Emocje i motywacja, zagadnienia cz2

1. Systemy motywacyjne wg Bucka

Systemy składające się na motywację:

Źródła kontroli zachowania:

2. Koncepcja systemów doświadczeniowego i racjonalnego wg Epsteina;

3. Funkcje hipokampa, podwzgórza, pnia mózgu w reakcji strachu. Podkreślone z materiałów/wykładów od Janowskiego, pozostałe dopisane z różnych źródeł.

Hipokamp – identyfikacja nas w przestrzeni, mapa poznawcza, porównywanie sytuacji z oczekiwaniami, kontekst, system oceny ryzyka.

Podwzgórze – z ciała migdałowatego i przegrody uruchamianie systemu ochrony – integracja informacji o stanie hormonalnym organizmu. Część złożonego systemu ośrodków, nazywanego układem limbicznym, który steruje mechanizmami popędów i emocji. Jądro tylne podwzgórza należy do systemu ośrodków kierujących zachowaniem obronnym.

Pień mózgu – regulacja reakcji autonomicznych, aktywizacja gatunkowych zachowań emocjonalnych.

4. reakcja strachu I, II, III typu;

Notatki z zeszłego roku

Reakcja typu I ma miejsce w drodze niskiej (mała odległość neuronalna), reakcja z pnia mózgu, automatyczna, ratująca nam życie, gdy potrzebna jest gwałtowna reakcja;

Reakcja typu II występuje w hipokampie i okolicach, aktywny hipokamp i kora, amygdali nie, wyuczone i nabyte nawyki, reakcja związana z pamięcią naszych przeżyć (np. służby ratownicze- reakcja wyuczona, ale działa jak automat);

Reakcja typu III tworzona przez korę na potrzeby danej sytuacji, musi nastąpić rzetelna i racjonalna ocena sytuacji prze korę. Reakcja związana z myśleniem. Gdyby się to udało następna byłaby reakcja, ale kora nie może tak funkcjonować, wtedy występują reakcje II typu.

5. Asymetria w funkcjonowaniu mózgu pod względem emocjonalnym.

Różnice indywidualne pod względem asymetrycznych wzorców pobudzenia okolic przednich płata czołowego wiążą się z tendencjami do określonego reagowania emocjonalnego.

Ponadto różnicowanie ludzi ze względu na fizjologiczne wskaźniki aktywności mózgu pozwała stwierdzić istnienie różnic między nimi pod względem dyspozycji afektywnych i reagowania emocjonalnego na pojawiające się w otoczeniu bodźce. Dane te dowodzą sensowności klasyfikowania osób na wymiarze rozciągającym się od afektu negatywnego (związanego 
z wycofywaniem się) do afektu pozytywnego (związanego za zbliżaniem się. Depue i współpracownicy stwierdzili znaczne różnice indywidualne w funkcjonowaniu dopaminy, której wydzielanie zachodzi głównie w korze przedczołowej. Stwierdzono znaczną korelację pomiędzy dyspozycyjną skłonnością do przeżywania afektu pozytywnego a pewnymi pośrednimi wskaźnikami poziomu dopaminy. Możliwe, że istnieje asymetryczny rozkład receptorów dopaminy i ich związku z tendencją do przeżywania afektów pozytywnych.

Badanie Root, Wong, Kinsbourne:

6. Koncepcje emocji wg:

  1. Jamesa i Langego

Nasze stany emocjonalne są wynikiem naszych stanów behawioralnych. Emocje to świadome doświadczenie, które wynika z percepcji zmian cielesnych. Emocja jest odczuciem zmian fizjologicznych w organizmie. Spostrzegamy --> OUN(pobudzenie)-->AUN(fizjologia)--> spostrzeganie zmian. Emocja jest odczuciem zmian fizjologicznych w organizmie.

  1. Cannon i Bard

bodziec --> wzgórze (analiza)--> kora-->wzgórze --> kora (interpretuje coś jako emocję)

Zablokowanie reakcji mięśniowej zmniejsza odczuwanie emocji małych. Źródłem reakcji emocjonalnych jest wzgórze, kora je hamuje. W efekcie reakcje fizjologiczno-behawioralne współwystępują z odczuciami.

  1. Schachtera i Singera

Emocja powstaje w trzech krokach. (1) podmiot musi znaleźć się w stanie pobudzenia, (2) podmiot musi przypisać pojawienie się tego pobudzenia konkretnym czynnikom sytuacyjnym, (3) na podstawie tej interpretacji podmiot musi nazwać emocję werbalnie. Używają słowa AFEKT. Wstrzykiwali adrenalinę i mówili, że to witaminy. Badani interpretowali według wskazówek. Reakcja emocjonalna to pobudzenie organizmu + odpowiednia interpretacja tego stanu pobudzenia.

  1. Plutchika

Emocje służą przetrwaniu w środowisku. Emocja jest zależna od spostrzegania rzeczywistości, niewiele obiektów w otoczeniu jest ściśle związanych z daną emocją. Motywacja działa rytmicznie i jest związana z występowaniem pewnych obiektów np: woda lub jedzenie.

5 kryteriów podstawowych stanów emocjonalnych; (1) związek w biologicznymi procesami adaptacyjnymi, (2) muszą występować w jakiejś formie na wszystkich stopniach ewolucji, (3)nie mogą być związane ze szczególną strukturą uk. nerwowego ani częścią ciała, (4) nie może być wyodrębniona tylko na podstawie samoobserwacji, (5)obserwowalna w kategoriach behawioralnych

Emocje podstawowe wg Plutchika

- akceptacja (podziw, zachwyt) – wobec człowieka, grupy, przyjaciela, włączenie do gr.

- radość, ekstaza

- antycypacja, czujność – na nowym terytorium

- gniew, wściekłość, furia – napotykanie przeszkody

- wstręt

- smutek, żal

- zaskoczenie – motywacja do obserwacji

- lęk, przerażenie

Poprzez kombinacje tych emocji powstają emocje pochodne np: radość + zaufanie = miłość

zaufanie + strach = uległość

  1. Lang

3 systemy tworzące emocje; (1) poznawczo-werbalny - uświadamianie sobie i nazywanie, (2) somatyczno–fizjologiczny – pobudzenie fizjologiczne, (3) behawioralno-ekspresyjny – uruchomienie ekspresji i działań.

  1. Lazarus

Emocja powstaje na podłożu oceny relacji podmiotu z otoczeniem – (1) ocena pierwotna – czy bodziec może mieć jakiś wpływ na podmiot – jeśli nie emocja nie powstaje, jeśli tak (2) ocena wtórna – jaki wpływ może mieć podmiot na zaistniałą sytuację – tworzy się konkretna emocja. Emocja to zorganizowana psychofizjologiczna reakcja organizmu na inf. o reakcji podmiotu z otoczenia. Zależy od tego jakie znaczenie nadajemy rzeczywistości.

  1. Panksepp

W mózgu znajduje się siedem obwodów sterujących emocjami: (1) poszukiwania – wzmacnianie zachowań dla nas korzystnych, system pozytywnej motywacji(2) wściekłości – uczymy się go hamować z wiekiem, może być związany z systemem nagrody dlatego złość może być dla nas przyjemna, (3) pożądania – u kobiet związany z systemem opieki u mężczyzn z okolicą przedwzrokową, (4) system opieki – opiekowanie się kimś, (5) system paniki / cierpienia separacyjnego skierowany na wywołanie reakcji systemu opieki u kogoś, (6) system uczuć społecznych, (7) system zabawy – przygotowuje do życia dorosłego

Wzorców naśladowania behawioralnego należy szukać w biologii. Panksepp zakładał, że poprzez badanie i zrozumienie emocji na poziomie neuronalnym możliwe jest zrozumienie emocji i zaburzeń emocjonalnych u ludzi.

3 poziomy :

I ruchy proste

II emocje klasy A

III emocje wyższe

  1. Roseman:

Różne oceny sytuacji wiążą się z doświadczaniem odmiennych emocji. W zależności od rodzaju opisywanych sytuacji przewidywano występowanie zróżnicowanych - odpowiednio do owych - emocji.(I. Roseman prosił uczestników swojego badania o przeczytanie historyjki, w której dziewczyna o imieniu Susan zdawał egzamin. W zależności od warunków eksperymentalnych uzyskiwała bdb lub dop. Różnicowano też szczegóły historyjki. Wynik egzaminu był przez Susan oczekiwany lub nie, zasługiwała na stopień lub nie itp. Ogółem skonstruowano 48 różnych wariantów opowiadania. Badanych pytano, jaką emocję najprawdopodobniej odczuwa Susan. Okazało się, że detale sytuacji różnicowały ich odpowiedzi )

7. Opis i wyniki badań nad wpływem procesów emocjonalnych na procesy poznawacze (Mathews, Bower, Christianson i Loftus, Nesser i Harsch, Isen, Linton, Wagenaar, pamięć tunelowa, Worth i Mackie, Forgas i Moylan, Berkowitz + Cochran + Embre, Baron.

Mathews – gdy ludzie się boją ich uwaga ma zawężony zakres i jest ukierunkowana na sygnał z otoczenia dotyczący zagrożenia i bezpieczeństwa. Jeżeli ktoś jest wrażliwy na określone bodźce emocjonalne to uwaga automatycznie przykuwana jest jeśli są gdzieś wokół/blisko. Prezentował wyrazy (nie musiałby być same w sobie zagrażające) ale nacechowane emocjonalnie dla badanego.

Bower- lepiej przypominamy sobie elementy zapamiętane w analogicznym stanie emocjonalnym.

Christianson i Loftus – stany emocjonalne ułatwiają zapamiętywanie pewnych rzeczy. Spostrzegamy więcej konkretnych szczegółów, ale mniej peryferyjnych (tych, które są w tle – nie związane z emocjonalnym obrazem). Pokazywali zdjęcia tworzące historyjkę, różniły się tylko jednym zdjęciem krytycznym (kobieta jadąca na rowerze niosła go w ręce, lub leżał na ulicy). Jeżeli leżała, to badani przypominali sobie informacje centralne, słabiej peryferyjne, nieschematyczny rysunek nie wpływała na zapamiętywanie emocji.

Nesser i Harsh – badania związane z zapamiętywaniem. Przy okazji badania wystąpiła katastrofa samolotu – studenci musieli zapisać na kartkach swoje wspomnienia. Po dwóch latach powtórzono eksperyment i zapytano o tą samą katastrofę, która wydarzyła się 2 lata temu. Okazało się, że lepiej pamiętamy wydarzenia związane z silnymi emocjami, ale nie wszyscy – niektórzy nic nie zapamiętują.

Isen – Pozytywne stany emocjonalne prowadzą do bardziej kreatywnego myślenia. Eksperyment świeczki. Pozytywny nastrój prowadzi do bardziej kreatywnego myślenia i przetwarzania informacji.

Linton – aby zapamiętać i przypomnieć sobie pewne wydarzenia nie wystarczą tylko stany emocjonalne. Wydarzenie, które chcemy sobie przypomnieć powinno też być wyraziste, w jakiś sposób niezwykłe. Powinno mieć punkt odniesienia, do którego później wracamy (kotwice). Jeżeli wydarzenie jest też pewnym punktem odniesienia to również łatwo je zapamiętać. Jej badanie polegało na zapisywaniu przez 2 lata codziennie wydarzeń. Okazało się, że 5% zapominała. Czyli same stany emocjonalne nie wystarczą, aby sobie coś przypomnieć. Nacechowanie emocjonalne nie jest jedynym warunkiem zapamiętywanie, powinno być niecodzienne, powiązane z innym wydarzeniem i przetworzone poznawczo.

Wagenaar- powtórzył badanie Linton i stwierdził, że: 1. Lepiej pamięta się emocjonalne wydarzenia niż obojętne. 2. Lepiej pamiętamy po czasie sytuacje przyjemne niż nieprzyjemne. Z czasem wydarzenia negatywne zacierają się, a dawniejsze wydarzenia są wybielane, na których pojawiają się negatywne wyspy.

Pamięć tunelowa – związana ze spostrzeganiem i uwagą; jeśli jakieś zdarzenie jest nacechowane emocjonalnie, a bodziec docierający do naszego spostrzegania i uwagi jest na tyle silny – to lepiej zapamiętujemy daną sytuację. Np. przy okazji pierwszego wrażenia. Z notatek od Meryka: Zjawisko zapamiętywania jedynie pewnego aspektu sytuacji i całkowitej niepamięci innych parametrów zdarzenia, zazwyczaj w warunkach przeżywania silnych emocji (ofiary przestępstw). Pamięć tunelowa dotyczy tego, co podmiot w danym momencie pamięta za zdarzenia, a nie tego co widział, czy też tego co obiektywnie jest zapisane w jego strukturach pamięciowych.

Worth, Mackie - jeżeli jesteśmy w dobry nastroju to mniej analizujemy sytuacje, jesteśmy bardziej prospołeczni, pozytywny nastrój powoduje płytkie przetwarzanie informacji. Osoby w dobrym nastroju łatwiej ulegają autorytetom i argumentom. Dobry nastrój = płytkie (pobieżne przetwarzanie info). Eksperyment „kwaśne deszcze”, badani i ich stosunek do ekologii wysłuchali referatu o kwaśnych deszczach, osoby w pozytywnym nastroju uległy argumentom mało sensownym, ale tylko gdy miały mało czasu, uległy też bardziej autorytetom, pozytywny nastrój sprzyja powierzchownej analizie problemu.

Forgas, Moylan – osoby po obejrzeniu filmu komediowego lepiej, bardziej pozytywnie oceniają rzeczywistość.

Berkowitz, Cochran, Embre – negatywne doznania rodzą frustrację i powodują, że jesteśmy mniej prospołeczni. Badani mieli ocenić wypowiedzi studentki, mogli ja dowolnie karać i nagradzać: 1 grupa ręka w ciepłej wodzie, 2 grupa w lodowatej. Części 1 i 2 grupy powiedziano, że przy nagrodach będzie lepiej odpowiadać, pozostałym, że lepiej karać. Najwięcej nagród, ciepła woda i nagrody, najmniej lodowata i nagrody.

Baron - pozytywny nastrój prowadzi do bardziej pozytywnego postrzegania innych osób. Agresja rośnie ze wzrostem złości, ale potem maleje, sytuacja staje się tak nieprzyjemna, że się wycofujemy. Badani mieli angażować ludzi do pracy, osoba prezentująca się miała 3 zalety i 3 wady. Badani pozytywni zapamiętywali cechy pozytywne a negatywni wady.

8. różnice między osobowościowymi i umiejętnościowymi koncepcjami inteligencji emocjonalnej;

Wykład

  1. Inteligencja emocjonalna (jest to wszystko to, co nie mieści się w inteligencji poznawczej):

  1. samoświadomość,

  2. samoregulacja zdolność do powstrzymywania emocji, ich wzbudzanie i trwałość,

  3. motywacja motywacja nie musi mieć charakteru emocjonalnego,

  4. empatia empatia poznawcza – zdolność do stawiania się w sytuacji drugiego człowieka - korzystna; empatia emocjonalna – wczuwanie się w emocje innej osoby – niekorzystna,

  5. umiejętności społeczne umiejętność wystąpień publicznych (umiejętność dobierania słów lub np.: materiału).

  1. Reuven Bar – On: Inteligencja emocjonalno – społeczna:

  1. Zdolności intrapersonalne:

  1. Zdolności interpersonalne:

  1. Zarządzanie interesem:

  1. Zdolności przystosowawcze:

  1. ogólny nastrój:

  1. Mayer, Salovey i Caruso (inteligencja emocjonalna to zespół umiejętności pogrupowanych w 4 zespoły):

  1. Percepcja i ekspresja emocji,

  2. Ułatwienie myśli poprzez emocje (asymilacja),

  3. Rozumienie emocji,

  4. Zarządzanie emocjami.

Osoby mniej inteligentne emocjonalnie częściej sięgają po używki i przemoc

9. Pojęcia stresu i eustresu; teoria H.Seylego.

Dystres (tzw. stres negatywny): reakcja organiczna na zagrożenie, utrudnienie lub niemożność realizacji ważnych celów i zadań; w momencie zadziałania bodźca (stresora);
- nadmierne obciążenie pozostające wtedy, gdy napięcie nie zostanie skutecznie rozładowane. Przedłużający się dystres jest szkodliwy, ponieważ zostaje zachwiana harmonia pomiędzy ciałem i umysłem. Przestają one reagować prawidłowo, co może być m.in. przyczyną pojawienia się chorób psychosomatycznych. Dystres jest wynikiem nadmiaru stresu spowodowanego zbyt silną lub niedostateczną liczbą bodźców. Wiąże się np. z nadmiernymi wymaganiami szefa, ale też z utratą pracy czy brakiem kontaktów z bliskimi.

Eustres stres pozytywnie mobilizujący do działania; stan fizycznego i psychicznego dobrego samopoczucia, w jakim umysł i ciało osiągają pełnię swoich możliwości. Eustres to stres konstruktywny i mobilizujący do działania. Terminem tym określamy również odroczone pozytywne efekty negatywnego stresu (np. stres przy egzaminie i późniejsza satysfakcja z powodu zdania egzaminu). Występuje też w takich sytuacjach, jak uprawianie sportów ekstremalnych czy podczas randki. Stan eustresu wiąże się z jasnością umysłu i szczytem formy fizycznej

Fizjologicznie oba są taką samą reakcją ->organizm reaguje na bodźce tak samo, bez względu czy są to bodźce pozytywne czy negatywne. Jakie to reakcje? Podniesienie ciśnienia, ogólne pobudzenie, mobilizacja do pracy czy innego wysiłku. Fizjologia organizmu jest prosta i zawsze taka sama, problem pojawia się, kiedy stres identyfikujemy pod względem psychologicznym.

Podsumowując (z wykładów):

Dystres – reacja organizmu na zagrożenie, utrudnienie lub niemożność realizacji ważnych celów i zadań człowieka, pojawia się w momencie zadziałania bodźca (stresora).

Eustres – stres pozytywnie mobilizujący do działania.

Selye: Stres to niespecyficzna reakcja organizmu na wszelkie stawiane mu wymagania (wymagania psychologiczno – społeczne i fizyczne).

Selye – Fazy stresu:

  1. Faza alarmowa – szok, po którym pojawi się stadium przeciwdziałania szokowi;

  2. Faza przystosowania – organizm uczy się radzić sobie ze stresorem i jeżeli uda się problem rozwiązać, to organizm wraca do stanu NORMY;

  3. Faza wyczerpania – w skrajnej sytuacji kończy się śmiercią, np. choroby, nowotwór; brakuje zasobów, które możemy wykorzystać.

10. Sposoby radzenia sobie

wg Lazarusa:

O stresie mówimy wtedy gdy pojawią się wymagania które wg. oceny danej osoby wyczerpują bądź przekraczają dostępne zasoby.

Radzenie sobie ze stresem: jest to ciągle zmieniający się wysilek poznawczy i behawioralny skierowany na specyficzne wymagania które oceniane są jako obciążające lub przekraczające możliwości człowieka.

1. Radzenie sobie jako proces

2. Radzenie sobie jako strategia

3. Radzenie sobie jako styl

Matheny'ego:

Wyodrębnił 2 grupy strategii:

1. Przeciwdziałanie stresorowi – można radzić sobie ze stresorami życia codziennego na bieżąco.

2. Zwalczanie zaistniałego stresu – zmiana wzorców zachowania wywołujących stres.

· powiększanie zasobów (kondycji fizycznej, picie kawy, palenie papierosów itp.)

· powiększanie zasobów psychologicznych (umiejętność samokontroli)

· powiększanie zasobów poznawczych (wiedza)

· powiększanie zasobów społecznych (dobre relacje z ludźmi)

· powiększanie zasobów ekonomicznych

1. koncentrowanie się na stresorach i rejestrowanie ich;

2. ocena własnych możliwości w obliczu sytuacji;

3. zwalnianie przez rozwiązywanie problemu (desensytyzacja);

4. tolerowanie stresu (poprzez zmianę myślenia i odwrócenie uwagi i również zaprzeczenie rzeczywistości);

5. obniżenie pobudzenia poprzez relaksację, hobby, leczenie psychologiczne;

11. regulacja emocji – definicja, poznawcza regulacja emocji wg Garnefski.

Regulacja emocji – proces inicjujący, modelujący i podtrzymujący doświadczanie emocji oraz operacji poznawczych i zachowań związanych z tym zachowaniem.

Nadia Garnefski: podejście poznawcze (poznawcze strategie regulacji emocji) – (1) obwinianie siebie („Myślę, że to moja wina”), (2) akceptacja sytuacji (Myślę, że muszę), (3) ruminacja (wracanie do tego, co się stało – dobre jako rozwiązywanie problemów, złe jako rozdrapywanie ran), (4) koncentracja na czymś pozytywnym (też odwrócenie uwagi), (5) koncentracja na planowaniu, (6) pozytywne przewartościowanie (co mnie nie zabije to mnie wzmocni), (7) stwarzanie perspektywy, (8) katastrofizowanie (nakręcanie się jakie to straszne i okropne), (9) tłumienie, (10) obwinianie innych (Myślę o błędach, którzy popełnili inni w tej sytuacji).

12. Tłumienie myślenia wg Wegnera i Zanakos.

Internet

Według dwuprocesualnego modelu sformułowanego przez Wegnera (1994), tłumienie określonych myśli nie sprowadza się wyłącznie do intencji usunięcia czy niedopuszczenia określonej myśli. Równolegle do tego procesu automatycznie uruchamia się proces sprawdzający, czy „zlecenie” zostało wykonane – czy aby nie pozostały myśli, które miały ulec stłumieniu. Jeśli zostaną wykryte, wówczas ponownie włącza się proces wykonawczy (intentional operating process). Tak więc proces monitorujący (ironic monitoring process) sprzyja skutecznemu tłumieniu i dlatego z reguły jesteśmy w stanie tłumić niechciane myśli.

13. Poczucie koherencji (Antonovsky).

Poczucie koherencji:

- poczucie zrozumiałości: rzeczywistość jako możliwa do zrozumienia, spójna

- poczucie zaradności: stan, w jakim człowiek spostrzega, że zasoby, którymi dysponuje, są wystarczające, by sprostać sytuacji; poczucie kompetencji

- poczucie sensowności: warto angażować się w sytuację, życie

Polecam też artykuł (nie chcę wklejać, bo długi:P chyba, że chcecie to wklejcie): http://www.psychologia.net.pl/artykul.php?level=65

Antonovsky (z wykładu) – badał ludzi z obozów zagłady; jak poradzili sobie z tym. Uważał, że stanem naruszonym dla człowieka jest to, że jest w stresie. Nie osiągnięcie idealnej homeostazy, ale dobre balansowanie.

14. Potrzeby w ujęciu:

Lewina:

Potrzeby mogą być naładowane różnymi dawkami energii. Potrzeba rozprzestrzeniania energii na sąsiadujące potrzeby, organizując wszystko wokół siebie i przejmuje kontrolę nad innymi.

Potrzeby tworzą sieć, jeśli jakaś potrzeba jest aktualizowana, to te znajdujące się w pobliżu również się aktywują, aktualizowana potrzeba to quasi-potrzeba – może ona być zachcianką, nabiera mocy sprawczej i domaga się realizacji, organizuje spostrzeganie w określony sposób (eksperyment z kelnerem).

badania Ovsiankiny:

Dała badanym zadania matematyczne do rozwiązania, zabrała je przed skończeniem, uczestnicy usilnie chcieli wrócić do ich rozwiązywania choć mieli się zająć czymś innym.

Zeigarnik:

Również zadania. Po dwóch tyg. oddała zadania uczestnikom i okazało się, że ci którzy nie dokończyli pamiętali je lepiej niż ci którzy je skończyli.

Efekt zeigarnik: lepiej pamiętamy zadania niedokończone

Dembo:

Wg niej potrzeba ukierunkowuje konkretnie energię i nie przekazuje jej dalej.

15. potrzeby niedoboru a potrzeby wzrostu wg Maslowa; (notatki od Meryka)

Potrzeby kierują zachowaniem człowieka, potrzeby są z gruntu neutralne lub dobre, nie ma złych; zdarzają sie zachowania, które nie są motywowane potrzebą są to przyzwyczajenia. Potrzeba jest motywatorem wtedy gdzy jest niezaspokojona; potrzeby mają charakter wrodzony, instynktoidalny (ich realizacja już nie)

Hirearchia:

16. pojęcie aktywności telicznej i paratelicznej;

Z naszych wykładów:

Apter – aktywność:

Internet:

Teoria Aptera– teoria zwrotów

Apter podzielił motywację na teliczną i parateliczną, która to koncepcja wiąże się z teorią psychologicznej zmiany warunkowania. Stan teliczny związany jest z sytuacją, gdy człowiek ukierunkowany jest na realizację określonego celu. Uwaga osoby znajdującej się w stanie telicznym skoncentrowana jest na celu i na własnych działaniach zmierzających do jego realizacji. Uczucie satysfakcji wiąże się ze zbliżaniem do celu lub na jego osiągnięciu. Stan parateliczny wiąże się z nastawieniem na samą aktywność, nie na jej instrumentalny wobec celu charakter. Uwagę podmiotu pochłania działanie, jednak nie dlatego, że może ono prowadzić do jakiegoś celu, lecz dlatego, że samo w sobie jest angażujące i satysfakcjonujące.

Róznice między trybem telicznym a paratelicznym dotyczą:

I sposobu dążenia do celu

1)     teliczny: zorientowany jest na zdobycie celu, na przyszłość, dąży do zakończenia czynności. Podmiot jest mało skłonny do obserwowania tego co robią inni, korzysta ze wskazówek zewnętrznych. w procesie przetwarzania danych korzysta z informacji z ktorych korzystał uprzednio, popada w rutynę, w przypadku nowego zadania ma problem z rozwiązaniem.

2)     parateliczny:  podmiot zorientowany jest na teraźniejszość, aktywność, swobodę wybierania celu. Duża spontaniczność. Korzysta ze wskazówek wewnętrznych. Otwarty na niespodzianki i nowe informacje. Częściej podejmuje zachowania nowe, nietypowe. Jest skłonny do zmian.

II osadzenie w czasie

1)     teliczny: koncentruje się na przyszłości. Tryb ten sprzyja planowaniu, powstawaniu zachowań traktowanych jako środek do celu.

2)     parateliczny: koncentracja na teraźniejszości. Czerpanie satysfakcji z uczestnictwa w procesie. sprzyja działaniu spontanicznemu.

III intensywności zachowań

1)     teliczny: preferowany jest niski poziom pobudzenia, minimum zakłóceń, wysoki poziom realizmu. Tendencja do unikania przeszkód, unikanie współdziałania z innymi.

2)     parateliczny: preferowany jest wyższy poziom pobudzenia. Różnorodność. Osoba wyolbrzymia to co się z nią dzieje i co robi. Zwiększa doznania poprzez wyobraźnię, poszukuje wrażeń. Łatwiej i chętniej współpracuje z innymi.

17. Flow wg Csikszentmihalyi'ego.

Flow (doznanie, uniesienie, przepływ) – całkowite pochłonięcie przez daną czynność, bez refleksji nad sobą.

Wyznaczniki Flow:

18. Poszukiwanie doznań wg Zuckermana:

1. Zuckerman – ograniczenie bodźców dopływających.

Deprywacja:

4 podstawowe składniki poszukiwania doznań wg. Zuckermana:

* poszukiwanie grozy, przygód (sporty ekstremalne);

* poszukiwanie przeżyć (nowe doświadczenia, niekoniecznie niebezpieczne), podróże, sztuka, narkotyki (skłonności), większa gotowość do ryzyka w ruchu ulicznym i skłonność do przestępczości;

* poszukiwanie rozhamowania (skłonność do wyzbywania się zahamowań społecznych np. na imprezach towarzyskich, kontaktach seksualnych);

* podatność na nudę (skłonność do odbierania sytuacji monotonnych jako dyskomfortowych i unikanie takich sytuacji).

Doświadczenie:

Ludzie uprawiający sporty ekstremalne Ludzie spokojni Ludzie mający wypadki

poszukiwanie doznań i grozy

wysoki wskaźnik mniejszy wskaźnik wysoki wskaźnik poszukiwania grozy

19. motywacja wg McClellanda, Bandury, Vrooma;

McClelland – Motywacja ukierunkowana na cel, przewidywanie skuteczności w różnych sytuacjach

– nadawanie afektywnych siatek wydarzeniowych

– nadawanie wydarzeniom znaku ukierunkowują naszą motywację

Odniesienie do norm kulturowych:

– to, na ile jest premiowana jakaś aktywność odbija się na aktywności danej osoby (aktywność społeczna np. w USA ludzie lubią się stowarzyszać się w jakiś celach).

McClelland przeanalizował literaturę kultur i porównywał motywy sukcesu i porównywał ze wskaźnikami sukcesu ekonomicznego. Literatura miała działanie ewolucyjne na poziom ekonomiczny kraju.

Rozwój gospodarczy będzie wtedy, kiedy ludzie będą wierzyli we własne możliwości i będą chcieli osiągnąć sukces. Ale gospodarka musi być oparta na swobodzie.

Teoria Bandury:

Bicie lalki

Teorie oczekiwań Vroom’a – na ile jesteśmy skłonni podejmować pewną aktywność. Angażując się analizujemy na ile nasze działania prowadzą do efektów i do pożądanych przez nas konsekwencji. Czy będziemy skuteczni? Czy skuteczność przyniesie oczekiwane konsekwencje?

1. Oczekiwanie – przekonanie o tym, że nasza praca podniesie efektywność przy wykonywaniu zadania.

2. Instrumentalność – przekonanie, że nasza wysoka efektywność prowadzi do korzystnych efektów. Związana z naszym szacowaniem ścisłości związku między efektywnością a skutkami.

3. Wartościowość – jak ważne, cenne jest dla nas to do czego zmierzamy.

20. teoria X-Y McGregora;

Internet:

Charakterystyka stylu X McGregora

Styl X zakłada, że:

Celem przywódcy jest stosowanie różnych, głównie materialnych sankcji.

Ważnym elementem w strukturze organizacyjnej z kierownictwem typu X jest akceptowanie roli dyscypliny pracy i kontroli pracowników na różnych etapach wykonywania zadania.

W efekcie takiego postępowania przełożonego pracownicy nie będą twórczy i pomysłowi.

Charakterystyka stylu Y:

Stosując styl kierowania typu Y przywódca zakłada, że praca jest dla człowieka równie naturalną potrzebą jak odpoczynek lub rozrywka. W związku z tym nie trzeba nakłaniać podwładnego do efektywnej pracy. Człowiek sam z siebie jest w stanie podejmować się wykonania trudnych i odpowiedzialnych zadań. Kierownik, stosujący omawianą technikę zarządzania, pozostawia podwładnym dużą swobodę

Zgodnie z tym podejściem ludzi nie trzeba nadzorować i kontrolować tylko motywować i zachęcać

McGregor opowiada się za stylem Y.

Teoria X Teoria Y
Człowiek nie lubi pracy i w miarę możliwości będzie jej unikał. Praca jest niezbędna dla rozwoju psychologicznego człowieka.
Człowieka trzeba zmuszać lub przekupywać, by podjął należyte wysiłki. Człowiek chce się interesować pracą i w odpowiednich warunkach może się nią cieszyć.
Człowiekiem trzeba kierować, gdyż nie przyjmuje odpowiedzialności, lecz jej unika. Człowiek sam się kieruje w stronę akceptowanych celów.
W odpowiednich warunkach człowiek poszukuje odpowiedzialności i przyjmuje ją.
Dyscyplina wewnętrzna jest bardziej skuteczna i może być bardziej surowa niż dyscyplina zewnętrzna.
Człowiek jest motywowany głównie przez pieniądze. W odpowiednich warunkach człowiek jest motywowany pragnieniem zrealizowania swojego potencjału.
Człowiek jest motywowany głównie przez obawę o bezpieczeństwo.
Ludzie na ogół nie są twórczy - nie dotyczy to jedynie obchodzenia zasad zarządzania. Twórczość i pomysłowość są zjawiskiem powszechnym i na ogół niedostatecznie wykorzystywanym.

21. Teoria sprawiedliwości Adamsa

Ludzie szacują swój wkład w pracę i uzyskiwane przez siebie wyniki oraz ustalają stosunek wkładu do tych wyników. Następnie dokonują tego samego wobec ważnych osób w ich otoczeniu. Kolejnym krokiem jest porównanie obu współczynników i decyzja, czy proporcja danej osoby jest większa, mniejsza czy równa proporcji obliczonej dla innej osoby. Zadowolenie pojawia się tylko wówczas, gdy proporcje są jednakowe (sprawiedliwe). Adams zakłada, że poczucie niesprawiedliwości działa motywująco i pracownik stara się przywrócić równowagę między tymi proporcjami. Może to zrobić poprzez zmianę własnej proporcji, na przykład zwiększenie własnego wkładu w pracę, jeśli czuje się przepłacany lub zmianę ocen i przekonań, na których opiera się oszacowanie proporcji. Na przykład w wypadku poczucia niedostatecznego wynagrodzenia pracownik może stwierdzić, że jego wyniki są wyższe niż dotąd myślał, ponieważ nie uwzględnił w szacunkach pewnych korzystnych dla niego warunków pracy.

Z wykładu:

Teoria sprawiedliwości Adamsa

Ludzie dążą do poczucia sprawiedliwości (równe i proporcjonalne) społecznej biorąc pod uwagę nagrody i wkład pracy związane z danym zadaniem.

Co bierzemy pod uwagę:

*najpierw dla siebie później dla innych i porównujemy

Mój wkład wkład innych

Moje zyski zyski innych

Mam mniejszy wkład, większy zysk motywacja do pracy (aby to wyrównać nie tracąc zysku)

Mam więcej pracy i mniej zysku demotywacja do pracy, prośba o podwyżkę, zmiana punktu odniesienia.

22. Problemy motywacyjne wg Rheinberga:

Rheinberg opracował schemat diagnozy dla określenia różnych form i problemów motywacyjnych, w którym wyróżnił takie problemy motywacyjne jak:

Zobaczcie : http://www.is.umk.pl/~duch/Wyklady/Kog1/11-5-limbiczny.htm

23. wymiary optymizmu i pesymizmu wg Seligmana; (nie znalazłam nic w wykładach, opieram się na książce Seligmana „Optymizmu można się nauczyć”)

Cechą charakterystyczną pesymistów jest to, iż uważają, że złe wydarzenia będą trwały długo, zaważą na wszystkich ich działaniach i wynikają z ich winy. Takie myślenie to zdecydowane pozbawienie się kontroli, zdanie na ślepy los, a w najgorszym przypadku – bezradność, załamanie, depresja i zero spokojnego życia. Optymiści inaczej. Ci uważają, jak pisze Seligman, że porażka jest tylko chwilowym niepowodzeniem, a jej przyczyny ograniczają się tylko do tego jednego przypadku. Winą za klęskę nigdy nie obarczają siebie, przypisują ją okolicznościom, przypadkowi, albo działaniu innych. „Te dwa rodzaje myślenia o przyczynach niepowodzeń – stwierdza Seligman – mają istotne konsekwencje. Ale, co ważne, sposób myślenia nie musi być niezmienny. Jednostka może wybierać sobie sposób myślenia w zależności od sytuacji i potrzeb.”

Według Seligmana optymizm to coś więcej niż wiara w siebie i pozytywne nastawienie do życia. To przede wszystkim sposób, w jaki radzisz sobie z porażką i w jaki interpretujesz niekorzystne dla ciebie zdarzenia. Trudną sytuację możesz odebrać po prostu jako przypadek, ale również jako wynik czyichś złych intencji lub własnego, prześladującego od dawna pecha.

Najważniejszą rolę w optymizmie, który jest tak bardzo ważny do szczęśliwego i zdrowego życia, odgrywa sposób interpretacji życiowych wydarzeń. Według Seligmana, człowiek może nauczyć się optymizmu modyfikując swój styl wyjaśniania. Teoria wyuczonego optymizmu zakłada więc, że nikt z nas nie jest zdeterminowany do bycia pesymistą bądź optymistą.

Są trzy wymiary wyjaśniania: stałość, personalizacja, zasięg. Stały charakter niepowodzeń to domena pesymistów. Oni „zawsze” i „za każdym razem” albo, gdyby spytać ich o coś dobrego, „nigdy”. Optymiści natomiast preferują wyjaśnianie niepowodzeń przy pomocy sformułowań typu: „tym razem”, „w tym wypadku”. Zasięg także może być różny. W przypadku pesymisty np. olbrzymi („Zawsze źle to robię”) lub, kiedy podobna katastrofę czy wpadkę ocenia  optymista, ograniczony („Tym razem mi nie poszło”). A personalizacja? Cóż, można mówić: „To moja wina” lub: „To przez niech/niego/okoliczności”. Pesymista weźmie wszystko na siebie, optymista, niczym Murdoch tłumaczący się z podsłuchów zakładanych przez jego podwładnych z gazety: „Zaufałem niewłaściwym ludziom”. Znaczy się: oni winni, nie ja. Ja byłem jedynie nazbyt ufny. Celowo podaję tak kontrowersyjny przykład, gdyż optymistą zarzuca się, że nie dostrzegają swoich wad i błędów

Z wykładów:

Wymiary pesymizmu:

Wyuczona bezradność - wielokrotne doświadczanie tego, że nie mamy wpływu na bieg wydarzeń powoduje, że stajemy się bierni (bezradni). Jest to spowodowane przez niedobór woli, niedobór poznawczy i niedobór emocjonalny.

Depresja i wyuczona bezradność maja podobne objawy.

24. definicja i formy agresji

z notatek z wykł. Justy:

Agresja:

Agresja bierna – dąsanie się, nie odpowiadanie na pytanie, „ciche dni”.

Moyer – rodzaje agresji ze względu na źródła:

  1. Wynikająca z pobudzenia emocjonalnego (agresja obronna lub irygacyjna gdy odczuwalny dyskomfort);

  2. Związana z realizacją celów.

Janowski (agresja nie musi być związana z frustracją)

  1. Agresja związana z budowaniem hierarchii

  2. Terytorialna

  3. Naśladownicza

  4. Zabawowa

  5. Systemowa (Zimbardo pełnimy rolę w systemie, który takie zachowanie indukuje*) *wywołuje

  6. Patologiczna (związana z zaburzeniami).

  7. (Przypadkowa)


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Emocje i motywacja zagadnienia cz2
EMOCJE I MOTYWACJA zagadnienia w 2 Zięba
Emocje i motywacja zagadnienia cz1
Emocje i motywacja, zagadnienia cz1
EMOCJE I MOTYWACJA zagadnienia w 2 Zieba
emocje i motywacje
14 Emocje i Motywacje wykład5
Emocje i motywacje podrecznik opracowanie Strelaua
NOTATKI Emocje 5, Psychologia 1rok, Emocje i motywacja dr Tomasz Czub - wykłady, Emocje i motywacja
MIŁOŚĆ - rodzaje 2, Emocje i motywacja
Stres i radzenie sobie, Emocje i motywacja
sylabus-emimot, emocje i motywacje
16 Emocje i motywacje wykład 4

więcej podobnych podstron