Isaak Newton – wśistko ;)

Isaac Newton był fizykiem angielskim, jednym z najwybitniejszych wielkich umysłów wszechczasów. Przyszedł na świat w 1643 roku w Anglii, w hrabstwie Lincolnshire. Rodzina Newtonów należała do średnio zamożnych. W roku 1661 Isaac podjął studia na uniwersytecie w Cambridge, które ukończył w 1665 roku. Po zakończeniu studiów pragnął pozostać na uniwersytecie, niestety z powodu zarazy uczelnia została zamknięta. Nie zaprzestał jednak zajmowania się nauką. Prowadził obserwacje i badania dotyczące m.in. grawitacji. Analizom poddawał również światło. Gdy zaraza została zwalczona Newton powrócił do Cambridge i tam też dwa lata po zakończeniu studiów został członkiem Trinity, a w 1669 roku powierzono mu katedrę profesora matematyki. Stanowisko to zachował do roku 1701, ale dużo wcześniej przerwał pracę naukową. Przeniósł się bowiem do Londynu gdzie podjął pracę w mennicy królewskiej. W 1698 roku został przełożonym mennicy. Przyczynił się w ogromnej mierze do przeprowadzenia reformy monetarnej i za tą pracę przyznano mu w 1705 roku tytuł szlachecki. Od roku 1703 Newton stał na czele Towarzystwa Królewskiego. Newton zmarł w Londynie w 1727 roku. Jego ciało złożono w Opactwie Westminster.

Największym dziełem Newtona jest niewątpliwie "Philosophiae Naturalis Principia mathematica". To opracowanie zawierała teorię grawitacji oraz prawa ruchu. Isaac Newton badał również naturę światła. Traktował światło jako strumień poruszających się cząstek. Swoje rozważania zawarł w pracy "Optyka”. Isaak Newton uważany jest za największego uczonego w historii. Stworzył bowiem podwaliny pod rozwój całej współczesnej fizyk. Ukazał naukowcom uniwersalność praw fizycznych, które dotyczą zarówno obiektów o dużych rozmiarach jak i elementów mikroświata.

Isaac Newton jest autorem trzech zasad rządzących ruchem ciał. Zostały one nazwane "zasadami dynamiki Newtona".

I zasada dynamiki dotyczy sytuacji, gdy na ciało nie działa żadna siła lub działające siły równoważą się. Wtedy ciało będzie pozostawało w spoczynku lub będzie się poruszało ruchem jednostajnym prostoliniowym ( przyspieszenie jest równe zero).

II zasada dynamiki natomiast mówi, że jeśli wypadkowa siła działająca na ciało jest różna od zera, to nadaje ona ciału przyspieszenie a, które jest wprost proporcjonalne do tej siły F i odwrotnie proporcjonalne do masy tego ciała m. Ciało porusza się ruchem jednostajnie zmiennym. W zależności od zwrotu przyspieszenia będzie to ruch jednostajni przyspieszony lub jednostajnie opóźniony.

Następuje tutaj odróżnienie masy grawitacyjnej od masy bezwładnej. Masa grawitacyjna czyli ciężar jest reakcją ciała na działanie siły ciężkości natomiast masa bezwładna związana jest z przyrostem przyspieszenia pod wpływem dowolnej, działającej na ciało siły.

III zasada dynamiki dotyczy wzajemnych oddziaływań między ciałami. Mówi, że jeśli jedno ciało oddziałuje na drugie ciało z pewna siłą to drugie ciało również oddziałuje na ciało pierwsze z taką samą siłą co do wartości lecz przeciwnie skierowaną.

Newton jest też autorem chyba najbardziej fundamentalnego prawa - prawa ciężkości. Na podstawie licznych obserwacji własnych oraz wielu astronomów m.in. Kopernika, Galileusza i Keplera uczony stwierdził, że każde dwa ciała, które posiadają masę będą się wzajemnie przyciągać siłą grawitacyjną, która jest wprost proporcjonalna do iloczynu mas tych ciał i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między nimi.

Isaac Newton wyznaczył datę końca świata na 2060 rok. Rękopis wielkiego fizyka z tym proroctwem można obejrzeć na wystawie zorganizowanej przez Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie.

Isaak Newton – inne ;P

Isaac Newton urodził się w 1642 roku w Wollsthorpe, w hrabstwie Lincolnshire w Anglii. Był matematykiem, fizykiem, astronomem oraz filozofem. W wieku 19 lat rozpoczął naukę w Cambridge. Już jako młody człowiek wykazywał duże zdolności. Na drugim roku studiów prowadził samodzielne badania naukowe. Jego dorobek naukowy jest ogromny. Zasłynął z odkrycia prawa powszechnego ciążenia i trzech zasad dynamiki. Odkrył że siła, która powoduje upadek jabłka z drzewa, jest tego samego rodzaju, co siła, która utrzymuje Księżyc na orbicie wokół Ziemi. Jego teoria grawitacji oraz prace nad ruchem i światłem oraz wynalezienie teleskopu zwierciadlanego, miały wpływ rozwój astronomii.
Jego największe dzieło było napisane po łacinie i miało tytuł: Matematyczne zasady filozofii przyrody?. Wywarło ono olbrzymi wpływ na sposób myślenia uczonych, a zwłaszcza fizyków i spowodowało postęp w dziedzinie fizyki, mechaniki i astronomii. Jego zasługi zostały docenione. Newton otrzymał tytuł szlachecki w 1705 roku oraz posadę naczelnika w mennicy królewskiej.
Jak prawie każdy wielki człowiek, Newton był człowiekiem roztargnionym. Źródła mówią, że podobno kiedyś zaprosił kolegę na obiad lecz zapomniał o tym i zamiast tego wyszedł na spacer. Służący podał pieczeń pod przykrywką. Gość po długim oczekiwaniu sam zjadł obiad i włożył kości pod przykrywkę. Kiedy Newton wrócił, zajrzał pod przykrywkę i zdziwił się, że zapomniał, że już zjadł obiad.
Pod koniec życia chorował i ostatnie lata spędził pod opieką swojej siostrzenicy. Zmarł w 30 marca 1727 roku. Został pochowany w opactwie westminsterskim, gdzie chowani są ludzie, którzy za życia dokonali wielkich rzeczy.

Dokładna data :

(ur. 25 grudnia 1642 r., zm. 20 marca 1727 r. , wg używanego wtedy kalendarza juliańskiego; lub ur. 4 stycznia 1643 r., zm. 31 marca 1727 r. wg kalendarza gregoriańskiego) był angielskim fizykiem, matematykiem, astronomem, filozofem, historykiem, badaczem Biblii i alchemikiem.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Biografia

  Isaac Newton, największy i najbardziej wpływowy uczony, jaki kiedykolwiek żył, urodził się w Woolsthorpe w Anglii, w dzień Bożego Narodzenia. W tym samym roku zmarł Galileusz. Podobnie jak to było w wypadku Mahometa, ojciec Newtona zmarł przed jego narodzeniem. W dzieciństwie Isaac wykazywał znaczne uzdolnienia do mechaniki; miał też złote ręce. Niewątpliwie był zdolnym dzieckiem, jednak w szkole nie uważał i nie zwrócił na siebie uwagi. Gdy był nastolatkiem, matka zabrała go ze szkoły w nadziei, że zostanie dobrym rolnikiem. Na szczęście dała się przekonać, że ujawnia on zdolności w innych dziedzinach; mając osiemnaście lat Newton wstąpił na uniwersytet w Cambridge. Na uniwersytecie szybko przyswoił sobie to, co składało się na ówczesną wiedzę, opanował także matematykę i wkrótce przystąpił do samodzielnych badań. Między dwudziestym pierwszym a dwudziestym siódmym rokiem życia położył podwaliny pod teorie naukowe, które następnie zrewolucjonizowały świat.
     Połowa XVII w. była okresem silnego naukowego fermentu. Wynalazek teleskopu na początku stulecia zrewolucjonizował badania astronomiczne. Angielski filozof Francis Bacon i filozof francuski Kartezjusz (Rene Descartes) zaapelowali do naukowców całej Europy, aby przestali polegać na autorytecie Arystotelesa i sami prowadzili doświadczenia oraz obserwacje. Wielki Galileusz wprowadził w czyn zalecenia Bacona i Kartezjusza. Jego obserwacje astronomiczne dokonane za pomocą niedawno wynalezionego teleskopu zrewolucjonizowały astronomię, a doświadczenia z dziedziny mechaniki doprowadziły go do odkrycia prawa, znanego obecnie jako pierwsze prawo dynamiki Newtona, on bowiem je sformułował.
Inni wielcy uczeni, tacy jak William Harvey, odkrywca krążenia krwi, oraz Johannes Kepler, odkrywca praw opisujących ruchy planet dookoła Słońca, dostarczyli społeczności naukowej wielu nowych, istotnych informacji. Nadal jednak nauka teoretyczna była zabawą intelektualistów i nic było powodów, by sadzić, że może ona zrewolucjonizować całe ludzkie życie, jak to przepowiadał Francis Bacon.
     Jakkolwiek Kopernik i Galileusz odrzucili błędne koncepcje nauki starożytnej i przyczynili się do lepszego zrozumienia wszechświata, przed Newtonem nikt nie sformułował zasad, które przekształciłyby zbiór pozornie nie związanych faktów w spójną teorię, umożliwiającą przewidywania naukowe. Takiej właśnie teorii dostarczył Isaac Newton i skierował nowoczesną naukę na tory, po których porusza się ona do dziś. Newton bardzo niechętnie publikował wyniki swoich dociekań i choć podstawowe idee sformułował jeszcze przed rokiem 1669. wiele jego teorii ogłoszono znacznie później. Pierwszą opublikowaną pracą były jego przełomowe badania nad naturą światła. Przeprowadziwszy szereg dokładnych doświadczeń Newton odkrył, że zwykłe białe światło jest mieszaniną wszystkich barw tęczy. Przeprowadził również staranną analizę konsekwencji praw odbicia i załamania światła. Korzystając z tych praw zaprojektował i zbudował pierwszy teleskop zwierciadlany. Teleskopy tego typu są używane do dziś w większości dużych obserwatoriów astronomicznych. Odkrycia te oraz wyniki wielu innych doświadczeń z dziedziny optyki Newton przedstawił Brytyjskiemu Towarzystwu Królewskiemu (British Royal Society), gdy miał dwadzieścia dziewięć lat.
     Osiągnięcia Newtona w dziedzinie optyki mają jednak znacznie mniejsze znaczenie niż jego osiągnięcia w dziedzinie czystej matematyki i mechaniki. Jego największym wkładem do matematyki jest odkrycie rachunku całkowego, który opracował mając prawdopodobnie dwadzieścia trzy lub dwadzieścia cztery lata. Odkrycie to, najważniejsze osiągnięcie nowożytnej matematyki, jest nie tylko fundamentem znacznej części współczesnych nauk matematycznych, ale stanowi również podstawowe narzędzie, bez którego niemożliwy byłby dalszy postęp w nowoczesnej nauce. 
Największych odkryć dokonał jednak Newton w dziedzinie mechaniki, nauki o ruchu ciał. Galileusz odkrył pierwsze prawo ruchu, które dotyczy poruszania się ciał nie poddanych działaniu żadnych sił zewnętrznych. Oczywiście, w praktyce wszystkie ciała poddane są działaniu takich sił, a najważniejszym problemem mechaniki jest wyjaśnienie, jak poruszają się ciała w tego rodzaju okolicznościach. Zagadnienie to rozwiązał Newton w swoim słynnym drugim prawie dynamiki, które słusznie można uznać za najbardziej fundamentalne prawo fizyki klasycznej. Drugie prawo (wyrażone matematycznie równaniem ) stwierdza, że przyśpieszenie ciała (tzn. tempo, w jakim rośnie jego prędkość) równe jest wypadkowej sił działających na to ciało, podzielonej przez jego masę. Do tych dwóch pierwszych praw Newton dodał swoje słynne trzecie prawo ruchu (stwierdzające, że każdej akcji - tj. sile fizycznej - towarzyszy równa i przeciwnie skierowana reakcja) oraz najsłynniejsze z jego naukowych praw. prawo powszechnego ciążenia. Zestawienie tych czterech praw łącznie tworzy jednolity system, za pomocą którego można badać i przewidywać ewolucję wszystkich właściwie makroskopowych układów mechanicznych, od poruszającego się wahadła do ruchu planet na ich orbitachwokół Słońca. Newton nie tylko sformułował swoje prawa mechaniki, ale wykazał, posługując się rachunkiem całkowym, jak te fundamentalne prawa można zastosować do znajdywania rozwiązań konkretnych problemów.
     Prawa Newtona mogą być i są wykorzystywane do rozwiązywania bardzo szerokiego zakresu problemów naukowych i technicznych. Za życia Newtona największe wrażenie wywarło wykorzystanie jego praw w astronomii. I w tej dziedzinie Newton wyprzedzał innych uczonych. W 1687 r. opublikował swoje wielkie dzieło Matematyczne zasady filozofii przyrody (Philosophiae naturalis principia mathemathica, zwykle zwane po prostu Principia), w którym przedstawił prawo ciążenia i prawa ruchu. Newton pokazał również, jak można wykorzystać te prawa do precyzyjnego określenia ruchu planet dookoła Słońca. Jednym genialnym posunięciem rozwiązał podstawowy problem mechaniki nieba problem dokładnego obliczenia położenia i ruchu gwiazd oraz planet. Z tego powodu Newton jest często uważany za największego astronoma w historii.
     Jaka zatem jest nasza ocena znaczenia Newtona dla nauki? Przeglądając indeks encyklopedii naukowej można znaleźć więcej odnośników (być może dwu lub trzykrotnie więcej) do Newtona oraz do jego praw i odkryć niż do jakiegokolwiek innego uczonego. Należy również uwzględnić, co inni wielcy uczeni mówili o Newtonie. Leibniz, który nie był przyjacielem sir Isaaca i z którym Newton wdał się w zaciekły spór, pisał: ,,Oceniając rozwój matematyki od początku świata do czasów Newtona, trzeba stwierdzić, że to, czego on dokonał, stanowi znacznie lepszą część". Wielki francuski uczony Laplace pisał: „Principia górują nad jakimkolwiek innym wytworem ludzkiego geniuszu". Lagrange często stwierdzał, że Newton był największym geniuszem, jaki kiedykolwiek żył, a Ernst Mach napisał w 1901 r.: ,,Wszystko, czego od jego czasów dokonano w matematyce, było dedukcyjnym, formalnym i matematycznym rozwinięciem mechaniki opartym na prawach Newtona". Być może tak należałoby podsumować wielkie osiągnięcia Newtona: zastał naukę w postaci zlepka luźnych faktów i praw, pozwalających opisać pewne zjawiska, ale przewidujących tylko nieliczne, a pozostawił nam spójny układ praw, dających się stosować do olbrzymiego zakresu zjawisk fizycznych i pozwalających na dokładne przewidywania.
W tak krótkim streszczeniu nie można wyliczyć wszystkich odkryć Newtona, z tego powodu pominęliśmy wiele pomniejszych, choć same w sobie stanowiły one ważne osiągnięcia. Newton wniósł znaczny wkład do termodynamiki (nauki o cieple) oraz do akustyki (nauki o dźwięku), ogłosił niezwykle ważne zasady zachowania pędu i zachowania momentu pędu, odkrył słynny dwumian Newtona oraz podał pierwsze przekonujące wyjaśnienie pochodzenia gwiazd. 
     Newton zmarł w 1727 r. i został pochowany w Westminster Abbey; był pierwszym uczonym, który dostąpił tego zaszczytu.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ciekaweee !!

W 1705 r. Newton otrzymał tytuł szlachecki. Przez pewien czas pełnił funkcję naczelnika mennicy królewskiej - stąd jego wizerunek zdobiący najnowsze banknoty jednofuntowe w Anglii.