Wierzyli, że prawo boskie nakazuje przyjąć osobę w gościnę i pochować godnie zmarłych.

Należało także, unikać pychy i przemocy wobec innych.

Ofiary prywatne składano w domu, publiczne za pomocą kapłanów lub kapłanek.

Wiele obrzędów zapisanych było w kalendarzu państwowym. Ateny, miały bardzo dużo urzędowych świąt.

Pierwsze osiem dni miesiąca, przeznaczonych było na składanie ofiar bóstwom polis.

Trzeci dzień miesiąca, obchodzono jako święto narodzin Ateny. Szósty, dzień to święto narodzin Artemidy. Rok kalendarzowy, wypełniały w połowie święta na cześć bóstw.

Grecy wierzyli, że świat narodził się z Chaosu. Z niego wyłoniła się pierwsza para bogów. Uranos i Gaja i dzięki nim narodzili się inni bogowie. O nich dowiadujemy się z mitologii, czyli "opowieści narracyjnej, wyjaśniającej w postaci alegorycznej lub symbolicznej, zjawiska natury lub życia ludzkiego, zgodnie z wierzeniami zawartymi w dawnych religiach".

W związku z tym, mity możemy podzielić, ze względu na funkcje, jakie pełnią.

Teogoniczne - wyjaśniają pochodzenie bogów.

Kosmogoniczne - opisują powstanie świata

Antropogeniczne - opisują powstanie człowieka.

Genealogiczne - przedstawiają historię rodów.

Grecy wierzyli w fatum, czyli przeznaczenie, na które nawet bogowie nie mają wpływu. Nad porządkiem świata czuwały Mojry, które były boginiami przeznaczenia.

Bogowie zamieszkiwali Olimp. Nieśmiertelność zapewniało im picie ambrozji i jedzenie nektaru.

Z obrzędów religijnych wyłonił się teatr grecki. Swoje początki związał ze świętami na cześć Dionizosa. Były to najważniejsze święta w całym roku.

Dzielono je na dwie części. Pierwsza z nich nazywana była Dionizjami Małymi, tzw. wiejskimi. Obchodzono je w związku z otwieraniem naczyń z młodym winem. Drugie święta to Dionizje Wielkie, obchodzone w mieście. Trwały około pięciu dni. W pierwszym dniu, składano na cześć Dionizosa ofiarę z kozła. Śpiewano pieśni i przenoszone posąg boga ze świątyni w miejsce obrzędu. W drugim dniu odbywały się śpiewy chórów męskich i chłopięcych. Trzeci i czwarty dzień, to odgrywanie sztuk teatralnych: tragedii, komedii i dramatów satyrowych.

Piątego dnia ogłaszano wyniki i rozdawano nagrody.

W celu obchodzenia świąt Dionizosa, zbudowano teatr grecki. Początkowo był drewniany, później usytuowano go na wzgórzu, w okolicy świątyni Dionizosa. Teatr znajdował się na południowym stoku Akropolis. Sztuki służyły nie tylko rozrywce, ale także każdy z widzów miła możliwość dostąpić oczyszczenia tzw. katharsis. Teatr mógł pomieścić około 17 000 - 30 000 tysięcy widzów. W trakcie świąt nie pracowano, wolne mieli także niewolnicy.

U podnóża teatru, usytuowano marmurowe fotele, które były przeznaczone dla najważniejszych osobistości w państwie, lub znamienitych gości. Na środku, znajdował się fotel dla kapłana świątyni Dionizosa, po jego prawej stronie, dla kapłana wyroczni delfickiej.

Każdy fotel miał wyrzeźbione imię osoby, do której należało miejsce.

Religia miał olbrzymi wpływ na życie całego kraju. Jeżeli Grecy, nie mogli poradzić sobie z jakimś problemem, a składane ofiary, nie dawały rezultatu, udawali się do wyroczni delfickiej. Była to sławna wyrocznia, która mieściła się w Delfach. Ogłaszał swe przepowiednie przez kapłankę. Wyrocznie, pytać mogli tylko mężczyźni. "Kapłanka ta musiała mieć, co najmniej 50 lat i zwana była Pytią. Pytia piła ze świętego źródła Kassotis, żuła liście laurowe i z wysokości swego trójnogu wygłaszała święte słowa wyroczni czasami od razu w formie heksametrycznej, zwykle jednak dopiero świątynni poeci układali jej słowa w formie poetyckiej".

Dzięki religii powstawali sztuki teatralne, rzeźby, malowidła. Inspirowała twórców i miała wpływ na ich życie.

Do panteonu bogów należeli:

Zeus - Włada Świata, Pan Niebios, Władca Piorunów.

Hera - żona Zeusa, bogini była patronką kobiet

Hades - bóg świata zmarłych

Persefona - żona władcy państwa umarłych i królowa świata podziemnego.

Posejdon - władca mórz

Afrodyta - bogini miłości, urodziła się z piany morskiej

Apollo - doskonały muzyk, opiekun rzemiosł i sztuk

Ares - bóg wojny, niestabilny w swoich zamysłach, mściwy, był okrutny.

Artemida - bogini udanych łowów

Atena - bogini mądrości i rzemiosła

Demeter, bogini urodzaju, do niej modlono się o obfite zbiory. Dzięki niej następują pory roku.

Dionizos - bóg i opiekun winobrania

Erynie - boginie, które odpowiadają za wyrzuty sumienia. Ich zadaniem było pilnowanie sprawiedliwości.

Hefajstos - bóg ognia, postępu

Hekate - z jednej strony, to bogini, która zsyła sławę i bogactwo, z drugiej opiekunka czarownic i czarów

Helios - bóg słońca,

Hermes - opiekun kupców i złodziei

Hestia - bogini, opiekująca się ogniskiem domowym

Iris - bogini tęczy

Mojry - boginie symbolizujące ludzkie przeznaczenie,

Nike - bogini zwycięstwa

Pan - bożek, strzegący stad i pomagający myśliwym w łowach.

Selene - bogini księżyca, podczas suszy ratowała zbiory

Tanatos - bożek śmierci, pojawiał się prz łożu umierającego, aby oddać go we władanie królestwa zmarłych.

Temida - bogini sprawująca pieczę nad prawem i porządkiem.

Ofiary, jakie Grecy składali swoim bóstwom, były różne w zależności od prośby i bóstwa, do którego kierowało się ofiarę. Mogłyby to być owoce, warzywa, ciastka zwierzęta.

Każde miasto i wieś, maiło bóstwo przewodnie, któremu oddawano cześć jako najważniejszemu.

Początkowo historia bóstw przekazywana była ustnie, przez aojdów, dopiero później powstały mity.

Kobiety w religii Greckiej miały takie same prawa, jak mężczyźni, Mogły być kapłankami, nie wolno im było wchodzić do świątyni i słuchać wyroczni. Były szanowane i miały pełne prawa.

Z religią i mitami, łączą się archetypy, które przetrwały w świadomości ludzkiej do dzisiejszego dnia.

Do nich należy Prometeusz, archetyp człowieka, który potrafi poświęcić siebie, dla dobra ludzkości. Wywodzi się z mitu " Prometeusz", który wykradł bogom ogień, za co poniósł karę. Zeus przykuł go do skały, a orzeł wyszarpywał mu wątrobę, która nieustannie odrastała.

Ikar, to wzorze zachowań człowieka, który za chwilę przyjemności, jest w stanie zapłacić najwyższą cenę.

Herkules, jest symbolem potęgi. Pokazuje na swoim przykładzie, że odwagą i wytrwałością można dokonać wszystkiego, nawet rzeczy wykraczające ponad możliwości człowieka.

Edyp, pochodzący z rodu, Labdakidów, obarczony był fatum, czyli nieuchronnym przeznaczeniem. Jego los połączony był z tzw. ironia tragiczną, a mianowicie, im bohater bardziej uciekał od wypełniającej się przepowiedni, tym bardziej się do niej zbliżał.

Piękna Helena, to żona Menelaosa, króla Sparty. Z jej powodu rozpoczęła się wojna trojańska.

Religia miała decydujący wpływ na mieszkańców Grecji. Mity, pokazywały wzorce zachowań i tradycji. Wyjaśniały powstanie świata.

Igrzyska olimpijskie, również należały do elementów religijnego wyznania wiary i uczczenia boga. Organizowane były na cześć Zeusa. Zawodnik musiał posiadać zręczność, odwagę i sprawność. Początkowo każdy zawodnik występował sam. Uczestniczył w zapasach i biegach, oraz w wyścigu zaprzęgów konnych. Zwycięzca, cieszył się dużą popularnością i powodzeniem. Początkowo zwycięzca nie otrzymywał żadnych nagród, oprócz wianek uplecionego z oliwnych gałązek. W czasach późniejszych zdobywał także nagrody majątkowe.