Komunikowanie i mass media 17.01.2012.

Egzamin: 24.01. godz. 8:00 w czytelni

Internet i estetyka nowych mediów elektronicznych

„Nowe” media

1994 – WERNER FAULSTICH – systematyka mediów: list, książka, komputer, TV, film, fotografia, ulotka i pismo ulotne, broszura, radio, plakat, płyta foniczna, telefon, teatr, wideo, gazeta, czasopismo

1994-2004 – rozwój technologii komunikacyjnej, pojawienie się mediów nieznanych do 1994, liczne udoskonalenia mediów dotychczasowych:

2004 – Faulstich poszerza listę o nowe media: czas, e-mail, intranet, ekstranet, multimedia, telefon komórkowy, WWW,

Lata 80. XXw – „nowe media” = środki komunikowania masowego o cechach:

• Tradycyjnych
  pośredniość, jednoczesność, masowość i rozpowszechnienie terytorialne odbiorców, krótki przedział czasowy między nadaniem a odbiorem, ogólna dostępność odbioru

• Nowych
  aktywność odbiorcy, interaktywność, dialogowość kontaktu, usługowość, udoskonalenie mediów tradycyjnych, np. przekaz programu radia i TV drogą satelitarną i kablową (światłowodową), telegazeta, magnetowid, dźwiękowa płyta kompaktowa, wideodyski(DVD)

„Nowe” media: Konsekwencje dyfuzji

• Pozytywne

  • Demokratyzacja

  • Fatyczna partycypacja

  • Wolność słowa

  • Pluralizm treści i opinii

  • Podmiotowość odbiorców

  • Integracja wspólne

  • Egalitaryzacja kultur

• Negatywne

  • Totalitaryzm

  • Partycypacja pozorna, manipulowana

  • Wolność głównie dla właścicieli mediów

  • Ogłupiający nadmiar

  • Reifikacja przez inwigilację

  • Atomizacja i fragmentaryzacja

OBRAZ CYFROWY

• Jest tablicą w postaci:
  F=f(x,y) x=0,1,2,…N-1 y=0,1,2,…M-1
  f(x,y) – element obrazu (np. kolor, stopień szarości); N,M – zerokość i wysokość obrazu

• Metody tworzenia obrazów cyfrowych

  • Syntetyczne
    Obraz cyfrowy powstaje w wyniku przetwarzania formalnego opisu sceny 2D lub 3D przy pomocy odpowiednich algorytmów, np. grafika komputerowa

  • Digitalizacja obrazów realnych (cyfryzacja)
    Obraz cyfrowy tworzy się przez przybliżenie obrazu analogowego skończonych zbiorem liczb za pomocą odpowiednich urządzeń, np. fotografia cyfrowa, skanowanie obrazów płaskich

• Cyfrowy aparat fotograficzny
  Sensor CCD (Charge Coupled Device) – tablica niewielkich elementów półprzewodnikowych zamieniających światło na odpowiednie sygnały elektryczne według porządku narzucanego przez ustaloną siatkę pikseli – proces próbkowania

1969 – zastosowanie CCD do zapisu danych (Bell Labs)

1974 – zastosowanie CCD o formacie 100x100 pikseli do aktywizacji obrazu

2001 –

Pierwsze aparaty cyfrowe – Japonia, koniec lat 90. XX wieku.

Piksel

• Piksel (Picture+element) – najmniejszy jednolity (przedstawiający konkretny kolor) element obrazu wyświetlanego na ekranie (monitora, telewizora) lub uzyskiwanego za pomocą urządzeń przetwarzania obrazu

• Jeden piksel w odniesieniu do monitorów to bardzo mały kwadrat (często spotykana szerokość boku to 0,28mm) lub prostokąt wypełniony jednolitym kolorem

• Każdy piksel składa się z trzech tzw. Subpikseli, świecących w kolorach: czerwonym, niebieskim i zielonych (dwukrotnie więcej niż w pozostałych, jak czopków w siatkówce oka)

• Kolor biały – maksymalna intensywność świecenia wszystkich trzech składowych

• Kolor czarny = wszystkie subpiksele wygaszone

Grafika komputerowa

• Dział informatyki zajmujący się wykorzystaniem komputerów do (1) generowania i prezentacji obrazów (2) do ich przekształcania. Obrazy mogą być zarówno tworzone od podstaw, jak i powstawać na bazie zeskanowanych zdjęć lub ilustracji

• Od lat 50. Do 80. XX w. – wąska i elitarna dziedzina (ośrodki badawcze, instytucje rządowe, duże korporacje)

Rodzaje:

1. Grafika rastrowa
   metoda tworzenia grafiki traktująca obraz jako zbiór bardzo małych, niezależnych od siebie punktów tej samej wielkości, zwanych pikselami

• Obrazy rastrowe nazywane są bitmapami lub mapami bitowymi

• Każdy piksel bitmapy (=informacja o jego kolorze jest zapisana za pomocą określonej liczby bitów)

• W zależności od tej liczby mówimy o różnych głębiach bitowych obrazu

1. Grafika wektorowa

• Generowana jest w całości komputerowo i nie ma bezpośredniego przełożenia na obrazowanie obiektów z natury

• Polega na opisie obrazu za pomocą figur geometrycznych (wzorów matematycznych, tablic współczynników)

Wykorzystywana w:

• Kartografia

• Wizualizacja danych pomiarowych (2D i 3D)

• Wizualizacja symulacji komputerowych

• Diagnostyka medyczna

• Kreślenie i projektowanie wspomagane komputerowo

• Przygotowanie publikacji

• Efekty w filmach

• Gry komputerowe

Grafika 2D

• Rozwinęła się w latach 50. XX wieku; najpierw urządzenia grafiki wektorowej, później wyparte przez urządzenia grafiki rastrowej

• Wszystkie obrazy są płaskie

• Powstaje bez udziału komputera, potem jest do niego przenoszona

• Posługuje się statycznymi obrazami i płaskimi animacjami

• Może zawierać modele geometryczne (grafika wektorowa) oraz obrazy cyfrowe (grafika rastrowa), a także tekst zdefiniowany przez styl i rozmiar czcionki, kolor, pozycję, orientację oraz równania matematyczne i funkcje

• Składowe te mogą być modyfikowane przez dwuwymiarowe transformacje geometryczne takie jak translacja, rotacja, skalowanie

• Wykorzystywana tam, gdzie pierwotnie używano tradycyjnych technologii drukowania i rysowania w zastosowaniach typograficznych, kartograficznych, w kreślarstwie, reklamie, filmach animowanych

• Obraz jest nie tylko reprezentacją obiektów ze świata rzeczywistego, ale niezależnym elementem

• Daje bardziej bezpośrednią kontrolę nad obrazem niż w przypadki grafiki trójwymiarowej

Grafika 3D

• Wizualizacja obiektów trójwymiarowych

• Celem programów do projektowania 3D jest przedstawienie trójwymiarowego świata na dwuwymiarowym obrazie

• Grafika 3D jest dziś obecna w każdej formie przekazu wizualnego

Wykorzystywana w:

• Kartografia

• Poligrafia

• Animacje komputerowe (jak wektorowa)

Grafika fraktalna

• Grafika wykorzystująca fraktale = zbiory o specyficznej budowie, i.e. niezależne od tego, jak mały fragment obrazu będziemy oglądać, będzie on równie skomplikowany jak całość

• Benoit Mandelbrot (francuski matematyk i informatyk) – twórca pojęcia „fraktal” w latach 70. XXw.

• 1985 – artykuł o „zbiorze Mandelbrota” w Scientific American

• Nie był to pierwszy historycznie fraktal: zbiór Georga Cantora (1883); płatek Helge von Kocha (1904); diabelskie schody lub trójkąt Wacława Sierpińskiego (1915)

• Polega na multiplikacji i powtórzeniu

• Fraktale = obiekty matematyczne definiowane jako figury samopowtarzalne; dowolnie mały jego fragment, odpowiednio powiększony, przypomina do złudzenia cały zbiór lub jego znaczną część

• Wyobrażenia fraktalne otrzymywane przez wielokrotne powtarzane tej samej operacji

• Wykorzystywana do generacji krajobrazów oraz map geograficznych; idealnie nadaje się do komputerowych symulacji, np. kolory drzew, liści,

(przrrzucił slajd)

Nowe media a społeczeństwo

• Współczesny kapitalizm legitymizowany przez komputer i Internet

• Gadżetyzacja mediów, adresowanych do indywidualnych konsumentów – zredukowania ich użytkownika do roli konsumenta – ułatwia zarządzanie i kontrolę za pośrednictwem narzędzi

• Algorytmizacje myślenia; świadomość zarządzać będzie mniejszymi przepływami informacji w naszym mózgu funkcje te przejmą automatyzmy (affective computing)

• Theodore Roszak – „data glut” (zalew informacji) jest potrzebny w strategii kontroli społecznej, pozwala władzy i grupom interesu zaciemniać problemy mistyką technologii i wiedzy

• Media cyfrowe = wzrost sterowniczej i konsumpcyjnej niż poznawczej funkcji informacji

• „przemysły zawartości”; „copyright industries” (USA) – INDYWIDUALIZACJA (w odróżnieniu od mediów obsługujących masy)

Affective computing – wykorzystuje procesy tworzenia pola magnetycznego przez mózg i daje możliwość zdalnego kontrolowania środowiska zewnętrznego, np. myślę „zapal światło” i światło się zapala

Zero medium – tzw. Czarny kwadrat – wyraża nasycenie (saturację) informacyjne przez które medium traci możliwość reprezentacji świata