Imię Nazwisko Koszalin --.--.---- r.

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa

Kierunek Pielęgniarstwo

Nr ……………..

PROCES PIELĘGNOWANIA PACJENTA Z OSTRYM

ZAPALENIEM TRZUSTKI

tytuł – Imię - Nazwisko (wykładowcy)

Opis przypadku

Rencistka 65 – letnia została przyjęta do szpitala z powodu nasilającego się bólu w stawach kończyn górnych i dolnych, co w ostatnim czasie uniemożliwia jej wstawanie z łóżka. Od 15 lat choruje na przewlekłe zapalenie stawów i była nieregularnie leczona w ośrodku zdrowia. Nigdy nie była na badaniu w poradni reumatologicznej. Od dwóch lat z powodu bólów i zniekształceń kończyn górnych nie może wykonywać cięższych prac domowych. Od dwóch miesięcy pojawiły się bóle w stawach kolanowych, które znacznie ograniczyły zdolność poruszania się. O tygodnia chora nie wstawała z łóżka. Pacjentka mieszka na wsi we własnym jednopoziomowym domu, całodobowa opiekę zapewnia jej córka z rodziną. Warunki mieszkaniowe dobre, mieszkanie słoneczne, ciepłe, skanalizowane. Na oddziale stwierdzono znacznego stopnia zniekształcenia palców śródręcza i stawów nadgarstkowych obu rąk, ograniczające chwytność, oraz zniekształcenia stawów stóp i stawów kolanowych. Lewe podudzie ustawione w przykurczu, co powoduje skrócenie kończyn. OB. 84/112, tętno 80/min, temperatura ciała 37,3 °C.

Diagnoza lekarska reumatoidalne zapalenie stawów.

PROBLEM PIELĘGNACYJNY	CEL OPIEKI	REALIZACJA	OCENA DZIAŁAŃ PIELĘGNIARSKICH
1. Dyskomfort spowodowany bólem stawowym	Likwidowanie bólu. Poprawa samopoczucia pacjentki. Zminimalizowa-nie przyczyn występowania bólu poprzez zastosowanie sprzętu ortopedycznego	Podałam leki p/bólowe i p/zapalne według karty zleceń lekarskich. Zapewniłam chorej ciszę i spokój. Zapewniłam ocieplenie stawów poprzez zastosowanie lampy solux. Zabezpieczyłam chorą w „balkonik” który umożliwia jej swobodne poruszanie się.	Po podaniu leków ból zmniejszył się. Pacjentka czuje się lepiej.
2. Dyskomfort spowodowany zniekształceniem palców rąk i stawów kolanowych, nadgarstkowych i stóp.	Zmniejszenie sztywności stawów i zwiększenie ich ruchomości	Uświadomiłam pacjentce znaczenie aktywności fizycznej i rehabilitacji. Zachęciłam pacjentkę do systematycznego wykonywania zaleconej gimnastyki stawów. Doraźnie zastosowałam wcierki z maści p/zapalnej. Zachęciłam chorą do systematycznego korzystania z zabiegów fizykoterapeutycznych.	Dyskomfort spowodowany sztywnością stawów jest mniejszy. Ruchomość w stawach lepsza. Pozytywne efekty rehabilitacji motywują pacjentkę do dalszej pracy.
3. Brak możliwości skorzystania samodzielnego z toalety z powodu ograniczenia sprawności ruchowej (przykurcz lewego podudzia, skrócenie kończyny)	Stworzyć warunki do defekacji.	Zaopatrzyłam pacjentkę w basen i pomogłam jej z niego skorzystać.	Pacjentka oddała stolec.
4. Możliwość występowania powikłań z powodu ograniczenia sprawności ruchowej.	Zapobieganie powstaniu zapalenia żył.	Podałam leki p/zakrzepowe zgodnie z kartą zleceń lekarskich. Zapewniłam współpracę z rehabilitantem.	Pacjentka chętnie przyjmuje zalecone leki i współpracuje z rehabilitantem. Problem wymaga dalszej obserwacji
5. Dyskomfort spowodowany ograniczeniem zdolności do samoopieki i samodzielnego uczestniczenia w zabiegach i ćwiczeniach usprawniających. Problem z samopielęgnacją.	Dążenie do jak najszybszego utrzymania pacjentki w optymalnej kondycji. Pomoc w samopielęgnacji.	Zależnie od stopnia sprawności ruchomości w poszczególnych stawach w danym dniu: - pomaganie pacjentce w wykonywaniu tych czynności, które sprawiają jej trudność( czesanie, ubieranie się, toaleta, ćwiczenia stawów). - zachęcona do podejmowania próby samoobsługi i ćwiczeń rehabilitacyjnych. - wsparcie psychiczne.	Pacjentka stara się wykonywać różne czynności. Chętnie współpracuje.
6. Niepokój chorej o stan zdrowia. Lęk i stan zniechęcenia spowodowany hospitalizacją i długotrwałą terapią.	Ograniczenie niepokoju. Zmiana postawy i zachowań pacjentki co do swojego stanu zdrowia.	Wytłumaczyłam pacjentce cel hospitalizacji, jakie znaczenie ma jej aktywna postawa dla skuteczności terapii. Przekonałam pacjentkę że konsekwentne i systematyczne leczenie i rehabilitacja są szansą na wieloletnią remisję i zachowanie samowystarczalności. Zapoznałam chorą z pacjentami chorującymi na tą samą jednostkę chorobową. Zapewniłam kontakt z rodziną.	Pacjentka zrozumiała cel hospitalizacji, uspokoiła się, jest pogodna, ufa, że uda się jej pokonać chorobę.
7. Brak wiedzy o chorobie oraz niepełne umiejętności racjonalnego postępowania w chorobie.	Edukacje pacjentki i rodziny.	Dostarczyłam rodzinie literaturę na temat choroby. Rozmawiałam z pacjentką oraz z rodziną na temat istoty choroby, odżywiania, znaczenia aktywności, fizycznej zabiegów i ćwiczeń które można wykonywać w domu.	Pacjentka ma większą wiedzę na temat swojej choroby i lepiej sobie radzi w sytuacjach trudnych.