Socjologia

28 listopad 2007

3) Socjalizacja moralna - 7-11 lat. W jej procesie człowiek przyswaja sobie następujące elementy:

1. Normy regulujące relacje

2. Wzorce zachowań

3. Wartości

4. Poczucie grupowej przynależności oraz własnej osobowości i tożsamości.

Etapy socjalizacji moralnej:

1. Naśladownictwo

2. Uleganie

3. Identyfikowanie się z osobami znaczącymi (autorytety, idee)

4. Internalizacja - uwewnętrznienie.

Etapy socjalizacji moralnej: George Mindt (???)

1. Zabawa - na tym etapie dziecko uczy się odgrywania różnych ról naśladując np. zachowanie mamy.

2. Gra zorganizowana - potrzebne tu jest dostrzeganie różnych zależności między rolami. Umiejętność współdziałania czy też przewidywanie odpowiedzi innych na zachowania własne.

3. Wchodzenie w rolę uogólnionego "innego". Człowiek uwalnia się na tym etapie od kierowania opinią innych i kieruje się własnym sądem o słuszności różnych zachowań. Uzyskuje w ten sposób własną tożsamość.

Najsilniejszy wpływ wywierają na nas osoby:

1. Z którymi nawiązujemy silne więzi emocjonalne.

2. Z którymi nawiązujemy pierwsze etapy społeczne

3. Z którymi wchodzimy w relacje szczególnie bliskie.

4. Z którymi związki są długotrwałe, a nie przypadkowe i przelotne.

5. które są dla nas kimś ważnym.

MODEL SOCJALIZACJI ERICA ERIKSONA

Uważał on, że socjalizacja jest procesem, który dokonuje się przez całe życie i składa się z ośmiu etapów. Na każdym etapie występuje określony wymóg, który jeśli zostanie spełniony przyspiesza rozwój "ego" i rozwój tożsamości.

1. Wymogiem jest zaufanie w opozycji do jego braku.

2. Trwa do 3 roku życia i zawiera wymóg autonomii w opozycji do niepewności i poczucia wstydu.

3. 4-6 rok życia. Zawiera wymóg inicjatywy w opozycji do poczucia winy.

4. 6-13 roku życia. Zawiera wymóg pilności, poczucia fachowości i chęci działania w opozycji do poczucia niższości.

5. Dojrzewanie. Odpowiada jego wiekowi. Zawiera wymóg formowania poczucia tożsamości w opozycji do jego zaburzeń.

6. Wiek młodzieńczy. Zawiera wymóg dojrzałości do intymności w opozycji do poczucia izolacji.

7. Odpowiada dojrzałemu wiekowi dorosłego i zawiera wymóg bycia twórczym i produktywnym w opozycji do stagnacji i koncentracji na sobie.

8. Związany z końcowym okresem życia i zawiera wymóg poczucia integralności w opozycji do rozpaczy.

SPOŁECZEŃSTWO Jest to zespół stosunków jakie wiążą jednostki ze sobą.

Społeczność lokalna: wspólnota zawierająca następujące elementy.

1. - wyodrębnione terytorium zamieszkanie przez pewną liczbę osób.

2. - interakcje społeczne wynikające z bliskości zamieszkania będące podstawą więzi łączącej mieszkańców.

3. - właściwe mieszkańcom poczucie przynależności do wspólnoty i emocjonalny do niej stosunek.

4. - instytucje, które powołane są do zaspokojenia potrzeb mieszkańców.

(przykład: mieszkańcy danego bloku, osiedla, ale i zamieszkujący jedno terytorium jak gmina czy miasto.)

Proces społeczny może przyjmować postać procesu zmian czy też procesu rozwoju.

ZMIANA: oznacza powstanie zjawisk powtarzalnych, różnych od siebie, ale jednocześnie podobnych; Odnowienie zbiorowości, ale niepowodujące zmian w jej strukturze i nienadające jej nowych kształtów.

ROZWÓJ: Przynosi nowe zjawiska niepowtarzalne, które zmieniają strukturę zbiorowości i jej funkcje, tworząc pewną nową jakość.

Teorie rozwoju społecznego:

• - teorie linearne: zakładają, że społeczeństwo rozwija się w sposób liniowy, przechodząc w kolejne stadia, z których, każde następne jest pod jakimś względem wyższe od poprzedniego.

• - teorie cykliczne: zakładają, że społeczeństwa w swym rozwoju zataczają krąg, czyli przechodzą od jednej fazy do drugiej, a następnie powracają do fazy wyjściowej, która może być początkiem nowego kręgu rozwojowego, ale może oznaczać schyłek społeczeństwa. kończący się jego upadkiem.

• - teorie dychotomiczne - rozwój społeczny rozpatrywany jest w kategoriach syntezy historycznej i poszukuje się cech różniących społeczeństwa wczesne od przeszłych.

Rozwój społeczny jest uwarunkowany następującymi czynnikami:

• Czynniki techniczne, do których zaliczamy przede wszystkim odkrycia i wynalazki.

• Czynniki kulturowe - prądy naukowe, filozoficzne, artystyczne, techniczne, idee, obyczaje, książki, dzieła sztuki itp.

• Czynniki społeczne: aktywność ludzka, która przejawia się tym, że np. pewna część społeczeństwa jest niezadowolona z istniejącego układu społecznego i nie może w nim zaspokoić własnych potrzeb, albo też uważa, że zahamowany został rozwój społeczny. Wówczas te osoby mogą, np. podejmować ruchy reformatorskie.