Leczenie uszkodzenia nerwów obwodowych

W zapobieganiu zanikom i celem przyspieszenia regeneracji nerwów w przypadkach, w których istnieją na to szanse stosuje się masaże (bierny ruch mięśni) oraz miejscowe źródło ciepła (przyspieszenie gojenia).

Chirurgiczne metody leczenia uszkodzeń nerwów obwodowych zależą od lokalizacji uszkodzenia, jego typu (zgodnie z tym, co napisano powyżej), czasu i mechanizmu jego powstania. Od powyższych czynników zależy również rokowanie.

Świeżo po uszkodzeniu nerwu w wyniku urazu należy operacyjnie usunąć uszkodzone tkanki i krwiaki celem zmniejszenia ucisku i szans na bliznowacenie nerwu. Jeśli istnieje perspektywa spontanicznej regeneracji nerwu, wykonanie takiego zabiegu również zwiększa jej prawdopodobieństwo.

Przerwany poprzecznie nerw po prostu się zszywa. Niekiedy szycie to jest odraczane w przypadku, kiedy rana przez długi czas zostawała otwarta, jest zanieczyszczona i grozi zakażeniem. By uniknąć napinania się zszytego nerwu lub by uzupełnić jego ubytek (np. po oparzeniu), stosuje się tzw. mostowanie, czyli wszycie przeszczepu nerwu w miejscu ubytku.

W przypadku urazów zamkniętych o charakterze stłuczenia lub zmiażdżenia nerw jest predysponowany do bliznowacenia. By tego uniknąć chirurdzy usuwają tkankę łączną, która przerasta krwiak lub okoliczne tkanki i zmniejszają tym samym szansę na ucisk mogący uszkadzać nerw. W rozległych uszkodzeniach nacina się również bezpośrednio podłużnie, pojedyncze włókna lub pęczki nerwowe. Następnie taki nerw umieszcza się w dobrze odżywionej i unaczynionej lokalizacji.