1. Programowanie imperatywne

• Najbardziej pierwotny sposób programowania , gdzie program postrzegany jest jako ciąg poleceń dla komputera

• Obliczenia rozumiemy tutaj jako sekwencję poleceń zmieniających krok po kroku stan maszyny, aż do uzyskania oczekiwanego efektu

• Stan maszyny rozumiemy tutaj jako zawartość całej pamięci oraz rejestrów i znaczników procesora.

• Języki wysokiego Poziomu jako Fortran, Algol, Pascal, C, posługują się pewnymi abstrakcjami ale wciąż odpowiadają paradygmatami programowania imperatywnego.

1. Programowanie obiektowe

• Program to zbiór porozumiewających się ze sobą obiektów, czyli jednostek zawierających pewne dane i umiejących wykonywać na nich pewne operacje.

• Ważną cechą jest powiązanie danych z operacjami na nich w całość, stanowiącą odrębną jednostkę zwaną obiektem.

• Ważną cechą jest mechanizm działania , czyli możliwość definiowania nowych bardziej złożonych obiektów w oparciu o obiekty wcześniej istniejące.

1. Programowanie Funkcyjne

• Program to złożona funkcja (w sensie matematycznym), która otrzymawszy dane wejściowe wylicza pewien wynik.

• Zasadniczą różnicą w stosunku do poprzednich typów jest brak stanu maszyny oraz nie ma tu zmiennych .

• Konstruowanie programu polega równie na składanie różnych funkcji zazwyczaj z istotnych wykorzystaniem rekurencji. Często definiuje się funkcję wyższego rzędu, których argumentami i wynikiem mogą być inne funkcje.

1. Programowanie w Logice (programowanie logiczne)

• Na program składa się zbiór przesłanek (zależności ) i pewne stwierdzenie zwane celem.

• Wykonanie programu to próba udowodnienia celu w oparciu o podane przesłanki

• Obliczenia wykonywane są nijako „przy okazji” dowiedzenia celu.

• Nie wydajemy tutaj „rozkazów” , a jedynie opisujemy co wiemy i co chcemy uzyskać .

1. Programowanie imperatywne

   • program instruuje komputer jak przeprowadzić obliczenia

   • Zorientowanie na rozwiązanie problemów natury, zmienne mają tylko jedno znaczenie – wartość liczbową

1. Logika – definicja problemu do rozwiązania (jaki problem mamy rozwiązać)

2. Sterowanie – sposób rozwiązania problemu (w jaki sposób rozwiązać)

Symbolicznie tutaj algorytm = logika + sterowanie. Logika jest powiązana ze sterowaniem.

1. Programowanie deklaratywne

   • Uproszczenie zagadnienia poprawności programu przez oddzielenie logiki od sterowania

1. Programista – specyfikacja logicznej części algorytmu

2. System – dostarczenie mechanizmu terowania

   • Programy zorientowane na przetwarzanie symboliczne, o znaczeniu symboli decydują operację, za pomocą których są przetwarzane.

1. Typy Programowania deklaratywnego

1. Programowanie w logice – wykorzystuje logikę elementarną jako język programowania

2. Programowanie funkcyjne – sposób przetwarzania, w którym program jest matematycznie poprawną definicją funkcji.

	Programowanie Imperatywne	Programowanie deklaratywne
		Programowanie w logice
Podstawowa zasada	JAK rozwiązać problem	JAKI problem (co ma być rozwiązane)
Program	Ciąg poleceń	Zbiór zdań traktowanych jako zbiór aksjomatów i reguł pewnej teorii
Obliczenie	Wykonanie ciągu poleceń dla danych wejściowych	Dowód twierdzenia (celu)
Przykłady programów	Forton, Algol, Basic, Pascal, C, C++, Java	Prolog ,Godel-Life
	Sprawne wyspecjalizowane programy	Ogólne czytelne poprawne programy

1. Zastosowanie programowania deklaratywnego:

• relacyjne bazy danych

• przetwarzanie języka naturalnego i formalnego

• automatyczne projektowanie,

• symboliczne rozwiązywanie równań

• automatyczne dowodzenie twierdzeń

• analiza struktur biochemicznych,

• systemy exportowe

• planowanie akcji.

1. RYS historyczny ( programowanie w logice)

1965 – J. Robinson - została wprowadzona metoda rezolucji z mifikacją

1972 – powstanie języka PROLOG

1972 – powstanie pierwszego kompilatora PROLOG-u napisanego w ALGOL-u,

1974 - Kowalski – wprowadzenie SLD- rezolucji

1977 – Edinburgh Prolog

1984 – Powstanie Journal of Logic Programming

1986 – programowanie w logice z ograniczonymi więzami,