01.10.2015r.
zimny@ukw.edu.pl
WARSZTAT II H 2.0 – PRACA …
- Szyk imienia i nazwiska
Nazwisko + Imię -> zachodzi potrzeba uporządkowania na pewnych listach. Imię jest pierwotne, natomiast nazwisko – wtórne. Kiedyś nie było nazwisk były same imiona. Kiedy ktoś przyjechał
z innego miasta dodawano do jego imienia nazwę miasta np. Jurand ze Spychowa, Zbyszko z Bogdańca.
- Antroponimia – dział onomastyki zajmujący się badaniem nazw osobowych (imion, przezwisk, nazwisk itd.).
- Presupozycja – w logice sąd, który musi być prawdziwy, żeby zdaniu można było przypisać wartość logiczną (prawdę albo fałsz). Innymi słowy, presupozycja to wniosek wynikający zarówno ze zdania, jak i z jego negacji. Np. presupozycją zarówno zdania „Obecny król Francji jest łysy”, jak i zdania „Obecny król Francji nie jest łysy” jest: „Francja ma obecnie króla”. W języku potocznym presupozycje to czyim sensy wyrażeń, które nie są przedstawiane w pełni i zawierają w sobie ukryte myśli (założenia). Przykładem może być zdanie „Oficjalne źródła podają...”, w tym zdaniu ukrytą sugestią jest to, iż poza oficjalnymi źródłami istnieją nieoficjalne. W zdaniu „szukamy porozumienia”, mamy presupozycję, że jeszcze „nie ma porozumienia”, w zdaniu „czy wolałby pan spotkać się ze mną w środę czy w czwartek” mamy supozycję, że „pan chciałby się ze mną spotkać”. Presupozycje nie zawsze są wypowiadane i odbierane świadomie. Często też presupozycja jest używana w celu przemycenia do świadomości odbiorcy pewnych faktów, które nie są prawdziwe. Np. pytanie „kiedy przestał pan bić żonę?” zakłada, że osoba pytana biła żonę. Tego typu pytania realnie wpływają na odbieranie rzeczywistości przez rozmówcę i mogą powodować zmiany w tym odbiorze.
- Elidować stosować elizję (opuszczać samogłoskę w sąsiedztwie innej samogłoski).
- Tautologia - wyrażenie, które jest prawdziwe na mocy swojej formy – budowy (dokładniej: które jest prawdziwe w każdej niepustej dziedzinie; zdanie zawsze prawdziwe).
- Pleonazmy - masło maślane – wyrażenie, w którym jedna część wypowiedzi zawiera te same treści, które występują w drugiej części (tzw. treści nadmiarowe); jeden z błędów logiczno-językowych.
np.: akwen wodny, cofać się do tyłu, błędna pomyłka, kontynuować dalej, okres czasu.
- Formy/zaimki akcentowane - W dopełniaczu i bierniku są to: mnie – mię, ciebie – cię, jego – go, siebie – się. W celowniku: mnie – mi, tobie – ci, jemu – mu, sobie – se. Forma mię jest książkowa, a se oczywiście potoczna.