Slajd 2.

2.

Asset management

Zarządzanie aktywami na zlecenie (zarządzanie portfelem, zarządzanie cudzym pakietem papierów wartościowych na zlecenie) polega na prowadzeniu portfela papierów wartościowych klienta przez instytucję finansową w ramach ogólnie zarysowanej strategii inwestycyjnej, uzgodnionej między inwestorem a zarządzającym. Inwestor daje zarządzającemu pełnomocnictwo do dysponowania jego rachunkiem, a zarządzający dokonuje na rachunek klienta operacji na instrumentach finansowych, zgodnie z zawartą między nimi umową o zarządzanie.

Asset management jest szczególnie popularne w Europie zachodniej i jest jedną z najkorzystniejszych dla banków form operacji. Przedsiębiorstwa mające nadwyżki finansowe zwracają się często do banków lub innych instytucji finansowych z propozycją dokonywania lokat w ich imieniu w zamian za uiszczenie odpowiedniej opłaty. Jest to rozwiązanie podyktowane faktem, takim że przedsiębiorstwa zwykle nie mają dobrych specjalistów, którzy potrafiliby efektywnie zarządzać ich majątkiem, natomiast tacy specjaliści zatrudniani są przez banki. Od momentu zawarcia umowy instytucja w jej ramach sama decyduje o poczynionych inwestycjach, nie wymagane są każdorazowe zlecenia klienta dla poszczególnej transakcji. Jest to dla inwestora z tej strony bezpieczne, że prowizja za prowadzenie portfela uzależniona jest w głównej mierze od wyników inwestycyjnych. W porównaniu do funduszy inwestycyjnych, które działają na zasadzie oferowania udziałów w jednym portfelu, usługi asset management polegają na budowie portfela dla jednej osoby.

Slajd 3.

Jako że w Polsce nie ma typowych banków inwestycyjnych, usługi przez nie świadczone z zakresu asset management oferują inne instytucje finansowe.

Treść slajdu:

Zgodnie z polskim prawem asset management przyjmuje w Polsce dwie podstawowe formy:

1. Usługi oferowanej przez domy maklerskie i wyspecjalizowane firmy asset management osobom fizycznym oraz podmiotom gospodarczym,

2. Usługi oferowanej przez towarzystwa funduszy inwestycyjnych polegającej na inwestowaniu środków osób fizycznych i przedsiębiorstw w jednostki uczestnictwa i certyfikaty inwestycyjne funduszy inwestycyjnych (na mocy nowej ustawy z dn. 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych).

W myśl tej ustawy TFI w Polsce mogą zarządzać zarówno funduszami inwestycyjnymi, w których skład wchodzą jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne uczestników funduszu, jak i indywidualnymi portfelami klientów, zawierającymi produkty dopasowane do określonej w umowie strategii. Dodatkowo trzeba zaznaczyć, że samo TFI może przekazać swoje aktywa w zarząd podmiotowi prowadzącemu działalność maklerską.

Slajd 4.

Treść slajdu:

Firma asset management

Jest to wyspecjalizowany podmiot posiadający w nazwie określenie „Asset Management” lub „ Investment Management” podlegający bezpośredniej kontroli domu maklerskiego, którego jedynym rodzajem działalności są usługi związane z zarządzaniem portfelem klienta.

Warto dodać, że niezależnie od formy organizacyjnej firmy zarządzającej, podlegają one obowiązkowi uczestniczenia w systemie rekompensat prowadzonym przez KDPW (krajowy depozyt papierów wartościowych). Uczestnictwo to gwarantuje bezpieczeństwo powierzonych przez inwestora środków na wypadek upadłości podmiotu zarządzającego. Firmy zajmujące się tylko zarządzaniem portfelami inwestycyjnymi szczególne znaczenie zyskały w latach 2003-2007, właśnie wtedy można było dostrzec proces przekazywania usług zarządzania aktywami przez domy maklerskie, czy banki właśnie do tych wyspecjalizowanych podmiotów, wiąże się to z trudem jaki trzeba włożyć w zarządzanie portfelem, a będzie ono znacznie efektywniejsze, gdy zajmie się nim firma skupiona i wyspecjalizowana tylko na tym.

Ciekawostka:

Jednym z najstarszych przedsiębiorstw zarządzających aktywami na zlecenie klienta instytucjalnego są amerykańskie instytucje Citigroup Asset Management, która rozpoczęła działalność w 1873 r., oraz Wellington Management. Jeśli chodzi o początki oferty dla osób fizycznych to działalność taką zainicjowała amerykańska grupa finansowa E.P Houston and Com w 1973 r.

Slajd 5.

Jak już wcześniej wspomniano zarządzanie portfelem na zlecenie będącego jedną z podstawowych usług finansowych kierowane może być zarówno do osób prawnych jak i fizycznych. Głównym zadaniem takich instytucji finansowych jest zarządzanie majątkami klientów indywidualnych i instytucjonalnych. Jest to oferta przeznaczona dla tych klientów, którzy mają bardziej indywidualne oczekiwania niż tradycyjna oferta rozmaitych Towarzystw Funduszy Inwestycyjnych (TFI) i większe wymagania. Dla takich osób, ich portfel finansowy szyty jest na miarę ich oczekiwań odnośnie zysku, ryzyka, perspektywy czasowej oraz innych preferencji. Jednak nie każdy może pozwolić sobie na takie doradztwo i indywidualne zarządzanie portfelem, a barierą jest tu początkowa kwota wymaganych aktywów, gdzie wielkości zaczynają się od kilkuset tysięcy złotych, co stanowi kilkuletnie a nawet kilkunastoletnie dochody przeciętnego Polaka.

(ze slajdu powiedzieć tylko po krótce, że firmy oferują czasem min. Kwotę na poziomie 50 tys zł, ale nie może być to większość posiadanego majątku w związku z ryzykiem poniesienia straty).

Slajd6.

Osobom fizycznym oferowane są te usługi w ramach bankowości dla zamożnych, bo przecież nie każdy bogacz posiada wystarczającą wiedzę co z tym swoim majątkiem zrobić.

(definicja ze slajdu)

Dopowiedzenie: Klienci tacy określani są jako HNWI – „High Net Worth Individuals”. Wartość ta nie jest jednak przez wszystkich akceptowana i instytucje oferujące private banking ustalają własne kryteria. Faktem jest, że im większa wartość aktywów finansowych klienta, tym łatwiejszy jest dostęp do znalezienia się w elitarnym gronie klientów bankowości prywatnej. Przykładem tutaj może być jeden z najbardziej wyspecjalizowanych banków inwestycyjnych Goldman Sachs, który zawiesił poprzeczkę na kilkanaście razy wyższym poziomie, bo 25 mln USD, a JPMorgan Private Bank ustalił minimalną wartość aktywów na kwotę 10 mln USD. Jednakże większość banków jest znacznie bardziej elastyczna, podejmując się zarządzania już kwotą 500 tys. CHF – w przypadku Credit Suisse, światowy potentat UBS żąda natomiast zainwestowania 500 tys. Euro, a żeby zostać klientem Barclays Private Bank należy posiadać co najmniej 500 tys. funtów brytyjskich.

Obsługa klienta w ramach private banking jest zindywidualizowana. Jej ideą jest zatem podchodzenie do każdego klienta indywidualnie, uwzględniając całokształt jego sytuacji pod kątem finansowym, jego indywidualne cele i założenia, jak również aspekt szeroko rozumianego życia osobistego. Obsługa ta nie powinna się też ograniczać do obecnych potrzeb klienta. W ramach private banking opracowuje się indywidualną, długoterminową strategię zarządzania majątkiem klienta. Równie ważną cechą zindywidualizowanej obsługi jest kontakt osobisty pracownika banku, zwanego w private banking osobistym doradcą, z klientem. Uzgadnia on szczegóły współpracy klienta z bankiem, staje się przewodnikiem po całej inwestycyjnej ofercie, a przy tym jest osobiście odpowiedzialny za całość relacji z klientem. Oznacza to, że zindywidualizowana obsługa dotyczy jednocześnie odpowiedniego doboru oferty, jak również pracownika banku oraz formy kontaktu z klientem.

Slajd 7.

Treść slajdu:

Umowa o zarządzanie aktywami

Zarządzanie portfelem papierów wartościowych na zlecenie odbywa się na podstawie umowy pomiędzy domem maklerskim lub firmą zarządzającą, a klientem, w której klient udziela instytucji finansowej pełnomocnictwa dotyczącego określonego rachunku inwestycyjnego. Pełnomocnictwo to można rozszerzyć o dodatkowe upoważnienia.

W myśl tej umowy klient powierza środki pod indywidualną opiekę jednego z minimum dwóch licencjonowanych doradców inwestycyjnych w zakresie publicznego obrotu papierami wartościowymi, których zatrudnia bank, firma lub dom maklerski. Inwestor może zmienić doradcę w razie niezadawalających wyników zarządzania.

Slajd 8.

Warto wspomnieć także o tzw. pełnomocniku substytucyjnym, czyli…

(treść slajdu) Osoba ustanawiana przez dom maklerski na wniosek doradcy inwestycyjnego, wykonująca pod jego nadzorem wyłącznie czynności niewymagające posiadania uprawnień licencjonowanego doradcy, tj.:

1. Wprowadzanie do systemu zleceń składanych przez doradców inwestycyjnych,

2. Odbioru wyciągów o stanie rachunku inwestycyjnego oraz zawiadomień o zawarciu transakcji,

3. Odbioru oraz deponowania na rachunku inwestycyjnym świadectw depozytowych w związku z nabywaniem w imieniu i na rachunek klienta papierów wartościowych w obrocie pierwotnym lub w ramach pierwszej oferty publicznej oraz odbioru nadpłat, będących wynikiem nadsubskrypcji przy zapisach.

Pełnomocnik ma więc odciążyć pracę doradcy, przejmując część jego czynności nie wymagających licencji.

Slajd 9.

Zakres pełnomocnictwa

Klient w umowie zleca instytucji finansowej następujące czynności:

1. Lokowanie powierzonych środków na rynku pierwotnym i wtórnym,

2. Zawieranie transakcji walutowych,

3. Pożyczanie papierów wartościowych,

4. Zaciąganie kredytów na zakup papierów wartościowych,

5. Inne czynności związane z zarządzaniem portfelem.

Slajd 10.

Dodatkowe usługi

1. Podmioty świadczące usługi zarządzania aktywami świadczą odpłatnie, bądź też w ramach opłaty za całość, dodatkowe usługi.

Kupuj – dotyczy prognozy dużego wzrostu ceny danego papieru,

Sprzedawaj – przewidywana jest gwałtowna obniżka ceny,

Trzymaj – oczekuje się zmiany ceny na poziomie zmiany wartości indeksu, gdy nie przewiduje się gwałtownego spadku ceny,

Akumuluj – lekki wzrost ceny papieru wartościowego, zakup zaleca się tylko przy spadku cen,

Redukuj – oczekiwany jest spadek ceny papieru, zaleca się jego sprzedaż, ale dopiero po osiągnięciu założonego poziomu ceny.

1. W tym wypadku oferta obejmuje kredyt dźwigni finansowej na poziomie do 300% środków własnych, zabezpieczenie to blokada aktywów na rachunku inwestycyjnym. Okres kredytowania wynosi zazwyczaj do 1 roku, ale można ten okres przedłużyć.

2. Raporty takie mają dostarczyć informacji skąd pochodzą wahania cen rynkowych, przybliżyć zachowania inwestorów oraz wyjaśnić wycenę akcji.

Slajd 11.

Zobowiązania klienta

W trakcie trwania umowy o zarządzanie portfelem klient musi zobowiązać się do:

1. Nieskładania zleceń kupna i sprzedaży aktywów tworzących portfel,

2. Nieskładania dyspozycji blokowania aktywów z portfela oraz dyspozycji wydawania świadectw depozytowych pod zablokowane papiery,

3. Nieudzielania innych pełnomocnictw do dysponowania rachunkiem inwestycyjnym lub innymi rachunkami, na których deponowane są środki tworzące portfel,

4. Nieustanawiania ograniczonych praw rzeczowych na aktywach wchodzących w skład portfela.

Slajd 12.

Klient może także umieścić w umowie dodatkowe zastrzeżenia, które nakierunkują działanie doradców, stworzą im takie ramy i bariery, których nie mogą przekraczać.

Treść slajdu:

1. Maksymalny poziom kwotowego zaangażowania w określony papier wartościowy lub inny instrument finansowy,

2. Maksymalną ilość głosów na WZA dla danego papieru, której zarządzający nie może przekroczyć w przypadku nabywania określonego papieru wartościowego,

3. Zakaz inwestowania w określone walory.

Slajd 13.

Dodatkowe Zobowiązania zarządzającego

1. Przesyłanie okresowych raportów (zwykle miesięcznych, kwartalnych lub półrocznych) zawierających zestawienie wszystkich dokonanych w danym okresie transakcji,

2. Powiadamianie o niekorzystnym stanie rzeczy do 3 dni od jego wystąpienia (dzięki temu gdy portfel traci na wartości klient może jak najszybciej przedsięwziąć stosowne środki )

Niektóre instytucje określają w umowie pewien maksymalny procent utraty wartości portfela od daty ostatniego rozliczenia, po przekroczeniu którego klient jest informowany o tej niekorzystnej dla niego sytuacji. Szczegółowość raportowania może być przez niektórych odbierana jako wada – nie każdy inwestor czuje potrzebę sprawdzania jakie konkretnie papiery wartościowe wchodzą w skład jego portfela. Częstość i szczegółowość raportowania może oczywiście być dopasowana do indywidualnych oczekiwań klienta.

Slajd 14.

Cel asset Management

Podstawowym celem zarządzania powierzonymi środkami na zlecenie jest osiągnięcie stóp zwrotu przewyższających ustalony poziom odniesienia – benchmark ( który odzwierciedla profli ryzyka zarządzanego portfela, związany ze składem aktywów tworzących portfel, oraz oczekiwaną dochodowość inwestycji-czyli min. dochód jaki inwestor powinien osiągnąć) którym w zależności od wybranego portfela może być:

1. Wskaźnik inflacji (CPI),

2. Rentowność bonów skarbowych o danym okresie do terminu wykupu,

3. Zmiana poziomu indeksu giełdowego.

Slajd 15.

Zasadniczo zarządzanie aktywami dostępne jest w dwóch podstawowych modelach: jako zarządzanie standardowe oraz zarządzanie oparte na indywidualnej strategii inwestycyjnej. To pierwsze polega na wyborze jednej z typowych strategii inwestycyjnych, które zostały opracowane przez daną firmę - drugie wiąże się ze stworzeniem instrumentu indywidualnie dostosowanego do potrzeb konkretnego klienta. Dla osób o mniejszym portfelu firmy przygotowały standardowe oferty w postaci portfeli o różnym stopniu ryzyka, podobnie jak w bardziej znanych TFI. Zaoferowanie przez firmę świadczącą usługę zarządzania aktywami jednej ze standardowych strategii jest zazwyczaj punktem wyjścia. Owa standaryzacja wynika z obserwowanej powtarzalności zachowań klientów – większość przypadków można przypisać do jednej z grup: nieakceptujący ryzyka, akceptujący niewielkie ryzyko, skłonny zaryzykować w oczekiwaniu większych zysków. Taki podział znajduje odzwierciedlenie w wyjściowych strategiach proponowanych klientom. Jednak im więcej pieniędzy posiadamy, tym na większą uwagę i zaangażowanie doradców możemy liczyć, co wydaje się jednak być czymś oczywistym. Głównym wyróżnikiem asset management jest pełne dopasowanie strategii inwestycyjnej do indywidualnych wymagań konkretnego inwestora. Tak więc Asset management jest dobrym pomysłem dla zamożnych inwestorów, oczekujących w pełni zindywidualizowanego podejścia i elastyczności w dopasowywaniu rozwiązań do ich potrzeb.

Na stworzenie strategii indywidualnej pozwala zazwyczaj kwota rzędu 2-3 mln zł, ogólnie minimalna wartość środków przyjętych w zarządzanie wynosi w granicach 50-500 tys. zł, przy takiej jej wysokości tworzy się portfele standardowe.

Slajd 16.

Strategie inwestycyjne

Oferowane klientom portfele standardowe można podzielić na trzy główne kategorie:

1. zbudowane wyłącznie w oparciu o instrumenty dłużne ,- dedykowana inwestorom, którzy nie akceptują ryzyka związanego z rynkiem akcji, ale poszukują stopy zwrotu porównywalnej z lokatami bankowymi przy zachowaniu płynności inwestycji. Zarządzanie odbywa się poprzez aktywne lokowanie środków na szeroko rozumianym rynku instrumentów dłużnych, zarówno krajowym jak i zagranicznym. Podstawowym celem takiej strategii jest ochrona realnej wartości powierzonego kapitału.

2. z ograniczonym udziałem akcji (zrównoważone),- przeznaczona dla inwestorów, którzy są zainteresowani długoterminowym lokowaniem środków pieniężnych, oczekują stopy zwrotu wyższej niż w przypadku lokat bankowych, czy inwestycji opartych wyłącznie na instrumentach dłużnych i akceptują umiarkowane ryzyko inwestycyjne (rozumiane jako umiarkowane wahania wartości portfela). Celem takiej strategii jest długoterminowa maksymalizacja stopy zwrotu z powierzonego kapitału, przy wykorzystaniu dłużnych papierów wartościowych oraz potencjału wzrostowego rynku akcji.

3. oparte wyłącznie/głównie na akcjach (agresywne)- rekomenduje się z reguły doświadczonym inwestorom, którzy oczekują wysokiej stopy zwrotu z zarządzanego portfela i w pełni akceptują wysokie ryzyko inwestycyjne, związane z agresywnym sposobem pomnażania kapitału. Strategie te mają w założeniu stanowić alternatywę dla samodzielnego inwestowania w akcje. Udział akcji w portfelu, dzięki kredytowaniu lub wykorzystaniu kontraktów terminowych, może przekraczać 100% środków własnych. Zarządzający będzie oczywiście „uciekał” z akcji w przypadku dekoniunktury na giełdzie, inwestując wówczas powierzone środki w inne klasy aktywów, jednak udział akcji w portfelu cały czas będzie znaczny. Głównym celem takich strategii jest uzyskanie w długim okresie znacznego przyrostu zainwestowanego kapitału. Inwestor powinien być przygotowany na znaczne wahania wartości portfela.

Strategie nazywane wyjściowymi, standardowymi czy podstawowymi (w zależności od firmy, która je oferuje) mogą być traktowane jako przykład kompetencji danego podmiotu. Dla tych strategii okresowo publikowane są bowiem osiągane wyniki. Są one jednocześnie doskonałym punktem wyjścia do rozmowy z inwestorem zainteresowanym przekazaniem środków w zarządzanie. Wyobraźmy sobie, że firma oferująca usługę asset management proponuje strategię dopuszczającą maksymalną ekspozycję na akcje na poziomie 30%, jako alternatywę dla strategii wyłącznie dłużnej, tymczasem w ocenie inwestora byłby to portfel zbyt agresywny. Porównując tą inwestycję z omówionymi tydzień temu funduszami inwestycyjnymi w nich istniałaby wówczas konieczność dzielenia inwestycji między dwa fundusze, ponieważ każdy ma określoną konkretną strategię inwestowania. Natomiast usługa asset management umożliwia zbudowanie JEDNEGO portfela dopasowanego do potrzeb klienta – z dopuszczalną ekspozycją na poziomie np. 15%.

Slajd 17.

Etapy budowy portfela

1. Zarządzający musi poznać potrzeby inwestora i jego ograniczenia,

2. Wybór strategii w oparciu o przeprowadzoną analizę i sytuację na rynku kapitałowym,

3. Konstruowanie portfela,

4. Monitorowanie sytuacji rynkowej oraz materialnej inwestora, jak i podejścia do celów inwestycyjnych, na tej podstawie optymalizacji jego portfela, ( ponieważ czynniki te ulegają zmianom w czasie. Np. ze względu na zmianę sytuacji materialnej, czy odmienne podejście do swoich celów inwestor może nie akceptować dotychczasowego poziomu ryzyka. Ciągłym zmianom ulega także sytuacja na rynku finansowym i to zarówno pod kątem makroekonomicznym, jak i poszczególnych emitentów. W wyniku tych zmian zmienia się również spojrzenie na optymalny portfel, który obecnie może być dobrze dobrany do potrzeb, a już po krótkim czasie nie. Jednak zanim inwestor podejmie odpowiednią decyzję dotyczącą optymalizacji portfela, powinien przeanalizować czy poniesione koszty nie przewyższą oczekiwanych korzyści).

5. Okresowa analiza osiąganych wyników –czyli weryfikacja w jakim stopniu zrealizowano postawione założenia i jaka stopa zwrotu została osiągnięta.

Slajd 18.-…

1. Rynku pieniężnego – niski poziom ryzyka.(skala 1-5:1)

PROFIL INWESTORA

Klienci posiadający wolne środki finansowe o co najmniej kilkumiesięcznym horyzoncie czasowym, zainteresowani możliwością osiągnięcia relatywnie satysfakcjonującej stopy zwrotu, w porównaniu z lokatami bankowymi, przy niskim ryzyku inwestycyjnym i dużej płynności środków.

STRUKTURA PORTFELA

W skład portfela wchodzą papiery dłużne o terminie zapadalności do 1 roku lub o kuponie odsetkowym zmiennym nie rzadziej niż raz do roku. Z uwagi na wysoką płynność instrumentów rynku pieniężnego portfele są silnie skoncentrowane na 3-8 walorach. Przejściowo w skład portfela mogą wchodzić depozyty bankowe.

CEL INWESTYCYJNY

Celem portfela jest osiągnięcie stopy zwrotu przewyższającej możliwą do uzyskania rentowność z krótkoterminowych depozytów bankowych. (benchmark to krótkoterminowe depozyty międzybankowe)

STRATEGIA INWESTYCYJNA

Zarządzanie portfelem polega na zakupie skarbowych papierów wartościowych o terminie wykupu lub reindeksacji kuponu do jednego roku. Portfele rynku pieniężnego

osiągają coraz wyższe zyski wraz ze wzrostem stóp procentowych oraz niższe zyski wraz ze spadkiem rynkowych stóp procentowych.

1. Portfel papierów dłużnych- wyższy poziom ryzyka (w skali od 1-5: 2)

PROFIL INWESTORA Klienci posiadający wolne środki finansowe o co najmniej kilkumiesięcznym horyzoncie czasowym, zainteresowani możliwością osiągnięcia relatywnie satysfakcjonującej stopy zwrotu przewyższającej rentowność depozytów bankowych, przy niskim ryzyku inwestycyjnym i średniej płynności środków. STRUKTURA PORTFELA W skład portfela mogą wchodzić dłużne papiery wartościowe o terminach zapadalności zarówno poniżej jak i powyżej roku oraz o stałym lub zmiennym kuponie procentowym. CEL INWESTYCYJNY Celem portfela jest maksymalizowanie zysku wynikającego ze zmian rynkowych stóp procentowych oraz wykorzystywanie okresowych wahań stóp zwrotu. BENCHMARK Benchmark 52 BS Indeks odniesienia określony jest przez 100% rentowności 52-tygodniowych bonów skarbowych (do 31 grudnia 2002 r.). Benchmark Citigroup Poland GBI 1-3 Indeks określony przez 100% Indeksu „Citigroup Poland Government Bond Index 1 to 3 Year.” Obrazuje średnioważoną wartościami emisji stopę zwrotu z polskich obligacji skarbowych o oprocentowaniu stałym z terminem wykupu od jednego roku do trzech lat. Indeks ten publikowany jest na stronie SBPL13L <Index> serwisu Bloomberg (od 1 stycznia 2003 r.). STRATEGIA INWESTYCYJNA Podstawą konstruowania portfela papierów dłużnych jest analiza ryzyka zmian stóp procentowych na podstawie danych i prognoz makroekonomicznych oraz sytuacji gospodarczej kraju. W oparciu o prognozy zmian cen poszczególnych instrumentów oraz przewidywane zmiany stóp procentowych do portfela dobierane są instrumenty maksymalizujące zyski. 3.Portfele mieszane zrównoważone- poziom ryzyka :4 PROFIL INWESTORA Inwestorzy oczekujący wyższej stopy zwrotu niż z lokat bankowych, akceptujący umiarkowane ryzyko. STRUKTURA PORTFELA Portfel składa się zarówno z akcji jak i z instrumentów dłużnych. Proporcje portfela są następujące: 40% portfel akcyjny, 20% portfel zmiennego zaangażowania oraz 40% portfel papierów dłużnych. CEL INWESTYCYJNY Celem portfela jest osiągnięcie wyższej stopy zwrotu niż z lokat bankowych z ryzykiem poniesienia straty części zainwestowanych środków. BENCHMARK Benchmark 50%WIG, 50% 52 BS* (do 31 grudnia 2003 r.) Benchmark 40% Citigroup Poland GBI 1-3, 46% WIG, 14% JP ELMI+Poland** (od 1 stycznia 2004 r.) STRATEGIA INWESTYCYJNA Strategia inwestycyjna portfela mieszanego oparta jest na strategiach portfeli składowych. Portfel akcyjny - oparty na strategii portfela selektywnego lub skorelowanego, w zależności od wyboru Inwestora. Portfel papierów dłużnych - podstawą konstrukcji portfela jest analiza ryzyka zmian stóp procentowych oraz sytuacji gospodarczej kraju. W oparciu o prognozy zmian cen poszczególnych instrumentów oraz przewidywane zmiany stóp procentowych do portfela dobierane są instrumenty maksymalizujące zyski. Portfel zmiennego zaangażowania - bieżący udział akcji w portfelu jest uzależniony od oceny perspektyw wzrostu rynku akcji oraz odpowiedniego stopnia płynności akcji. Pozostałe środki są inwestowane w dłużne papiery wartościowe dobrane pod względem ich płynności i dochodowości. 4.Portfel akcyjny skorelowany (agresywny)-ryzyko 5 PROFIL INWESTORA Klienci posiadający wolne środki finansowe o co najmniej trzyletnim horyzoncie czasowym, czyli jak widać im bardziej portfel agresywny, tym dłuższy okres inwestycji jest wymagany, zainteresowani możliwością osiągnięcia znaczących zysków i akceptujący ryzyko znacznej straty w nadziei na długoterminowy zysk. STRUKTURA PORTFELA Udział akcji w portfelu skorelowanym może się wahać się od 90% do 100%. W szczególnych okolicznościach, gdy oczekiwana jest dłuższa dekoniunktura na rynku akcji, możliwe jest zmniejszenie tego udziału do 80%. CEL INWESTYCYJNY Intencją zarządzających portfelem jest pokonywanie benchmarku o 6 punktów procentowych w skali roku przy limitowaniu ryzyka osiągnięcia rezultatu poniżej benchmarku. BENCHMARK Benchmark 95% WIG, 5% 13 BS* (do 31 grudnia 2003 r.) Benchmark 95% WIG, 5% JP ELMI+Poland** (od 1 stycznia 2004 r. do 31 sierpnia 2004 r.) Benchmark 100% WIG (od 1 września 2004 r.) STRATEGIA INWESTYCYJNA Portfel skorelowany utworzony jest na bazie akcji spółek wchodzących w skład indeksu WIG. W zależności od wyceny danej spółki oraz oceny branży, w której działa, jej udział w portfelu może być mniejszy lub większy niż udział spółki w indeksie WIG. Portfele skorelowane mają większą płynność w porównaniu z portfelami selektywnymi.

5.Portfel akcyjny selektywny- ryzyko 5

PROFIL INWESTORA

Klienci posiadający wolne środki finansowe o co najmniej trzyletnim horyzoncie czasowym, zainteresowani możliwością osiągnięcia znaczących zysków i akceptujący

ryzyko znacznej straty w nadziei na długoterminowy zysk.

STRUKTURA PORTFELA

Udział akcji w portfelu selektywnym może się wahać od 80% do 100%. W szczególnych okolicznościach, gdy oczekiwana jest dłuższa dekoniunktura na rynku akcji lub

gdy występują trudności z wyselekcjonowaniem spółek o dobrych perspektywach wzrostu i dodatkowo niedowartościowanych, możliwe jest zmniejszenie tego udziału do

60%.

CEL INWESTYCYJNY

Celem portfela jest przekroczenie benchmarku o 10 punktów procentowych w skali roku. Wyniki portfeli powinny być porównywane w okresach pełnego cyklu giełdowego

(zazwyczaj 3 lata).

BENCHMARK

Benchmark 90% WIG, 10% 13 BS*

(do 31 grudnia 2003 r.)

Benchmark 90% WIG, 10% JP ELMI+Poland**

(od 1 stycznia 2004 r.)

STRATEGIA INWESTYCYJNA

Portfel selektywny oparty jest na założeniu, iż spółki o ponadprzeciętnej sytuacji ekonomicznej będą się zachowywały lepiej niż rynek. W skład portfela selektywnego

wchodzą starannie dobrane akcje spółek giełdowych. Są to spółki, które posiadają ponadprzeciętną perspektywę wzrostu kursu giełdowego, a w danym momencie

zostały ocenione jako niedowartościowane przez rynek. Portfele selektywne zbudowane są w oparciu o fundamentalną ocenę spółek.

Slajd.30

Międzynarodowy- obejmuje inwestycje notowane na innych niż polskie giełdach papierów wartościowych

Ślepy- przeznaczony dla osób, które ze względów etycznych czy z racji pełnionych funkcji mogłyby mieć dostęp do poufnych informacji istotnych dla kształtowania się kursów papierów wartościowych notowanych na giełdzie. Inwestor nie ma w niego wglądu, tylko jest okresowo informowany o wartości inwestycji.

Slajd 33.

Indywidualne konstruowanie portfela umożliwia indywidualne traktowanie klienta także w zakresie wysokości i struktury pobieranych opłat. Zależą one głównie od charakteru portfela (im więcej akcji w portfelu, tym wyższe opłaty, bo większa jest możliwość osiągnięcia dużych zysków, analogicznie z instrumentami dłużnymi, im ich więcej, tym ewentualny zysk będzie mniejszy i prowizja również będzie na niższym poziomie) i wielkości środków (im większa kwota jest oddawana w zarządzanie, tym niższe opłaty). Takie podejście jest wyjątkowo atrakcyjne dla klientów dysponujących znacznymi kwotami – mogą oni skutecznie wynegocjować obniżenie pobieranych opłat. Warto nadmienić, że w przypadku zarządzania aktywami często nie jest pobierana opłata „za wejście” (zwana w funduszach inwestycyjnych „manipulacyjną”). Znacznie bardziej popularne jest, odbierane jako zachowanie fair, które dodatkowo motywuje zarządzającego, pobieranie opłaty od zysku (success fee) uzależnionej od wyniku osiąganego w ustalonym okresie. Przy określaniu tej opłaty bierze się pod uwagę zysk netto lub różnicę między zyskiem, a określonym wskaźnikiem (benchmarkiem). Taka opłata stawia instytucję zarządzającą aktywami po jednej stronie z klientem – obu podmiotom zależy na wygenerowaniu z powierzonych aktywów jak największego zysku. Dodatkowo trzeba pamiętać, że każda sprzedaż papierów wartościowych z portfela podlega opodatkowaniu.

Istnieją również skrajne metody ustalania wielkości prowizji tj.:

1. Uzależnionej wyłącznie od efektywności zarządzania środkami – tzw. prowizja niezwiązana z wynikami inwestycyjnymi, czyli bez względu na wystąpienie zysków czy strat, zawsze ma taką samą wysokość.

2. Zależącej jedynie od wartości portfela – tzw. prowizja uzależniona wyłącznie od wyników inwestycyjnych, ale na relatywnie wysokim poziomie, czyli jeśli klient nie przekroczy ustalonego benchmarku to nie ponosi żadnych kosztów zarządzania, jednak w wypadku jego przekroczenia, musi on oddać zarządzającemu połowę , czyli bardzo dużo, osiągniętych zysków jako premię za efektywność. Warto również dodać, że o ile w wyniku zysku inwestora musi on podzielić się nim z instytucją, tak w przypadku utraty wartości portfela nie ponosi ona odpowiedzialności za straty, o ile dołożyła wszelkich możliwych starań przy wykonywaniu czynności związanych z zarządzaniem aktywami klienta. Zasada ta jest ważna niezależnie od wybranej opcji płatności prowizji. Widać tutaj wyraźną asymetrię.

Poza opłatami za zarządzanie klient musi również zapłacić opłaty maklerskie za każdorazowe nabywanie i zbywanie papierów wartościowych.

Slajd 34.

Czynniki warunkujące wybór usługi asset management

1. Doświadczenie w inwestowaniu na giełdzie,

2. Horyzont czasowy inwestycji,

3. Koniunktura na giełdzie, - najlepiej zaczynać inwestycję przy niskich cenach akcji

4. Płynność inwestycji,

5. Konsekwencje zerwania umowy o zarządzanie,

6. System i wysokość opłat za zarządzanie,

7. Reputacja i wyniki zarządzającego,

8. Relacja między oczekiwaną stopą zwrotu a ryzykiem

9. Udział portfela do wartości całego majątku, -bo występuje ryzyko utraty środków, zwłaszcza przy strategiach agresywnych

10. Możliwość zmiany zaakceptowanej strategii,

11. Dodatkowe produkty i usługi,

12. Możliwość systematycznego kontrolowania wartości portfela.

Slajd 35.

Przesłanki korzystania z usług asset management w Polsce

• Niskie oprocentowanie lokat bankowych i instrumentów skarbowych,

• Optymalizacja opodatkowania dochodów z portfela,

• Wzrost wartości środków zainwestowanych w fundusze inwestycyjne, jak i funduszy inwestujących za pośrednictwem asset management.,

• Oferta staje się coraz bardziej elastyczna, bogatsza i kierowana jest do mniej zamożnych klientów

• Wzrasta świadomość inwestorów w zakresie możliwości inwestycyjnych, jak ryzyka oraz dochodowości portfeli.

• Asset management gwarantuje indywidualne doradztwo – jest to chyba najważniejszy czynnik decydujący o wyborze akurat takiej formy inwestowania. Klient często nie wie jaką strategię wybrać, które rozwiązanie będzie lepsze i co zrobić, jeśli w czasie trwania inwestycji istotnie zmieni się sytuacja rynkowa. Praktycznie od pierwszego kontaktu z firmą świadczącą tego typu usługi inwestor ma do czynienia z ludźmi, którzy posiadają wiedzę i umiejętności niezbędne do pomocy w wyborze optymalnego rozwiązania inwestycyjnego. Po rozpoczęciu współpracy do klienta przypisany jest opiekun, znany klientowi z imienia i nazwiska, który z jednej strony ma realizować jego dyspozycje, a z drugiej przekazywać wszelkie niezbędne informacje, w tym rekomendacje dotyczące ewentualnych zmian w realizowanej strategii w sytuacji istotnych zmian na rynku.

Slajd 36.

Pamiętać należy, że asset management należy do segmentu usług, dlatego objęte jest podatkiem VAT. Opodatkowanie to obowiązuje od momentu wejścia Polski do UE na podstawi VI Dyrektywy VAT, przed 1 maja 2004 r. usługa była całkowicie zwolniona z podatku. Dodatkowym aspektem w tej sprawie, jest fakt, że usługa zarządzania funduszami inwestycyjnymi przez TFI jest z tego podatku zwolniona. W rezultacie tego dużą popularnością nadal cieszą się lokaty bankowe, które są przy tym bezpieczniejsze, choć mniej dochodowe, a także fundusze inwestycyjne. Usługi asset management stają się w tym świetle inwestycją przeznaczoną dla zamożnych, doświadczonych inwestorów skłonnych za tą samą usługę zapłacić więcej (23% VAT-u) niż przed przystąpieniem Polski do UE. Dodatkowo uwagę przyciąga fakt, że dużym instytucjom finansowym zwyczajnie nie opłaca się indywidualne podejście do klienta. Opłata za zarządzanie portfelem jest średnio o 1-1,5 pkt. proc. niższa niż w przypadku funduszy inwestycyjnych. Dodatkowo, jeżeli klient inwestuje duże kwoty – a o takich klientach z reguły mówimy w przypadku asset management – może liczyć na zniżki w opłatach. Ciekawa jest także kwestia tego, że fundusze obligacyjne w ostatnim półroczu zarobiły ok 3 punkty procentowe więcej niż portfele papierów dłużnych ze średnimi stopami zwrotu kolejno na poziomie 11 i 8 %.

PODSUMOWANIE

Podsumowując zarządzanie aktywami na zlecenie jest formą zdecydowanie bardziej zaawansowaną niż otwarte fundusze inwestycyjne. Umożliwia szybsze i głębsze reagowanie na zmieniające się otoczenie gospodarcze, czy na sytuację klienta, a także udostępnienie mu pełniejszej informacji na temat środków oddanych w zarządzanie. Klient zna nie tylko podział na poszczególne klasy aktywów, ale może również uzyskać informacje na temat szczegółowego składu portfela praktycznie w dowolnym momencie (niekiedy firmy zarządzające udostępniają nawet podgląd przez internet). Ma to szczególne znaczenie w przypadku klientów instytucjonalnych, którzy cenią łatwy i szybki dostęp do informacji. Zbudowanie indywidualnego portfela trwa dłużej niż kupno jednostek udziału funduszu inwestycyjnego. Zbyt krótki okres inwestycji pozbawia klienta korzyści indywidualnego podejścia i może być mało opłacalny ze względu na koszty obsługi. Analitycy rynku przewidują jednak, że wraz ze wzrostem zamożności społeczeństwa usługi zarządzania aktywami na zlecenie będą coraz popularniejsze.