Podstawy ekonomii:

1. krzywa popytu ma postać P=2000-5Q a podaży P=2Q+500. Co możesz powiedzieć o elastyczności cenowej popytu w punkcie równowagi rynkowej.

2. Teoria monetaryzmu - jest teorią ekonomiczną, która szczególnie wiele uwagi poświęca zagadnieniu pieniądza. Tak jak teoria keynesowska poddała w wątpliwość niektóre założenia ekonomii neoklasycznej, tak monetaryzm podważył podstawy keynesizmu. Monetaryzm zakwestionował pogląd, że polityka fiskalna jest skutecznym narzędziem stabilizowania gospodarki w sytuacji pełnego zatrudnienia pracy i kapitału, a polityka pieniężna (monetarna) jest bezużyteczna.

Według teorii keynesowskiej, poziom PKB jest zmienny (bowiem zależy od zagregowanego popytu w gospodarce), a poziom cen jest stały (zależy od kosztów produkcji). Monetaryzm powrócił natomiast do ilościowej teorii pieniądza, której wyrazem jest równanie wymiany Fishera z początku XX w. W równaniu tym, przy założeniu stałej prędkości obiegu pieniądza (mówi ona ile razy w ciągu roku 1 złoty jest wydawany) i danego poziomu PKB (odpowiadającego pełnemu zatrudnieniu w ekonomii neoklasycznej), dany wzrost ilości pieniądza prowadzi do takiego samego wzrostu poziomu cen. Według monetaryzmu, inflacja bezpośrednio zależy więc od wielkości podaży pieniędzy w gospodarce, a niewłaściwa polityka pieniężna na dłuższą metę zawsze prowadzi do wzrostu cen lub deflacji, a nie do zmian poziomu produkcji.

Czołowy prekursor monetaryzmu, Milton Friedman (laureat nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii) sformułował zasadę polityki pieniężnej, według której stopa wzrostu ilości pieniądza powinna być stała, gdyż zmienne i długotrwałe opóźnienia w efektach tej polityki sprawiają, iż przy takiej regule popełnia się najmniej błędów w stabilizowaniu PKB. Friedman pokazał, że keynesiści są w błędzie, uważając iż kosztem wyższej inflacji można osiągnąć trwale niższe bezrobocie. Prawidłowość zwana krzywą Philipsa działa tylko w krótkim czasie, bo w długim okresie ludzie zmieniają swoje oczekiwania inflacyjne i rosną tylko ceny, a produkcja się nie zmienia.

Monetaryzm zmusił więc keynesizm do skierowania uwagi na rolę polityki pieniężnej i rewizji wielu poglądów na skuteczność interwencji rządowej. M.in. w rezultacie integracji obu tych idei powstał główny nurt ekonomii.

1. Polityka fiskalna są to działania państwa wykorzystujące podatki i wydatki budżetowe w celu stabilizacji gospodarki i realizacji innych celów społecznych i ekonomicznych.

Pasywna polityka fiskalna – polega na wykorzystywaniu automatycznych stabilizatorów koniunktury, czyli takich instrumentów, które samoczynnie, bez ingerencji państwa, wpływają na zmiany poziomu dochodu narodowego i inne wielkości ekonomiczne (np. popyt, zatrudnienie). Są to podatki od dochodów ludności, przedsiębiorstw, podatki pośrednie, świadczenia społeczne (np. zasiłki dla bezrobotnych), programy pomocy dla rolnictwa. (Podatki te hamują spadek ogólnego popytu ludności i przeciwdziałają presji inflacyjnej.) Instrumenty te mają za zadanie utrzymywać dotychczasową sytuacje gospodarczą, a więc nie zapewniają warunków zrównoważonego wzrostu gospodarczego.

1. System kredytowy - ogół norm prawnych regulujących działalność kredytową banków i innych podmiotów gospodarczych. Określają one szczegółowo: rodzaje kredytów, zasady i tryb ich udzielania oraz korzystania z nich, podmioty gospodarcze upoważnione do zawierania transakcji kredytowych, ich prawa i obowiązki, dokumentację związaną z kredytowaniem i warunki, którym musi ona odpowiadać, system zabezpieczeń i gwarancji w transakcjach kredytowych oraz zasady dochodzenia roszczeń przez wierzycieli. System kredytowy jest elementem systemu pieniężnego państwa i narzędziem realizacji polityki pieniężnej.

2. Paradoks Giffena - sytuacja ekonomiczna, w której popyt na dane dobro wzrasta pomimo wzrostu ceny. Sytuacja taka ma miejsce przy bardzo niskich dochodach konsumentów i przy wzroście cen dóbr niższego rzędu, zwanych dobrami Giffena. Cena dobra Giffena jest relatywnie niższa od innych substytutów lub dane dobro nie posiada bliskich substytutów (np. chleb), dlatego popyt rośnie.

Paradoks Giffena jest jednym z dwóch (obok paradoksu (efektu) Veblena) przypadków w mikroekonomii, zaprzeczających działaniu krzywej popytu (wg której wzrost ceny danego dobra powoduje spadek popytu na to dobro).

Efekt Veblena (efekt demonstracji, efekt prestiżowy), zwany także paradoksem Veblena, dotyczy dóbr luksusowych i najbogatszych grup społecznych, jest to wzrost wielkości popytu na dobra luksusowe mimo wzrostu cen tych dóbr.

Posiadanie takich dóbr jest środkiem dowartościowania się, dlatego popyt na nie jest tym większy, im mniej ludzi je posiada, i – paradoksalnie – rośnie wraz z ceną. Przyczyna tego zjawiska tkwi w chęci ukazania przez najzamożniejsze grupy społeczne swojego statusu materialnego za sprawą posiadanych dóbr luksusowych. Przykładami tego rodzaju dóbr są rzadkie dzieła sztuki i markowe ubiory znanych projektantów mody.

Nazwa pochodzi od nazwiska socjologa Thorsteina Veblena a został opisany po raz pierwszy w jego książce: Teoria klasy próżniaczej. W książce autor przedstawia teorię, wg której ludzie kupują dobra materialne, by używać ich na pokaz (tzw. konsumpcja na pokaz)

1. Wpływ monopoli na cykle koniunkturalne - Działalność monopoli. Może być wpływ pozytywny i negatywny. Generalnie monopolista nie jest zainteresowany gwałtownym wzrostem produkcji, bo nie ma konkurencji, a musiałby obniżać ceny. W tym sensie nie działa stymulująco na wzrost PKB. Z drugiej strony może być też pozytywny. Można przerwać poprzez uderzeniowe wprowadzenie nowych technologii. Np. na wprowadzenie działalność B + R. Jego na to stać. Czyli oni mogą sprzyjać wychodzeniu gospodarki z kryzysu.

2. Uzasadnij czy według Laffer’a przy różnych stopach podatków może być taki sam wpływ pieniędzy do budżetu i tu tą krzywą Laffer’a trzeba było też narysować

Krzywa Laffera nie jest żadną konstrukcją teoretyczną, lecz wywiedzioną z empirii, banalną konstatacją, iż przy stawkach podatku 0% i 100% nie będzie żadnych wpływów do Skarbu, oraz że między tymi granicznymi wielkościami jakieś podatki jednak się zbiera. Musi przeto istnieć w przedziale 0% - 100% ekstremum (może ich być kilka), dla którego wpływy są większe niż w jego sąsiedztwie. W takim razie oczywiście musi istnieć taki zakres stóp podatkowych, w którym mamy do czynienia z odwrotną zależnością między wysokością stopy podatkowej, a wielkością wpływów z podatku. Krzywa Laffera nie jest opisana ścisłym językiem matematyki, zależy bowiem od wielu niemierzalnych zmiennych: obyczaju, tradycji, mentalności ludzi, od poziomu rozwoju kraju, od sprawności aparatu fiskalnego itd

1. Znaleźć cenę równowagi, i później w tym punkcie elastyczność punktową obliczyć, i przychód całkowity, i maksymalny - zinterpretować

2. Wykres i interpretację zrobić, że mleko jest produkowane, i jak zmieni się cena równowagi jeżeli zlikwidowali dotację dla hodowców bydła, i wzrosła też cena paszy

3. Polityka fiskalna są to działania państwa wykorzystujące podatki i wydatki budżetowe w celu stabilizacji gospodarki i realizacji innych celów społecznych i ekonomicznych.

Aktywna polityka fiskalna – polega na świadomej interwencji państwa w politykę fiskalną, każdorazowym podejmowaniu decyzji odnośnie wykorzystywania określonych instrumentów polityki fiskalnej, czyli zwiększaniu lub zmniejszaniu wydatków budżetowych na konkretne cele; dokonywaniu zmian w systemie opodatkowania czy zmian dotyczących subwencjonowania przedsiębiorstw.