Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie

im. Stanisława Staszica

Wydział Geodezji Górniczej

i Inżynierii Środowiska

GIK ZOD RUDA ŚLĄSKA

POMIAR I BADANIE PIONOWOŚCI OBIEKTU

WYKONALI:

.……………………………………...

………………………………………

………………………………………

………………………………………

………………………………………

-SPIS TREŚCI -

1. Sprawozdanie techniczne …………………………………………………………………………………………..……... str. 2-3

2. Szkic lokalizacyjny ……………………………………………………………………………………………………….... str. 4

3. Szkic pomiarowy ………………………..…………………………………………………………………………………..…... str. 5

4. Dzienniki pomiarowe dla metody rzutowania oraz kątowej ……………….……...………………..……………….. str. 6

5. Wykres wychyleń dla metody kątowej ………………………………………………………………….. str. 7

6. Wykres wychyleń dla metody rzutowania ……………………………… str. 8

7. Zbiorcze zestawienie wyników wychyleń z obu metod ……………………………… str. 9

Sprawozdanie techniczne

1. Dane formalno-prawne

1. ZLECENIODAWCA: dr inż. Łukasz Ortyl

2. WYKONAWCA: Damian Barciaga, Zbigniew Janiga, Marcin Dziedzic, Marcela Odrobińska, Roksana Szatkowska

3. DATA WYKONANIA: 01.06.2014r.

4. PRZEDMIOT ZLECENIA: Pomiar i badanie pionowości obiektu

1. Cel ćwiczenia, czynności pomiarowe i obliczeniowe:

Pomiaru wychyleń ściany budynku przy ul. Dunikowskiego dokonano dwoma poznanymi metodami: :

1) Metoda rzutowania :

W celu zmierzenia wychylenia poszczególnych krawędzi budynków, założono na przedłużeniu lica ściany stanowisko pomiarowe 1. Odległość pozioma do budynku powinna być większa niż wynosi wysokość badanego budynku by móc w sposób wygodny prowadzić obserwację przy dużym wychyleniu osi celowej lunety od poziomu. Obiekt dzielimy na kilka przekrojów.

Rys. nr 1

-punkt 1 - zlokalizowano na wysokości - 1.50 m od powierzchni ziemi; na jego wysokości ustawiliśmy łatę

-punkt 2 - na wysokości III pietra nad oknem – 13.10 m od powierzchni ziemi;

-punkt 3 - na wysokości VII pietra nad oknem – 24.7 m od powierzchni ziemi;

-punkt 4 - na wysokości ściany tu: nad okapem dachu – 33.40 m od powierzchni ziemi.

Ogólny wzór na obliczenie przemieszczenia po danej osi przyjmuje postać:

gdzie:

- wartość wychylenia w [mm] dla kolejnych i-tych przekrojów względem przekroju nr 1

2) Metoda pomiarów małych kątów :

Wychylenia poszczególnych kondygnacji od pionu określono stosując metodę rzutowania w dwóch położeniach lunety a wyniki zanotowano w dzienniku pomiarowym (tabela 2). Jak poprzednio budynek o wysokości 33.40 m podzielno na cztery części.

Rys. nr 2

Podczas pomiaru należy również odczytać wartość dla kręgu pionowego by móc obliczyć na jakiej wysokości umiejscowione są kolejne przekroje przez budynek.

Wzór na obliczenie kątów:

gdzie :

- wartość kątowa obliczona z różnic mierzonych i-tych kierunków względem kierunku na pkt. 1

Dzienniki pomiarowe dla metody rzutowania oraz kątowej:

Dziennik pomiarów kątów poziomych

Odczyt wychyleń

Odczyt odległości z przymiaru liniowego

Wykresy wychyleń dla metody kątowej:

Wykresy wychyleń dla metody rzutowania:

Zbiorcze zestawienie wyników wychyleń

otrzymanych 2 metodami:

1) Metoda rzutowania na liniał :

Stanowiska pomiarowe	Nr punktu	Wartość przemieszczenia [mm]	Stanowiska pomiarowe	Nr punktu	Wartość przemieszczenia [mm]	Wysokość przekrojów [m]
1	1	0	2	1	0	1,5
	2	-8,0		2	-12.0	13,1
	3	-10,15		3	-18,0	24,7
	4	-14,35		4	-24,4	33,4

2) Metoda pomiarów małych kątów :

Stanowiska pomiarowe	Nr punktu	Wartość przemieszczenia [mm]	Stanowiska pomiarowe	Nr punktu	Wartość przemieszczenia [mm]	Wysokość przekrojów [m]
1	1	0	2	1	0	1,5
	2	-7,75		2	-12,02	13,1
	3	-9,84		3	-18,22	24,7
	4	-13,56		4	-24,56	33,4

Na podstawie zestawionych wielkości można uznać, że wartości przemieszczeń dla obu metod są do siebie zbliżone - budynek mieszkalny wielorodzinny w badanej krawędzi nie odchyla się od pionu. Maksymalne wartości tych przemieszczeń kształtują się na poziomie 24,4 mm dla metody rzutowania oraz 24,56 mm dla metody kątowej.