Polscy rolnicy, którzy będą chcieli uczestniczyć w unijnych programach rozwoju wsi i rolnictwa (programy rolnośrodowiskowe i gospodarowanie na ONW) będą zobowiązani do przestrzegania pewnych istotnych zasad. Jedną z najważniejszych jest troska o środowisko naturalne. Tradycyjne rolnictwo ekstensywne coraz częściej stwarza wiele poważnych zagrożeń dla przyrody.

Są to głównie:

- wykorzystanie rolnicze gleb słabych i podatnych na erozję;

- nieracjonalna gospodarka wodna w zlewniach rolniczych;.

- niski poziom edukacji w zakresie racjonalnej gospodarki rolnej;

- zaniedbania pod względem wyposażenia gospodarstw w infrastrukturę ochrony środowiska;

- zanieczyszczenie punktowe gleb metalami ciężkimi.

Aby ograniczyć te zagrożenia ustawodawstwo unijne zobowiązało rolników wszystkich państw członkowskich do przestrzegania pewnych podstawowych zasad gospodarowania, uwzględniających ochronę środowiska naturalnego. W Polsce zostały one ujęte całościowo w formie zasad „Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej” w ramach Planu Rozwoju Obszarów Wiejskich, zgodnie z odpowiednimi polskimi aktami prawnymi.

R4 KDPR. ŚRODKI OCHRONY ROŚLIN

Wolno stosować tylko środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu przepisami o ochronie roślin uprawnych lub o rolnictwie ekologicznym (wykaz jest ogłoszony w Dzienniku Urzędowym Rzeczpospolitej Polskiej "Monitor Polski").

Zabiegi chemicznej ochrony roślin powinny być wykonywane atestowanymi opryskiwaczami, przez osoby posiadające aktualne zaświadczenie o przeszkoleniu w tym zakresie lub sprzętem ręcznym.

Środki ochrony roślin na terenie otwartym należy stosować jeżeli miejsce stosowania środka ochrony roślin jest oddalone co najmniej 5 m od dróg publicznych i co najmniej 20 m od budynków mieszkalnych i zabudowań inwentarskich, pasiek, upraw zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów przyrody, wód powierzchniowych oraz od granicy wewnętrznego terenu ochrony strefy pośredniej źródeł i ujęć wody, przy kierunku wiatru w stronę tych obiektów.

Środki ochrony roślin należy stosować wyłącznie do celów określonych w etykiecie-instrukcji stosowania.

[Ustawa o ochronie roślin uprawnych z dnia 12 lipca 1995 r. (tj. Dz.U. z 2001 r. Nr 171, poz. 1398)]

Zharmonizowanie ustawodawstwa polskiego z obowiązującym w UE w dziedzinie ochrony roślin będzie miało konsekwencje w postaci wprowadzenia: ochrony integrowanej, rejestru producentów i przedsiębiorstw, paszportu roślin, stref chronionych, rejestracji środków ochrony roślin i monitorowania ich zużycia. Od producentów, którzy chcą ubiegać się o uzyskanie certyfikatu w stosowaniu ochrony integrowanej wydawanego przez wojewódzkich inspektorów Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa wymaga się przeszkolenia i dokumentacji działań związanych z realizacją tej ochrony. Inspektorzy wojewódzcy będą mieli również obowiązek prowadzenia rejestru producentów i przedsiębiorstw wytwarzających, magazynujących, pakujących i przemieszczających produkty roślinne. Inspektorzy wojewódzcy lub graniczni, albo właściwy organ innego państwa członkowskiego będą uprawnione do wydawania paszportów roślin, czyli etykiety poświadczającej, że spełnia ona wymagania zdrowotności. W obrocie z krajami spoza Unii obowiązywać będą jak dotychczas świadectwa fitosanitarne. W celu zabezpieczenia określonego obszaru Polski przed przedostaniem się i rozprzestrzenianiem organizmów kwarantannowych minister rolnictwa ustanawiać może strefy chronione. Wymaga to dodatkowej kontroli fitosanitarnej. Na rynku zaś będą wyłącznie substancje aktywne, które pozytywnie przejdą proces rejestracji.