Cechy architektury klasycystycznej
stosowanie porządków architektury antycznej
wzorowanie się na starożytnych budowlach greckich i rzymskich oraz na niektórych budowlach odrodzenia;
kopiowanie elementów architektury starożytnej;
budowle wznoszone na planie zwartym, koła lub prostokąta;
stosowanie kolumnad i kolumnowych portyków ze zwieńczeniem w kształcie tympanonu; pilastrów, dużych okien; tympanon przeważnie dekorowany płaskorzeźbą;
dążenie do uzyskania efektu harmonii, zrównoważonej kompozycji, stosowanie symetrii;
w opozycji do baroku przeważają fasady o liniach prostych bez wygięć i skrętów;
oszczędne stosowanie zdobnictwa; jeżeli się pojawiają, są to uskrzydlone postacie lwów z ludzkimi głowami, orły, wieńce, wazony, girlandy z róż, kokardy, hełmy, tarcze, skrzyżowane sztandary nawiązujące do tradycji cesarstwa rzymskiego;
rozwój budownictwa użyteczności publicznej, takiego jak: urzędy, teatry, szpitale, szkoły, zakładane wówczas muzea;
Pałace:
Pałace budowane w wymienionym stylu były płaskie i duże i niskie. Zbudowane najczęściej na planie prostokąta. Wnętrze pałacu klasycystycznego było duże, jasne i przestronne, często w kolorach bieli. Opatrzone były dużymi oknami. W klasycystycznym pałacu ściany były ozdabiane arrasami, czyli ozdobnymi tkaninami.
Pałac w Lubostroniu
Pałac klasycystyczny, z lat 1795-1800, zbudowany dla Fryderyka Skórzewskiego przez Stanisława Zawadzkiego. Wzorowany na renesansowej budowli.
Na planie centralnym kwadratu poprzedzony schodami.
Pałac wzniesiony został jako budynek dwukondygnacyjny (obejmujący wysoki parter i mezzanino).
W elewacji frontowej portyk kolumnowy (osiem kolumn w dwóch rzędach), podtrzymujący trójkątny tympanon.
Boczne portyki czterokolumnowe, przyścienne, podtrzymują trójkątne frontony.
Zwieńczony kopułą na wysokim tamburze, pokrytą blachą miedziową, na której jest brązowy posąg Atlasa, podtrzymującego jedną ręką, kulę ziemską, z końca XIX w. dłuta Władysława Marcinkowskiego.
Wewnątrz: imponująca trójkondygnacyjna sala rotundowa, ozdobiona osioma kolumnami korynckimi i czterema płaskorzeźbami o tematyce narodowej i patriotycznej. Posadzka intarsjowana, z herbami Polski i Litwy. Pośrodku sali olbrzymi, mosiężny żyrandol. W bocznych pomieszczeniach - wsalonie, bibliotece, sieni i gabinecie, malowidła Antoniego i Franciszka Smuglewiczów z pocz. XIX wieku. Szerokie schody prowadzą na parter pałacu, mieszczący sale reprezentacyjne.
Obok pałacu klasycystyczna oficyna z końca XVIII w. zwana "starym dworem", klasycystyczna stajnia i wozownia z pocz. XIX w., zespół neogotyckich zabudowań folwarcznych z II poł. XIX wieku.
Oficyna (z łacińskiego officina - "magazyn, warsztat"),
1) skrzydła pałacu lub budynek wolno stojący w pobliżu pałacu, dworu,
mieszczący kuchnię, piekarnię, mieszkania dworskich urzędników.
2) boczne skrzydło kamienicy lub budynek stojący za kamienicą frontową.
Kamienica:
W XVII w. również we Francji nastąpiło przeludnienie miast; zaczęły powstawać, zwłaszcza w
Paryżu , nowe kwatery odrębne dla zamożnych i biedoty. Kwitła spekulacja gruntami.
Do lat 70. dwór królewski przejmował wzory włoskie w budownictwie mieszkaniowym.
Włoskie zasady późnego renesansu były racjonalnie adaptowane do warunków lokalnych (kwestia
ogrzewania) i możliwości finansowych. Charakterystyczne są wysokie dachy z licznymi kominami
regularna artykulacja okienna, regularnie rozmieszczane arkady, w wyniku czego tworzy się niewygodny system przechodnich pokojów, których drzwi usytuowane są na jednej osi (amfilada) oraz wąskie domy, oszczędne stosowanie ornamentu o antycznej genezie artykulacja fasad za pomocą gzymsów, pilastrów.
między oknami ciosy ułożone na kształt lizen, cokół boniowany (?)
wysoki dach mansardowy, często z ozdobnymi lukarnami.
W XVIII w. pojawia się praktyczne rozplanowanie budynku: odstąpienie od układu amfiladowego;
pojawia się mezzanino (półpiętro), co sprawia, że pokoje stają się niższe i lepiej ogrzane.
Dalsze różnicowanie się funkcji pomieszczeń w apartamentach; powstają łazienki i garderoby
dekoracja barokowa odbiła się szczególnie w rzemiośle, np. w masywnych meblach, podczas gdy fasady domów pozostają klasycyzujące.
Paryż , Rue du Faubourg St-Denis, 1719.
Zwarta fasada z oszczędną dekoracją w stylu Ludwika XIV (profile gzymsów), ale wewnątrz komfortowe, zdrowe mieszkania.
(Projekt francuskiego domu mieszkalnego o szerokości 6 m, 1647, P. Le Muet. W - pokój dzienny, K - kuchnia, Ko - korytarz, H – dziedzińczyk, S - stajnie, G - garderoba, Gl - galeria. U góry: fasada i elewacja tylna) <--- to jest opis do tego obrazja gdzie są 2 elewacje i 2 przekroje. Ogólnu przykład kamienicy francuskiej.
Dom Teppera w Warszawie: wielkomiejska kamienica czynszowa
(obecnie nie istnieje)
Architekt: Efraim Schroeger.
Budowa: 1774.
Pałac powstał na miejscu dawnego pałacu biskupa Zbąskiego.
Piotr Tepper, bankier warszawski, właściciel pałacu Pod Czterema Wiatrami wzniósł ten nowoczesny naówczas budynek dla pomieszczenia kantora, biur, sklepów, swego mieszkania i wynajmowanych mieszkań.
Na parterze od ulicy Miodowej mieściły się kantory bankowe, biura i magazyny. Na pierwszym piętrze ulokowane były odnajmowane luksusowe apartamenty, a na drugim piętrze obszerne mieszkanie właściciela. Był to model rozpowszechnionej w następnym wieku czynszówki.
Po śmierci Teppera kamienica została kupiona przez Michała Grabowskiego, ostatniego koniuszego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
W czasie Księstwa Warszawskiego pałac gościł m.in. Napoleona, a przez czas jakiś w jego apartamentach mieszkał napoleoński minister Interesów Zagranicznych i Wielki Szambelan Dworu, Karol Maurycy Talleyrand.
Ze schyłkiem XIX wieku pałac stracił swój reprezentacyjny charakter.
Przebudowa: w XIX w. (?) podwyższono dach pałacu tworząc dodatkowe piętro pomiędzy bocznymi ryzalitami.
Zniszczony: W czasie powstania warszawskiego spalony. W 1947 roku wypalone mury rozebrano w związku z budowaną trasą W-Z.
P.S. Nie opisywalam już tutaj elementow np. fasad, to można zrobic w biegu (ze tympanon, kolumnada, ryzalit, ilosc kondygnacji etc.) a trzeba będzie to powiedziec więc sobie ogarnij czego nie wiesz :)
Tam jest obraz przekroju palacu w Lubostroniu. Opis do niego: Pałac w Lubostroniu- przekrój poziomy parteru 1 - sień, 2 - sala rotundowa, 3 - gabinet, 4 - biblioteka, 5 - salon ogrodowy, 6 - kredens, 7 - jadalnia
Brakuje tu jeszcze jakiegos info o dziedzincu wewnetrznym, ale nie wiem o co jej chodzilo kiedy o tym mowila i warunkow powstawania tych budowli, alw jak dla mnie to chodzilo przy kamienicach o to, ze zwiekszala się liczba ludzi w miastach...nie wiem.
Sprobuj to jakos pomiedzy nas podzielic, jak cos trzeba zmienic to daj znac jak będziesz mial chwile :)