Badanie wizualne pod mikroskopem.
Badając naszą substancję używaliśmy mikroskopu z powiększeniem 62x. W ćwiczeniu tym musieliśmy wizualnie określić czy w naszej próbce znajdują się ziarenka piasku.
Obraz substancji pod mikroskopem:
-ziarna kwarcu niejednorodne (różnej wielkości), przezroczyste, wizualnie wyglądają jak bursztyny. Wielkość dla oka ok. 1 cm.
W otrzymanej substancji o numerze 4a zaobserwowaliśmy brak piasku.
Badanie konsystencji, czasu wiązania i przygotowanie próbek.
Aby zbadać konsystencję wykonaliśmy mieszaninę cementu oraz wody w następujących proporcjach: cement – 500g, wody – 135g. Waga naczynia 65g.
Następnie przygotowaliśmy aparat Vicatta, czyszcząc igłę, bolec oraz smarując naczynia przyrządu olejem. Do badania konsystencji używaliśmy bolca. Wymieszaliśmy cement: 90 sekund na wolnych obrotach, 15 sek. przerwy, 90 sek. wolnych.
Badanie polegało na opuszczaniu bolca na naszą mieszaninę. Bolec powinien się zanurzyć na głębokość 5-8 mm.
Badanie czasu wiÄ…zania:
Proporcje mieszaniny: 450g cementu, 225g wody, 1350g piasku normowego.
Przygotowanie zaprawy polegało na wymieszaniu: pół minuty na wolnych obrotach, pół minuty na wolnych obrotach plus wsypywanie piasku, pół minuty na szybkich obrotach, półtorej minuty przerwy, jedna minuta na szybkich obrotach.
Do badania użyliśmy również aparatu Vicatta, zamieniliśmy bolec na igłę.
Początek wiązania zaprawy to czas po którym igła zatrzymuje się w zaprawie na głębokości 1 mm od dołu, natomiast koniec wiązania to czas po którym igła zatrzymuje się na głębokości 40 mm.
Do przygotowania próbek w kształcie beleczek użyliśmy tej samej zaprawy, którą użyliśmy do badania czasu wiązania.
Wymieszaną zaprawę wlaliśmy do metalowego naczynia w celu przygotowania próbek.
Następnie włożyliśmy nasze formy z zaprawą do zagęszczarki na 60 impulsów razy 2.
Wykonaliśmy 3 belki.
Oznaczenie wytrzymałości.
Wytrzymałość na rozciąganiee:
Próbki beleczek które przygotowywaliśmy w poprzednim ćwiczeniu umieściliśmy w prasie mechanicznej – urządzeniu które zgniata beleczki badając przy tym działającą na nie siłę.
Wytrzymałość na ściskanie:
Do prasy wkładaliśmy połówki beleczek połamanych w wytrzymałości na zginanie, próbek naszych było 6.
Oznaczenie gęstości cementu.
Oznaczenie gęstości.
Wsypujemy małymi porcjami cement aż do uzyskania wysokości denaturatu 18 cm3 na kolbie.
Oznaczenie gęstości objętościowa.
Ćwiczenie to polegało na wsypaniu materiału cementowego do aluminiowego pojemnika w kształcie walca, a następnie zagęszczeniu go uderzając pojemnikiem o twarde podłoże.
Oznaczenie gęstości nasypowej:
Do oznaczenia gęstości nasypowej użyliśmy tego samego pojemnika, materiał cementowy wsypywaliśmy do pojemnika z określonej wysokości, nie zagęszczając go.
Prażenie cementu.
W doświadczeniu tym umieściliśmy małą próbkę naszego cementu w małym naczyniu odpornym a wysokie temperatury (tygiel), po cym zważyliśmy ją z duża dokładnością (ze względu na małe ilości). Naszą próbkę następnie umieściliśmy w piecu. Po umieszeniu naszych naczyń w piecu musieliśmy odczekać aż temperatura w środku osiągnie 900°C, następnie zaczęliśmy odliczać czas. Próbki trzymaliśmy w piecu 15 minut przy temperaturze 900°C. Ćwiczenie to musiało być wykonane ze szczególną ostrożnością ze względu na wysoką temperaturę. Nasze naczynia wraz z próbkami cemetu znów zważyliśmy. Naszym zadaniem była obserwacja zmiany masy (różnica masy).
Oznaczenie ścieralności cementu.
Aby wykonać to ćwiczenie wykonaliśmy wcześniej sześcian z zaprawy cementowej. Następnie po odczekaniu odpowiedniej ilości czasu wiązania opisaliśmy na jednej powierzchni osiem punktów. Znajdowały się one na zewnętrznych krawędziach powierzchni jednej ze ścian naszego sześcianu.
Następnie umieściliśmy naszą próbkę w maszynie ścierającej. Składała się ona z odważnika który miał przyciskać próbkę, z formy, która miała ją utrzymywać w miejscu oraz z tarczy ścierającej która kręcąc się ścierała naprzeciwległe podłoże do naszego opisanego.
Wykonując ćwiczenie musieliśmy zmieniać położenie naszej bryły tak aby każda krawędź podstawy była po jednym razie w każdym położeniu. Położeń takich było zatem 4. Na każde położenie musieliśmy wysypać na tarcze ścierającą po pięć razy 20g specjalnego piasku. Próbka piasku na tarczy ścierającej była zmieniana dokładnie co 22 obroty tarczy.