Opracowanie powierzchni struktury metalowej pod uzupełnienia metalowo-ceramiczne

1. Kształt struktury:

* ma główny wpływ na połączenie ceramiki licującej z danym stopem metalu

* prawidłowe opracowanie zapobiega niepowodzeniom technicznym w dalszej pracy

* decyduje o żywotności całego uzupełnienia.

2. Połączenie między stopem a ceramiką:

* zależy od rodzaju materiału

*wpływ ma wybór instrumentów obrotowych (frezów, gumek )

* niewłaściwe opracowanie może doprowadzić do powstawania pęcherzy i odprysków

* wnętrze struktury należy dokładnie obejrzeć pod mikroskopem i ewentualnie zniwelować wszelkie niedoskonałości ( pęcherze, porowatości) przy użyciu frezu lub wiertła różyczkowego

3. Idealne dopasowanie:

* struktura musi dać się łatwo osadzić na model- bez jakichkolwiek napięć

* stosowanie kamieni na bazie węglika krzemu nie jest wskazane do licowania ceramiki, ponieważ ich cząsteczki mogą przedostać się do struktury metalowej (cząsteczki te ulegają gazowaniu i powodują powstanie pęcherzy)

4. Kierunek frezowania:

* należy prowadzić go w kierunku mezjalno-dystalnym, bez stosowania nadmiernej siły

* krawędzie powinny być zaokrąglone.

* nieprawidłowy kierunek frezowania prowadzi do odkształceń struktury, a tym samym do ewentualnej zmiany kształtu podczas późniejszej obróbki termicznej

* podczas opracowania stopów o wysokiej zawartości złota łatwo dochodzi do powstawania rys, które prowadzą do powstania małych otworów powierzchniowych. Tkwiące w nich zanieczyszczenia mogą być przyczyną pęcherzy w ceramice. Stopy te należy opracować przy użyciu frezów o nacięciu naprzemianskośnym.

* zalecane opracowywanie przy użyciu frezu o nacięciu naprzemianskośnym

* pęcherze powstają w wyniku gazów na powierzchni połączenia struktury z opakerem. Bardzo ważne jest prawidłowe opracowanie struktury przy użyciu odpowiednich frezów.

* przy użyciu zaokrąglonych frezów można idealnie opracować miejsca styku stopu i ceramiki. Powierzchnie nośne dla ceramiki powinny być ukształtowane tak, by mogły odbierać obciążenia okluzyjne. Zwłaszcza językowe powierzchnie należy starannie opracować, ponieważ w tym miejscu dochodzi do odprysków ceramiki.

* opracowanie krawędzi korony przy użyciu dużego wiertła różyczkowego. Przy samej krawędzi struktura ma grubość 0,1mm. Ten etap postępowania należy przeprowadzić w mikroskopie. Jak dotąd wszystkie etapy wszystkie etapy wykonywano bez kikuta gipsowego.

5. Końcowe opracowanie krawędzi korony:

* strukturę należy osadzić na model i mocno przytrzymać palcem

* krawędź korony opracowuje się pod mikroskopem przy użyciu wiertła różyczkowego o niewielkich właściwościach tnących. Krawędź struktury będzie ostra, jeżeli przyłożymy do niej wiertło różyczkowe nieco poniżej jego wierzchołka. Należy zwracać szczególna uwagę na szczelność struktury.

* przy krawędzi korony zniesiono tylko niewielką ilość materiału. Jeżeli zastosujemy w tym rejonie wiertło różyczkowe, powstałyby dziurki. Z tego względu poleca się stosowanie białego kamienia.

6. Gotowa struktura:

* cały obiekt posiada okrągłe kontury, a powierzchnie nośne są idealnie opracowane

* piaskowanie cząsteczkami tlenku glinu -po jego zakończeniu należy dokładnie oczyścić powierzchnię struktury z resztek cząsteczek ściernych i innych zabrudzeń. Krawędź struktury należy szczególnie dokładnie wypiaskować dyszą skierowaną pod kątem 45^o

7. JEŚLI:

* struktura jest nieprawidłowo dopasowana - frezowano z zastosowaniem zbyt dużej siły, a podczas kompensacji napięć doszło do powstania rys. Ponadto krawędź struktury jest za krótka i postrzępiona.

*krawędź sieczna jest zbyt ostra, a warstwy ceramiki zostały nałożone nierównomiernie - pęknięcie ceramiki powstało na skutek wytworzenia małych pęcherzyków powietrza na powierzchni łączącej ceramikę z metalem

Taką pracę należy wykonać od nowa.

* przez nieuważne modelowanie wosku lub opracowanie metalu powstały dziurki w gotowej strukturze - w takim przypadku można stosować lutowie lub „metal-corrector”.

* w przypadku małych dziurek, należy zabezpieczyć powierzchnię wewnętrzną i zewnętrzną grafitem, a następnie uzupełnić ubytek lutowiem lub korektorem. W zależności od wielkości dziurki, można umieścić we wnętrzu struktury folię platynową i zalutować ją od zewnątrz. Czasami może dojść w tym miejscu do powstania rys. W takich przypadkach, jedynym wyjściem jest wykonanie nowej struktury.