We francuskim eposie rycerskim „Pieśń o Rolandzie” tytułowy bohater uważany był za wspaniałego i szlachetnego rycerza. Bardziej troszczył się o króla, ojczyznę i honor, niż o swoje życie. Cechowała go nieugiętość i waleczność. To właśnie było bardzo cenione u wojownika . Jednak Roland nie był ideałem. Czasem zachowywał się nierozważnie, by tylko odnieść sukces. Na przykład przed walką z saracenami. Wiedział, że bitwa jest nieunikniona, a żołnierzy wchodzących w skład tylnej straży jest o wiele mniej niż przeciwników. Mógł zadąć w swój róg i wezwać na pomoc króla Karola. Jednak mimo namów Oliwiera, nie uczynił tego. Zgubiła go pewność siebie i pycha. Nie dbał też o swoich towarzyszy. Gdyby wezwał pomoc, więcej jego kompanów wyszłoby z wojny cało. Lecz on jedynie zagrzewał ich do walki. To była z jego strony bardzo nierozsądna i pochopna decyzja.
Sądzę, że Rolanda zgubiła zawziętość. Ponadto mądry rycerz, brałby pod uwagę również dobro przyjaciół. Bohater książki nie spisał się więc idealnie, posiadał cechy, których ujawnienie negatywnie wpływało na jego wizerunek.