Ocena ryzyka zawodowego – mechanik pojazdów samochodowych

Informacje o danym stanowisku pracy i wykonywaniu go

Opis stanowiska

Prace naprawcze wykonywane są w zamkniętej i ogrzewanej hali warsztatowej ze stanowiskami kanałowymi lub podnośnikowymi. Wysokość hali wynosi 4,2 m. Podłoga hali diagnostyczno-naprawczej powinna być olejoodporna i zmywalna. Ściany są zmywalne do wysokości 1,80 m. Z uwagi na zanieczyszczenia powietrza przez pyły i gazy spalinowe, hala napraw jest wyposażona w urządzenia wentylacyjne wyciągowe zarówno ogólne (zapewniające minimum dwukrotną wymianę powietrza w ciągu godziny), jak i miejscowe z tym, że wentylacja miejscowa zastosowana jest na stanowiskach, gdzie przeprowadzane są prace regulacyjne przy pracującym silniku. Wentylacja hali zapewnia, że wartości NDS tlenku węgla (CO) i innych substancji szkodliwych dla zdrowia nie są przekraczane. Stanowiska pracy wyposażone są w dodatkowe oświetlenie miejscowe. Na stanowiskach pracy zapewniono optymalną temperaturę powietrza dzięki centralnemu ogrzewaniu wodnemu. Stanowiska pracy wyposażono też w odpływy ścieków.

Kanały obsługowo-naprawcze są wyposażone w:

• prowadnice zabezpieczające przed wjazdem do kanału,

• odbojnice umożliwiające bezpieczny wjazd pojazdu raz

• wpusty podłogowe i odprowadzenie ścieków do kanalizacji przez osadnik tłuszczu.

W kanałach o do 6 m zapewniono czołowy nawiew powietrza, a w kanałach o dłuższych nawiew boczny. Kanały mają z jednej strony schody, a z drugiej klamry służące do wyjścia awaryjnego. Kanały mają też blokadę instalacji elektrycznej, dzięki czemu nie można włączyć oświetlenia i gniazd wtykowych bez uruchomienia wentylacji. Lampy wykorzystywane w kanałach są zasilane prądem elektrycznym o napięciu maksymalnie 24 V.

 Wymontowane z pojazdu zespoły lub podzespoły są regulowane i naprawiane na stojakach lub za pomocą specjalnych urządzeń. Stosowane środki pracy to:

• podnośniki kolumnowe i podnośniki ruchome pneumatyczne lub hydrauliczne,

• podstawki samochodowe regulowanej wysokości,

• narzędzia z napędem elektrycznym, bądź pneumatycznym to: klucze, wiertarki, szlifierki kątowe, rozwiertaki do zgrzein, wkrętarki, młotki, pistolety do przedmuchiwania, smarownice,

• narzędzia ślusarskie (w tym szczypce płaskie i uniwersalne, szczotki, pilniki, młotki),

• klucze specjalistyczne i zestawy kluczy: płaskich, nasadowych, imbusowych, dynamometrycznych, oczkowych,

• ściągacze łożysk, sprężyn, końcówek drążków kierowniczych,

• próbnik do sprawdzania spryskiwaczy,

• wielostanowiskowy warsztatowy stół roboczy z imadłami,

• wózki narzędziowo monterskie,

• urządzenia do mycia i piaskowania części.

Pracownik używa urządzeń pomiarowych, w tym: suwmiarki, mikrometru, szczelinomierza oraz ciśnieniomierza. W hali stacji diagnostyczno-naprawczej znajduje się też obrabiarka do przetaczania tarcz i bębnów hamulcowych, nitownica do okładzin hamulcowych oraz stołowa szlifierka elektryczna i lutownica.

Zakres obowiązków operatora

W ramach obowiązków mechanik:

• przyjmuje pojazd do naprawy, sporządzając protokół przyjęcia;

• wprowadza pojazd na stanowisko diagnostyczno-naprawcze;

• ustala przyczyny wad i uszkodzeń poszczególnych zespołów i mechanizmów pojazdu;

• usuwa usterkę, w tym celu: wykonuje niezbędne operacje demontażowo-montażowe, naprawia podzespoły, wymienia uszkodzone części na nowe, pobrane z magazynu, dorabia i dopasowuje części nieznormalizowane, wykorzystując obróbkę ręczną, mechaniczną i różne sposoby łączenia (klejenie, nitowanie, lutowanie, spawanie, zgrzewanie itp.),wymienia płyny eksploatacyjne (z zachowaniem wymogów ochrony środowiska naturalnego);

• myje i oczyszcza części oraz podzespoły;

• wykonuję sprawdzenie końcowe funkcjonowania pojazdu (przy pomocy urządzeń pomiarowych, komputerów, a nierzadko wykonując jazdę testową);

• oddaje pojazd do działu obsługi klienta z protokołem wykonanych czynności, wymienionych części oraz zużytych materiałów.

Organizacja pracy

Stacja naprawcza jest otwarta od poniedziałku do piątku. Zatrudnionych jest czterech mechaników wykonujących pracę na dwóch zmianach.

Wymagane kwalifikacje

Warunkiem podjęcia pracy jest ukończenie, co najmniej szkoły zawodowej o kierunku „budowa i eksploatacja pojazdów samochodowych”. Kwalifikacje można uzyskać w zasadniczej szkole zawodowej, zasadniczej szkole rzemiosła, lub bezpośrednio w zakładzie pracy, który ma warunki do prowadzenia praktycznej nauki zawodu.

Pracownik musi mieć aktualne:

• zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy na stanowisku mechanika samochodowego,

• szkolenie bhp ogólne i stanowiskowe oraz szkolenie okresowe.

Istotną cechą jest zdolność koncentracji umożliwiająca obserwację pracy pojazdu. Wymaga się podzielności uwagi, szybkiej orientacji, spostrzegawczości oraz zdolności logicznego rozumowania w celu lokalizowania przyczyn awarii. Pożądane są uzdolnienia i zainteresowania techniczne, umiejętność posługiwania się różnymi narzędziami, instalowanie i uruchamianie urządzeń technicznych, znajomość zasad ich działania, umiejętność czytania schematów i rysunków technicznych. Niezbędne jest koordynacja wzrokowo-ruchowa, sprawność manualna, prawidłowe funkcjonowanie narządów zmysłu: wzroku, słuchu i węchu. Niezbędna jest znajomość obsługi komputera typu PC, oprogramowania wspomagającego, umiejętność posługiwania się tabelami danych regulacyjnych oraz skomputeryzowanymi katalogami części wymiennych.

Przeciwwskazania do zatrudniania to:

• wady wzroku niedające się skorygować szkłami optycznymi, brak widzenia obuocznego; daltonizm, zaburzenia adaptacji wzroku do ciemności,

• choroby narządu słuchu uniemożliwiające kontrolę słuchową pracy pojazdów,

• obniżona sprawność ruchowa kończyn górnych i dolnych,

• skłonność do uczuleń,

• przewlekłe schorzenia układu oddechowego,

• zaburzenia równowagi i świadomości,

• zaburzenia psychiczne,

• epilepsja i inne stany chorobowe przebiegające z utratą przytomności.

Stosowane środki profilaktyczne

Pracownik ma do dyspozycji ochrony indywidualne:

• odzież ochronną, w tym koszulę flanelową i kombinezon z tkanin impregnowanych, buty na podeszwach antypoślizgowych, kurtkę na okres jesienno-zimowy,

• rękawice ochronne z vitonu,

• nakrycie głowy, 

• ochrony twarzy i oczu (okulary ochronne),

• ochrony układu oddechowego (jednorazową maskę przeciwpyłową),

• ochronniki słuchu,

• dermatologiczne środki ochrony skóry (kremy, pasty i maści).

Na stanowisku pracy są też instrukcje:

• obsługi narzędzi z napędem elektrycznym i pneumatycznym,

• transportu wewnętrznego,

• wykonywania poszczególnych rodzajów prac (np. wymiany oleju, demontażu i montażu podzespołów, mycia części itp.),

• przeciwpożarową.

 Inne środki profilaktyczne to:

• regularne przeglądy konserwacyjne instalacji i maszyn (zwłaszcza podnośników, maszyn zasilanych elektrycznie i pneumatycznie),

• podręczny sprzęt ppoż. i apteczka pierwszej pomocy,

• okresowe szkolenia bhp i badania lekarskie.

Statystyka wypadków na stanowisku pracy za ostatnie lata

W ostatnich latach zanotowano kilka „lekkich” wypadków przy pracy:

• potrącenie pracownika przez wjeżdżający do warsztatu samochód (prowadzony przez klienta), 

• stłuczenie stopy ew. innej części ciała w wyniku upuszczenia demontowanej części.

Pierwsze zagrożenie ograniczono przez nakaz wprowadzania samochodów do hali diagnostycznej wyłącznie przez upoważnionych pracowników. Klient ma obowiązek pozostawić samochód na placu manewrowym przed halą napraw. W celu ograniczenia drugiego zagrożenia przeprowadzono szkolenie z zasad prawidłowego wykonywania przenoszenia części o dużych gabarytach. Nakazano też pracę w zespołach.

W analizowanym okresie nie zanotowano żadnego przypadku choroby zawodowej.

Karta oceny ryzyka zawodowego

Kartę oceny ryzyka zawodowego opracowano w skali trójstopniowej wg PN-N-18002:2011 Systemy zarządzania bhp. Ogólne wytyczne do oceny ryzyka zawodowego. Karta jest modelowa, dla tego dla konkretnego miejsca i zakresu prac ocena ryzyka zawodowego może zawierać i inne zagrożenia – specyficzne dla tego konkretnego stanowiska pracy oraz konkretnych czynności wykonywanych przez pracownika.

Zagrożenie lub czynnik niebezpieczny, szkodliwy, uciążliwy	Źródło zagrożenia	Możliwe skutki zagrożenia
Kontakt człowieka z pojazdami w ruchu potrącenie, przygniecenie.	Pojazdy manewrujące na placu przed halą napraw i pojazdy wprowadzane na stanowiska obsługowo-naprawcze.	Urazy ciała ze skutkiem trudnym do przewidzenia do śmierci włącznie. Może dochodzić do złamań, zmiażdżeń, ale też poważnych obrażeń wewnętrznych.
Niekontrolowany ruch pojazdu.	Pojazd stojący na kanale przeglądowym, w przypadku wadliwych hamulców lub braku zablokowania kół.	Urazy wewnętrzne do śmierci włącznie.
Powierzchnie sprzyjające upadkom na tym samym poziomie.	Zbędne przedmioty w miejscach pracy i przejściach, uszkodzenia posadzki, rozlane płyny eksploatacyjne, bałagan na stanowisku pracy, błoto.	Złamania i zwichnięcia kończyn, stłuczenia ciała oraz urazy głowy.
Upadek na niższy poziom.	Niezabezpieczone kanały naprawcze; schody zejściowe do kanałów, praca z drabinek i podestów.	Stłuczenia, złamania i zwichnięcia kończyn, także obrażenia wewnętrzne i urazy głowy.
Uderzenie o nieruchome elementy.	Elementy wejść, bram wjazdowych do hali napraw, wyposażenie hali.	Stłuczenia, skaleczenia, urazy głowy.
Uderzenia przez ruchome elementy.	Skrzydło bramy, okna, drzwi, szlaban przy wjeździe na teren firmy. Drzwi i pokrywa silnika naprawianych pojazdów.	Stłuczenia, najczęściej dłoni, urazy głowy.
Uderzenie, przygniecenie przez spadające przedmioty.	Szczególnie podczas prac pod pojazdem, także wskutek opadnięcia podnośnika z naprawianym pojazdem. Źle składowane narzędzia, materiały i części samochodowe.	Urazy ciała ze skutkiem trudnym do przewidzenia, aż do śmierci włącznie.
Pochwycenie przez ruchome elementy obsługiwanych pojazdów.	Wirujące części silnika lub ruchome elementy podzespołów napędowych pojazdów ciężarowych.	Rozcięcia palców rąk, zerwania paznokci, skaleczenia, zmiażdżenia i złamania, amputacja urazowa palców rąk.
Ostre, wystające i chropowate elementy.	Ostre elementy naprawianego pojazdu, wyposażenie warsztatu, narzędzia ręczne np.: szczotki druciane, wkrętaki, skrobaki, pilniki. Elementy opakowań.	Urazy rąk, a zwłaszcza palców (skaleczenia, zakłucia, otarcia).
Uderzenie przez przedmioty przenoszone (wysunięcie lub wyślizgnięcie się przedmiotu z rąk).	Przenoszone lub podnoszone ciężkie przedmioty zespoły i podzespoły samochodowe.	Otarcia, skaleczenia, ale też i poważne złamania i zmiażdżenia kości w wyniku upadku na stopy.
Powierzchnie i czynniki o wysokiej temperaturze.	Silnik, układ wydechowy i chłodzenia, zwłaszcza podczas uzupełniania płynów.	Oparzenie I i II stopnia skóry rąk.
Praca z narzędziami ręcznymi.	Niewłaściwie dobrane lub niesprawne narzędzia. Zwłaszcza w razie nagłego ustąpienia śruby lub zsunięcia się klucza przy odkręcaniu połączeń śrubowych.	Skaleczenia, zakłucia, stłuczenia, uderzenia odpryskami materiału najbardziej narażone są ręce.
Praca z narzędziami o napędzie elektrycznym.	Możliwość pochwycenia przez wirujące elementy maszyn, zwłaszcza podczas pracy z luźnymi elementami stroju.	Z reguły niewielkie obrażenia, jak skaleczenia, zakłucia, stłuczenia, otarcia, ale także złamania.
Praca z narzędziami o napędzie pneumatycznym.	Węże zasilające narzędzia z napędem pneumatycznym – najczęściej w wyniku wyrwania końcówki lub uszkodzenia samego węża lub w wyniku złego posługiwania się samym narzędziem.	Skutkiem są urazy, najczęściej rąk, ale też niebezpieczne urazy twarzy, a zwłaszcza oczu.
Substancje chemiczne trujące.	Spaliny silnika spalinowego, opary paliwa i płynów eksploatacyjnych (najczęściej podczas mycia części, noszenia ubrudzonej paliwem odzieży, przedmuchiwania przewodów paliwowych, dysz gaźników, przy zasysaniu paliwa ze zbiorników oraz wdychaniu spalin silników gaźnikowych).	Zawroty głowy i nudności. Toksyczne uszkodzenie narządów wewnętrznych mogące być przyczyną chorób nowotworowych.
Substancje chemiczne drażniące.	Kontakt z niedokładnie oczyszczonymi częściami i podzespołami, z olejami oraz środkami do mycia i odtłuszczania zdemontowanych podzespołów.	Wysuszanie i odtłuszczanie skóry powodujące podrażnienia, w tym swędzenie i zaczerwienienie.
Substancje chemiczne żrące.	Substancje pochodzące z akumulatorów (kwas siarkowy), układów hamulcowych i silnikowych.	Oparzenia chemiczne skóry i oczu w przypadku pryśnięcia.
Szkodliwe czynniki chemiczne występujące przy obsłudze samochodu.	Płyny eksploatacyjne, olej, paliwo, oraz inne czynniki związane z myciem części i pojazdów.	Dolegliwości skórne (uczulenia, wysuszenie, popękanie).
Odpryski czynnika materialnego.	Praca pod pojazdem, czyszczenie i szlifowanie, praca szczotkami drucianymi i elektronarzędziami.	Zaprószenie oczu, zapalenie spojówek, uszkodzenia gałki ocznej.
Prąd elektryczny o napięciu do 1 kw.	Urządzenia zasilane energią elektryczną. Uszkodzona instalacja, przewody zasilające wykorzystywanych elektronarzędzi i przenośnych punktów oświetlenia.	Porażenie prądem elektrycznym do utraty przytomności, zatrzymania akcji serca i śmierci poszkodowanego.
Pożar, wybuch.	Zwarcie w instalacji elektrycznej pojazdu. Przypadkowe zaprószenie ognia. Palenie tytoniu w miejscach niedozwolonych. Wycieki i opary paliw z naprawianych pojazdów, zaoliwione czyściwo.	Zatrucie dymami pożarowymi (zwłaszcza tlenkiem węgla). Poparzenia. Śmierć.
Przeciążenie statyczne układu mięśniowo-szkieletowego.	Przenoszenie materiałów oraz podzespołów. Nieprawidłowa postawa w czasie demontażu, przenoszenia i montażu większych gabarytowo części pojazdu. Niestosowanie urządzeń pomocniczych.	Zwyrodnienia układu mięśniowo-szkieletowego (głównie części lędźwiowej kręgosłupa), bóle pleców.
Przeciążenie dynamiczne układu mięśniowo-szkieletowego.	Przenoszenie materiałów oraz podzespołów, nieprawidłowa postawa w czasie demontażu, podnoszenia, odstawiania i montażu większych części. Niestosowanie urządzeń pomocniczych.	Urazy układu mięśniowo-szkieletowego (głównie części lędźwiowej kręgosłupa), wypadnięte dyski, przepuklina, naciągnięcia, także zerwania ścięgien i mięśni.
Wymuszona pozycja ciała.	Demontaż i montaż podzespołów samochodowych w trudno dostępnych miejscach samochodu, ograniczone przestrzenie miejsca pracy.	Schorzenia układu mięśniowo-szkieletowego spowodowane wymuszoną pozycją ciała
Wadliwe oświetlenie stanowiska pracy.	Praca w warunkach niewłaściwego oświetlenia (sztuczne, naturalne), brak lub źle dobrane źródła światła lub opraw powodujące olśnienia i efekt stroboskopowy.	Zmęczenie wzroku, bóle głowy i okresowe złe samopoczucie, bóle oczu, łzawienie.
Zmienny mikroklimat.	Zmienne warunki atmosferyczne zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. Kontrast termiczny pomiędzy nagrzaną halą napraw, a placem manewrowym.	Choroby układu oddechowego, w tym najczęściej przeziębienia.
Hałas.	Próby, regulacje silników naprawianych pojazdów. Silniki wykorzystywanych narzędzi z napędem i wentylatorów. Prace demontażowe z narzędziami bez napędu.	Poza słuchowe skutki oddziaływania hałasu. Uszczerbek słuchu, a przy dłuższym narażeniu nawet utrata słuchu.
Wibracje.	Praca za pomocą ręcznych narzędzi z napędem. Wibracje powodowane pracą silników naprawianych pojazdów.	Przy dłuższym narażeniu zaburzenia nerwowo-naczyniowe w palcach dłoni, upośledzenie czucia, mrowienie i drętwienie.
Ołów, jego pyły i pary.	Podczas naprawy chłodnic, demontażu akumulatorów, używania farb, smarów itp.).	Przewlekłe zatrucia w wyniku kumulacji związków ołowiu w organizmie.
Wypadek komunikacyjny.	Jazda próbna w celu prawidłowego zdiagnozowania usterki i końcowej kontroli jakości naprawy.	Urazy ciała ze skutkiem trudnym do przewidzenia do śmierci włącznie. Może dochodzić do złamań, zmiażdżeń, ale też poważnych obrażeń wewnętrznych.
Zagrożenia biologiczne
Zagrożenie	Źródło zagrożenia	Możliwe skutki zagrożenia
Grupa	Droga zakażenia
Wirusy grypy (typu A, B, C) Orthomyxoviridae.	Ludzie.	Grypa, zapalenie płuc.
Gr. 2, szczepienia.	Powietrzno-kropelkowa.
Prątek gruźlicy Mycobacterium tuberculosis.	Ludzie.	Gruźlica płuc, rzadziej innych narządów.
Gr. 3, szczepienia.	Powietrzno-kropelkowa.
Salmonell choleraesuis.	Woda, produkty roślinne i zwierzęce, posiłki w pracy.	Salmonelloza, zapalenie żołądka i jelit, zatrucia pokarmowe.
Gr. 3, szczepienia.	Posiłki, pokarmowo-wodna.
Gronkowiec złocisty Staphlococcus areus.	Ludzie.	Zakażenia ropne, zapalenie górnych dróg oddechowych, alergia skórna.
Gr. 2, brak szczepień A.	Powietrzno-kropelkowa, powietrzno-pyłowa, pokarmowa, bezpośrednia.
Grzybica. Candida, albicans.	Ludzie.	Kandydoza paznokci, skóry.
Gr. 2, brak szczepień A.	Bezpośrednio, wilgotne środowisko.

KARTA OCENY RYZYKA ZAWODOWEGO	Data ........................	Numer Karty.....1..........
	Sporządził zespół: ......................................................... .................................................................. ............................................................
Stanowisko pracy	Mechanik samochodowy	Liczba narażonych ..............1.........
Charakterystyka stanowiska pracy. Praca wykonywana jest w zamkniętej i ogrzewanej hali z kanałami i podnośnikami. Podłoga i ściany są olejoodporne i zmywalne. Hala jest wyposażona w wentylację ogólną i odciągi miejscowe, w tym odciągi spalin. Stanowiska pracy wyposażone są w dodatkowe oświetlenie miejscowe (lampy zasilane prądem elektrycznym o napięciu 24 V). Na stanowiskach zapewniono optymalną temperaturę powietrza. Stanowiska wyposażono w odpływy ścieków do osadnika błota i tłuszczu. Kanały obsługowo-naprawcze wyposażono w prowadnice zabezpieczające, odbojnice, nawiew powietrza, schody i klamry do wyjścia awaryjnego. Pracownik wykorzystuje: podnośniki kolumnowe, podnośniki ruchome pneumatyczne lub hydrauliczne, podstawki samochodowe, narzędzia z napędem elektrycznym, bądź pneumatycznym, narzędzia ślusarskie, klucze specjalistyczne i ogólnego stosowania, ściągacze łożysk, sprężyn, końcówek drążków kierowniczych, warsztatowy stół roboczy z imadłami, wózki narzędziowo monterskie, urządzenia do mycia i piaskowania części, urządzenia pomiarowe, obrabiarkę do przetaczania tarcz i bębnów hamulcowych, nitownicę oraz szlifierkę stołową i lutownicę. Mechanik: przyjmuje pojazd do naprawy, wprowadza pojazd na stanowisko, ustala przyczyny wad i uszkodzeń, usuwa usterkę, wymienia płyny eksploatacyjne, myje i oczyszcza części oraz podzespoły, sprawdza końcowe funkcjonowanie pojazdu, oddaje pojazd do działu obsługi klienta z protokołem wykonanych czynności, wymienionych części oraz zużytych materiałów. Pracownik ma do dyspozycji: odzież ochronną, buty na podeszwach antypoślizgowych, kurtkę na okres jesienno-zimowy, rękawice ochronne, nakrycie głowy, okulary ochronne, jednorazową maskę przeciwpyłową, ochronniki słuchu, kremy, pasty i maści. Na stanowisku pracy są też instrukcje: obsługi narzędzi z napędem elektrycznym i pneumatycznym, transportu wewnętrznego, wykonywania poszczególnych rodzajów prac, przeciwpożarowa. Inne środki profilaktyczne to: regularne przeglądy konserwacyjne instalacji i maszyn, podręczny sprzęt ppoż. i apteczka pierwszej pomocy, okresowe szkolenia bhp i badania lekarskie.	Dokumenty odniesienia: rozp. MGiP z 27.7.2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bhp (Dz.U. Nr 180, poz. 1860, ze zm.), rozp. MPiPS z 26.9.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bhp (tj. Dz.U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650, ze zm.), rozp. MPiPS z 14.3.2000 r. w sprawie bhp przy ręcznych pracach transportowych (Dz.U. Nr 26, poz. 313, ze zm.), rozp. MI z 12.3.2002 r. w sprawie bhp w komunikacji miejskiej oraz autobusowej komunikacji międzymiastowej (Dz.U. Nr 37, poz. 341, ze zm.), rozp. MG z 30.10.2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bhp w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz.U. Nr 191, poz. 1596, ze zm.), rozp. MG z 21.8.2007 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla sprzętu elektrycznego (Dz.U. Nr 155, poz. 1089), rozp. Ministrów: Pracy i Opieki Społecznej, Przemysłu Ciężkiego oraz Zdrowia z 13.4.1951 r. w sprawie bezpieczeństwa pracy przy sprężarkach powietrznych (Dz.U. Nr 22, poz. 174), rozp. MG,PiPS z 14.1.2004 r. w sprawie bhp przy czyszczeniu powierzchni, malowaniu natryskowym i natryskiwaniu cieplnym (Dz.U. Nr 16, poz. 156, ze zm.), rozp. MZ z 30.10.2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy związanej z występowaniem w miejscu pracy czynników chemicznych (Dz.U. z 2005 r. Nr 11, poz. 86, ze zm.), rozp. MPiPS z 29.11.2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz.U. Nr 217, poz. 1833, ze zm.), rozp. MSWiA z 7.6.2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. Nr 109, poz. 719), rozp. MZiOS z 30.5.1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. Nr 69, poz. 332), PN-N-18002:2011 Systemy zarządzania bhp. Ogólne wytyczne do oceny ryzyka zawodowego, instrukcje zakładowe.
Lp.	Zagrożenie	Źródło zagrożenia
1	Kontakt człowieka z pojazdami w ruchu potrącenie, przygniecenie.	Pojazdy manewrujące na placu przed halą napraw i pojazdy wprowadzane na stanowiska obsługowo-naprawcze.
2.	Niekontrolowany ruch pojazdu.	Pojazd stojący na kanale przeglądowym, w przypadku wadliwych hamulców lub braku zablokowania kół.
3.	Powierzchnie sprzyjające upadkom na tym samym poziomie.	Zbędne przedmioty w miejscach pracy i przejściach, uszkodzenia posadzki, rozlane płyny eksploatacyjne, bałagan na stanowisku pracy, błoto.
4.	Upadek na niższy poziom.	Niezabezpieczone kanały naprawcze; schody zejściowe do kanałów, praca z drabinek i podestów.
5.	Uderzenie o nieruchome elementy.	Elementy wejść, bram wjazdowych do hali napraw, wyposażenie hali.
6.	Uderzenia przez ruchome elementy.	Skrzydło bramy, okna, drzwi, szlaban przy wjeździe na teren firmy. Drzwi i pokrywa silnika naprawianych pojazdów.
7.	Uderzenie, przygniecenie przez spadające przedmioty.	Szczególnie podczas prac pod pojazdem, także wskutek opadnięcia podnośnika z naprawianym pojazdem. Źle składowane narzędzia, materiały i części samochodowe.
8.	Pochwycenie przez ruchome elementy obsługiwanych pojazdów.	Wirujące części silnika lub ruchome elementy podzespołów napędowych pojazdów ciężarowych.
9.	Ostre, wystające i chropowate elementy.	Ostre elementy naprawianego pojazdu, wyposażenie warsztatu, narzędzia ręczne np.: szczotki druciane, wkrętaki, skrobaki, pilniki. Elementy opakowań.
10.	Uderzenie przez przedmioty przenoszone (wysunięcie lub wyślizgnięcie się przedmiotu z rąk).	Przenoszone lub podnoszone ciężkie przedmioty – zespoły i podzespoły samochodowe.
11.	Powierzchnie i czynniki o wysokiej temperaturze.	Silnik, układ wydechowy i chłodzenia, zwłaszcza podczas uzupełniania płynów.
12.	Praca z narzędziami ręcznymi.	Niewłaściwie dobrane lub niesprawne narzędzia. Zwłaszcza w razie nagłego ustąpienia śruby lub zsunięcia się klucza przy odkręcaniu połączeń śrubowych.
13.	Praca z narzędziami o napędzie elektrycznym.	Możliwość pochwycenia przez wirujące elementy maszyn, zwłaszcza podczas pracy z luźnymi elementami stroju.
14.	Praca z narzędziami o napędzie pneumatycznym.	Węże zasilające narzędzia z napędem pneumatycznym – najczęściej w wyniku wyrwania końcówki lub uszkodzenia samego węża lub w wyniku złego posługiwania się samym narzędziem.
15.	Substancje chemiczne trujące.	Spaliny silnika spalinowego, opary paliwa i płynów eksploatacyjnych (podczas mycia części, noszenia ubrudzonej paliwem odzieży, przedmuchiwania przewodów paliwowych, dysz gaźników, przy zasysaniu paliwa ze zbiorników oraz wdychaniu spalin silników gaźnikowych).
16.	Substancje chemiczne drażniące.	Kontakt z niedokładnie oczyszczonymi częściami i podzespołami, z olejami oraz środkami do mycia i odtłuszczania zdemontowanych podzespołów.
17.	Substancje chemiczne żrące.	Substancje pochodzące z akumulatorów (kwas siarkowy), układów hamulcowych i silnikowych.
18.	Szkodliwe czynniki chemiczne występujące przy obsłudze samochodu.	Płyny eksploatacyjne, olej, paliwo, oraz inne czynniki związane z myciem części i pojazdów.
19.	Odpryski czynnika materialnego.	Praca pod pojazdem, czyszczenie i szlifowanie, praca szczotkami drucianymi i elektronarzędziami.
20.	Prąd elektryczny o napięciu do 1 kV.	Urządzenia zasilane energią elektryczną. Uszkodzona instalacja, przewody zasilające wykorzystywanych elektronarzędzi i przenośnych punktów oświetlenia.
21.	Pożar, wybuch.	Zwarcie w instalacji elektrycznej pojazdu. Przypadkowe zaprószenie ognia. Palenie tytoniu w miejscach niedozwolonych. Wycieki i opary paliw z naprawianych pojazdów, zaoliwione czyściwo.
22.	Szkodliwe czynniki chemiczne występujące przy obsłudze samochodu.	Płyny eksploatacyjne, olej, paliwo, oraz inne czynniki związane z myciem części i pojazdów.
23.	Przeciążenie statyczne układu mięśniowo-szkieletowego.	Przenoszenie materiałów oraz podzespołów. Nieprawidłowa postawa w czasie demontażu, przenoszenia i montażu większych gabarytowo części pojazdu. Niestosowanie urządzeń pomocniczych.
24.	Przeciążenie dynamiczne układu mięśniowo-szkieletowego.	Przenoszenie materiałów oraz podzespołów, nieprawidłowa postawa w czasie demontażu, podnoszenia, odstawiania i montażu większych części. Niestosowanie urządzeń pomocniczych.
25.	Wymuszona pozycja ciała.	Demontaż i montaż podzespołów samochodowych w trudno dostępnych miejscach samochodu, ograniczone przestrzenie miejsca pracy.
26.	Wadliwe oświetlenie stanowiska pracy.	Praca w warunkach niewłaściwego oświetlenia (sztuczne, naturalne), brak lub źle dobrane źródła światła lub opraw powodujące olśnienia i efekt stroboskopowy.
27.	Zmienny mikroklimat.	Zmienne warunki atmosferyczne zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. Kontrast termiczny pomiędzy nagrzaną halą napraw, a placem manewrowym.
28.	Hałas.	Próby, regulacje silników naprawianych pojazdów. Silniki wykorzystywanych narzędzi z napędem i wentylatorów. Prace demontażowe z narzędziami bez napędu.
29.	Wibracje.	Praca za pomocą ręcznych narzędzi z napędem. Wibracje powodowane pracą silników naprawianych pojazdów.
30.	Ołów, jego pyły i pary.	Podczas naprawy chłodnic, demontażu akumulatorów, używania farb, smarów itp.).
31.	Wypadek komunikacyjny.	Jazda próbna w celu prawidłowego zdiagnozowania usterki i końcowej kontroli jakości naprawy.
Zagrożenia biologiczne
Lp.	Zagrożenie	Źródło zagrożenia
	Grupa ryzyka	Droga przenoszenia
32.	Wirusy grypy (typu A, B, C) Orthomyxoviridae.	Ludzie.
	Gr. 2, szczepienia.	Powietrzno-kropelkowa.
33.	Prątek gruźlicy Mycobacterium tuberculosis.	Ludzie.
	Gr. 3, szczepienia.	Powietrzno-kropelkowa.
34.	Salmonell choleraesuis.	Woda, produkty roślinne i zwierzęce, posiłki w pracy.
	Gr. 3, szczepienia.	Posiłki, pokarmowo-wodna.
35.	Grzybica. Candida, albicans.	Ludzie.
	Gr. 2, brak szczepień A.	Bezpośrednio, wilgotne środowisko.
Uwagi: Brak lub niestosowanie zabezpieczeń powoduje podwyższenie kategorii ryzyka, tzn. zwiększa się prawdopodobieństwo zaistnienia wypadku ew. choroby.	Zatwierdził: ……………………………………………..