niż 30 dzieci. Regionalna placówka opiekuńczo-terapeutyczna, za zgodą marszałka województwa, może przyjąć dziecko z powiatu leżącego w granicach innego województwa, jeżeli dysponuje wolnym miejscem.

- INTERWENCYJNEGO OŚRODKA PREADOPCYJNEGO

Art. 111. 1. W interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym umieszcza się dzieci, które wymagają

specjalistycznej opieki i w okresie oczekiwania na przysposobienie nie mogą zostać umieszczone w

rodzinnej pieczy zastępczej. W interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym, w tym samym czasie, można umieścić nie więcej niż 20 dzieci. Pobyt dziecka w interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym nie może trwać dłużej niż do ukończenia przez dziecko pierwszego roku życia.

Art. 112. Regionalne placówki opiekuńczo-terapeutyczne oraz interwencyjne ośrodki preadopcyjne

zapewniają specjalistyczną opiekę medyczną i rehabilitację dzieciom umieszczonym w tych placówkach i ośrodkach.

Art. 122. Wojewoda sprawuje nadzór nad działalnością placówek opiekuńczo-wychowawczych,

regionalnych placówek opiekuńczo-terapeutycznych oraz interwencyjnych ośrodków preadopcyjnych.

1. Umieszczanie dziecka w rodzinie zastępczej.

• Art. 58 ust.1 Rodzina zastępcza zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego przyjmuje dziecko: na podstawie orzeczenia sądu; w przypadku gdy dziecko zostało doprowadzone przez Policję lub Straż Graniczną; na wniosek rodziców, dziecka lub innej osoby w przypadku, o którym mowa w art. 12a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

• Umieszczenie dziecka w pieczy zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu. W przypadku pilnej konieczności, na wniosek lub za zgodą rodziców dziecka, możliwe jest umieszczenie dziecka w rodzinnej pieczy zastępczej, na podstawie umowy zawartej między rodziną zastępczą lub prowadzącym rodzinny dom dziecka a starostą właściwym ze względu na miejsce zamieszkania tej rodziny lub miejsca prowadzenia rodzinnego domu dziecka. O zawartej umowie starosta zawiadamia niezwłocznie sąd.

1. Rodzina pomocowa.

• Art. 73 W przypadku czasowego niesprawowania opieki nad dzieckiem przez rodzinę zastępczą lub prowadzącego rodzinny dom dziecka piecza zastępcza nad dzieckiem może zostać powierzona rodzinie pomocowej.

• Piecza zastępcza nad dzieckiem może być powierzona rodzinie pomocowej, w szczególności w okresie: czasowego niesprawowania opieki nad dzieckiem przez rodzinę zastępczą lub prowadzącego rodzinny dom dziecka w związku z wypoczynkiem, o którym mowa w art. 69, udziałem w szkoleniach lub pobytem w szpitalu; nieprzewidzianych trudności lub zdarzeń losowych w rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka.

• Art. 74. Rodziną pomocową może być:

- rodzina zastępcza niezawodowa, rodzina zastępcza zawodowa lub prowadzący rodzinny dom dziecka;

- małżonkowie lub osoba niepozostająca w związku małżeńskim przeszkoleni do pełnienia funkcji rodziny zastępczej, prowadzenia rodzinnego domu dziecka lub rodziny przysposabiającej.

• Rodzina zastępcza zawodowa, rodzina zastępcza niezawodowa lub prowadzący rodzinny dom dziecka może przyjąć dziecko jako rodzina pomocowa bez względu na liczbę dzieci pozostających pod ich opieką.

• Podstawą umieszczenia dziecka w rodzinie pomocowej jest umowa między starostą a rodziną pomocową.

1. Koordynator rodzinnej pieczy zastępczej.

• Art.77 Rodziny zastępcze i rodzinne domy dziecka obejmuje się opieką koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej.

• Koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej wyznacza organizator rodzinnej pieczy zastępczej, po zasięgnięciu opinii odpowiednio rodziny zastępczej lub prowadzącego rodzinny dom dziecka.

• Do zadań koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej należy w szczególności: udzielanie pomocy rodzinom zastępczym i prowadzącym rodzinne domy dziecka w realizacji zadań wynikających z pieczy zastępczej; przygotowanie, we współpracy z asystentem rodziny i odpowiednio rodziną zastępczą lub prowadzącym rodzinny dom dziecka, planu pomocy dziecku; pomoc rodzinom zastępczym oraz prowadzącym rodzinne domy dziecka w nawiązaniu wzajemnego kontaktu; zapewnianie rodzinom zastępczym oraz prowadzącym rodzinne domy dziecka dostępu do specjalistycznej pomocy dla dzieci, w tym psychologicznej, reedukacyjnej i rehabilitacyjnej; zgłaszanie do ośrodków adopcyjnych informacji o dzieciach z uregulowaną sytuacją prawną, w celu poszukiwania dla nich rodzin przysposabiających; udzielanie wsparcia pełnoletnim wychowankom rodzinnych form pieczy zastępczej; przedstawianie corocznego sprawozdania z efektów pracy organizatorowi rodzinnej pieczy zastępczej.

• Koordynator rodzinnej pieczy zastępczej nie może mieć pod opieką łącznie więcej niż 15 rodzin zastępczych lub rodzinnych domów dziecka.

• Koordynator rodzinnej pieczy zastępczej jest zatrudniany przez organizatora rodzinnej pieczy zastępczej.