Wasilij Michajłowicz Błochin

Wasilij Michajłowicz Błochin, j. ros. Васи́лий Миха́йлович Блохи́н (ur. 1895, zm. 3 lutego 1955) – rosyjski funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa, generał-major (kombryg), naczelnik Komendantury w Zarządzie Administracyjno-Gospodarczym Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych (NKWD), w okresie od 1924 do 1953 własnoręcznie zastrzelił około 50 tys. ludzi.

W czasie I wojny światowej był żołnierzem w armii carskiej, a po rewolucji październikowej opowiedział się po stronie bolszewików. Od 1921 był funkcjonariuszem WCzK. Pierwszą egzekucję przeprowadził w sierpniu 1924 na Łubiance. To jemu Stalin powierzał wykonywanie wyroków szczególnej wagi. Uczestniczył w realizacji czystek politycznych z lat 1936-1938 i późniejszych wykonując wyroki między innymi na Lwie Kamieniewie, Grigoriju Zinowjewie, Michaile Tuchaczewskim i Nikołaju Jeżowie. Błochinowi przypisuje się także zabicie pisarza Izaaka Babla.

Po wybuchu II wojny światowej był jednym z głównych organizatorów i wykonawców zbrodni katyńskiej, jako członek grupy operacyjnej w skład której weszli także major NKWD Nikołaj Siniegubow i Michaił Kriwienko. Kierował bezpośrednio egzekucjami na polskich oficerach z obozu filtracyjno-represyjnego w Ostaszkowie, wykonując wiele wyroków osobiście. Egzekucje trwały od 5 kwietnia 1940, w budynku przy ul. Sowieckiej 2 w Kalininie. Ofiary mordu chowane były w Miednoje na terenie letniskowym kalinińskiego NKWD. Zamordowano co najmniej 6300 polskich oficerów i funkcjonariuszy policji. Za udział w akcji Błochin został nagrodzony premią w wysokości miesięcznego uposażenia.

Wasilij Błochin wprowadził też wiele usprawnień do pracy NKWD, m.in. zastąpił szybko nagrzewające się rewolwery Nagant niemieckimi Waltherami PP i nakazał zaadaptowanie skórzanych fartuchów używanych w rzeźniach tak, aby mundur funkcjonariusza NKWD pozostał "zawsze czysty i schludny".

Odznaczony wieloma radzieckimi orderami. Po śmierci Józefa Stalina w 1953 przeszedł na emeryturę. Na krótko przed śmiercią został pozbawiony stanowiska generała-majora. Zmarł na wylew we własnym łóżku 3 lutego 1955. Pochowany w alei zasłużonych Cmentarza Dońskiego w centrum Moskwy.