facylitacja społeczna - jest to napięcie wynikające z obecności innych osób i możliwości oceny naszego działania, czego rezultatem jest lepsze wykonanie zadań opanowanych lecz gorsze wykonanie zadań, których dopiero się uczymy.
Próżniactwo społeczne – w psychologii społecznej mówi się o nim wtedy, gdy wysiłek wkładany przez jednostki w wykonanie zadania jest mniejszy, gdy działają one wraz z innymi niż, gdy działają indywidualnie. Próżniactwo społeczne można redukować poprzez kontrolę wyników uzyskanych przez jednostkę, lub tylko sugerowanie, że taka kontrola ma miejsce.
Wysiłek poszczególnych jednostek działających w grupie jest tym mniejszy im:
trudniejszy do zmierzenia jest indywidualny wkład każdego wykonawcy
mniej wykonawca jest przekonany o tym, że jego indywidualny wkład ma znaczenie dla ogólnego wyniku, jaki zostanie osiągnięty
wykonywane zadanie wydaje się mniej ważne wykonawcy
Polaryzacja grupowa – to tendencja grup do podejmowania decyzji, które są bardziej skrajne niż początkowe upodobania czy skłonności członków. Jej działanie można zaobserwować np. w decyzjach ławy przysięgłych, którzy po dyskusji byli skłonni wydać wyrok znacznie wyższy lub znacznie niższy, niż którykolwiek z nich proponował przed debatą.
Autorem pojęcia jest James Stoner, który zauważył, że grupy są skłonne bardziej ryzykować niż jej pojedynczy członkowie. Jest to odkrycie sprzeczne z intuicją, która podpowiada, że dwie osoby powinny podejmować decyzje bardziej racjonalne i wyważone niż jedna ("co dwie głowy to nie jedna").
Konformizm (z łaciny conformo – nadaję kształt), zachowanie lub postawa polegająca na przyjęciu i podporządkowaniu się wartościom, zasadom, poglądom i normom postępowania obowiązującym w danej grupie społecznej. Konformizm utożsamiany jest na ogół z nadmiernym, bezkrytycznym przyjmowaniem i stosowaniem się do owych norm, zbyt intensywnym identyfikowaniem swoich celów z celami grupy, mechaniczną akceptacją wszelkich zasad i wartości, biernej uległości, bezmyślnej aprobacie reguł głoszonych przez innych.
Postawa konformizmu w tej interpretacji wynika z obawy przed formułowaniem jakichkolwiek własnych poglądów, propozycji rozwiązań czy też prezentowania wzorów zachowań.
"gdy człowiek zachowuje się wyraźnie wbrew własnemu interesowi i wyznawanym przez siebie wartościom" (D. Doliński, 2002)
"gdy członkowie grup kultowych, pod wpływem charyzmatycznego lidera, są skłonni posunąć się nawet do zbiorowego samobójstwa" (B. Zabłocki 1999)
Wymiary wpływu:
1) intencjonalny – niezamierzony
2) długotrwały – krótkotrwały
3) bezpośredni (jawny) – utajony (niejawny)