W skład kadry placówek opiekuńczo wychowawczych wchodzi przede wszystki wychowawca, który zajmuje się opieką nad dziećmi i młodzieżą i w związku z tym posiada formalne kwalifikacje. Ludzie pełniący tę role muszą odznaczać się cechami, które umozliwią im prawidłową opiekę nad podopiecznymi.

Wychowawca powinien posiadać gruntowną wiedzę funkcjonalną, która pozwala na skuteczną realizację procesu opiekuńczo – wychowawczego, uwzględniając przy tym prawa dziecka. Owa wiedza powinna dotyczyć psychicznych i pedagogicznych aspektów kształtowania osobowości dziecka, czynników wpływających na nawiązywanie prawidłowych stosunków międzyludzkich, przekształcania postaw niezgodnych z celami wychowania, wyjaśniających proces resocjalizacji jednostki i jej aktywnego udziału w życiu społecznym czy problemów zdrowia, kompensowania braków i wad w rozwoju fizycznym i psychicznym, przy współdziałaniu z pracownikami służby zdrowia. Równeiż powinna być to wiedza związana z prowadzeniem zespołu młodzieżowego, dotycząca stylu kierowania, organizowania działań, stosowania nagród i kar, rozwiązywania konfliktów, a także znajomość problemów w rodzinie i aktów prawnych regulujących ich funkcjonowanie.

Obok wiedzy ważnymi elementami sylwetki zawodowej wychowawcy są umiejętności pracy z dziećmi, do czego przydatne są zdolności instrumentalne, które mają służyć do organizacji atrakcyjnej i wartościowej pracy z grupą oraz z poszczególnymi wychowankami. Opiekun powinein równeiz pracowac nad sobą, korzystając z dorobku i osiągnięć innych ludzi dla konfrontacji z własnymi doświadczeniami, w celu korygowania i doskonalenia własnego warsztatu pracy, umiejętności dokonywania krytycznej oceny form postępowania i działalności, w wyniku której podejmuje stałe i systematyczne dokształcanie się oraz powinien aktywnie wyrażażć swój światopogląd pedagogiczny poprzez działalność w swoim środowisku.

Samodzielna praca nad własnym rozwojem zawodowym ma doskonalić warsztat pracy, czyli wszystko to, co jest niezbędne do wykonywania optymalnie i efektywnie obowiązków wynikających ze sprawowania opieki i wychowania. Ponieważ ktoś, kto nie posiada dostatecznej ilości sił własnych nie może udzielić pomocy drugiemu człowiekowi, w tym wypadku wychowankowi, na którego potrzebach powinien skupiać się w swojej pracy.

Wychowawca jest odpowiedzialny za swoich podopiecznych, czyli zapewnianie im bezpieczeństwa i opieki jest w zakresie jego obowiązków. Również ma za zadanie zaspokajać potrzeby rozwojowe dziecka takie jak:

- poczucie własnej wartości;

- potrzeba kulturowej i duchowej tożsamości;

- potrzeba odpowiedniej dyscypliny;

- potrzeba pozytywnego przewodnictwa;

- rozwijanie motywacji do nauki;

- nauka radzenia sobie w kontaktach interpersonalnych.

Opiekun wspiera więzi pomiędzy dziecmi, a ich rodzicami, a także ułatwia podopiecznym nawiązywanie bezpiecznych, pozytywnych i trwałych relacji z innymi ludźmi. Aby udzielic pomcy w roziwązywaniu problemów wychowawnka i jego rodznie, opiekun wspólpracuje także z innymi członkami grup specjalistów.

Umiejętności interpersonalne wychowawcy są nieodłącznym elementem warsztatu pracy. W pracy opiekuńczo-wychowawczej stosuje się komunikację werbalną i niewerbalną. Należy zwrócić uwagę szczególnie na ten drugi dokonujący się poprzez: zmysły( dotyk, wzrok, węch) oraz gest, wyrazy mimiczne, ruchy ciała, usytuowanie wewnętrzne, głos, a to wszystko może się składać na to w jaki sposób opiekun jest odbierany przez dziecko, dlatego . Komunikowania werbalnego zwłaszcza w opiece i wychowaniu nie da się uniknąć. W kontaktach interpersonalnych istnieje konieczność posiadania umiejętności nadawania i odbierania komunikatów. Posiada ono wiele walorów, daje dobre efekty, więc warto, by pedagodzy nauczyli się go wykorzystywać. Do umiejętności opiekuna- wychowawcy z pewnością zaliczyć należy: umiejętności komunikacji, tj.: nawiązywania kontaktu, utrzymywania kontaktu, wzmacniania kontaktu i dystansowanie się emocjonalne, a także życzliwość, empatię, akceptację, asertywność, kształtowania prawidłowej komunikacji wśród podopiecznych. Zaś warunkiem szczególnym powstania związku opiekuńczo-wychowawczego jest zaufanie interpersonalne, które wychowawca powinien wzbudzać u swoich podopiecznych. Wychowawca empatyczny daje wzór dzieciom do takiego zachowania.

Dyrektor

Koordynator

Pracownik socjalny

Psycholog

Opiekun

, mobilizuje do nauki i dba o poszerzanie ich zainteresowań, zdolności.