1. Organogeniczne skały krzemionkowe:

To skały osadowe powstałe ze szczątków roślinnych lub zwierzęcych, w szczególności z ich części twardych: kości, muszli, skorupek itd. Organizmy, których części twarde budują te skały, noszą nazwę organizmów skałotwórczych. Krzemionkowe skały organogeniczne jak radiolaryty, diatomity czy spongiolity powstawały ze szkielecików Radiolarii i okrzemek, jak też z krzemionkowych igieł gąbek.

- gezy

-ziemia okrzemkowa

- diatomit – zdiagenezowana ziemia okrzemkowa

2. Proces diagenezy osadu

Proces tworzenia skały zwięzłej ze skał luźnych polegający na łączeniu (zlepianiu) spoiwem ziaren skalnych. Osad świeżo złożony jest luźny, miękki i zazwyczaj przesiąknięty wodą. Pod wpływem różnych czynników ulega przeobrażeniom chemicznym i fizycznym, które prowadzą do tego, że staje się on spoisty, twardy i prawie zupełnie pozbawiony wody. Procesy do tego prowadzące przebiegają w warunkach ciśnienia i temperatury, nieróżniących się lub niewiele różniących się od tych warunków, w jakich osad został złożony. Procesy diagenetyczne rozpoczynają się bardzo wcześnie, najczęściej już w trakcie tworzenia się osadu, a trwać mogą bardzo długo, działając jeszcze wtedy, kiedy osad straci kontakt ze środowiskiem (morzem, jeziorem, pustynią itd.), w którym został utworzony. twardnienie koloidów, kompakcja osadów , cementacja i procesy rekrystalizacyjne

3. Geneza wód podziemnych

- wody infiltracyjne, które powstają wskutek przesiąkania wody przez szczeliny w glebie i warstwach skalnych,

- wody kondensacyjne, czyli takie, których przyczyną powstania było skraplanie pary wodnej w przypowierzchniowych warstwach gruntu,

- wody juwenilne, czyli wody, które powstają z magm wydostających się z głębi Ziemi

- wody reliktowe, które w przeszłości geologicznej zostały uwięzione w warstwach skalnych i przez to nie miały kontaktu z otoczeniem przez długi czas. Wśród reliktowych rozróżnić możemy również sedymentacyjne i infiltracyjne.

4. Wyjaśnij pojęcia:

Zasoby dyspozycyjne- Ilość wód podziemnych zbiornika lub jego części nadających się i możliwych do wykorzystania gospodarczego przy zachowaniu ograniczeń związanych z wymaganiami ochrony środowiska naturalnego.
Zasoby eksploatacyjne- Dopuszczalna ilość (pobór) wód podziemnych w ujęciu przy określonym sposobie eksploatacji, uwzględniająca ograniczenia związane z wymaganiami ochrony środowiska i warunkami techniczno-ekonomicznymi poboru wody. Zasoby eksploatacyjne są wyrażane w jednostkach objętościowych w jednostce czasu (m3/h, m3/d) przy odpowiedniej depresji.

5. Opisz metodę 14C i metodę skamieniałości przewodnich

Metoda 14C- należy do metod bezwzględnego określania wieku skał. Opracował Libby w 1955r. Opiera się ona na zjawisku stałego stężenia w organizmach żywych atomów izotopu C14. Izotop ten asymilowany jest z CO2 przez rośliny, a następnie trafia do wszystkich organizmów żywych w łańcuchu pokarmowym. Śmierć organizmu przerywa proces asymilacji, którego ilość w organizmie maleje zgodnie z czasem połowicznego rozpadu wynoszącym 5568lat.

Metoda skamieniałości przewodnich – jest metodą względną. Opracował Smith. Jest to metoda biostratygraficzna opiera się ona na szczątkach lub śladach bytowania organizmów występujących w danym środowisku sedymentacji.

6. Strefa deluwialna

Na podstawie ablacji deszczowej w strefie deluwialnej obserwuje się cykliczność sedymentacji. Ponieważ między kolejnymi większymi spływami osady następują okresy względnej stabilizacji zbocza, na jego powierzchni pod wpływem procesów glebowych dochodzi do powstawania warstwy humusu. Deluwia są to utwory warstwowe, złożone z gruntów mineralnych głównie gliniastych przedzielone warstwami organicznymi- humusem.

7. Epi i hipocentrum

Ośrodek drgań sejsmicznych zlokalizowany jest najczęściej w głębi litosfery jest to hipocentrum. Sferyczna projekcja hipocentrum na powierzchni Ziemi to epicentrum.

8.Co to są minerały allogeniczne i autogeniczne?
Minerał allogeniczny – minerał , który powstał poza środowiskiem tworzenia się skał osadowych. Dostają się on do środowiska osadowego w wyniku mechanicznego wietrzenia skał starszych niż dany osad i przetransportowany do zbiornika sedymentacyjnego.
Minerał autogeniczny – minerał, który powstał w środowisku tworzenia się skał osadowych. Powstaje on w wyniku bezpośredniego wytrącenia się z roztworu, na skutek procesów biochemicznych lub w wyniku późniejszych przemian diagenetycznych w obrębie nagromadzonego osadu.

9. Z czego w Polsce wykonuje się: cegły i pustaki, szkło okienne, krawężniki, cement, wełna mineralna

Cegły i pustaki –

Szkło okienne – piasek kwarcowy

Krawężniki –

Cement – margiel, wapień, glina

Wełna mineralna – kamień bazaltowy

10.Makroporowatość

To cecha skał okruchowych, polegająca na tym, że przestrzenie między ziarnami utworu są większe od samych ziaren, charakterystyczne dla lessów

11. Osiadanie zapadowe

Efekt nasiąkania wodą w zapadnięciach terenu, zwiększa się wówczas masa utworu, woda wypełnia puste przestrzennie między ziarnami, i rozpuszcza spoiwa dochodzi więc do zapadania się utworu.

12. Etapy krystalizacji pomagmowej:

- Pegmatytowy

- Pneumatolityczny

- Hydrotermalny

13. Określ przydatność:

- piaskowiec kwarcytyczny – bardzo twardy

- bazalt – jako materiał budowlany, do wyrobu wełny mineralnej

- trawertyn – łatwość obróbki, ozdobny

- marmur

14. Wysadzinowść gruntów

To zdolność do przyrastania lodu w ich strukturach, jej efektem są sezonowe zmiany objętości gruntu. Zjawisko to prowadzi do deformacji powierzchni terenu i w efekcie do uszkadzania budowli.

15. Inowlucje

Bezpośrednią przyczyną tego zjawiska są różnice przyrostu objętości warstw w okresie zamarzania, wynikające z jej porowatości,

16. Pojęcia

Kurzawka – upłynniony w wyniku sufozji grunt

Kurzawka właściwa – zawierające koloidy mineralne, minerały iłowe o dużym stopniu dyspersji i humus.

Pseudokurzawka – nie wykazujące spójności, zbudowane głównie z piasków.

Sufozja mechaniczna - selektywne wynoszenie lub przemieszczanie drobniejszych cząstek szkieletu mineralnego gruntu wywołane ciśnieniem spływowym.

Sufozja chemiczna – wynoszenie cząstek (ziaren) gruntu przez przepływające wody związane z rozpuszczaniem spoiwa.

17. Typy ekshalacji wulkanicznych:

- fumarole

- mofety-co2

- salafatary – so2, h2s

18. Wody w strefie aeracji i saturacji:

Woda higroskopijna – powstaje na drodze absorpcji przez ziarna mineralne pary wodnej z powietrza.

Woda błonkowata – powstaje poprzez wiązanie przez ziarna mineralne drobin pochodzących z wody ciekłej, dzięki siłom elektrycznym występującym w cząstkach mineralnych.

Woda kapilarna – poruszająca się pod wpływem sił adhezji, które przy powierzchni ziaren w kapilarach są większe od sił ciężkości.

Woda wsiąkowa – woda atmosferyczna poruszająca się pod wpływem siły ciężkości w dół przez strefę aeracji.

Woda zawieszona – woda wsiąkowa, która napotkała na przeszkodę w czasie swojej wędrówki.

Woda przypowierzchniowa – występuje płytko pod powierzchnią tam gdzie występują nieprzepuszczalne i słabo przepuszczalne utwory, jej powstawaniu sprzyjają wklęsłe i płaskie odcinki terenu.

Wody gruntowe – ograniczone od góry swobodnym zwierciadłem i strefą aeracji, a od dołu stropem warstwy słabo lub nieprzepuszczalnej. Zasilane bezpośrednio przez opady atmosferyczne.

Wody wgłębne – przykryte są utworami słabo lub nieprzepuszczalnymi, znajdują się pod ciśnieniem hydrostatycznym.

Inwolucje- to deformacje w przypowierzchniowej warstwie gruntu.