SCENARIUSZ ZAJĘĆ Z WYKORZYSTANIEM METODY GIMNASTYKI TWÓRCZEJ WG.R. LABANA.
Grupa wiekowa: 5 latki
Temat: Czerwony Kapturek (na podstawie bajki Braci Grimm)
Treść programowa: Na podstawie programu wychowania przedszkolnego Barbary Bilewicz – Kuźni, Teresy Parczewskiej „ Ku dziecku”
Wspomaganie harmonijnego rozwoju dziecka,
Kształtowanie psychomotoryki,
Kształtowanie estetyki ruchu,
Tworzenie warunków do wyrażania emocji za pomocą ciała,
Zachęcenie do systematycznego uprawiania sportu i rekreacji,
Zapewnienie warunków do harmonijnego rozwoju fizycznego i psychicznego,
Kształtowanie umiejętności twórczej współpracy w grupie,
Zachęcenie do poznawania samego siebie,
Pomaganie dzieciom w orientacji w przestrzeni, w poznawaniu słownictwa koniecznego do zrozumienia i opisywania lokalizacji w przestrzeni( przed, za, z lewej strony, z prawej strony)
Cele ogólne:
Zapoznanie dzieci z nową formą ruchu- umiejętność wyczucia ciała i przestrzeni
Rozwijanie pomysłowości, ekspresji ruchowej
Doskonalenie zwinności, płynności ruchów
Dziecko porusza się w rytmie usłyszanej muzyki
Poprawnie wykonuje podskoki
Uczy się pracy w grupie, parach
Cele operacyjne: dzieci powinny:
Poznać przyjacielskie zachowania
Współuczestniczyć w bajce manipulując sylwetkami i powtarzać stałe motywy
Odczuwać radość ze wspólnych zabaw
Zgodnie uczestniczyć w zabawach
Odważnie i zgodnie wyrażać swoje odczucia, skojarzenia
Odczuwać zadowolenie z wykonywanej pracy
Cele terapeutyczne:
Koncentracja uwagi
Usprawnianie koordynacji ruchowej
Wzmacnianie narządów słuchu
Regulacja napięcia mięśniowego
Energetyzacja organizmu
Metody: metody R.Labana zabawowo- naśladowcza
Formy: indywidualna, pracy w zespole
Pomoce dydaktyczne:
Kartony z rysunkami motyli, kwiatów, drzew
Płyta CD z muzyką (Antonio Vivaldi „Wiosna” z cyklu Cztery pory roku)
Kamienie z krążków
Kartki, kredki, flamastry
Przebieg zajęcia:
Wstęp (ćwiczenia adaptacyjno- porządkowe):
Nauczyciel prosi dzieci, by utworzyły koło, złapały się za ręce. Mówi: Wysyłam do Was powitalny promyk uśmiechu, który powróci do mnie w pośpiechu. Dzieci puszczają sobie iskierkę.
Rozwinięcie (ćwiczenia główne):
Nauczyciel zaczyna dzieciom czytać bajkę:
Wyczucie własnego ciała. Doskonalenie płynności ruchu. Wyczucie przestrzeni. Wyczucie własnego ciała. Wyczucie ciężaru ciała. Wyczucie przestrzeni. Kształtowanie umiejętności współdziałania z grupą, w parze. Wyczucie własnego ciała. Wyczucie przestrzeni. |
Pewnego, słonecznego dnia, mama poprosiła Czerwonego Kapturka, by ta udała się z wizytą do swojej chorej babci i pomogła jej w wiosennych porządkach. Kapturek szuka koszyczka (poszukiwania), wreszcie wyciąga go z górnej szafki (wspinanie się) i zaczyna pakować potrzebne rzeczy: - ściereczki z szafki pod zlewem ( schylanie się) -płyn do szyb z głębi szafki (sięganie w głąb) - płyn do ścierania kurzu z najwyższej półki w szafie (wspinanie się, podskoki) Po przygotowaniu wszystkich potrzebnych rzeczy, Kapturek zaczyna się ubierać: najpierw buty, potem płaszcz a na koniec szuka jeszcze parasola (pokazywanie czynności ubierania się). Dziewczynka w podskokach dąży do babci przez wielki las (podskoki). Nadeszła wiosna, więc na polanie było wiele pięknych motyli, które Kapturek pragnął zobaczyć. Tańcząc w słońcu próbowała je złapać (włączona muzyka, dzieci tańczą w rytm muzyki). Kapturek pragnie latać jak motylki. Fruwa z kwiatka na kwiatek, siada na trawkę a następnie powoli wspina się w górę, by znów przysiąść na trawie. (dzieci naśladują lot motyla z dołu ku górze i z góry na dół). Nagle Kapturek zerka na zegarek i orientuje się, że już bardzo późna godzina. Wraca na ścieżkę i wędruje do babci, skacząc po kamyczkach (skoki na każdy kamyk). Wędrując wśród drzew Kapturek usłyszał jakieś głośne szelesty (łamanie patyków) i bardzo się przestraszył (szybkie obejrzenie się za siebie, przestraszenie się). Okazało się, że to tylko stare gałęzie łamały się od wiatru, któremu i dziewczynka musiała zacząć stawiać opór (stawianie oporu). Jednak to nie koniec problemów, gdyż na drodze Kapturka stał wielki głaz, który musiała przesunąć, by móc iść dalej (przesuwanie kamienia). Zmęczona dziewczynka ocierała swe skronie po ogromnym wysiłku i w dali zauważyła wilka. Zaczęła się do niego skradać wśród drzew (skradanie się do wilka). Na paluszkach, po cichu zbliżyła się do zwierzęcia, który użalał się nad swoim brzuszkiem. Wilk zjadł zbyt dużo obiadu i bolał go brzuch. Kapturek stwierdził, że wilk wcale nie jest zły i postanowił mu pomóc. Wyciągnął z koszyka herbatę, nalał wilkowi w kubeczek (nalewanie napoju) i dał wilkowi. Następnie kazał się mu położyć na brzuch (dzieci dobierają się w pary, jedno z nich jest wilkiem i kładzie się na ziemię, na plecy). Dziewczynka dobrze wiedziała jaka pozycja jest najlepsza na ból brzucha i postanowiła wilka ułożyć (dzieci układają wilka w dowolnej pozycji). Zwierzę po chwili poczuło się lepiej i z wdzięcznością odprowadziło Kapturka do babci (łapanie się za ręce i wędrówka). Po dotarciu do domku wilk i Kapturek zabrali się do pracy. Myli okna, wycierali kurze, powiesili firanki, myli podłogę i nawet zagrabili przed domem resztki liści z jesieni (pokazywanie wszystkich tych czynności). Z wdzięczności babcia poczęstowała swych gości pysznym ciastem. Teraz oboje zajadali smakołyki ( jedzenie). Po ciężkim dniu wyszli do ogrodu uśmiechnięci, radośni, położyli się na trawie i wdychali świeże, wiosenne powietrze (dzieci radosne, kładą się, wdychają powietrze, relaksują się) |
|---|
Zakończenie:
Nauczyciel zaprasza dzieci do stoliczków, gdzie mają namalować postacie z przedstawionej wcześniej bajki.
Bibliografia:
Anna Klim-Klimaszewska „Pedagogika przedszkolna"
Bracia Grimm „Czerwony Kapturek”