Zastosowanie otoemisji w badaniach przesiewowych słuchu

Otoemisje wywołane stosowane są aktualnie przede wszystkim w badaniach przesiewowych słuchu

u noworodków oraz we wczesnej ocenie skutków hałasu i leków ototoksycznych na funkcję ucha we−

wnętrznego. Badanie to jest również niezwykle pomocne przy rozpoznawaniu neuropatii słuchowej.

Badanie przesiewowe słuchu u noworodków za pomocą otoemisji akustycznych stanowi obecnie

pierwsze ogniwo programów badań przesiewowych. Zaletami tego badania są: nieinwazyjność, wysoka

czułość i specyficzność (powyżej 95%) oraz prostota. Stosowane obecnie urządzenia, które cechują nie−

wielkie rozmiary, przeprowadzają cały pomiar w sposób automatyczny. Jeżeli dziecko jest spokojne, a son−

da została umieszczona w przewodzie słuchowym zewnętrznym w sposób prawidłowy, to czas badania

jednego ucha wynosi od kilkunastu do kilkudziesięciu sekund. W Polsce program powszechnych badań

przesiewowych słuchu u noworodków jest obecnie realizowany w większości przypadków za pomocą ba−

dania DPOAE. Badanie przeprowadzane jest podczas pobytu dziecka na oddziale noworodkowym.

W przypadku uzyskania wyniku dodatniego dziecko powinno być skierowane do ośrodka wczesnej dia−

gnozy audiologicznej, gdzie w 3–4 miesiącu życia wykonuje się obiektywne badania narządu słuchu.

Zastosowanie otoemisji w diagnostyce zaburzeń słuchu typu odbiorczego

Jak wspomniano powyżej, otoemisje można również stosować w monitorowaniu skutków hałasu i le−

ków ototoksycznych. Ponieważ te dwa czynniki wpływają przede wszystkim na funkcję komórek słucho−

wych zewnętrznych, dlatego pomiar otoemisji doskonale nadaje się do monitorowania w czasie skutków

hałasu i leków ototoksycznych. Wpływ tych czynników objawia się spadkiem amplitudy sygnału lub je−

go całkowitym zanikiem w zakresie tych częstotliwości, w których doszło do zaburzenia funkcji komó−

rek słuchowych zewnętrznych lub do ich uszkodzenia.

Otoemisje wywołane można stosować również w diagnostyce zaburzeń słuchu typu zmysłowo–ner−

wowego, przy ocenie składowej sensorycznej. Obecność sygnału otoemisji akustycznej w przypadku ob−

niżenia czułości słuchu stwierdzonego w badaniu audiometrycznym, przy jednocześnie prawidłowej

funkcji ucha środkowego, świadczy o obecności procesu pozaślimakowego. W związku z powyższym

otoemisje akustyczne są niezwykle użytecznym testem przy rozpoznawaniu neuropatii słuchowej. Jest to

schorzenie, które dotyczy zazwyczaj synapsy komórek słuchowych wewnętrznych, choć może dotyczyć

również funkcji nerwu słuchowego. Klinicznie schorzenie to charakteryzuje się niewielkim pogorszeniem

czułości słuchu i nieadekwatnie dużym w stosunku do zaburzeń czułości słuchu pogorszeniem zrozu−

miałości mowy. W tego typu schorzeniach rejestruje się normalną otoemisję akustyczną.

Należy podkreślić, że metoda otoemisji akustycznej jest najnowszą spośród obiektywnych badań słu−

chu. Jest ona w dalszym ciągu przedmiotem intensywnych prac badawczych, których celem jest

sprawdzenie jej wartości klinicznej w ocenie różnego rodzaju zaburzeń słuchu oraz opracowanie opty−

malnych warunków rejestracji i analizy poszczególnych rodzajów sygnałów otoemisji.