Pieśń nad Pieśniami – poemat Starego Testamentu  Jak ją interpretować? Miłość wypełnia utwór po brzegi i to miłość kreuje niezwykłe obrazy i zachwyt nad ukochaną osobą, obiektem uczucia. W swojej dosłownej warstwie utwór zajmuje się miłością zmysłową i próżno temu uczuciu dowodzić tylko duchowego wymiaru. Trudno się dziwić – Pieśń… powstała na Wschodzie, za czasów króla Salomona, który utrzymywał liczny harem w swoich kosztownych pałacach. Być może dlatego tyle w strofach Pieśni… opisu szczegółów kobiecego ciała i jego piękna: Krągłość twych bioder jest jak naszyjnik, dzieło rąk mistrza Pępek twój jako czasza toczona, niechaj w niej nie braknie wina Brzuch twój jak brzeg pszenicy otoczony liliami. Piersi twoje jak para bliźniąt sarnich. Piękna musiała być Oblubienica – Sulamitka, którą długi czas utożsamiano z Sulamitką Abisag, nałożnicą króla Dawida, którego miała ogrzewać swoim ciałem. Prawdopodobnie niesłuszne jest to tradycyjne porównanie. Tymczasem Oblubienica nieco skromniej opisuje swego Oblubieńca, za to z całkowitą uległością kobiet Wschodu i tęsknotą  za spotkaniem: Głos miłego mego:  oto ten idzie skacząc po górach, przeskakując pagórki. Podobny jest mój miły sarnie i jelonkowi:  oto on stoi za ścianą naszą, poglądając okny, patrząc przez kraty. Portrety i uczucia obrazują zatem miłość Oblubieńców, pełną oczekiwania, zmysłową. Nie jest to interpretacja ostatnia. Oto Kościół i teologowie badającyBiblię zwracają uwagę na przenośny sens utworu. Talmud uznaje Pieśń nad Pieśniami za alegoryczny obraz miłoś­ci Boga i Izraela. Chrześcijanie interpretują utwór jako wyraz miłości Kościoła do Chrystusa lub dialog ludzkiej duszy z Bogiem.

Pieśń nad Pieśniami jest wielkim poematem miłosnym, dialogiem Oblubieńca i Oblubienicy, którzy w zmysłowych obrazach, porównaniach i wyznaniach opisują swoje uczucie. Tradycja przypisuje jej autorstwo Salomonowi, raczej błędnie – powstała prawdopodobnie w poł