Wykres zależności n_D= f(ułamek molowy chloroformu) oraz podać równanie opisujące tę zależność.

Wykres zależności temperatury wrzenia roztworu w funkcji ułamka molowego acetonu w roztworze i parze. Wyjaśnić charakter przebiegu krzywych.

Wykres powstały na podstawie danych doświadczalnych przedstawia izobary azeotropowego układu chloroform – aceton. Jest to wykres temperatury wrzenia funkcji ułamka molowego acetonu. Niebieska linia obrazuje krzywą składu pary, natomiast dolna czerwona linia jest krzywą składu cieczy. Pola zakreślone przez izobary odzwierciedlają obszar dwufazowy. Krzywe stykają się w punkcie odpowiadającym maksimum prężności par. Punkt ten pozwala nam na określenie powstałego w czasie prowadzenia doświadczenia azeotropu.

Porównanie wyników doświadczenia z wartościami literaturowymi:

	Wyniki doświadczenia	Wartości tablicowe
Temperatura wrzenia azeotropu [°C]	63,6	64,4
Ułamek molowy chloroformu	0,36	0,64
Ułamek molowy acetonu	0,346	0,654

Badany przez nas dwuskładnikowy układ chloroform – aceton jest przykładem azeotropu ujemnego. Podobne właściwości wykazują mieszaniny: H₂O – HNO₃, H₂O – HCl, H₂O – HBr, H₂O – HJ, H₂O – HF i inne.

Odstępstwa od prawa Raoulta

W roztworze wykazującym dodatnie odchylenie od prawa Raoulta lotność składników w roztworze jest większa, niż lotność poszczególnych czystych składników roztworu. Siły przyciągania między cząsteczkami substancji w takim roztworze są mniejsze, niż odpowiednie siły przyciągania między cząsteczkami czystych substancji przed ich zmieszaniem w celu utworzenia roztworu. Dodatnie odchylenia od prawa Raoulta występują dość często w roztworach wodnych. Woda jest zasocjowana i dodanie do niej innej substancji może powodować zmniejszenie asocjacji i podwyższenie cząstkowej prężności pary wodnej.

Przy ujemnym odchyleniu od prawa Raoulta siły przyciągania między cząsteczkami w roztworze są większe, niż odpowiednie siły przyciągania między cząsteczkami czystych składników roztworu. Powoduje to mniejszą lotność składników w roztworze i obniżenie ich prężności par. W niektórych przypadkach w takich roztworach może nastąpić asocjacja lub tworzenie się kompleksów. W roztworach wykazujących ujemne odchylenie od prawa Raoulta obserwuje się na ogół kontrakcję objętości i wydzielenie się ciepła podczas mieszania składników roztworu.

Podczas destylacji izobarycznej układu azeotropowego ujemnego nie można rozdzielić składników. Z otrzymanych dwóch skrajnych frakcji jedna (zbierana w odbieralniku) będzie posiadać skład zbliżony do czystego składnika będącego w cieczy pierwotnej w nadmiarze w stosunku do składu azeotropowego, a druga wyżej wrząca (pozostała w kotle) ma skład zbliżony do mieszaniny azeotropowej.

W pierwszym przypadku w destylacie będzie znajdować się więcej składnika B (chloroformu), natomiast w drugim przypadku w mieszaninie pierwotnej w nadmiarze w stosunku do składu azeotropu znajduje się składnik A (aceton) i to właśnie on znajdować się będzie w głównej mierze w destylacie.