dzZabawy przeciwko agresji

* Dziecko przy pomocy osoby dorosłej wykonuje piłeczkę z balona i mąki (może też być z balona i kaszki, groszku, wtedy lepiej zrobić woreczek, bo pęknięcie balona jest bardziej prawdopodobne). Do otworka w baloniku poprzez sitko przesypuje mąkę, następnie zawiązuje balonik, może go też pokolorować. Będzie on służył pomocą w chwilach kiedy dziecko jest zdenerwowane lub złe na coś lub na kogoś, a ponieważ agresję skumulowaną w sobie powinno się wyładować lepiej jest to zrobić we właściwy sposób (zamiast wyrzywać się na koledze lub koleżance), poprzez ugniatanie woreczka, ściskanie go, dziecko może też rzucić nim o ziemię.

*  Na początku dnia ustalamy z dzieckiem, że ma zrobić jak najwięcej dobrych uczynków, a jak najmiej się złościć i denerwować, pod koniec dnia rozmawiamy z nim ile dobrych rzeczy i czy w ogóle udało mu sie coś zrobić oraz czy nie skrzywdził nikogo swym złym zachowaniem.
Jeśli dziecko zrobiło coś pozytywnego, wycinamy z kartki papieru wielkie serce, które dziecko może po swojemu pokolorować, dzielimy je na pół. Po lewej stronie serca przyklejamy małe czerwone serduszka za dobre uczynki, po prawej małe czarne serduszka, za złe uczynki. Pod koniec tygodnia robimy rozrachunek ile jest serc czarnych a ile czerwonych.
Na kolejny tydzień ustalamu troszku inne zasady, za każdy dobry uczynek likwidujemy serce czarne, a za zły serc czarnych nam przybywa. Pod koniec tygodnia robimy podsumowanie czy zachowanie dziecka się poprawiło, i oceniamy których serc jest więcej.
Taką zabawę prowadzimy do momentu wyeliminowania serc czarnych:)

Można też ustalić inne zasady, iż wycinamy wielkie serce, dziecko maluje je na czerwono, za każde złe zachowanie rysuje na nim ołowkiem małe serduszko. Jeśli się poprawi, zrobi dobry uczynek może je wyeliminować poprzez zmazanie go gumką. Ale co się wtedy dzieje: i to jest bardzo ważne co należy podkreślić i uzmysłowić dziecku, ślad po sercu zostaje nie da się go tak idealnie wymazać, co to znaczy, że ból i cierpienie, które się zadało drugiemu człowiekowi poprzez złość czy niechęć zostaje w pamięci chociaż by ktoś nam przebaczył, zapomnieć się nie da, a zresztą my sami czujemy wstyd i zażenowanie z tego powodu.