Sposoby komunikowania się z wykorzystaniem TI
Wstęp
Technologia informacyjna, to technologie (stosowane metody) i urządzenia wykorzystywane do zbierania, przechowywania, przetwarzania i przesyłania informacji.
. Można więc powiedzieć, że technologia informacyjna to nie tylko środki (urządzenia), ale również skuteczne metody wykorzystania tych urządzeń.
Każdy jest w stanie po krótkim namyśle podać kilkanaście przykładów zastosowania technologii informacyjnej w życiu codziennym. Spróbujmy omówić zastosowania technologii informacyjnej na przykładzie problemów średniej wielkości banku.
Przykładowe problemy do rozwiązania:
- rejestracja danych klientów, poprawianie, usuwanie danych, tworzenie comiesięcznych wydruków,
- rejestrowanie wpłat i wypłat, przelewów, stanów na kontach,
- obsługa bankomatów, wydawanie kart bankomatowych i haseł do nich, zapewnienie bezpieczeństwa danych i urządzeń przez bezpośrednie linie telefoniczne i alarmowe do punktów kontroli w bankach i na policji,
- zachowanie poufności połączeń,
- wymiana informacji między bankami.
Stosowane urządzenia:
- sieci komputerowe i komputery,
-serwery,
-bankomaty,
-drukarki,
-czytniki kart,
-telefony,
-kamery telewizji wewnętrznej,
-systemy alarmowe i inne.
Jak widać problemów do rozwiązania jest sporo. Wybrane rozwiązania muszą być bardzo sprawne. Część projektowanych systemów musi być wykonana podwójnie, żeby w razie uszkodzenia jednego, system i tak działał poprawnie.
SMS/MMS
Co to jest SMS?
Jest usługa przesyłania krótkich wiadomości tekstowych w cyfrowych sieciach telefonii komórkowej.
Wiadomość SMS wysyła się na numer abonenta sieci telefonii komórkowej lub stacjonarnej. Wszystkie produkowane obecnie telefony komórkowe i niektóre telefony używane w sieciach stacjonarnych umożliwiają zarówno odbieranie ,zapamiętywanie ,kasowanie jak i wysyłanie wiadomości. Maksymalna długość pojedynczej wiadomości (potocznie również określanej skrótem SMS) wynosi 160 znaków 7-bitowych lub 140 znaków 8-bitowych. Jednak w przypadku niektórych telefonów mogą być one dłuższe dzięki technologii CSMS - do ponad 900 znaków (przed wysłaniem zostają podzielone na kilka krótszych wiadomości, a telefon odbiorcy powinien je z powrotem scalić w jedną wiadomość). Otrzymywanie wiadomości jest bezpłatne. Płatne niestety już jest wysyłanie. Wiadomości tekstowe w swoim założeniu są niezwykle proste. Stały się tak popularne, że rocznie jest wysyłane miliony SMS`ów-. A ta liczba wciąż rośnie. Polscy operatorzy wyszli abonentom na przeciw i stworzyli własne centra informacyjne które powiadamiają użytkowników poprzez SMS
SMS z komórki na adres e-mail to usługa pozwalająca na wysyłanie SMS-ów na adres e-mail. Przydaję się często, gdy potrzebujemy wysłać list, a nie mamy dostępu do konta pocztowego lub do komputera.
Wysyłanie SMS-ów z sieci
Bramka SMS-owa jednego z operatorów sieci komórkowej www.idea.pl. Można z niej przesłać na podany numer tekst w postaci SMS-a. Wiadomość dłuższa niż 160 znaków dzielona jest na kilka części. Możliwe jest wysłanie SMS-ów w określonym dniu i godzinie (niekoniecznie w danym momencie).
Nowe możliwości
W dzisiejszych czasach odmianą SMS-ów są EMS-y i MMS-y. Są to wiadomości, które oprócz tekstu mogą zawierać grafikę i/lub dźwięk. Ich wysyłanie jest związane z możliwościami posiadanego aparatu oraz usługami oferowanymi przez operatora. Na razie niemożliwym jest przesyłanie takich wiadomości z sieci. Do tekstu można dołączyć grafikę.
Co to jest MMS?
MMS (ang. Multimedia Messaging Service) to usługa polegająca na przesyłaniu nie tylko tekstu, ale także grafiki, animacji, dźwięku oraz obrazu wideo między telefonami posiadającymi obsługę tej funkcji.
MMS umożliwia wysyłanie z telefonu obsługującego MMSy wiadomości zawierające tekst, grafikę, zdjęcia, dźwięk, a nawet obraz wideo. Odbiorca także musi mieć odpowiedni aparat. Przekaz odbywa się przy użyciu pakietowej transmisji danych GPRS. Maksymalna wielkość jednego MMSa może wynosić 100 kB. Odebranie wiadomości MMS jest bezpłatne
Bezpłatnym sposobem korespondencji jest e mail, który służy dopisania internetowych listów. Jedną wadą tego wynalazku jest to że musimy znać adres email osoby z którą korespondujemy. Bez takiego adresu to do nikogo nie napiszemy żadnej wiadomości. To jedna z największych usług internetowych, w prawie zwanych usługami świadczonymi drogą elektroniczną, służąca do przesyłania wiadomości tekstowych (listów elektronicznych). Obecnie do przesyłania e-maili używany jest protokół Simple Mail Transfer Protocol (SMTP). Istnieje także rozszerzenie poczty elektronicznej – MIME, umożliwiające dołączanie do e-maili danych innego typu w formie tzw. załączników.
Gawędzenie w sieci
IRC
IRC to jedna ze starszych usług sieciowych umożliwiająca rozmowę na tematycznych lub towarzyskich kanałach komunikacyjnych, jak również prywatną z inną podłączoną aktualnie osobą.
Do rozpoczęcia IRC-owania potrzebne jest uprzednie zalogowanie się do serwera rozmów. Następnie wybranie kanału rozmów, po tym już tylko wybór pomiędzy rozmowami prywatnymi i ogólną.
Podczas prowadzenia rozmowy można używać się znaków obrazujących emocje, zwanych emotikonami.
Na przykład:
Proces Logowania się do jednego z serwerów IRC-a
:-) „uśmiech”
:-( „smutek”
;-) „oczko”
:-x „nic nie powiem”
Usługa ta funkcjonuje w architekturze klient-serwer, tj. fizycznie składa się z grupy połączonych ze sobą na stałe serwerów oraz programów-klientów. Programy klienckie uruchamiane są przez końcowych użytkowników lokalnie – na ich własnych komputerach, lub zdalnie, za pośrednictwem usługi SSH lub telnet. Rozmowy w sieci IRC odbywają się na tzw. kanałach, z których część funkcjonuje stale. Inne mogą być uruchamiane przez jednego użytkownika w celu porozmawiania choćby z jedną inną osobą. Można także prowadzić prywatną rozmowę z innym użytkownikiem.
Na ekranie użytkownika przewijają się od dołu do góry ekranu komunikaty wysyłane przez osoby piszące na danym kanale. Komunikaty te pojawiają się zaraz po ich wysłaniu, a ich kolejność jest identyczna z kolejnością napływania do serwera. Uzyskuje się dzięki temu wrażenie rozmowy osób przebywających w jednym pomieszczeniu.
Uczestnicy nie używają zwykle w IRC swoich prawdziwych imion i nazwisk, lecz posługują się krótkimi pseudonimami. Pseudonimy te w gwarze IRC popularnie określa się jako nickname lub krócej nick.
Komunikatory są programami umożliwiającymi bezpośrednie porozumiewanie się w czasie rzeczywistym z innymi użytkownikami Internetu.
Podstawowe różnice, jakimi wyróżnia się komunikator od IRC czy czata, to możliwość rozmowy ze ściśle określoną osobą, a nie przypadkowymi (jak ma to miejsce w IRC lub czatach).
Wadą komunikatorów jako usługi internetowej jest brak standaryzowanego protokołu określającego sposób jej działania. Dlatego większość komunikatorów nie ma możliwości kontaktu z konkurencyjnymi programami i tylko niektóre posiadają ten standard. W Polsce niektóre mają taką możliwość np. Kontakt umożliwia porozumiewanie się z użytkownikami ICQ i Gadu-Gadu, komunikator użytkownicy Tlen-u też mają możliwość kontaktu z Gadu-Gadu. Komunikatory mają oprócz porozumiewania się dużo więcej funkcji.
Program klient – Gadu-Gadu
Gadu-Gadu pozwala nam na prywatne rozmowy, przesyłanie SMS-ów. Jeśli chcemy kogoś znaleźć, to możemy to zrobić na podstawie podanych kryteriów, Jeśli nie podamy ich szczegółowo to w wyniku możemy otrzymać znaczną ilość osób.
Kryteria wyszukania
Wyniki wyszukania
Wygląd okna Gadu-Gadu
Subskrybowanie grupy dyskusyjnej
Subskrypcja to zapisanie się do grupy toczącej rozmowy na dany temat. Dokonujemy tego po uprzednim podaniu serwera grup dyskusyjnych, ściągnięciu listy grup oraz wyszczególnieniu grupy nam odpowiadającej. Po zapisaniu się do grupy mamy dostęp do publikowanych wiadomości i artykułów.
Wybór z listy dostępnych grupy do subskrypcji.
Podczas prowadzenia rozmów w jeden z podanych do tej pory sposobów, nie widzimy swego rozmówcy. Może to być przyczyną tak miłych, bądź niemiłych odczuć, podczas pierwszego spotkania w rzeczywistości!
Usenet
Usenet (ang. USEr NETwork – sieć użytkowników) to ogólnoświatowy system grup dyskusyjnych, z którego można korzystać przez Internet. Składa się on z tysięcy grup tematycznych, ułożonych w strukturę hierarchiczną. Wiadomości przypominające pocztę elektroniczną użytkownicy wysyłają do serwerów Usenetu, a serwery tworzące sieć P2P automatycznie wymieniają je między sobą. Czasem wiadomości są nazywane postami, z angielskiego to post – wywiesić informację, skąd a post – wiadomość umieszczona w Usenet.
Usenet rozwijał się w tym samym czasie co pierwsze listy dyskusyjne i BBS-y. Podobnie jak listy dyskusyjne, Usenet umożliwia wymianę poglądów z grupą osób zainteresowanych danym tematem, niezależnie od ich miejsca przebywania. Wiadomości są przechowywane na serwerach i nie są bezpośrednio wysyłane do zainteresowanych osób, lecz to osoby te muszą je sobie z serwera ściągać za pomocą odpowiedniego programu (czytnika news). Nie istnieje potrzeba zapisywania się do grup dyskusyjnych, a posty nie "zaśmiecają" skrzynek pocztowych uczestników dyskusji. Z kolei mechanizm przekazu jest zbliżony do FidoNet (później powstałej sieci BBS-ów) – serwery Usenetu działają zupełnie niezależnie, kontaktują się tylko celem wymiany wiadomości. W odróżnieniu od FidoNet, Usenet nie ma żadnej hierarchii węzłów. Pojęcie hierarchia Usenetu odnosi się do jego klasyfikacji tematycznej.
Trzema podstawowymi cechami odróżniającymi Usenet od innych tego rodzaju usług są:
ogólnoświatowa powszechność - serwery Usenetu są z sobą w stałej łączności i stale wymieniają między sobą nadchodzące posty; każdy może pisać do każdej grupy co chce, aczkolwiek niektóre grupy są moderowane, tj. nadchodzące posty są dopuszczane na grupę po sprawdzeniu, czy ich zawartość dotyczy tematu danej grupy i nie narusza netykiety;
ścisła hierarchia grup tematycznych - grupy tworzą hierarchię, która jest jednakowa na wszystkich serwerach, gdyż inaczej nie można by wymieniać między serwerami postów;
publiczna własność całej usługi - usługa nie jest obsługiwana przez żadną firmę czy organizację; jej zarządzanie przypomina zarządzanie całym Internetem - serwer Usenetu może uruchomić każdy, o ile spełni elementarne, techniczne wymogi i zobowiąże się przestrzegać netykiety; w gestii administratora serwera news leży jakie grupy i komu chce udostępnić.
Mucha Justyna klasa I „K”