Wykład 2

Metody nauczania w klasach I-III – tylko do pisania konspektów, do exam się nie wlicza.

Metody w przedszkolu: wg Kwiatowskiej

• metody czynne – oparte na działaniu, dzieli je na metody samodzielnych doświadczeń (same dziecko)i na metody kierowania własną działalnością (nauczyciel „wtrąca się”.

• metody ćwiczeń – polega na wielokrotnym wykonywaniu czegoś w celu nabycia danej sprawności.

• metody słowne – są zbliżone do tych w klasach 1-3; rozmowa, opowiadanie, zagadka, objaśnienia i instrukcje, metody żywego słowa(czytanie baśni, wierszy itd.), metoda piosenki.

• metody oglądowe – obserwacja, pokaz (często w parze z instruktażem bądź objaśnieniem), osobisty przykład nauczyciela, udostępnianie sztuki, pokazy, koncerty itp.

Klasyfikacja metod wg Kupisiewicza:

• Oparte na obserwacji

• pokaz

• pomiar

• Oparte na słowie

• wykład

• pogadanka

• dyskusja

• praca z książką

• oparte na działalności praktycznej

• laboratoryjna

• zajęć praktycznych

• gier dydaktycznych, metoda:

• symulacyjna

• sytuacyjna

• inscenizacji

• pomysłów

Wg Okonia:

• Oparte na asymilacji wiedzy

• pogadanka

• dyskusja

• wykład

• praca z książką

• Samodzielnego dochodzenia do wiedzy

• klasyczna metoda problemowa

• metoda przypadków

• metoda sytuacyjna

• giełda pomysłów

• mikronauczanie

• gry dydaktyczne

• gry symulacyjne

• Metody waloryzacyjne – eksponujące wartości, w których uczniowie obserwują, odtwarzają, wytwarzają, a także przeżywają określone wartości o charakterze społecznym.

• Metody praktyczne

• metoda ćwiczebna

• metody realizacji zadań wytwórczych

Wykład właściwy – konstruktywistyczna teoria uczenia się.

Teoria Piageta

Piaget – psycholog rozwojowy, biolog, zakłada, że człowiek jest złożonym organizmem biologicznym, rozwijającym się fizycznie i społecznie zgodnie z prawami, którym podlegają wszystkie istoty żywe. Rozwój występuje w wyniku interakcji między biologiczną jednostką a środowiskiem.

Czynności intelektualne polegają na organizowaniu środowiska i adaptacji do niego.

Piaget do wyjaśnienia procesów poznawania używał pojęcia schematu. Schematy są procesami lub strukturami psychicznymi, dzięki którym jednostka przetwarza, rozróżnia oraz kwalifikuje docierające bodźce. Schematy zmieniają się wraz z rozwojem umysłowym człowieka i odzwierciedlają aktualny stan wiedzy i poziom rozumienia świata człowieka.

Proces poznawania jest efektem adaptacyjnej interakcji pomiędzy tym, co w organizmie jest wrodzone a tym, co reprezentuje jego środowisko.

Proces adaptacji dokonuje się za pośrednictwem asymilacji i akomodacji.

Asymilacja jest procesem poznawczym, dzięki któremu nowe treści percepcyjne, motoryczne czy pojęciowe są włączane do istniejących schematów czy wzorów zachowań. Proces ten polega na przyswajaniu i włączeniu nowych zdarzeń w obrębie już istniejących struktur wiedzy, jednostka może zasymilować tylko bodźce znaczące dla niej, w przeciwnym razie nie będą one miały dla niej żadnego znaczenia i w konsekwencji nie dojdzie do procesu poznania.

Akomodacja polega na dostosowywaniu się już istniejących struktur wiedzy do asymilacji nowej informacji lub tworzeniu nowego schematu. W wyniku tego procesu struktura wiedzy, która jednostka posiada, ulega modyfikacji.

Piaget uważa, że wiedza jest konstruowana przez jednostkę przez całe jej życie. Proces następuje wtedy, gdy jednostka podejmuje fizyczne lub umysłowe działania na obiektach, rezultatem których jest ich asymilacja i akomodacja, a więc konstrukcja schematów lub wiedzy.

Struktury wiedzy ulegają stałym zmianom, w miarę jak następuje ich akomodacja do nowych informacji. Mechanizmem zmiany jest przeżywany przez jednostkę konflikt pomiędzy posiadaną wiedzą o świecie a docierającymi do niej nowymi informacjami. Człowiek stale dąży do równowagi pomiędzy asymilowanymi informacjami ze środowiska a istniejącymi już strukturami wiedzy.

Stadia rozwoju Piageta – znać, 4 stadia: sensomotoryczne, przedoperacyjne itd.

Zdaniem Piageta wszyscy ludzie niezmiennie przechodzą sekwencje stadiów rozwoju zachowań poznawczych.

Konsekwencje teorii dla praktyki edukacyjnej:

Uczeń musi dochodzić do wiedzy na drodze aktywnej eksploracji, dociekania, poszukiwania, badania i odkrywania swojego toczenia, stawać w obliczu konfliktu poznawczego, realizować własne zainteresowania, ustanawiać równowagę na nowo, przez aktywną asymilację i akomodację, konstruować własną wiedzę w interakcjach z innymi ludźmi zwłaszcza z rówieśnikami.