Pytanie 1.Wspólne cechy marketingu handlowego i politycznego.
Specjaliści rynkowi używają tych samych standardowych instrumentów i strategie marketingowe. / produkt, cena, dystrybucja , promocja , segmentacja rynku, pozycjonowanie/.
Wyborca może być traktowany jako konsument i scharakteryzowany w oparciu o teorie wyjaśniające zachowanie klientów na rynku handlowym.
Oba rynki są wysoce konkurencyjne.
Pytanie 2 . Różnice między marketingiem handlowym a politycznym.
Róznice wynikają z:
Ogólnego podejścia :w marketingu komercyjnym celem jest maksymalizacja zysku, w polityce jest zdobycie władzy.
Ocena efektów: zwycięstwo polityczne jest jasno określone , w handlu różnorodność efektów jest nieograniczona.
W marketingu handlowym wnioski z badań są wdrażane obligatoryjnie; w polityce partia lub kandydat mogą obstawać przy swoim programie nawet w przypadku, gdy nie cieszy się społecznym poparciem.
Pytanie 3. Inżynieryjnie określenie marketingu politycznego.
Bongrand” Techniki mające za cel dostosowanie kandydata do jego potencjalnego elektoratu, spopularyzowanie go jak największej liczbie wyborców i każdemu z nich , stworzenie różnicy w stosunku do konkurentów oraz minimalnym wysiłkiem zjednanie sobie podczas kampanii jak największej liczby niezdecydowanych wyborców.”
Wiszniowski „ zespół technik służących do kreowania zmian zachowań podmiotu polityki oraz obywateli w przestrzeni rywalizacji politycznej w określonych i długofalowych procesach”.
Zasadność pierwszego sposobu definiowania wynika z faktu,że podkreśla on ważne z perspektywy działań polityków funkcje marketingu politycznego oraz ułatwia analizę zachowań podmiotów politycznych na rynku wyborczym; jednak brak w tych definicjach szerszego wymiaru marketingu politycznego jako procesu społecznego.
Pytanie 4. Metodologiczne rozumienie marketingu politycznego.
A.Lock,Harris P.
”Dyscyplina , która zajmuje się badaniem procesu wymiany między politycznymi podmiotami i między nimi samymi szczególnie.Odnosząc się do pojmowania tych podmiotów na rynku i ich komunkacji , metod ;dzięki,którym strategie mogą być realizowane , włączając badania dotyczące postaw świadomości i rekacji grup docelowych”
2. Marek Mazur „ jest to proces społeczny i zarządczy tworzenia , oferowania i wymiany wartości między uczestnikami rynku politycznego”.
Drugie podejście do definicji tej nauki nie ogranicza marketingu politycznego do zbioru technik działania na politycznym rynku ale traktuje go jako proces , którego uwieńczeniem jest wymiana ,która zachodzi między uczestnikami tego rynku.
We współczesnej literaturze zachodniej pod marketingiem politycznym rozumie się: podstawa teoretyczna, dyscyplina naukowa; pod terminem marketing polityczny managment – taktyczne i stosowane aspekty marketingu politycznego , jego ewolucja , etyczne i społeczne konsekwencje, tehcniki i tehcnologie.
Pytanie 5 . Charakterystyka etapów procesu marketingu politycznego.
Mamy trzy etapy procesu m.p.
Etap.Tworzenie wartości – powstają produkty polityczne, które zdolne są zaspokoić potrzeby wyborców.
Wartość to zdolność zaspokajania potrzeb w porównaniu z produktami alternatywnymi.
Produktem jest to , co można zaoferować w celu zaspokojenia potrzeby lub pragnienia.
Polityczna idea , jednostka, partie.
Etap ten najlepiej obrazuje podmiotową rolę wyborcy w m.p.; od wyborcy zależy jaki stworzony zostanie produkt polityczny . W oparciu o analizę politycznego rynku powsatje program i pozycjonowany zostaje kandydat.
Na pierwszym etapie cel m.p. jest przejrzysty – przygotować i wypromować taki produkt , aby zyskał poparcie wyborców i doszło do wymiany.
Etap. – Oferowanie wartości.
Przez oferowanie wartości rozumieć należy jako fazę sformułowania i reliazcji strategii marketingowej. Celem tu jest dotarcie do odpowiednich segmentów, potencjalnych wyborców z informacją o kandydacie i nakłonienie ich do wymiany czyli zagłosowania. Proces ten jest zarzadzany przez sztaby wyborcze , partie lub kandydata.
Etap. – Wymiana wartości.
Na trzecim etapie cały proces zmierza do wymiany wartości , to finalny etap m.p.
Wymiana jest efektem sytuacji , w której zarówno klient jak i oferent usłgi mogą coś uzyskać. Na rynku politycznym wyborca zyskuje program i obietnice jego realizacji wraz z określeniem konkretnej osoby – kandydata lub grupy ludzi – partii, którzy tego dokonają. Wyborca swój głos oddany kandydatowi lub partii wymienia na przyszłe usługi spodziewane od kandydata oraz jego stosounek do określonych kwestii.
Pytanie 6. Rynek wyborczy i jego rodzaje .
Interpretacja m.p. pozwala wyróżnić cztery rodzaje rynku wyborczego
Rynek mały – lojalność wyborców wobec partii jest wysoka a przepływ głosów do drugiej partii jest niewielki.
Rynek wielki – lojalność wyborców owbec partii jest na niskim poziomie a przepływ głosów do drugiej partii jest duzy.
Rynek otwarty – wyborcy wybierają spośród wielu ofert politycznych , ich preferencje często się zmieniają.
Rynek zamknięty – ograniczona liczba powstających nowych ofert politycznych.
Pytanie 7.Geneza marketingu politycznego.
Etapy rozwoju marketingu politycznego.
Lata 30-te XX wieku związany jest z wejściem na rynek polityczny specjalistów od komercyjnego PR.
R.Reeves
2. Etap. Wybory prezydenckie w USA W 1952 roku poprzedziła pierwsza kampania prowadzona w typowo marketingowym stylu.
R.Reeves/ krótkie spoty, krótka kampania/.
3. Etap. W krajach europejskich kampanie wyborcze przez długi czas opierały się zmianom marketingowym; wynikało to przede wszystkim z istnienia silnych ,różniących się ideologicznie partii posiadających stały elektorat.
Największy opór wobec zmian miały europejskie partie lewicowe.
Ich zdaniem czerpanie z technik i środków marketingu może zostać odebrane przez wyborców jako sprzeczne z ich ideologicznymi pryncypiami.
4 Etap. Od lat 90 –tych i do dziś.
Przemiany polityczne w Europie i rozwój demokracji spowodowały , iż pojawia się m.p. w byłych krajach socjalistycznych i Związku radzieckiego.
Pytanie 8. Marketing polityczny w POLsce.
Początki m.p. w Polsce – 1989 – pierwszy wyborczy m.p.
J.Seguela /1980/
Obserwując scenę polityczną w Polsce J.Seguela sformułował kilka reguł , jego zdaniem typowych dla europejskiego m.p.
Wyborca głosuje na człowieka a nie na partie
W czasie kampanii najważniejsza jest idea a nie ideologia
Wybory oraz plakaty wyborcze muszą mieć charakter bardziej psychologiczny niż polityczny
Wyborca głosuje na przyszłość a nie na przeszłośc.
Pytanie 9. Kategoria polityki.
Pytanie 10 . Pojęcie władzy
Władza – możliwość wywierania przez jednostkę bądź grupę rzeczywistego wpływu na istotne okoliczności życia przez ukierunkowywanie własnego postępowania (władza nad sobą - indywidualna) lub postępowania innych osób (władza nad innymi - społeczna). Władza społeczna jest zdolnością ukierunkowywania zachowań innych ludzi niezależnie od tego, czy jest to zgodne z ich interesem i wolą. Tam, gdzie przeważa zgodność interesów i woli współzależnych osobników, zbędne są stosunki władcze.
Ze względu na charakter relacji można mówić o władzy:
• indywidualnej - panowania nad sobą i swym postępowaniem względem innych przez wybór między alternatywnymi wariantami zachowań;
• wspólnotowej - wynikającej z bezpośrednich relacji międzyosobniczych (np. rodzinnych, sąsiedzkich, towarzyskich, mafijnych),
• publicznej - obejmującej duże, niepowiązane więzami osobistymi społeczności, występującej w formie władzy państwowej, ekonomicznej, ideologicznej.
Według klasycznej definicji Maxa Webera, władza to dowolna możliwość wykonywania własnej woli w ramach danych stosunków społecznych bez względu na sprzeciw i na to, na czym ta możliwość się opiera.
Pytanie 11. Podmioty polityki.
Podmioty polityki są to osoby, które w sposób czynny biorą udział w życiu politycznym. Starają się wpływać na władzę lub być blisko niej, dążą one do bezpośredniej lub pośredniej możliwości wpływania na decyzje polityczne. Możemy wyróżnić dwa rodzaje owego wpływu, formalny i nieformalny. Formalny jest zgodny z normami w polityce, nieformalny natomiast nie mieści się w kanonach "oficjalnych norm postępowania". Najlepiej obrazuje to istnienie nielegalnych organizacji politycznych. Podmioty polityki przede wszystkim dzieli się na pierwotne i wtórne. Pierwotne to bardzo liczebne grupy społeczne i wspólnoty narodowe, podmioty wtórne są to instytucje polityczne oraz inne siły polityczne, które przedstawiają interesy grup społecznych. Istnieje także inne kryterium podziału podmiotów polityki tj. liczebności, miejsca w strukturze politycznej i funcji.
W kryterium liczebności występują: podmioty zbiorowe i podmioty indywidualne. W kryterium funkcji wyróżnia się: podmioty decyzji i podmioty wpływu.
Pytanie 12 . Definicje rynku politycznego
Rynek polityczny w państwie demokratycznym bywa rozumiany jako przestrzeń rywalizacji między partiami.
Warunki istnienia rynku politycznego :
Konkurencja
Możliwość wyboru
Transakcyjny charakter – w tym rozumieniu rynek polityczny stanowi część przestrzeni społecznej , w kto rej zawierają się transakcje polityczne: kupuje , sprzedaje oraz wymienia produkty polityczne między aktorami życia politycznego- sprzedawcami /oferentami, nabywcami/.
Przestrzeń komunikacyjna
Pojęcie rynku politycznego można także rozumieć jako przestrzeń komunikacyjna , w której partie polityczne odgrywające rolę nadawców za pośrednictwem kanałow informacyjnych /massmediów/ przysyłają odbiorcom swoje komunikaty.
Pytanie 13 Struktura rynku politycznego.
Na rynku politycznym można wyróżnić 3 zbiory aktorów:
Pierwszy tworzą instytucje, partie oraz organizacje polityczne.
Te podmioty najczęściej odgrywają rolę sprzedających dobra polityczne, inicjują większość procesów rynkowych.Są najaktywniejszymi aktorami.
Zbiór drugi obejmuje elektorat wraz z ogółem stowarzyszeń, grup społecznych odgrywających najczęściej rolę kupujących dobra polityczne i poddawanych zabiegom marketingowym ze strony sprzedających dobra polityczne.
Trzeci zbiór tworzą massmedia pełniące funkcję pośrednika, kanału dystrybucji w wymiarze politycznym.
Na strukturę rynku politycznego wpływają uwarunkowania związane z jego otoczeniem – polityczne, prawne, demograficzne, ekonomiczne.
Jeżeli na rynku działa wiele podmiotów to polipol , jeżeli zmniejsza się liczba podmiotów i kilka formacji polit.opanowuje rynek to oligopol , gdy dominuje jeden podmiot monopol.
Pytanie 14 . Rodzaje rynku politycznego.
a/. ze względu na kryterium zasięgu przestrzennego można wyróżnić:
- rynek lokalny, regionalny , krajowy , międzynarodowy.
b/. Rodzaj rynku określa również liczba podmiotów , które rozwiają na nim aktywność- ze względu na ich liczbę można wyodrębnić rodzaje rynku,które charakteryzuje zróżnicowany stopień zmonoplizowania lub stopień konkurencyjności stosunków rynkowych.
c/.stosując kryterium zorganizowania można wyróżnić rynki o wysokim i niskim stopiniu zorganizowania. Wysoki stopień zorganizowania rynku charakteryzuje się
1.występowaniem trwałych reguł postępowania w jego obrębie.
2.skupieniem nabywców i sprzedawców w jednym miejscu.
3.podażą i popytem regulowanymi w sposób zwenętrzny wobec wyborców i sprzedawców
d./ uwzględniając kryterium stopnia otwartości rynku można wyróżnić rynki bardziej lub mniej otwarte .
Pytanie 15 . Fazy rynku politycznego.
Ze względu na zróżnicowane wzory postępowania na rynku politycznym , jego dynamikę oraz charakter przeprowadzonych działań , wyróżnia się odpowiednie fazy rynku:
Faza wyborcza / kampanie wyborcze i wybory/
Faza budownia koalicji
Fazę przetargów gabinetowych
Pytanie 16.Cechy produktu /usługi/ politycznego.
Jako usługa produkt polityczny ma kilka cech szczególnych:
a/.nienamacalność – wyborca nie ma pewności,że kandydat bądź partia na którą zagłosuje, zrealizuje przedstawiony program. Usługodawca – polityk takie przedstawienie siebie i programu , aby urealnić produkt, uczciwość, konsekwencja.
b/.różnorodność – oferty na rynku politycznym różnią się w zależności o9d tego , kto je wykonuje , kiedy i gdzie.
c/.nierozłączność z dostarczycielem – często kandydat bądź partia polityczna jest w kampanii wyborczej bardziej jako produkt niż sam program.
Na rynku politycznym poltycznym szczególnie wzrasta rola dostarczyciela usługi , jego wizerunek /marka/ w dużej mierze wpływa na wyborcę.
Określając specyfikę produktu politycznego ważnym jest ukazanie procesów wytwarzania produktu politycznego.Te procesy zaczynają się od dwóch przedsięwzięć:
Uświadomienia i oceny wartości swojego towaru podczas poprzedniej transakcji handlowej /spojrzeć nasiebie krytycznie.
Zareagowanie na te uświadomienia pozytywów i negatywów produktu i wprowadzenia odpowiednich korektdo procesu produkcji towaru, jego opakowania, dystrybucji i prezentowania.
Pytanie 17 .Pojęcie ideologii politycznej.
Ideologia/doktryny, światopoglądy,przekonania/ tworzą strategiczną wizję celu, do którego dążą podmioty polityki walczące o władzę , w owych wizjach głównym ogniwem jest charakter i kształt ustroju politycznego i społecznego.
POLSKA – kapitalizm, unitaryzm ,demokracja.
Ideologia jako składnik polskiego towaru tworzy swoistą symbolikę danej partii , co znajduje odzwierciedlenie w nazwie partii / partia socjaldemokratyczna-SLD/. Jednak ideologia tworzy zbyt ogólny obraz przyszłego świata operuje kategoriami i pojęciami maksymalnymi nieraz globalnymi.
Pytanie 18. Doktryna polityczna.
Doktryna polityczna jest ogniwem pośrednim między wizją świata wypływającą z danej ideologii a działaniem ludzi na rzecz stworzenia świata zarysowanego w ideologii.
Doktryna polityczna jest zatem syntezą założeń ideologii z równoczesnym ukazaniem konkretnych kierunków działania sił, środków , sposobu urzeczywistnienia celu wynikającego z tejże ideologii.
19.Polityk jako element produktu politycznego
Produkt polityczny składa się z trzech elementów:
z ideologii, doktryn, światopoglądów, przekonań tworzących strategiczną wizje celu do którego dążą podmioty walczące o władzę,
z programów wyborczych podmiotów politycznych,
z ludzi należących do partii lub z nią związanych czyli polityków. W dążeniu do zdobycia władzy czynnik ludzki jest szczególnie ważny bowiem to ludzie prowadzą walkę
o władzę , ludzie są potrzebni do rządzenia kiedy już partia posiądzie władzę. Ludzie partii wybrani do parlamentu czy samorządów terytorialnych mają zagwarantować innym realizację obietnic wyborczych złożonych przez partię. Potrzebni są także do objęcia ważnych stanowisk państwowych w organach władzy wykonawczej, sądowniczej
i kontrolnej. Politycy są integralną częścią produktu politycznego gdyż maja zapewnić urzeczywistnienie dwóch pierwszych składników produktu politycznego.
Co wyróżnia idealnego polityka:
kompetencja,
zdolności przywódcze,
empatia,
integralność wewnętrzna.
20.Wizerunek polityka i jego rola
Wizerunek polityka nie zależy bezpośrednio od niego samego, jest to wrażenie jakie jego tożsamość i jej elementy budzą w umysłach odbiorców, wśród członków grupy lub otoczenia.
W procesie kreowanie wizerunku polityka nie można stosować praktyk, które mogły by zniekształcać czy upiększać rzeczywistość oraz przypisywać kandydatowi nieprawdziwe cech. Należy eksponować cechy przydatne dla wizerunku a eliminować te, które są niepożądane. Wizerunek tworzy się na dwa sposoby:
spośród dostrzegalnych cech idealnego kandydata wybiera się te które odpowiadają istniejącemu już wizerunkowi, i właśnie te przekazuje się wyborcom, pozostałe cechy mają wzmacniać znaczenie podstawowych.
Wizerunek kandydata ulega transformacji zgodnie z idealnymi parametrami, wybiera się cechy idealne a neutralizuje wady.
Kreowanie wizerunku jest świadomym dzianiem mającym na celu przedstawienie danej osoby innym, tak aby była ona postrzegana tak jak sama tego chce. Wizerunek ma zatem za zadanie sprzedać polityka tak aby zdobył on władzę lub przedłużyć jego byt na rynku politycznym.
21. Specyfika ceny produktu politycznego
Na rynku politycznym, podobnie jak w przypadku rynku ekonomicznego, produkt ma swoją cenę, która stanowi jednocześnie filar transakcji finalnej czyli sprzedaży - kupna towaru. W przypadku handlu cena stanowi oś wokół której koncentrują się potrzeby nabywcy i interesy sprzedawcy towaru. Na rynku politycznym cenę jest ustalana przez państwo a dokładnie przez Konstytucje – czyli jego najwyższe prawo. Należy więc stwierdzić że wysokość ceny sprzedawca ma prawnie zagwarantowaną. Sprzedając swój towar otrzymuje władze w państwie w postaci mandatu parlamentarnego, stanowiska radnego czy stanowisko w aparacie państwa. cena na rynku politycznym nie może być ustalana jak na rynku ekonomicznym, chociaż nabywca może nie przystąpić do transakcji finalnej uznając oferowany towar za nieprzydatny lub zakupić oferowany mu produkt. Jest to możliwe dzięki znajomości ceny zarówno przez oferującego jak i nabywcę. Należy zaznaczyć że cena zawsze jest korzystna dla sprzedawcy. Jeżeli spojrzeć zaś z perspektywy kupującego, nie możemy postawić takiego wniosku gdyż towar polityczny nie ma gwarancji , rękojmi ponadto towar nie posiada wartości materialnych. Uprawnieniem państwa jest ustalenie ceny a priori ( państwo ponosi część kosztów finansowanie rynku politycznego, zdobywając na to środki od nabywców towaru w formie podatków od osób fizycznych lub prawnych. Koszty towaru nie mają bezpośredniego odniesienia do jego ceny, bo ceny tej nie można ująć we wskaźniki materialne i to państwo apriorycznie ustala tą cenę.
22. Władza jako cena „towaru” politycznego
Ceną towaru politycznego jest władza, która należy do narodu polskiego (pełnoletnich obywateli), władzę tę naród sprawuje przez swoich przedstawicieli. Przedstawicielski sens władzy, także jako ceny wyraża się w drodze głosowania na określone siły polityczne lub konkretnych polityków. Określając to konkretnie dochodzi do przelania władczych mocy nabywcy na sprzedawcę, dysponującego taką samą mocą, po przez zezwolenie tym osobom na sprawowanie władzy. Jest to transakcji w trakcie której sprzedawcy nabywają władze czyli prawo do rządzenia. Władza jest zatem cena towaru narzuconą przez sam naród. Nabywca może zatem przystąpić do transakcji i sfinalizować ją, bądź nie przystąpić do transakcji, nie oznacza to ze nie zapłaci za towar którego nie nabył. Cenę, będącą władzą ponosi również w przypadku bezpośredniego sprawowania władzy, czyli udziału w referendum ( wyborca zgadza się na realizację planów władzy lub nie aprobuje ich).
23. Specyfika dystrybucji politycznego produktu
Dystrybucja, w ujęciu ekonomicznym, obejmuje całokształt działań stosowanych w celu dotarcia do potencjalnego nabywcy i przedstawienie mu produktu. Na rynku politycznym spotykamy się ze strategią dystrybucji rozumianą jako wszystkie decyzje i działania związane z dostarczeniem ofert do wyborców we właściwym miejscu i czasie. W marketingu politycznym dystrybucja umożliwia nadanie kontaktowi pomiędzy oferentem a nabywcą pożądanej formy. Dystrybucja na rynku politycznym prowadzona jest:
bezpośrednio
z dotarciem do nabywcy (wiece, spotkania)
wizyty i wystąpienia w zakładach pracy i instytucjach (np.: uczelniach)
pośrednio (dotarcie do wyborców przy wykorzystaniu mediów).
Na wzór rynku ekonomicznego, na rynku politycznym wykorzystuje się:
dystrybucję intensywną (gęsta sieć systematycznie działających ogniw pośrednich)
dystrybucję selektywną (prowadzona przez specjalnie wybrane instytucje lub osoby)
dystrybucję wyłączną- ekskluzywną (ściśle wybrany pośrednik – osoba o wyjątkowych zdolnościach w zakresie docierania do nabywców i przekonania ich)
24. Rola mass mediów w dystrybucji
Środki masowego przekazu pełnią w komunikacji politycznej wiele funkcji:
przekazywanie informacji
interpretacji
socjalizacja polityczna
perswazja
determinowanie wagi tematów politycznych
mobilizacja.
Media stanowią kanał którym oferta dociera do odbiorcy i jest to element który decyduje o tym, iż politycy zabiegają o przychylność mediów. Prasa i materiały drukowane, radio, spotkania bezpośrednie, metoda door to door, reklama pocztowa, kino oraz telewizja i Internet to podstawowe kanały reklamy i promocji w marketingu politycznym. Każde z mediów dociera do nabywcy w inny sposób i każde oddziałowywuje na inny obszar świadomości odbiorcy, od kontaktu bazującego na uczuciach do przekazów wymagających racjonalności. Ze względu na możliwość dotarcia do szerokiego grona odbiorców oferenci zabiegają o przychylność mediów masowych.
Wydarzenie medialno- dystrybucyjne powinno spełniać następujące warunki:
czas wydarzenia dopasowany do ramówki telewizyjnej lub cyklu wydawniczego gazety
wiadomość jest oryginalna, atrakcyjna lub posiada odpowiednią dramaturgię
informacja dla telewizji jest zwięzła i posiada odpowiednie walory wizualne
25. Definicje reklamy politycznej
Hingston
Celem reklamy jest uświadomienie potencjalnym nabywcom istnienia instytucji czy produktu, wpływając na późniejszą decyzję zakupu.
Kotler
Reklam to płatna forma nieosobowej prezentacji i promocji idei, dobra lub usługi przez określonego zleceniodawcę (sponsora).
Olson
Reklama to zakup miejsca lub czasu w mediach dla zwiększenia zainteresowania produktem lub usługą i dla pozytywnego nastawienia wobec przedmiotu reklamy.
Lisowskij
Reklama polityczna to forma komunikowania w warunkach wyboru, oddziaływanie adresowane do konkretnego elektoratu w lakonicznej, oryginalnej i łatwej do zapamiętania formie, reklama polityczna odzwierciedla istotę platformy politycznej, określonych sił politycznych i stwarza pożądane nastawienie do głosowania.
Reklama polityczna, jako forma komunikacji między obywatelem a partią polityczną lub jej liderami ma na celu wywołanie określonych zachowań przez propagowanie idei politycznych.
26. Typy reklamy politycznej
Reklama wizualna
Istotne w reklamie wizualnej są kolory, charakterystyczny krój pisma i znak graficzny (kompozycja logotypu lub loga w zamyśle łatwa do zapamiętania i rozpoznania a jednocześnie oddająca osobowość partii), slogan (sugestywna, syntetyczna formuła skierowana do odbiorcy, która wywołuje określone emocje).
W zakres reklamy wizualnej wchodzą następujące formy:
reklama prasowa
reklama zewnętrzna, outdoor, reklama stała (billboardy) i reklama ruchoma (na środkach transportu np. lawety wyborcze)
reklama bezpośrednia, kierowana bezpośrednio do odbiorcy: reklama kontrolowana (ulotki, listy do wyborców) i reklama niekontrolowana (karykatury, fotomontaże)
Reklama audiowizualna
Jest najbardziej znaczącą formą reklamy bo angażuje za równo zmysł wzroku jak i słuchu. Telewizja stanowi medium służące do prowadzenia medialnych kampanii reklamowych. Spot telewizyjny to krótka sekwencja filmowa, emitowana zazwyczaj w najlepszym czasie antenowym.
Debaty polityczne
Mogą stanowić swoiste poparcie dla określonego towaru politycznego lub jego poszczególnych części, stanowią ważny element komunikacji politycznej, w której przestrzeni obracają się i kontaktują a także jednoczą albo rywalizują politycy, publicyści i określone środowiska społeczne.
Reklama audytywna
Reklama angażująca jedynie receptor słuchu. Realizowana przede wszystkim w przekazach radiowych. Radio jest środkiem przekazu o charakterze osobistym, jest źródłem rozrywki, towarzystwa oraz najświeższych informacji. Zadania reklamowe realizuje dyskretnie w czasie wykonywania codziennych czynności, a sam dźwięk jest potężnym instrumentem oddziaływania. Reklama audytywna po przez zastosowanie muzyki i głosów znanych osób może wspierać czynności partii na rynku politycznym.
Reklama interaktywna
Specyfika Internetu polega na tym że człowiek sam wybiera to co chce zobaczyć. Jedną z wyróżnianych form jest direct mail czyli wysyłanie pocztą elektroniczną materiałów zachwalających dany towar. Do form reklamy interaktywnej zalicza się także czaty z politykami, sondaże w sieci, reklamy wyświetlane na monitorze komputera. Internet ma globalny zasięg, nieograniczony dostęp, interaktywne komunikowanie, możliwość zadawania pytań i udzielania odpowiedzi to tylko kilka plusów reklamy internetowej.
Reklama negatywna
reklama negatywna sensu stricte
stara się przedstawić konkurenta w jak najbardziej nie korzystnym świetle, tworzy się niepożądany i nieatrakcyjny wizerunek przeciwnika, dając podstawy do sądów politycznych
reklama atakująca - napastnicza
polega na jednostronnym ataku, mającym na celu zwrócenie uwagi na słabe strony przeciwnika, atak taki jest zdecydowany, otwarty i bezwzględny
reklama porównawcza – kontrastująca
przedstawia konkurenta wytykając mu jego słabe strony w porównaniu ze zleceniodawcą
27. Funkcje reklamy politycznej
informacyjna
polega na wprowadzeniu kandydata na scenę polityczną przed wyborami; budowa wizerunku partii politycznej lub zapowiedzi zmian w jej generalnej misji
perswazyjna, przekonująca
kształtowanie pozytywnego wizerunku kandydata; wzbudzanie zainteresowania; przyciąganie niezdecydowanych; kształtowanie lojalności wyborczej; wskazywanie na przewagę danej partii politycznej nad konkurencyjnymi
przypominająca
utrzymanie dominacji lidera na rynku politycznym; podkreślanie korzyści związanych z wyborczym poparciem dla kandydata; przypominanie zasług i osiągnięć partii politycznych.
Funkcje negatywnej reklamy politycznej
wzmacnia aprobatę społeczną dla zleceniodawcy, który jawi się jako najlepszy kandydat na dane stanowisko
osłabia przeciwnika po przez atak na jego dokonania, plany, cele, zdolności przywódcze i cechy osobiste
umożliwia odpowiedź na ataki konkurenta.
28. Marketing bezpośredni w polityce
Stanowi interakcyjny system marketingu, który korzysta z co najmniej jednego rodzaju mediów reklamowych, by wywołać określoną odpowiedź lub transakcje polityczne w wybranym miejscu np. przy unie wyborczej.
Katalogi sylwetek kandydatów politycznych
Tworzą one spójny kompleksowy i atrakcyjny graficznie przekaz polityczny, jego sukces zależy od właściwego wykorzystania list adresów wyborców których preferencje wyborcze określono w badaniu opinii publicznej. Grafika katalogu powinna byś utrzymana w charakterystycznym dla danej partii stylu
Listy do wyborców - tradycyjne i elektroniczne
Szczególnie skuteczne w przypadku ściśle określonej grupy wyborczej, gwarantuje bezpośredni kontakt, zainteresowanie co może skutkować pozyskaniem nowych zwolenników. Stały elektorat może nakłonić do aktualizacji informacji dotyczącej partii i jej członków.
Strony internetowe kandydatów i partii politycznych, portale społecznościowe
Oprócz licznych zalet ma kilka wad, jako główna zalicza się natłok informacji oraz możliwość wykorzystania stron www do antyreklamy przez konkurencje. Dobrze skonstruowana strona internetowa pozwala na kontakt z kandydatem nie tylko za pośrednictwem poczty elektronicznej, ale niemal bezpośredni za pomocą czatów i komunikatorów, standardem jest dodawanie komentarzy i dyskutowanie na forum. Coraz większą popularnością cieszą się takie portale jak Facebook, Twitter czy MySpace a także prowadzenie bloga. Popularność Internetu wiąże się z kilkoma czynnikami do których należą:
potrzeba dzielenia się informacją
natychmiastowość przekazywania informacji
każdy jest nieobiektywnym źródłem informacji
szum informacyjny
przeplatanie się rzeczywistości
29. Definicje politycznego PR
POLITYCZNE PUBLIC RELATIONS – świadome, celowe, planowe, systematyczne oddziaływanie instytucji władzy, które jest skierowane na ukształtowanie z nią specyficznej jakości stosunków i układów przy użyciu komunikowania i pielęgnowania kontaktów. PR dotyczy kształtowania dobrych relacji między podmiotem (polityk), a otoczeniem (wyborcy). Zadaniem PR jest przyciągnięcie wyborców niezdecydowanych w swoich poglądach politycznych do oddania głosu w wyborach na daną partię polityczną poprzez skuteczne zakomunikowanie własnego programu politycznego. Wszelkie formy zorganizowanej komunikacji pomiędzy organizacjami i jej publicznością, zmierzającej do osiągnięcia wzajemnego zrozumienia. PR spełnia ważne zadanie budowania dobrych relacji z otoczeniem. Definicja wg. Lapiny: „To działalność komunikacyjna ukierunkowana na kształtowanie i wzmacnianie zawodowej i społecznej reputacji instytucji czy osobowości w celu podwyższenia jej stabilności i pozycji konkurencyjnej
30. Funkcje politycznego PR
Aby przybliżyć funkcje PR w kampanii wyborczej należy omówić następujące jego elementy:
Organizację i planowanie wydarzeń w kampanii
Krótkie wypowiedzi w mediach
Konferencje prasowe
Przeciek kontrolowany
Występy kandydatów w programach telewizyjnych
Public relations spełnia wiele funkcji, za najważniejsze z nich uznaje się: analizowanie, informowanie, doradzanie, komunikowanie, organizowanie, motywowanie, kontrolowanie oraz koordynowanie całej działalności komunikacyjnej organizacji, która odnosi się miedzy innymi do reklamy, sprzedaży osobistej czy komunikacji wewnętrznej.
31. Techniki „czarnego” PR.
Rosyjskich autorzy uważają, że „czarny” PR wykorzystuje się do „manipulowania opinia publiczną”, przy czym przez manipulację rozumieją „system sposobów ideologicznego i społeczno-psychologicznego oddziaływania na myślenie i zachowania ludzi na przekór ich obiektywnym zainteresowaniom”. Czarny PR stanowi zatem próbę skompromitowania niewygodnego polityka lub partii w oczach opinii publicznej i usposobienia wyborców przeciwko nim, np. prowokacja.
Spinning- przekształcać przekaz, manipulować; „spin doktor”- specjalista od kontaktów ze środkami masowego przekazu, preparujący przekazy w określonym kierunku i sprzyjający ich naświetlaniu w prasie pod potrzebnym kątem, np. przystosowywanie oczekiwań społeczeństwa i prasy do zdarzenia lub korygowanie odpowiedzi w prasie po tym jak zdarzenie zostało naświetlone „nieprawidłowo” wbrew oczekiwaniom.
Smear sampaign- wykorzystanie tej techniki w negatywnej kampanii opiera się na fałszywym przedstawieniu charakteru osobowości, polityki rządu, partii lub innej organizacji, przy pomocy różnych insynuacji, półprawd lub kłamliwych oświadczeń.
Character assassination- jej celem jest zniszczenie reputacji przeciwnika przy pomocy sfabrykowanej prowokacyjnej informacji. Jej autorzy wykorzystują wymysły, tendencyjne przedstawienie faktów, nawet bezpośrednie kłamstwo lub częściową dezinformację. Te „dane” wykorzystuje się tak, aby uniknąć odpowiedzi na pytania o ich autentyczność, sposób odbioru czy źródła.
Labeling- sprowadza się do „naklejania” metek, etykiet, negatywnych epitetów. Przykładem mogą być wystąpienia polityków gdzie jeden drugiego nazywa np. narkomanem, twierdząc, że był świadkiem użycia narkotyków.
32. Przykłady „czarnego” PR (w polityce)
Można przytoczyć wiele przykładów stosowania technik „czarnego” PR :
„incydent kaliski”- w 1997 r. „czarny piarowiec” z Kalisza nakręcił film wideo pokazujący lądowanie helikoptera prezydenckiego. A. Kwaśniewski zaproponował jednemu z towarzyszących mu urzędników, by ukląkł i ucałował ziemię na wzór papieża. Materiał przeleżał w ukryciu 3 lata i dopiero w 2000 r. w finale kampanii wyborczej wyemitowano go w telewizji. Na część wyborców przez to nie zagłosowało na Kwaśniewskiego ale ostatecznie i tak wygrał wybory.
„incydent w Charkowie” – wykorzystywany przeciwko Kwaśniewskiemu, który miał problem z alkoholem. Wymyślano różne wytłumaczenie np. że to tropikalna choroba z Filipin co stwarzało jeszcze zastosowanie w czarnym PR.
W 1993 czarny PR godził w Lecha Wałęsę, którego syn będąc nietrzeźwy spowodował wypadek samochodowy. Obrońca użył terminu „ pomroczność jasna” by chronić Przemysława Wałęsę.
W trakcie prezydenckiej kampanii wyborczej po pierwszej turze i zwycięstwie Donalda Tuska opublikowano dokument, że dziadek Tuska jako ochotnik zaciągnął się do Wehrmachtu. Informacja ta, później została zdemontowana ale drugą turę Tusk przegrał.
W Rosji Borys Jelcyn dostarczał tematów specjalistom od czarnego PR przez swoje upodobanie do alkoholu. Zasłynął wizytą w Irlandii podczas której- zbyt pijany- nie wysiadł z samolotu.
33. Marketing polityczny a marketing wyborczy
| Marketing polityczny | Marketing wyborczy |
|---|---|
| dotarcie do obywateli w kontekście prowadzenia kampanii wyborczej | dotarcie do wyborców w kontekście prowadzenia kampanii wyborczej |
| udzielone poparcie społeczne | głos oddany przez wyborcę; |
| techniki promocyjne i prezentacyjne | techniki promocyjne i prezentacyjne |
| osoby polityczne (np. politycy), grupy, projekty polityczne itp. | Kandydaci polityczni, programy wyborcze itp. |
| Techniki promocyjne i prezentacyjne | Techniki promocyjne i prezentacyjne |
Marketing wyborczy jest zespołem działań prowadzonych na rynku wyborczym, mających na celu określenie i promocję konkretnej oferty wyborczej w warunkach stałej konkurencji. Techniki marketingowe służą kreacji skutecznego wizerunku partii politycznej, lidera partyjnego, kandydata politycznego w kontekście kampanii wyborczej.
Marketing wyborczy traktowany jest jako część dyscypliny marketingu politycznego. Odpowiada za dynamikę zmian obserwowanych współcześnie w kontekście rozwoju strategii wyborczych podmiotów rywalizacji na wciąż ewoluującym rynku wyborczym.
34. Środki budżetowe jako element ceny towaru politycznego
Podobnie jak na rynku ekonomicznym, także na politycznym cena towaru stanowi jego filar, kategorię bez, której nie może się odbyć transakcja finalna, czyli sprzedaż- kupno towaru. W istocie rzeczy w każdej transakcji handlowej mającej charakter rynkowy cena stanowi swoistą oś, wokół której koncentrują się interesy sprzedawcy towaru i potrzeby jego nabywcy. Nie inaczej jest na rynku politycznym; chociaż to nie producent ani sprzedawca ustalają cenę, czyni to państwo, a ściślej najwyższe prawo państwowe- Konstytucja, co oznacza, że sprzedawca ma ją prawnie zagwarantowaną. Sprzedając swój towar uzyskuje władzę w państwie, ściślej zaś zdobywa mandat parlamentarzysty lub radnego albo stanowisko w aparacie państwa.
Zarówno specyfika rynku politycznego, jak i towaru politycznego powodują, że ekonomiczne metody ustalania ceny towaru politycznego nie mogą mieć zastosowania, chociaż nabywca tego towaru ma możliwość nieprzystąpienia do finalnej transakcji, uznając, że taki towar nie jest mu przydatny bądź zdecydowania się na wybór towaru, który uzna za możliwy do zaakceptowania. Dzieje się tak na rynku politycznym dlatego, że sprzedawca towaru politycznego i jego nabywca znają cenę. Dla sprzedawcy jest ona zawsze korzystna, dla nabywcy- nie, gdyż na towar polityczny nie ma ani gwarancji, ani rękojmi, także dlatego, że towar ten nie posiada wymiernych wartości materialnych. Państwo ustala cenę na rynku politycznym, co w marketingu politycznym jest traktowane jako jego uprawnienie . Ale przecież państwo, ponosząc część kosztów finansowania rynku politycznego, zdobywa na to środki od nabywców towaru w postaci podatków od osób fizycznych lub prawnych.
35.Kształtowanie politycznego PR w USA
Public relations pojawiło się w USA na przełomie XIX i XX wieku i ma swoje korzenie w trzech zjawiskach, które pojawiły się w Stanach Zjednoczonych w dziewiętnastym wieku, instytucji agenta prasowego, reklamie oraz krytyce biznesu. Przy czym krytyka biznesu nie była celem, lecz przyczyną pojawienia się public relations. Był to okres ożywionej krytyki stosunków przemysłowych, zwłaszcza zaś wielkiego biznesu i jego właścicieli określanych, jako „wyzyskiwacze”. Przemysłowcy usiłowali bronić się przed krytyką próbując wpływać na treści prasowe, nie stroniąc przy tym od przekupstwa i manipulacji.
W USA public relations od początku napotykało na krytykę ze strony dziennikarzy, publicystów, filozofów, czy socjologów. W USA od lat działają organizacje społeczne, które monitorują i demaskują manipulacyjne działania PR i mediów i informują o tym społeczeństwo, co nie przeszkodziło powstaniu całego przemysłu usług perswazyjnych.
36. Polityczny PR w Polsce??????
37. Współczesne techniki PR w polityce
1. Stosunki z prasą. Utrzymywanie pozytywnych stosunków z prasą ma na celu umiejscowienie w mass mediach informacji zwracających uwagę na partię i jej działaczy.
2. Kreowanie wizerunku. Dbanie o odpowiedni odbiór działalności partii w społeczeństwie
3. Komunikację wewnętrzną. Zaliczyć tu należy działania komunikacyjne prowadzone wewnątrz partii politycznej, mające na celu konsolidację jej aktywu.
4. Doradztwo. W polityce może polegać na zatrudnianiu wyspecjalizowanych agencji public relations bądź tworzenia odpowiednich struktur, komórek wewnątrz partii. Do ich zadań należy m.in. doradztwo kierownictwa organizacji, budowa wizerunku ugrupowania, organizacja kampanii wyborczych itp.
PUBLICITY (REKLAMA NIEODPŁATNA)
Jest to najstarsza technika, która otworzyła epokę współczesnego public relations i do chwili obecnej nie straciła na atrakcyjności.
Konferencje prasowe mogą przyjmować różne rozmiary. Klasyczne konferencje prasowe zwoływane są, aby przekazać ważną informację o organizacji – dobrą lub złą, dotyczącą programu, nowych kierunków rozwoju, zmiany na stanowiskach, zawiązaniu koalicji.
Wywiady. To stara i sprawdzona technika PR. F. D. Roosevelt, który jako pierwszy polityk wprowadził ją na stałe do praktykowania komunikowania politycznego. Wywiady, zwłaszcza radiowe i telewizyjne, pozwalają na szybkie upowszechnienie informacji, na których zależy organizacji.
Przemówienia i prezentacje. To wystąpienia publiczne, które mogą mieć bardzo różny charakter: orędzia prezydenckie, homilie prymasowskie, wyzwania, mowy polityczne i przemówienia w parlamencie, mowy inauguracyjne, odczyty, wystąpienia w sytuacji kryzysowej, mowy obrończe lub oskarżające, etc.
Wydarzenia specjalne obejmują organizację różnego rodzaju imprez, takich jak konwencje partyjne, zjazdy, obchody i jubileusze, targi, wstawy, konferencje i seminaria i wiele inne, które z jednej strony mają zachęcić publiczność do bezpośredniego udziału, a z drugiej zainteresować i sprowokować je do zamieszczenia informacji o tych wydarzeniach.
RZECZNICTWO PRASOWE.
Rzecznik jest na pierwszej linii frontu, to on działa na styku między organizacją, jej kierownictwem a opinią publiczną i mediami. Praca rzecznika prasowego polega nie tylko na dostarczaniu mediom informacji, ale przede wszystkim na budowaniu kanałów komunikowania między instytucją a jej publicznością. Do kategorii tej zaliczamy:
- oświadczenia dla prasy, będące oficjalnym stanowiskiem organizacji;
- komunikaty informacyjne, zawierające informacje o osiągnięciach i planach organizacji;
- informacje prasowe, krótkie notatki o najbardziej aktualnych zdarzeniach dotyczących organizacji;
- opracowania tematyczne, pełne zestawienia informacji na określony temat;
- artykuły gotowe do publikacji, przygotowane przez pracowników organizacji na potrzeby mediów;
MEDIA RELATIONS.
Media relations jako narzędzie wyłoniły się z publicity i są powiązane z rzecznictwem prasowym. Media relations to ta część zadań, które odnoszą się do komunikowania z dziennikarzami i personelem mediów.
REKLAMA PŁATNA.
Jest alternatywnym narzędziem w stosunku do publicity, w całości kontrolowanym sposobem zamieszczania informacji w mediach. Reklamę wykorzystuje zarówno marketing, jak i public relations. LOBBING
Lobbing to działanie polegające na dostarczeniu, we właściwym czasie i w odpowiednim miejscu, przygotowanych materiałów i informacji, tak, aby mogły one zmienić na korzyść lobbujących decyzję ośrodków władzy.