Objawy współwystępujące z MPD
NAPADY PADACZKOWE ( ok. 35%)
ZABURZENIA SŁUCHOWE (ok.. 25%)
ZABURZENIA MOWY (ponad 50%)
ZABURZENIA WIDZENIA( ok. 50%).
NIEDOROZWÓJ UMYSŁOWY (ok.75%) przede wszystkim w postaciach spastycznych i hipotonicznych, najmniej w postaci dyskinetycznej
PSEUDODEBILIZM- rzekomy niedorozwój umysłowy : w postaciach dyskinetycznych
ZABURZENIA ZACHOWANIA (ponad 50%) na podłożu uszkodzeń motorycznych i psychicznych
OBJAWY PSYCHICZNE
Pierwotne- zespół psychoorganiczny
Wtórne
Zez
Oczopląs
Zaburzenia połykania
Refluks żołądkowo - jelitowy
Zaburzenia wchłaniania
Zaparcia
Przykurcze stawowe i skoliozę, która często wymaga postępowania chirurgicznego
METODY POROZUMIEWANIA SIĘ Z NIESŁYSZĄCYMI
Metoda migowa – ideograficzna, tworzyła się od początków opieki nad głuchymi. Polega na porozumiewaniu się, przy pomocy umownych znaków migowych określających dane pojęcie (osoby, rzeczy, zjawiska, czynności itp.).
Daktylografia - mowa palcowa. Daktylografia to forma porozumiewania się oparta na odpowiednich układach palców jednej lub obydwu dłoni. Każdej literze lub liczbie odpowiada określony znak daktylograficzny.
Fonogesty - są to umowne ruchy jednej lub drugiej dłoni, wykonywane na wysokości twarzy osoby mówiącej. Fonogesty uzupełniają niewidoczne ruchy artykulacyjne. Nie zastępują one mówienia, ale pomagają w mówieniu i w odczytywaniu mowy z ust nadawcy.
Metoda ustna – oralna. Wykorzystuje ona różne drogi kontaktu prowadząc do opanowania przez niego mowy ustnej.
Metoda kombinowana - składa się na nią stosowanie w procesie porozumiewania się: mowy ustnej w formie graficznej lub dźwiękowej, alfabetu palcowego i znaków migowych.
Metoda totalnej komunikacji-to zdolność porozumiewania się za pomocą wszystkich dostępnych środków, jakimi są:
-ekspresja słowna
-wzrokowa percepcja wypowiedzi,
-systemy językowo-migowe
-mimika i pantomima
-systemy ustno-manualne daktylofazja, daktylografia, fonogesty
Celem totalnej komunikacji jest danie dziecku prawa wypowiadania się w sposób spontaniczny, prawa swobodnego wyboru ulubionego sposobu porozumiewania się w jakiejkolwiek sytuacji, stworzenie wspólnego języka na podstawie języka mówionego i języka migowego, danie dziecku z wadą słuchu samozadowolenia poprzez skuteczne porozumiewanie.
Różne sposoby porozumiewania się od najmłodszych lat jakie gwarantuje nam totalna komunikacja, mają doprowadzić do tego, aby dziecko rozumiało i było rozumiane przez otoczenie.
Etiologia wad słuchu obejmuje trzy zespoły czynników, które powodują:
1) głuchotę dziedziczną,
2) głuchotę wrodzoną,
3) głuchotę już po urodzeniu dziecka.
Głuchota dziedziczna jest określana jako taka wtedy, gdy występuje również u innych członków tej samej rodziny. Głuchotę dziedziczną dzielimy na: dominującą i recesywną. Głuchota dziedziczna dominująca występuje często w sprzężeniach z innymi upośledzeniami. Nie zawsze ujawnia się od urodzenia. Głuchota dziedziczna recesywna natomiast, nie musi pojawiać się w każdej generacji.
Głuchota wrodzona. Przyczyny jej mogą być różne: choroba matki w czasie ciąży, czynniki toksyczne uszkadzające płód, zaburzenia hormonalne, konflikt serologiczny.
Głuchota nabyta. Spowodowana jest przyczynami występującymi w czasie porodu lub dalszego rozwoju jednostki. W okresie porodu słuch dziecka może ulec uszkodzeniu na skutek urazów powodujących silne krwawienia i niedotlenienie oraz w konsekwencji urazów mechanicznych związanych z przebiegiem porodu.
Po urodzeniu dziecka przyczyny powodujące głuchotę sprowadza się w zasadzie do dwóch okresów rozwojowych - do 3 roku życia i okresu późniejszego.
Przyczyny występujące w okresie pierwszych trzech lat to najczęściej przewlekłe zapalenia ucha środkowego, zapalnie opon mózgowych, silne urazy oraz zakaźne choroby dziecięce.
Przyczyny powodujące głuchotę od czwartego roku życia wzwyż mogą być w konsekwencji urazów mechanicznych, akustycznych, bardzo silnych wstrząsów psychicznych oraz chorób zakaźnych czy też zapalenia opon mózgowych.
Głuchota – całkowite zniesienie czynności narządu słuchu (słyszenia) lub głębokie ich uszkodzenie, które pomimo korekcji przy pomocy aparatów wzmacniających (słuchowych) utrudnia, ogranicza lub uniemożliwia orientację w otoczeniu i porozumiewaniu się z osobami słyszącymi.
Ogłuchnięcie oznacza utratę słuchu, która powstała w okresie rozwoju mowy lub później. Resztki słuchu to bardzo nikłe pozostałości słuchu. Rozwijanie mowy jest możliwe przy zastosowaniu aparatów słuchowych.
Natomiast niedosłyszenie to częściowa utrata słuchu. Ubytki te pozwalają
opanować mowę w sposób naturalny. Uszkodzenie słuchu może być uwarunkowane genetycznie albo nabyte w życiu płodowym, w czasie porodu, w okresie niemowlęcym lub później. Przyczyną wady słuchu mogą być również choroby górnych dróg oddechowych i podawane leki np. gentamycyna. Rodzaje zaburzeń słuchu zależą od tego, która część analizatora słuchowego została uszkodzona.
Definicja ślepoty opracowana przez PZN
Do niewidomych zaliczamy dzieci i dorosłych, którzy nie widzą od urodzenia, albo od wczesnego dzieciństwa tak, że nie pamiętają żadnych wrażeń wzrokowych.
Do ociemniałych zalicza się wszystkich którzy widzieli, lecz potem utracili wzrok – po 5 roku życia.
Czynniki genetyczne - dziedziczenie inw.wzroku od rodziców jeżeli w kilku pokoleniach były osoby niewidome lub niedowidzące.
2. Wady wrodzone analizatora wzrokowego i uszkodzenia okołoporodowe
- zapalenie głębokie rogówki spowodowane kiłą wrodzoną; powoduje ono trwałe zbliznowacenie rogówki, jej zmętnienie, a w konsekwencji znaczne lub całkowite upośledzenia wzroku.
- ubytek wrodzony tęczówki, naczyniówki, soczewki, nerwu wzrokowego
- zaćma wrodzona
- zapalenie rzeżączkowe
- stany degeneracyjne różnych części siatkówki,soczewki,rogówki
- zwyrodnienie barwnikowe siatkówki
- wady refrakcji
3. Choroby analizatora wzrokowego-nowotwory oczu lub mózgu: jaskra, jaglica
4. Choroby zakaźne przebiegające z wysoką temperaturą.- ospa,zapalenie opon mózgowych i mózgu, szkarlatyna, gościec,cukrzyca,choroby tropikalne.
5. Zatrucia - alkohol (metanol), jad kiełbasiany, grzyby.
6. Urazy mechaniczne, termiczne, chemiczne - wypadki losowe;zabawy kijami,strzelanie wapnem,petardy,strzały z łuku, z procy, niewypały, zranienia i ukłucia nożem,widelcem,nożyczkami;oparzenia rozgrzanym tłuszczem, wodą; kwasy żrące.
7. Awitaminoza - niedobory witaminy A
8. Zmiany starcze.