W 30 h, ćw 15 h
egzamin z W w formie pisemnej (nie spóźniać się na wykłady; przychodzić, bo nie przystąpi się do egzaminu, pojedyncze mogą być)
Do każdego efektu kształcenia- pytanie egzaminacyjne
Literatura z usosa: (pogrubione- przydatne do egzaminu, podstawowa literatura)
Bruner J., Kultura edukacji, przekład T. Brzostowska-Tereszkiewicz, Wyd. Universitas, Kraków 2006
Cudowska A. (red.): Kierunki rozwoju edukacji w zmieniającej się przestrzeni społecznej, Wydawnictwo Uniwersyteckie Trans Humana. Białystok 2011
Cudowska A.: Tendencje rozwojowe edukacji w społeczeństwie zaawansowanej nowoczesności. W: Edukacja jutra. Aksjologia, innowacje i strategie rozwoju. Pod red. K. Denka, A. Kamińskiej, W. Kojsa, P. Oleśniewicza, Oficyna Wydawnicza „Humanitas”. Sosnowiec 2011 (s. 143-161)
Dziewulak D., Systemy szkolne Unii Europejskiej, Wyd. "Żak", Warszawa 1997
Edukacja. Jest w niej ukryty skarb. Raport dla UNESCO Międzynarodowej Komisji do spraw Edukacji dla XXI wieku. Pod przewodnictwem Jacques`a Delorsa, Wydanie polskie Stowarzyszenie Oświatowców Polskich, Wyd. UNESCO, Warszawa 1998
Ekiert-Oldroyd D., Dokąd zmierza edukacja? Wizje szkoły przyszłości w raporcie OECD, „Edukacja” nr 1/2002
Górniewicz J., Dylematy współczesnej edukacji, Wyd. Edukacyjne "Akapit", Toruń 2007
Kwiatkowski S. M., Uczenie się przez całe życie – memorandum komisji europejskiej, „Edukacja” nr 1/2002
Mazińska M., Polityka edukacyjna Unii Europejskiej, WSiP, Warszawa 2004
Nauczanie i uczenie się. Na drodze do uczącego się społeczeństwa. Biała Księga Kształcenia i Doskonalenia, Komisja Europejska 1995. Wydanie polskie Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP, Warszawa 1997
Pachociński R., Oświata XXI wieku, IBE, Warszawa 1999
Pachociński R., Oświata i praca w erze globalizacji, IBE, Warszawa 2006
Pachociński R., Pedagogika porównawcza. Podręcznik akademicki, Wyd. Akad. „Żak”, Warszawa 2007
Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 2, red. Z. Kwieciński i B. Śliwerski, PWN, Warszawa 2004 (część I, rozdz. 3; część III)
Potulicka E., Rutkowiak J., Neoliberalne uwikłąnia edukacji, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2010
Průcha J., Pedagogika porównawcza. Podręcznik akademicki, PWN, Warszawa 2006
Rabczuk W., Polityka edukacyjna Unii Europejskiej. Nowe konteksty, IBE, Warszawa 2007
Szkice z teorii i praktyki zmiany oświatowej, red. E. Potulicka, Wyd. ERUDITUS, Poznań 2001
Świętochowska U., Systemy edukacyjne cywilizacji przełomu XX i XXI wieku, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2000
Váňová M., Pedagogika porównawcza, w: Pedagogika, t. 2, Pedagogika wobec edukacji, polityki oświatowej i badań naukowych, red. B. Śliwerski, GWP, Gdańsk 2006 (s. 49-105)
Uczenie się jako przedsięwzięcie na całe życie, red. T. Bauman, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005
Edukacyjne strony internetowe oraz aktualne materiały czasopiśmiennicze
Temat: Pedagogika porównawcza jako dyscyplina naukowa
Pedagogika porównawcza to: (EGZ)
Interdyscyplinarna nauka, która z perspektywy synchronicznej lub diachronicznej bada zjawiska i fakty pedagogiczne w ich związkach politycznych, społeczno-ekonomicznych i kulturowych oraz porównuje ich podobieństwa i różnice w dwóch lub kilku krajach, obszarach, kontynentach lub globalnie. Przy tym dąży przede wszystkim do lepszego zrozumienia wyjątkowości każdego zjawiska pedagogicznego w jego własnym systemie edukacyjnym oraz do znalezienia adekwatnego uogólnienia w celu doskonalenia kształcenia. (M. Vanova)
Fakty pedagogiczne- wszystkie zjawiska, które dotyczą szkoły, jej funkcjonowania, np. struktura systemu oświaty. Fakty są badane w określonym kontekście polit., religii itp.
Pedagogika porównawcza czerpie z różnych nauk, np. dydaktyka, historia wychowania, teoria wychowania, statystyka, psychologia (o zdolnym uczniu), ekonomia (EGZ, wymienić kilka nauk)
Synchronicznie- dzieje się coś w tym samym czasie (kilka krajów- czyli różna przestrzeń w tym samym czasie)
Diachronicznie- jak było dawniej, a jak jest teraz, tzn. w różnym czasie (jak wyglądała współpraca rodziców ze szkołą w państwie komunistycznym, a teraz)