1. Główna strona.
2. Lista rozdziałów.
3. Przepisy ogólne:
Art.1:
Ustawa określa zasady funkcjonowania systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych:
Emisja gazów cieplarnianych z instalacji objętej systemem dotyczy:
od 1 stycznia 2008 do 31 grudnia 2012 – dwutlenku węgla (CO2);
od 1 stycznia 2013 – dwutlenku węgla (CO2), podtlenku azotu (N2O), perfluoroweglowodorów (PFCs).
4. Główne pojęcia:
Handel emisjami - jeden z instrumentów polityki ekologicznej państwa, który najczęściej służy do ograniczania emisji zanieczyszczeń.
Emisja – gazy cieplarniane wprowadzane do powietrza w wyniku działalności człowieka, związane z eksploatacją instalacji objętej systemem oraz z wykonywaną operacją lotniczą.
Gazy cieplarniane:
a) dwutlenek węgla (CO2);
b) metan (CH4);
c) podtlenek azotu (N2O);
d) fluorowęglowodory (HFCs);
e) perfluorowęglowodory (PFCs);
f) sześciofluorek siarki (SF6).
Instalacja - użytkowana instalacja, ujęta w krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji;
Instalacja nowa – instalacja, która powinna być objęta systemem handlu uprawnieniami do emisji, a nie została ujęta w krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji
Jednostka poświadczonej redukcji emisji – to jednostka emisji zredukowanej lub emisji unikniętej gazów cieplarnianych otrzymana w wyniku realizacji projektu mechanizmu czystego rozwoju, wyrażona jako ekwiwalent;
Jednostka redukcji emisji - to jednostka emisji zredukowanej lub emisji unikniętej gazów cieplarnianych otrzymana w wyniku realizacji projektu wspólnych wdrożeń, wyrażona jako ekwiwalent.
5. Administrowanie systemem:
Nadzorem handlem emisjami sprawuje minister środowiska. Całym systemem zajmuje się „krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami”. Prowadzący instalację jest obowiązany do posiadania w Krajowym rejestrze rachunku posiadania operatora w rejestrze Unii.
Uprawnieniami do emisji można swobodnie rozporządzać, chyba że ustawa zabrania.
Uprawnienia do emisji niewykorzystane w danym roku zachowują ważność w kolejnych latach.
6. Rozdział emisji do uprawnień:
Prowadzący instalację są obowiązani do przekazywania Krajowemu ośrodkowi informacji, na podstawie których jest sporządzany krajowy plan rozdziału uprawnień do emisji.
Krajowy plan rozdziału uprawnień do emisji sporządzany przez Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami określa między innymi liczbę uprawnień, wykaz instalacji objętych systemem oraz rezerwę uprawnień do emisji instalacji nowych.
Po sporządzeniu Krajowego planu, minister środowiska uzgadnia projekt krajowego planu z członkami Rady Ministrów, następnie jest przedkładany Komisji Europejskiej.
7. Aukcje uprawnień:
Uprawnienia do emisji, które nie zostaną wykorzystane mogą zostać zbyte w drodze aukcji, z tym że łączna liczba uprawnień do emisji przeznaczonych do zbycia nie może przekroczyć 10% całkowitej liczby uprawnień do emisji.
Aukcję prowadzi Krajowy ośrodek, za zgodą Rady Ministrów w formie elektronicznej, a szczegółowy sposób prowadzenia aukcji określa minister środowiska w porozumieniu z ministrem Skarbu Państwa i ministrem finansów.
8. Zezwolenia:
Zezwolenie na uczestnictwo w systemie jest decyzją administracyjną wydawaną przez organ właściwy do wydania pozwolenia zintegrowanego lub pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, o których mowa w ustawie – Prawo ochrony środowiska.
Zezwolenie wydaje się na czas określony, nie dłuższy niż 10 lat.
Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać:
1) oznaczenie prowadzącego instalację i jego adres zamieszkania
lub siedziby;
2) informację o tytule prawnym do instalacji;
3) informację o rodzaju instalacji oraz charakterystykę
techniczną źródeł powstawania i miejsca emisji;
4) informację o rodzajach wykorzystywanych materiałów,
surowców i paliw oraz o wielkości produkcji;
5) wykaz substancji, które mają być objęte zezwoleniem;
6) proponowane procedury monitorowania wielkości emisji.
9. Zezwolenia c.d.:
W zezwoleniu określa się:
1) substancje objęte systemem;
2) rodzaj instalacji objętych systemem;
3) wymagania w zakresie monitorowania wielkości emisji;
4) wymagania dotyczące rocznych raportów.
Zezwolenie jest wydawane na wniosek podmiotu podejmującego realizację instalacji spalania paliw, z wyjątkiem instalacji spalania odpadów niebezpiecznych lub komunalnych o nominalnej mocy cieplnej powyżej 20 MW, która będzie wytwarzała energię elektryczną przeznaczoną do sprzedaży osobom trzecim i w której nie będzie prowadzony rodzaj określony w załączniku do ustawy
10. System handlu emisjami obejmuje duże instalacje, działające w branży:
W Polsce do systemu zakwalifikowano 878 aktywnie uczestniczących instalacji, a zdecydowano się na wykluczenie 212 małych cegielni, których wyemitowana emisja CO2 to zaledwie 0,15% całkowitej emisji.
11. Zalety:
a) Redukcja emisji - zgodnie z całkowitym poziomem limitu, w miejscach najbardziej uzasadnionych z ekonomicznego punktu widzenia.
b) Korzyści społeczne - niższe koszty niż w przypadku innych instrumentów, poprawa zdrowia ludzi.
c) Nowe technologie - wprowadzenie w celu obniżenia kosztów związanych z emisją gazów cieplarnianych.
d) Niskie koszty administracyjne - w porównaniu do innych instrumentów i regulacji bezpośrednich.
12 i 13.
Ceny EUA i CER: w 2010: EUA – ok. 15, CER – ok.14; w 2012: EUA – ok. 7, CER – ok. 1
Spadek ceny spowodowany jest tym, że płatnicy, którzy mają kupować uprawnienia rezygnują z ich kupna. Pierwsza zrobiła to Kanada mająca zapłacić 14 mld €. Co się dzieje jak jest podaż, a znika popyt? Cena spada w dół. Cena zezwolenia jest ustalana przez popyt i podaż.
Więc można wywnioskować, że opłaca się kupować uprawnienia do emisji niż wdrażać nowe technologie, ponieważ teraz jest nadwyżka podaży.
EUA – jednostka emisji obowiązująca w krajach, które podpisały protokół z Kioto
CER – jednostka emisji obowiązująca na rynku światowym (z państwami, które nie podpisały protokołu z Kioto)
Mimo to, że uprawnienia są tanie, to Polska i tak potrafi sprzedać je jeszcze taniej. Przykładem nieopłacalnej transakcji jest ostatnia transakcja Polski, która sprzedała prawo do emisji 100 mln ton CO2 Hiszpanii za 40 mln euro. To 10-krotnie mniej od obecnej ceny rynkowej. Polska sprzedała 1 tonę CO2 za 40 centów.
14. Całkowita emisja CO2 w Europie jest dużo dużo niższa niż np. Chin, Indie, USA, dlatego nic to nie da, że Europa będzie ograniczać emisję zanieczyszczeń.
15. Rysunek.
16. Rysunek:
Tradycyjne źródła energii się kurczą i dlatego UE chce ograniczyć ich używanie i tym samym zmniejszyć emisje CO2 do atmosfery. To wymaga jednak przestawienia gospodarki. Komisja Ochrony Środowiska PE wezwała do poprawienia systemu handlu emisjami - tak by łatwiej można było osiągnąć cel czyli ograniczenie emisji aż o 80 proc. do 2050 r.