Wyznaczanie stałej dysocjacji słabego kwasu.
Wstęp teoretyczny:
Odczynniki:
0,20M octan sodu
0,20M kwas octowy
Sprzęt:
Elektroda zintegrowana, pHmetr
9 zlewek 50cm3
Pipeta wielomiarowa
W 9 zlewkach przygotowano roztwory buforowe zgodnie z wymaganiami zamieszczonymi w Tabeli 1. W każdym roztworze został zbadany odczyn pH po ustabilizowaniu się pHmetru. Wyniki pomiarów zostały zestawione w poniższej Tabeli 1.
Obliczenia:
Stężenie kwasu obliczono ze wzoru:
$$C_{a} = \ \frac{V_{\text{HA}}*{C'}_{\text{HA}}}{V}$$
Gdzie V = VHA + VNaA (w danym roztworze)
[W każdej zlewce V = 20cm3]
C′HA = poczatkowe stezenie kwasu octwoego = 0, 20M
Przykłądowe obliczenie:
$$C_{a} = \frac{18,0\text{cm}^{3}*0,20mol/\text{dm}^{3}}{20,0\text{cm}^{3}} = 0,18mol/\text{dm}^{3}$$
Stężenie soli obliczono ze wzoru:
$$C_{s} = \ \frac{V_{\text{NaA}}*{C'}_{\text{NaA}}}{V}$$
Gdzie V = VHA + VNaA (w danym roztworze)
[W każdej zlewce V = 20cm3]
C′NaA = poczatkowe stezenie octanu sodu = 0, 20M
Przykładowe obliczenie:
$$C_{s} = \frac{2,0\text{cm}^{3}*0,20mol/\text{dm}^{3}}{20,0\text{cm}^{3}} = 0,020mol/\text{dm}^{3}$$
Stężenie jonów wodorowych obliczono ze wzoru:
pH = -log([H+])
[H+]=10−pH
Przykładowe obliczenie:
[H+]=10−3, 723 = 0, 0001892
Ka buforu obliczono ze wzoru:
$$K_{a} = \frac{\left\lbrack H^{+} \right\rbrack*(\left\lbrack H^{+} \right\rbrack + C_{s})}{C_{a} - \lbrack H^{+}\rbrack}$$
Założenie: Ze względu na fakt, że stężenie jonów wodorowych w roztworach buforowych (w każdej zlewce) jest dużo mniejsze od stężenia kwasu octowego jak i octanu sodu, równanie to możemy uprościć do postaci:
$$K_{a} = \frac{\left\lbrack H^{+} \right\rbrack*C_{s}}{C_{a}}$$
Przykładowe obliczenie:
$$K_{a} = \ \frac{0,0001892*0,020}{0,18} = 2,10*10^{- 5}$$
Ca= 0,18
[H+]=0,0001892
Cs=0,020
$\frac{0,020}{0,0001892} =$105,71 (założenie spełnione)
$\frac{0,18}{0,0001892} =$951,38(założenie znakomicie spełnione)
Wykres.
Wykres log([H+]*cNaA) = f(log(cHA))
Y = ax + b
Log([H+]*Cs)=alog(Ca) + b
b = pKa
pKa = -4,5976
Ka = 10b = 10−, 4, 5976 = 2, 525 * 10−5
Wnioski:
Wartość Ka obliczona przez ekstrapolację wykresu do punktu przecięcia z osią rzędnych różni się od uśrednionego Ka obliczonego dla każdej próbki