prawo odbicia - kąt padania jest równy kątowi odbicia, promień padający odbity i normalna leżą w jednej płaszczyźnie; kąt padania - kąt zawarty między promieniem padającym, a normalną wystawioną w punkcie padania; kąt odbicia - kąt zawarty pomiędzy normalną, a promieniem odbitym; prawo załamania - stosunek sinusa kąta padania do sinusa kąta załamania jest dla dwóch danych ośrodków wielkością stałą, równą stosunkowi prędkości światła w ośrodku pierwszym, do prędkości w ośrodku drugim zwanym względnym współczynnikiem załamania ośrodka drugiego względem pierwszego:

$\frac{\sin\alpha}{\sin\beta} = \frac{V1}{V2} = \frac{n2}{n1} = n\frac{2}{1}$ bezwzględny współczynnik załamania światła - stosunek prędkości światła w próżni do prędkości światła w danym ośrodku; kat graniczny - kąt padania, dla którego kąt załamania wynosi 90^○; dla kątów padania większych od kąta granicznego na granicy dwóch ośrodków dochodzi do całkowitego wewnętrznego odbicia i światło nie przechodzi do ośrodka drugiego; całkowite wewnętrzne odbicie może zajść jeżeli światło przechodzi z ośrodka gęstszego do ośrodka rzadszego (wykorzystywane jest w światłowodach); zwierciadło kuliste wklęsłe - wewnętrzna część kuli, wypolerowana, odbijająca światło; ognisko zwierciadła - jeżeli na zwierciadło pada wiązka promieni przyosiowych (równoległych do głównej osi zwierciadła) to po odbiciu od niego przecinającego się w jednym punkcie zwanym ogniskiem; obraz rzeczywisty powstaje na przecięciu się promieni odbitych od zwierciadła; obraz pozorny powstaje na przecięciu się przedłużeń promieni odbitych od zwierciadła; powiększenie -stosunek wysokości obrazu do wysokości przedmiotu; p= $\frac{h'}{h} = \frac{|y|}{x}$ soczewka – ciało przezroczyste ograniczone z dwóch stron płaszczyznami wypukłymi, płasko-wypukłymi lub płasko-wklęsłymi; ognisko soczewki - jeżeli na soczewkę pada wiązka promieni równoległych do głównej osi soczewki, to po przejściu przez nią przecinają się w jednym punkcie zwanym ogniskiem; równanie soczewki: $\frac{1}{f} = \frac{1}{x} + \frac{1}{y}$ $\frac{1}{f} = (n - 1)(\frac{1}{r1} + \frac{1}{r2})$ dyfrakcja - ugięcie się fali; interferencja - nakładanie się fal na siebie; doświadczenie Younga - na drodze monochromatycznej wiązki światła ustawiono dwie przegrody w pierwszej wycięta jest wąska szczelina, a w drugiej dwie w bardzo niewielkiej wzajemnej odległości; za pierwszą przegrodą rozchodzi się fala walcowa; jeśli obie szczeliny w drugiej przegrodzie są w równych odległościach od pierwszej szczeliny to światło dochodzi do nich w zgodnych fazach; za drugą szczeliną rozchodzą się dwie fale walcowe, ich nakładanie się powoduje, że na ekranie za przegrodami pojawią się jasne i ciemne prążki (interferencyjne); prążek jasny powstaje, gdy nakładają się na sienie dwa maksima - wzmocnienie fali, a ciemny, gdy nakładają się na siebie maksimum i minimum - osłabienie; siatka dyfrakcyjna - płytka z przezroczystego materiału, na której precyzyjnie wykonano w jednakowych ostępach rysy będące przegrodami między gładkimi szczelinami; nʎ= asinαn n – prążek n -tego rzędu ʎ - długośc fali asin - stała siatki dyfrakc. światło emitowane przez źródła makroskopowe jest zwykle mieszaniną fal, których kierunki drgań wektora E są różne, ale zawsze prostopadłe do kierunku rozchodzenia się fal; falę elektromagnetyczną opisuje wektor E leżący w jednej płaszczyźnie zwanej płaszczyzną polaryzacji to taką falę nazywamy falą spolaryzowaną liniową; kąt Brewstera - kąt padania dla którego promień odbity tworzy z promieniem załamanym 90^◦; całkowita polaryzacja zachodzi dla określonego kąta padania zwanego kątem Brewstera; zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - polega na emisji elektronów z powierzchni matali pod wpływem padającego na nie promienia elektromagnetycznego;

I dla każdego metalu istnieje pewna najniższa częstotliwość (największa długość fali) poniżej której zjawisko nie zachodzi; II ilość wybijających z powierzchni metali elektronów jest proporcjonalna do natężenia promieniowego padającego na jego powierzchnię; III energia kinetyczna wybijanych z powierzchni metali elektronów nie zależy od zatężenia padającego na metalową płytkę światła, lecz od jego częstotliwości; IV zjawisko jest natychmiastowe - emisja elektronów z powierzchni metalu następuje po ok. 10 ^-9 sekundy po naświetleniu płytki; światło ma podwójną naturę; raz zachowuje się jak fala (zjawisko interferencji i dyfrakcji) drugi raz jak zbiór cząstek zwanych fotonami (zjawisko fotoelektryczne);