Licznik Geigera-Müllera- może być używany do detekcji promieniowania γ lub β. Jego sprawność jest niska. Zbudowany jest z metalowego walca, który jest jedną z elektrod, w środku walca rozciągniety jest drut-elektrycznie odizolowany od walca. Drut ten jest drugą elektroda. Wnętrze walca wypełnia gaz pod niskim ciśnieniem. Do elektrod przyłożone jest wysokie napięcie.

Przez okno do wnętrza walca wpada cząstka promieniowania i powoduje ona jonizację cząsteczek gazu w liczniku. Pomiędzy elektrodami powstaje pole elektryczne, które rozpędza powstałe jony, jony te uzyskują energię kinetyczną, które wystarczają do jonizowania kolejnych cząsteczek gazu. Dochodzi do jonizacji lawinowej, przez co w obwodzie elektrycznym licznika przepływa prąd. Przepływ prądu powoduje powstanie na oporniku R różnicy potencjałów- urządzenie zliczające rejestruje to jako pojedyczne zliczenie. Zahamowanie jonizacji gazu może nastąpić przez różnicę potencjałów na oporniku, które obniży napięcie elekryczne na oporniku.

Licznik scyntylacyjny- wykorzystuje zdolność promieniowania jonizującego do wywoływania świecenia. Liczniki te mogą być stosowane do detekcji promieniowania β, γ lub rentgenowskiego. Za działanie tego urządzenia odpowiada zjawisko scyntylacji, czyli pojawiania się krótkich błysków światła, gdy pewne atomy lub cząsteczki trafione zostają przez promieniowanie. Składniki licznika to scyntylator (odpowiedni kryształ lub ciecz) oraz fotopowielacz.

Działanie- na scyntylator pada cząstka lub kwant promieniowania jonizującego, powstaje słaby błysk światła. Dzięki zjawisku fotoelektrycznemu fotony trafiają w fotokatodę i wybijają z niej elektrony. Elektrony są przyspieszone przez pole elektryczne, które istnieje między fotokatodą a jedną z dynod, uzyskują energię kinetyczną, która pozwala na wybicie z dynody kolejnych elektronów. Słaby impuls pierwotny ulega wzmocnieniu. Liczniki te mają większą sprawność niż liczniki GM.

Błona fotograficzna (klisza)- materiał światłoczuły. Zbudowana z tworzywa sztucznego (octan celulozy), którego przejrzystość jest duża. Na ten materiał jest naniesiona emulsja światłoczuła, czyli zawiesina soli srebra w żelatynie. W skład błon barwoczułych kilka warstw emulsji należy poprzedzielać filtrami barwnymi. W celu otrzymania zdjęcia należy kliszę naświetlić, a następnie poddać obróbce chemicznej, czyli wywołać zdjecie. Zdjęcie można wywołać ręcznie lub maszynowo. Maszynowo w minilabie. Są dwa rodzaje minilabów: tradycyjne- papier naświetla się optycznie z negatywu, cyfrowe- film zostaje zeskanowany, a następnie naświetlony laserem za pomocą technologii LED. Ręcznie w koreksie- jest to światłoczułe naczynie, którego używa się w ciemni fotograficznej. W koreksie przeprowadza się kąpiel fotograficzną, jest to roztwór związków chemicznych.

Licznik półprzewodnikowy- wykorzystuje się w nich pary elektron-dziura jakie się tworzą na skutek promieniowania w półprzewodniku. Liczniki te stosowane są do detekecji wszysztkich rodzajów promieniowania jonizującego, lecz w przypadku promieniowania γ i rentgenowskiego ich sprawność jest niska. W pobliżu złącza p-n powstają elektrony i dziury – dyfundują one w przeciwne strony (elektrony w stronę bieguna dodatniego, a dziury w stronę bieguna ujemnego) na skutek istniejącej na złączu różnicy potencjałów. Dochodzi do krótkiego impulsu prądowego- jest to pojedyncze zliczenie.