ANEMOMETR INDUKCYJNY

Służy do pomiaru chwilowych prędkości wiatru (m/s). Na zmiany prędkości wiatru reaguje wirnik czaszowy połączony z małą prądnicą. Napię­cie prądu zależy od szybkości obrotów wirnika, a zatem od prędkości wiatru. Jest przeznaczony do pomiarów zarówno stacjonarnych i terenowych.

1 – wirnik czasowy
2 – korpus z prądnicą
3 – skala prędkości

Zasada działania oparta jest na pomiarze prędkości kątowej trójczaszowego wiatraczka za pomocą elektrycznego tachometru indukcyjnego. Czujnikiem anemometru jest trójczaszowy wiatraczek, zamocowany na osi, na końcu, której znajduje się układ magnetyczny, składający się ze stałego magnesu, przewodu magnesowego i kompensatora termicznego.

Indykator składa się z metalowego kołpaka, spiralnej sprężyny i wskazówki. Wskutek ruchu powietrza, wiatraczek zaczyna obracać się i wprawia w ruch układ magnetyczny, co z kolei wywołuje powstanie prądu indukcyjnego i pola elektromagnetycznego. W wyniku współdziałania pola elektromagnetycznego z polem magnetycznym magnesu stałego, kołpak indykatora zaczyna obracać się w stronę, w którą kręci się magnes. Im większa jest prędkość wiatru, tym bardziej odchyli się kołpak indykatora.

Do osi kołpaka przymocowana jest wskazówka wskazująca bezpośrednio na podziałce prędkość wiatru w m/s. Podziałka i strzałka pokryte są substancją fluorescencyjną, co ułatwia wykonywanie pomiarów w nocy. Do korpusu przyrządu przymocowany jest uchwyt, w miejsce, którego może być wkręcona nasadka do mocowania anemometru na tyczce.