5. Proszę wymienić podstawowe założenia, które powinny by ć spełnione przez daną sytuację społeczną, jeśli ma być ona rozważana na gruncie teorii gier. (Jeżeli ktoś ma Polus w komisji, niech to wykuje!!!!!)
Teoria gier jest stosowana do analizy strategicznych sytuacji decyzyjnych, czyli takich, w których decydent nie sprawuje kontroli nad parametrami, kształtującymi sytuację, nie zna rozkładów ich prawdopodobieństwa i nawet nie jest w stanie sformułować żadnych hipotez na ten temat.
Warunki:
Uczestnicy – aby sytuacja miała charakter gry, uczestniczyć w niej musi co najmniej 2 strony pozostające ze sobą w jakiś interakcjach, np. PiS i PO.
Interesy – uczestnicy winni posiadać obiektywnie istniejące interesy polityczne i dobrze znać zarówno interesy własne, jak i interesy drugiej strony.
Sprzeczność interesów – w teorii gier zakłada się istnienie obiektywnej lub tylko subiektywnej (świadomościowej) sprzeczności interesów, przy czym teoria ta w ogóle nie interesuje się tym, co ją spowodowało.
Strategie – uczestnicy powinni znać swoje strategie działania, które mogą wykorzystać, jak i strategie przeciwnika. Strategia to plan działania przyjęty przez gracza. Zwykle przyjmuje się dwie strategie podstawowe : pokojową (współprac y, miękka, kooperatywna, altruistyczna; polega na szukania kontaktów z drugą stroną, ewentualnie aż stawianiu wspólnych interesów ponad swoją; zaufanie) i wojenną (egoistyczna, konfliktowa, zdradziecka, twarda; bezwzględne dążenie do maksymalizacji realizacji własnych interesów kosztem drugiej strony, a nawet kosztem obu stron; nieufność).
Wyniki – starcie różnych interesów stron, uzewnętrzniające się w przyjmowaniu strategii , powoduje powstawanie wyników gry na przecięciu strategii. Strony wiedzą, gdzie następuje przecięcie macierzy i stąd mogą podejmować racjonalne wybory.
Działania – działania stron wspólnie określają wyniki. Działania są z reguły podejmowane równocześnie.
Zasady – działania i zachowania uczestników gry są określane przez bardzo precyzyjne zasady gry ściśle przestrzegane przez jej uczestników (nawet zasada „nie ma żadnych zasad” jest zasadą).
Racjonalność – uczestnicy działają racjonalnie, tj. znają hierarchię swoich preferencji i dążą do maksymalizacji spodziewanej użyteczności, tzn. do maksymalizacji swoich celów, pod warunkiem, że pozostali uczestnicy zachowują się tak samo.
Zachowanie racjonalne, ale technicznie błędne – działają racjonalnie, ale w oparciu o błędne informacje i złe interpretacje
Z. nieracjonalne – czysto emocjonalne, brak logicznych operacji; decydują w oparciu o stereotypy, uprzedzenia, kierują się emocjami.
Z. irracjonalne – oparte na nierealistycznych koncepcjach odnoszących się do środowiska i celów czy środków;
Z. aracjonalne – racjonale z twojego pkt widzenia, ale z mojego już nie.
6. Proszę wymienić metody heurystyczne w prognozowaniu i scharakteryzować jedną z nich. (Polus lubi prognozowanie ;p)
Metody heurystyczne stosowane są przeważnie w prognozowaniu jak też w procesach podejmowania decyzji. Nazywane są również metodami twórczego rozwiązywania problemów. Ich nazwa pochodzi od greckiego słowa „heusisco”, co oznacza umiejętność znajdywania, poszukiwania. Posługiwanie się tymi metodami oznacza odkrywanie nowych faktów i relacji między innymi faktami, jak też dochodzenie do nowych prawd. Jedną z pochodnych metod heurystycznych jest prognozowanie heurystyczne. Jest to przewidywanie nowych obrazów rzeczywistości, które nie zawsze da się opisać za pomocą analizy przeszłości. Często tez nazywa się je intuicyjnymi gdyż opierają się one na zdrowym rozsądku i wyobraźni człowieka.
Sednem metod heurystycznych jest dochodzenie do nowych rozwiązań poprzez formułowanie hipotezy. Wykorzystują one opinie specjalistów oparte tak na intuicji jak i doświadczeniu, do stworzenia odpowiedniej prognozy.
Połączenie w prognozowaniu heurystycznym świadomego wymyślania przyszłości oraz nieświadomego porządkowania i kojarzenia informacji dotyczących zajmującego nas fragmentu rzeczywistości, pokazuje nam możliwy obraz przyszłości, niekoniecznie będący tym, co dotychczas sprawdziliśmy. Myślenie systematyczne to akt świadomego umysłu zaś myślenie intuicyjne to dar naszej podświadomości. Intuicja i przeczucie mogą doprowadzić do powiązania ze sobą wielu odległych faktów.
Metody heurystyczne są oparte na opinii ekspertów. Dlatego tez bardzo ważnym elementem jest ich właściwy dobór. Wspomnianym wyżej ekspertem jest osoba, która została zaproszona do udziału w badaniu za względu na swoja osobowość, wiedzę oraz szerokie horyzonty myśleniowe. Trafność sądów grupowych jest o wiele lepsza niż indywidualnych toteż bardzo często eksperci łączą się w grupy. Szeroka i wyjątkowa wiedza w określonej dziedzinie jednego eksperta może rekompensować niewiedzę i ignorancję innych ekspertów, mających obszerna wiedzę w innych dziedzinach. Jeżeli uczestnicy badania zostaną skrupulatnie dobrani będą się oni wymieniać swoja wiedza i nawzajem uzupełniać. Ma to duże znaczenie w metodzie delfickiej, w której dąży się do uzyskania zgodnej opinii ekspertów.
METODY HEURYSTYCZNE:
Burza mózgów
Metoda delficka
Metoda wpływów krzyżowych (metoda wzajemnych oddziaływań)
Metoda ankietowa
Brainstorm: Twórcą metody jest Alex Osborn. Jako metoda heurystyczna oparta jest na dwóch podstawowych wymaganiach metodycznych:
nie krytykować,
stymulować jak największą liczbę pomysłów.
Na początku podawane są zwykle rozwiązania znane, tradycyjne, później pojawia się coraz więcej propozycji nowych i oryginalnych. Uzupełniający charakter mają inne warunki i wymagania metodyczne, dzięki którym uczestnicy burzy mózgów mogą:
zgłaszać wszystkie pomysły,
łączyć i doskonalić pomysły,
zgłaszać nasuwające się sugestie bez śledzenia cudzych pomysłów i oczekiwania na swoją kolejkę wypowiedzi,
prezentować pomysły jasno i zwięzłe,
wykorzystywać i rozwijać pomysły innych.
Przy poszukiwaniu rozwiązań za pomocą burzy mózgów wyodrębnia się 3 podstawowe fazy:
I faza przygotowania obejmuje:
sprecyzowanie problemu,
zebranie informacji o badanym problemie,
dobór grupy ekspertów.
Wyróżnia się dwa rodzaje grup ekspertów:
zespół twórczy, którego celem jest tylko tworzenie pomysłów,
zespół oceniający, którego celem jest analiza i ocena wytworzonych pomysłów, a następnie opracowanie wariantu rozwiązania danego problemu badawczego.
II faza tworzenia rozpoczyna się od przedstawienia problemu oraz przypomnienia zasad burzy mózgów, zgłaszane pomysły są notowane w sposób widoczny dla wszystkich uczestników badania. Na zakończenie sesji poszukiwań każdy pomysł otrzymuje swój numer identyfikacyjny, co ułatwia tworzenie wariantów rozwiązań w etapie oceniania.
III Faza oceniania obejmuje:
ustalenie kryterium oceny,
analiza i ocena pomysłów,
przedstawienie ostatecznego sposobu rozwiązania problemu.